ράδοσιν τῆς Σαλαμῖνος πρὸς τοὺς Ἀθηναίους ὑπὸ τοῦ Φιλαίου καὶ Εὐρυσάκους, υἱῶν τοῦ Αἴαντος. Οἱ δέκα δὲ οὗτοι Ἥρωες ἐκαλοῦντο Ἐπώνυμοι διὰ τὰς ὑπ’ αὐτῶν ὀνομασθείσας φυλάς.
Μεταγενεστέρως δὲ προσετέθησαν καὶ ἕτεραι φυλαὶ, Ἀντιγονὶς, ἀπὸ Ἀντιγόνου βασιλέως, καὶ Δημητριὰς, ἀπὸ Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ ὀνομασθέντος. Εἶτα ἀντ’ αὐτῶν τῶν δύω φυλῶν ἀντικατεστάθησαν Πτολεμαῒς, ἀπὸ Πτολεμαίου βασιλέως Αἰγύπτου· καὶ Ἀτταλὶς ἀπὸ Ἀττάλου, βασιλέως Μυσίας· καὶ τελευταῖον Ἀδριανὶς, ἀπὸ Ἀδριανοῦ τοῦ αὐτοκράτορος, Μεταξὺ τούτων τῶν τεσσάρων βασιλέων μόνος ὁ Ἀδριανὸς ἀξιοῦται τῆς ἐπωνύμου ταύτης τιμῆς, οὐχὶ μόνον διὰ τὰς πολλὰς πρὸς τοὺς Ἀθηναίους εὐεργεσίας του, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰς πρὸς τὸ ἀνθρώπινον γένος μεγάλας ἀγαθοπραξίας αὐτοῦ.
Αἱ δώδεκα λοιπὸν πόλεις τοῦ Κέκροπος εἰσὶν αὗται· Ἐλευσὶς, Ἐπακρία, Φάληρος, Κεκροπία, Θόρικος, Βραυρὼν, Κύθηρος, Ἄφιδνα, Δεκάλεια, Σφηττὸς, Κηφισία, Τετράπολις· Τετράπολις δὲ ἐκλήθη ἡ κοινότης αὕτη, ὡς ἐκ τεσσάρων πόλεων συγκειμένη κατὰ τὸν Στράβωνα (β. II′. κ. Ζ′. § ά) ἤτοι Προβαλίνθου, Οἰνόης, Μαραθῶνος, Τρικορύθου. Παρατηρεῖται ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν δώδεκα ἦτον ἔντιμος καὶ παρ Ἕλλησιν, ὡς παρ’ Αἰγυπτίοις καὶ τοῖς Χαλδαίοις.
Ἐκ τούτων τῶν δώδεκα πόλεων ἐσώθησαν γνωσταί:
Ἐλευσὶς ἀπὸ τοῦ Ἐλευσῖνος υἱοῦ τοῦ Ὠγύγου κατὰ Παυσανίαν, πόλις ἐξακουστὴ εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην διὰ τὰ μεγάλα καὶ θεῖα Μυστήριά της[1].
Κεκροπία (Ἀθῆναι) ἀπὸ τοῦ Κέκροπος· ἡ πόλις αὕτη κατέστη ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς ὁ Ἥλιος ἐν τῷ Οὐρανῷ. Παραλείπων τ’ ἄλλα πάντα, ὅσα περὶ αὐτῆς τῆς πόλεως εἶπον ἐγκώμια
- ↑ Κατηργήθησαν ταῦτα εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ έ. αἰῶνος ἀπὸ Χρ. προσταγῇ τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Α′. καὶ ἔκτοτε ἐδυστύχησεν ὁ τόπος οὗτος στερηθεὶς τῶν προσκυνητῶν τὸ πλῆθος, ἐξ ὧν ἐπήγαζεν ἄφθονος πλοῦτος.
