νησεν ὅμως καὶ τὰ χρέη του πρὸς τὴν Ἑταιρίαν, γράφων, παρακινῶν καὶ συμβουλεύων τοὺς ἀδελφούς, καὶ περιμένων τὴν ἡμέραν τῆς ἐπαναστάσεως. Ἅμα δὲ αὕτη ἐξερράγη, ἀμέσως ἐπανῆλθε καὶ ἔλαβε μέρος ἐνεργητικὸν ὑπὲρ τοῦ ἀγῶνος ὡς στρατιώτης καὶ ὡς δεινὸς ῥήτωρ. Ἔτρεχεν εἰς τὰς ἐθνοσυνελεύσεις καὶ εἰς τὰ στρατόπεδα κατὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Δράμαλη παντοῦ περιφερόμενος, καὶ παρακινῶν εἰς τὸν πόλεμον πάντας. Ἀφῆκε τὴν πλουσίαν βιβλιοθήκην του ὡς καὶ τὴν πατρικήν του περιουσίαν καὶ ἀπωλέσθησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα ἀποκατασταθείσης τῆς ἡσυχίας, ἐπανῆλθεν εἰς τὸν ἰδιωτικὸν βίον, διδάσκων ἐν Ἀκράτᾳ τοὺς συμπολίτας του εἰς ἰδικόν του σχολεῖον Ἑλληνικόν. Πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως ἐδίδαξε τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα εἰς Ὕδραν, Ἄργος καὶ Πόρον εἰς τοὺς ἐπισημοτέρους ἄνδρας τῶν τόπων τούτων, οἵτινες εὑρέθησαν καὶ ἐχρησίμευσαν εἰς τὴν ἐπανάστασιν. Ἐτελεύτησε δὲ ἐν ἐσχάτῃ πενίᾳ.
Χάρις τῷ Θεῷ, οἱ εὑρεθέντες πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως καὶ κατ’ αὐτὴν κληρικοὶ ἦσαν πολλοὶ, καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἐνθυμηθῇ τις ὅλους, οὕτε νὰ εὕρῃ ἄκρην τῶν πρὸς τὴν πατρίδα ἐκδουλεύσεών των. Ὅλα τὰ μοναστήρια, μικρὰ καὶ μεγάλα ἀδιακρίτως, οἱ ἡγούμενοι, προηγούμενοι καὶ οἱ λοιποὶ μοναχοὶ αὐτῶν ἐν γένει ἔγειναν θῦμα διὰ τὴν ἐπανάστασιν καὶ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ Ἔθνους. Τὰ ἱερὰ ταῦτα καταγώγια τὰ εἶχον οἱ Ἕλληνες ὡς παρακαταθήκην τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς γλώσσης των. Εἰς αὐτὰ ἐπήγαιναν χάριν θρη-
