καὶ κατὰ συνέπειαν γενόμενοι κτήματα ἰδιοκτημόνων Χριστιανῶν καὶ Τούρκων, προσέλαβεν ἕκαστος τοῦ χωρίου τὸ ὄνομα. Καὶ ἐκτὸς ὅλων τούτων ἔπαθον καὶ διαιρέσεις, καὶ ὑποδιαιρέσεις, καὶ συνδυασμοὺς μετ’ ἄλλων, σχηματισθέντες εἰς διάφορα τμήματα, ὀνομασθέντα ὑπὸ μὲν τῶν κρατούντων Χριστιανῶν Ὑποστατικὰ, ὑπὸ δὲ τῶν Τούρκων Τζεφτλήκια. Οὐχ ἧττον δὲ καὶ οἱ ἔποικοι Ἀλβανοὶ ἐπέφερον παραφθορὰν καὶ ἀλλοίωσιν πολλῶν ὀνομάτων δήμων τε καὶ χωρίων. Καὶ ἂν ταῦτα ἐγένοντο ἐπὶ τῶν χρόνων τοῦ σκότους καὶ τῆς ἀπαιδευσίας, εἰσὶ συγγνωστέοι οἱ ἄνθρωποι τῶν χρόνων ἐκείνων· ἀλλ’ ὅταν κατὰ τὸν παρόντα αἰῶνα ἡ Κυβέρνησις τῆς Ἑλλάδος ἐμπιστευθεῖσα εἰς καθηγητὰς τῆς ἀρχαιολογίας ἀνατίθησιν αὐτοῖς τὸν νέου σχηματισμὸν πέντε ἢ ἓξ δήμων τῆς Ἀττικῆς, καὶ δὲν εὑρίσκει εἰς αὐτοὺς τὴν ἀναγκαίαν γνῶσιν ὀλίγων τινῶν ἀρχαίων δήμων, τοῦτο εἶνε ἀσύγγνωστον καὶ λυπηρόν. Τίς ἤλπιζε ν’ ἀκούσῃ δῆμον Περαίας. δῆμον Λαυρίου, καὶ τὴν Κρωπίαν εἰς τὰ Μεσόγεια, ἐνῷ ὑπάρχει ἀφθονία δήμων ὀνομάτων ἐν τῇ Ἀττικῇ;
Ἐπειδὴ δὲ καὶ ἐκ τῶν παραδόσεων, ἃς ἐφρόντισα νὰ συλλέξω, ἀλλὰ καὶ νὰ διακαθαρίσω αὐτὰς, διότι δὲν ἔχουσιν ὅλαι τὸ ἀξιότι-
