Σελίδα:Βίοι Πελοποννησίων ανδρών.djvu/326

324

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΠΑΜΠΟΥΚΗΣ

Οὗτος κατήγετο ἐκ τῆς Ἐπαρχίας Καλαβρύτων, ἐμαθήτευσε δὲ εἰς τὰ τότε Ἑλληνικὰ σχολεῖα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τῶν Κυδωνιῶν. Πρὸ τοῦ ἔτους 1818 κατηχήθη καὶ ἔγεινε μέλος τῶν Φιλικῶν, καὶ ἔκτοτε ἐφρόντιζε πλέον νὰ διαδώσῃ τὰ τῆς Ἑταιρίας εἰς τοὺς ἐπισημοτέρους ἄνδρας τῆς Πελοποννήσου καθὼς καὶ εἰς τοὺς κληρικούς. Κατήχησε δὲ τὸν Σωτήρην Χαραλάμπην, τὸν Ἰωάννην Μπερούκαν, τὸν Σωτήρην Θεοχαρόπουλον, τὸν Π. Γιατράκον, τὸν Παναγ. Ζαφειρόπουλον, τὸν Οἰκονόμον Παπᾶ Ἀλέξην ἐξ Ἀνδριτσαίνης, καὶ ἄλλους ἀκόμη πολλούς. Ἐκ δὲ τῶν ἀρχιερέων, τὸν Ναυπλίας Γρηγόριον, τὸν Κορίνθου Ζαχαρίαν, τὸν Χριστιανουπόλεως (Τριφυλλίας) Γερμανὸν, τὸν ἡγούμενον Δανιὴλ τοῦ Κάτω Ἁγίου Γεωργίου, ὡς καὶ τοῦ Ἄνω Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Φονιὰ Ναθαναήλ, τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ζωσιμᾶν, καὶ τοὺς ἐγκριτωτέρους πατέρας τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου καὶ τῶν Ταξιαρχῶν. Ἐπειδὴ δὲ ἀνεκαλύφθη ὑπὸ τῆς Τουρκικῆς ἐξουσίας ὡς κατηχητής, ὁ πασᾶς τῆς Τριπολιτσᾶς τὸν ἐζήτησεν, ἀλλὰ κατέφυγεν εἰς τὴν Ὕδραν, ζητηθεὶς δὲ καὶ ἐκεῖθεν ἀπὸ τὸν πασᾶν ὅστις ἐφοβέριζε τὸν τόπον, κατέφυγεν εἰς τὴν Εὐρώπην μετὰ τοῦ νεωτέρου ἀδελφοῦ του Χαραλάμπους νῦν γυμνασιάρχου Ναυπλίας. Εἰς τὴν Τοσκάναν εὗρε τοὺς περιφήμους καὶ ἀνωτέρους ἀποστόλους τῶν Φιλικῶν, τὸν Ἀθανάσιον Τσακάλωφ, τὸν Π. Ἀναγνωστόπουλον, καὶ τὸν Π. Δημητρίου, καὶ ἐνῷ ἐκεῖ ἔμενεν, καὶ ἠκροάζετο καὶ μαθήματα εἰς τὸ Πανεπιστήμιον, δὲν ἐλησμό-