ἀνέκαθεν εἰς γένη (Castes) ἢ τάξεις διακεκριμένας ἐκ τῶν ἐπαγγελμάτων, τὰ ὁποῖα παῖς παρὰ πατρός διαδέχεται ([1]). Αἰ δὲ τάξεις αὗται εἰσίν ἡ τῶν Βραμίνων (Βραχμάνων ἱερέων καὶ σοφῶν), ἡ τῶν στρατιωτικῶν, ἡ τῶν ἐμπόρων, καὶ ἡ τῶν τεχνιτῶν. — Γλῶσσαι δὲ λαλοῦνται διάφοροι, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ Περσικὴ, ἡ Βεγγαλικὴ καὶ ἡ Τελίγγη εἰσὶν οἱ ἐπικρατέστεραι.
441. Τὸ πλεῖστον μέρος τῆς χερσονήσου δεσπόζεται ὑπὸ τῶν Ἄγγλων. Μία ἐμπορικὴ ἑταιρία ἐξ αὐτῶν, ἐπονομαζομένη Ἀγγλικὴ ἑταιρία τῶν Ἰνδιῶν, ἔχει τὴν κατοχὴν καὶ τὴν διοίκησιν τοῦ τόπου ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῆς Μεγάλης Βρεττανίας, τελοῦσα εἰς αὐτὴν ἐτήσιον φόρον ἕως 240 ἑκατομ: φράγκων· ἐκτεταμένα δὲ κράτη ὑπόκεινται εἰς τὴν ἄμεσον τῆς ἑταιρίας ταύτης διοίκησιν, καὶ αὐτὰ συνιστῶσι καὶ λέγονται κυρίως Κατακτήσεις Ἀγγλικαί. Ἐκτὸς δὲ τούτων ὑπάρχουσι καὶ ἄλλα ὑπὸ τὴν ἔμμεσον δεσποτείαν αὐτῆς διατελοῦντα, τὰ μὲν ὡς ὑποτελῆ, τὰ δὲ ὡς σύμμαχα καὶ προστατευόμενα. Ταῦτα διοικοῦνται μὲν κατὰ τὸ φαινόμενον ὑπὸ ἰθαγενῶν ἡγεμόνων, οἵτινες λέγονται ποῦ μὲν Ἐμίραι, ποῦ δὲ Νιζάμαι, καὶ ἀλλαχοῦ Ῥαγιάχαι ἢ Ναβάβαι· παρ’ αὐτοῖς δὲ πᾶσιν εἷς Ἄγγλος Ἁρμοστὴς ἑδρεύων, ἐπιτηρεῖ καὶ διέπει ἀληθῶς τὰ τοῦ Κράτους πράγματα· ὁ δὲ στρατὸς, δι’ οὗ κατέχει τὸν τόπον ἡ Ἑταιρία, συμποσοῦται εἰς 200 χιλ: ἐξ ὧν μόλις τὸ ⅛ εἷναι Ἄγγλοι, ἀξιωματικοὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, διοικοῦντες τὸν στρατὸν, ὄντα ἐξ Ἰθαγενῶν, τῶν μὲν στρατευομένων ἀμέσως ὑπ’ αὐτῆς τῆς Ἑταιρίας καὶ λεγο-
- ↑ Ἕκαστον τῶν γενῶν τούτων διακρίνεται μὲ ἴδιον ὄνομα. Οἱ τοῦ πρώτου τούτου λέγονται Βραχμᾶνες· οὗτοι εἶναι οἱ σοφοὶ, ἐξ ὧν γίνονται ἱερεῖς, δικασταὶ καὶ ὑπάλληλοι. Οἱ τοῦ Β′. λέγονται Ξατρίαι, ὄντες πολεμισταί· ἐξ αὐτοῦ τοῦ γένους ἦσαν πάντοτε οἱ ἡγεμόνες καὶ εἰς αὐτὸ ἀνήκουσιν οἱ Μαρᾶται. Σεΐκοι, Ῥαιποῦται καὶ Ναΐραι, λαοὶ φιλοπόλεμοι ααὶ μαχιμώτατοι ὡς ἱππεῖς· εἰς τοὺς ἐκ τοῦ γένους τούτου συγχωρεῖ ἡ θρησκεία καὶ τὴν κρεωφαγίαν. Οἱ τοῦ Γ′. γένους λέγονται Βίζαι, ὄντες γεωργοὶ καὶ ἔμποροι. Οἱ ἐκ τῶν τριῶν τούτων γενῶν θεωροῦνται ὡς εὐγενεῖς, διδασκόμενοι καὶ τὰ ἱερὰ βιβλία. Οἱ τοῦ τετάρτου γένους λέγονται Σοῦδραι, μετερχόμενοι ὅλας τὰς βαναύσους τέχνας, τὰς ὁποίας παῖς παρὰ πατρὸς διδάσκεται. Οἱ δὲ Παρίαι φαίνονται ὅτι εἶναι τὰ καθάρματα ὅλων τῶν γενῶν, ἀποστρεφόμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἄλλων καὶ θεωρούμενοι ὡς βέβηλοι καὶ μικροί. Ὁ Παρίας δὲν τολμᾷ νὰ πλησιάσῃ ἢ νὰ ἐγγίσῃ τὸν Ἰνδόν· ἐάν ποτε ἀναγκασθῇ νὰ τὸν λαλήσῃ, πρέπει νὰ κρατῇ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐμπρὸς εἰς τὸ στόμα του, διὰ νὰ μὴ τὸν μιάνῃ μὲ τὴν ἀναπνοήν του. Ὁ δὲ ἐγγιζόμενος ἀπὸ Παρίαν Ἰνδὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν φονεύσῃ ἀνεξετάστως. Οἱ Ἄγγλοι μεταχειρίζονται αὐτοὺς ὡς στρατιώτας. Τὸ δὲ παράδοξον, εἶναι ὅτι οἱ οὕτως ἀνηλεῶς προσφερόμενοι πρὸς τοὺς ὁμοίους των ἀνθρώπους Ἰνδοὶ ἔχουσιν εἰς τὰς μεγαλοπόλεις των νοσοκομεῖα δημόσια, ὅπου νοσηλεύουσι τὰ ἄῤῥωστα ζῶα, διότι πολλὰ ἐξ’ αὐτῶν πιστεύουσιν ὡς ἱερὰ καὶ ἅγια. Ὁ Μ.
