νοὺς λογοτέχνες, ἀρχίζοντας στὸ τεῦχος αὐτό, μὲ τὸν κ. Γ. Βρισιμιτζάκη.
πολυς θορυβος γίνηκε γιὰ μιὰ ἐσφαλμένη μετάφραση ἑνὸς στίχου τοῦ Charles Baudelaire ὑπὸ τοῦ κ. T. Μ.
Μᾶς φαίνεται πῶς δὲν ἔπρεπε νὰ δυσαρεστηθεῖ καὶ τόσο ὁ κ. T. Μ. Δὲν ξεύρει καλὰ γαλλικά. Ἀλλ’ αὐτὸ τί σημαίνει; Εἶναι νέος ἀκόμα καὶ μπορεῖ — ἄν θέλει — νὰ τὰ μάθει καλλίτερα στὸ μέλλον.
σε καποιο ἀνοητολόγημά του ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικό «Ἴσις» τῆς 30 Ὀκτωβρίου, ὁ κ. Τῖμος Μαλᾶνος ἐβαθμολόγησε τὴν ἐκλεκτή μας συνεργάτιδα Ρίκα Σεγκοπούλου, χαρακτηρίζοντάς την ὡς 8ης γραμμῆς λογοτέχνιδα.
Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀλήθεια· ἡ Ρίκα Σεγκοπούλου ἀνήκει στὴν πρώτη γραμμὴ τῶν Ἀλεξανδρινῶν λογοτεχνῶν.
Τώρα ὅμως ἄς ἐξετάσωμε σὲ τὶ γραμμὴ βρίσκεται ὁ κ. Τῖμος Μαλᾶνος. Δὲν εἶναι διόλου δύσκολο: εἶναι φανερώτατο πῶς ὁ κ. Τῖμος Μαλᾶνος εἶναι 9ης γραμμῆς ποιητὴς καὶ 10ης γραμμῆς κριτικός.
στην «ελευθερια» τῆς Λάρισσας δημοσιεύτηκε μιὰ σύντομη κριτικὴ μελέτη γιὰ τὸν ποιητὴ κ. Κ. Π. Καβάφη ἀπὸ τὸν κ. Τ. Ν. Φράγκον.
Οἱ ὀρθὲς κρίσεις ποὺ ἀναφέρονται σ’ αὐτὴ μᾶς ἐκάμανε νὰ ἐχτιμήσωμε χωρὶς κανένα δισταγμὸ τὴν λεπτὴ καὶ συγχρονισμένη ἀντίληψη τοῦ κ. T. Ν. Φράγκου.
Ἀναδημοσιεύομε μιὰ περικοπὴ τῆς μελέτης του, ποὺ θεωροῦμε ἀρκετὰ αξιοσημείωτη:
Κι’ ἐνάντια στοὺς πολλοὺς ποῦ γνωρίζουν λίγες γλῶσσες καὶ μᾶς κουβαλοῦν τὰ προϊόντα τῶν λατινικῶν φιλολογιῶν, εἴτε ἀπὸ μία ἀσύστολη ἀσυνειδησία κι’ ἀσέβεια πρὸς τὴν τέχνη, εἴτε ἀπὸ μιὰ ἔλλειψη ἐντελῶς δικοῦ μας πολιτισμοῦ, εἴτε ἀπὸ τάσιν μαϊμουδισμοῦ καὶ ἀπὸ ὅτι ἄλλο θέλετε τέλος πάντων, καὶ ποῦ προσπαθοῦν νὰ περάσουν στὴν κονίστρα τῆς διανόησης, ὁ Καβάφης—τὸ λέμε ἄφοβα καὶ μὲ πεποίθησι αὐτὸ—ἄν καὶ ξεύρη 4 ξένες γλῶσσες, ἄν καὶ πέρασε ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς παιδικῆς ἡλικίας του στὴν Ἀγγλία, ὅπως εἴδαμε σὲ κἄποιο σύντομο βιογραφικὸ σημείωμά του, στὸ περιοδικὸ «Νέα Τέχνη» τοῦ Μάριου Βαϊ-
