Σελίδα:Γεωργίου X. Ζαλοκώστα Τα άπαντα.djvu/258

Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
256

Εἶπε καὶ αἰσθάνθηκα φωτιὰ στὰ σωθικά μου νέα…
Αἴ δάσκαλε, τοὺς στίχους μου δὲν θέλω νὰ τοὺς κάψω,
θὰ γράψω· κατηγόρα με ὅσῳ νὰ ζῇς, θὰ γράψω.
Ἐσὺ εἶσαι τόσον ἄσχημος, καὶ ἡ Μοῦσα τόσο ὡραία.


Η 25 ΜΑΡΤΙΟΥ.
ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ.

«Τῆς αὐγῆς δροσάτο ἀέρι,
«Δὲν φυσὰς τώρα ἐσὺ πλιὸ
«Στῶν ψευδόπιστων τὸ ἀστέρι·
«Φῦσα, φῦσα εἰς τὸ Σταυρό!»
(ΣΟΛΩΜΟΣ)

Ελλασ! ἡρώων καὶ μουσῶν ἑστία δοξασμένη,
Ὤ, πόσους θρήνους ἔχυνες ματαίως πειρωμένη
Νὰ θραύσῃς τὰ δεσμά σου!
Καὶ πόσας ὕβρεις κ’ ἐμπαιγμοὺς ἀντέττασσον οἱ ξένοι
Εἰς τὰ παράπονά σου.

Σίγα, τῆς ἀρχαιότητος σκιὰ καὶ μύθων πλάσμα!
Ἀπὸ τὴν πάλαι δόξαν σου μικρὸν χωρίζει χάσμα
Τὴν τωρινὴν δουλείαν.
Ξύπνα καὶ ψάλλε, σ’ ἔλεγον, τοῦ Ἁρμοδίου τᾆσμα
Καὶ τὴν Ἐλευθερίαν.