ΔΕΝ μετριοῦνται οἱ ἁρματωμένοι, Οὐδὲ τὰ ἄλογα ἐκεῖ κάτου· Ὁ Μεχμέτης ποῦ προβαίνει Καὶ τὴν Πόλη τριγυρνᾷ, Στέλνει μήνυμα θανάτου,— «Ἢ τὴν μάχη ἢ τὰ κλειδιά.» —Εἰς τὴν ὥρα τοῦ κινδύνου Σᾶς προσμένω, τοῦρκοι, ἐλᾶτε, Βροντερὴ τοῦ Κωνσταντίνου Ἀποκρίνεται ἡ φωνή, Τὲς φοβέρες δὲν φοβᾶται Ὅποιος ζώνεται σπαθί.— Σὰν αὐτὸς ποῦ ἀπὸ μανία Καὶ ἀπ’ ὀργὴ τὸν νοῦ του χάνει, Τὴν περήφανη ὁμιλία Ὁ Μεχμέτης ἀγροικᾷ, Καὶ τὲς σάρκες του δαγκάνει, Καὶ τὰ γένεια του τραβᾷ.
