Σελίδα:Αριστοτέλης Βαλαωρίτης - Υπό Ε. Δ. Ροϊδου.djvu/8

— 8 —

ζῶσα γενεὰ διαφέρει τῶν πατέρων αὑτῆς πολὺ πλειότερον ἢ ἐκεῖνοι τῶν προπάππων· ὁ δὲ τοιοῦτος μετασχηματισμὸς εἶναι πρὸ πάντων ἐναργὴς ἐν Γαλλίᾳ καὶ παρ’ ἡμῖν. Ὅσον ἀπέχει ὁ σήμερον Γαλάτης τῶν ἀλευροπάστων Μαρκησίων τῆς ἐν Βερσαλλίαις αὐλῆς, ὧν ἐσχατόγηρά τινα λείψανα ζῶσιν εἰσέτι, τόσον καὶ ὁ συνταγματικὸς Ἕλλην τῶν ἀρματωλῶν τοῦ Ἀλήπασα καὶ τῶν κλεφτῶν τοῦ Ὀλύμπου. Μετὰ τῆς ἐνδυμασίας, τῶν αἰσθημάτων καὶ τῶν ἐθίμων συνεμετεβλήθη ἐν τῇ Δύσει καὶ τῆς ποιήσεως τὸ ἰδανικόν. Ἐπιθυμητὸν καὶ εὐκταῖον ἦτο νὰ διατηρήσωμεν ἡμεῖς, οἱ μὴ συμπληρώσαντες τὴν ἐθνικὴν ἀποστολὴν, ζῶν καὶ ἀκμάζον τὸ ὑπὸ τοῦ Βαλαωρίτου ὑμνηθὲν, συμβιβάζοντες αὐτὸ κατὰ τὸ δυνατὸν μετὰ τοῦ ἐξ ἀνάγκης εἰσαχθέντος ἑσπερίου ὀργανισμοῦ καὶ μεταμορφοῦντες ὁλόκληρον τὴν λαχοῦσαν ἡμῖν χώραν εἰς εὐρὺ ὁλημέριον, ἂν οὐχὶ κλεφτῶν, ἐνόπλων τοὐλάχιστον γεωργῶν, ποιμένων, ἐργατῶν καὶ βιομηχάνων. Τοῦτο ὅμως δὲν ἐγένετο. Ἡ συμβουλὴ τοῦ Ζαλοκώστα «Μὴ δεχθῆτε ἤθη νέα, ὁ ἀγὼν δὲν ἐπεράνθη» δὲν ἤχησεν εἰς ὦτα ἀκουόντων. Ἀντὶ καπετανάτων, δυναμένων νὰ ὀνομασθῶσιν ἀρχηγείων ἐθνοφυλακῆς, διῃρέθη ἡ Ἑλλὰς εἰς