ἐζήσαμεν τέλος μόνον δι’ ἀπραγματοποιήτους χιμαίρας; Δὲν ἀναμένομεν ἄλλο τι ἢ μόνον τὸν καπνὸν τοῦτον τῆς δόξης καὶ τῆς εὐτυχίας;
Μικρὲ Ἀλέξανδρε, θὰ τὸ μάθῃς ἡμέραν τινα, ἥτις δὲν εἶναι μακράν: ὅτι ἐδῶ κάτω οὐδὲν διαρκὲς, ἢ ἡ ἀρετὴ καί ἡ θεία ἀλήθεια ἥτις χρησιμεύει αὐτῇ ὡς βάσις. Ὁ πυθμὴν μόνος τῆς ἀρετῆς εἶναι ἀσφαλὴς καὶ αἱ ἐπαγγελίαι τῆς ἀληθείας βέβαιαι.
Μαρια Σ…
«Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν».
- Φίλε ἀναγνῶστα,
Θέλεις νὰ λησμονήσῃς πρὸς στιγμὴν τοὺς ἀγῶνας τῆς σήμερον, τὰς συμφορὰς τῆς χθὲς καὶ τας ἀπειλὰς, ἃς ἡ αὔριον κλείει εἰς τοὺς κόλπους της; Θέλεις ἐν διαρρεούσῃ ὥρᾳ νὰ ἀποπτῶσιν ἀπ’ ἔμπροσθέν σου πᾶσαι αἱ περικυκλοῦσαι σε θλίψεις; νὰ κοιμηθῇς λικνιζόμενος ὑπὸ γλυκέος ὀνείρου, ἢ ἡδέος ἤχου; Θέλεις τέλος νὰ θαυμάσῃς τὰ ἔργα τοῦ ὑψίστου καὶ νὰ δοξάσῃς αὐτόν; Ἐλθὲ, ἀκολούθει με εἰς τὰς χώρας τοῦ Βορρᾶ· ἃς ἀναβῶμεν ὁμοῦ τὸ ρεῦμα τῶν αἰώνων καὶ τὴν ῥῆσιν τῶν ποταμῶν ἐν τῇ χώρᾳ, ἐν ᾗ ὁ ἥλιος φεγγοβολεῖ ἐνίοτε καὶ κατὰ τὸ μεσονύκτιον ἐν ᾗ οἱ καταρράκται ἀκινητοῦσιν, ἀποναρκοῦνται ἕνεκα τῆς χειμερίας αὔρας, ἢ περιχαρακοῦνται ὄπισθεν χιονώδους ἁψῖδος. Ἐκεῖ ἔνθα ὁ ἐπὶ τῆς χιονολεύκου τῶν ἐλατῶν κόμης βομβῶν ἄνεμος, καὶ τὸ ψιθυρίζον, ὅταν τὸ ἔαρ ἀποδώσῃ εἰς αὐτὸ τὴν φωνήν του ῥυάκιον, διηγοῦνται εἰς τὸν ξένον ἐκπληκτικὰς διηγήσεις· ἔνθα ἐπὶ τῶν παρειῶν τῶν βράχων τῶν ὀρέων, ὧν τοὺς πρόποδας θωπεύει ὁ βραχίων τῆς θαλάσσης εἶναι κεχαραγμένοι ἄπειροι ἐκπληκτικοὶ καὶ θλιβεροὶ μῦθοι τῶν ὁποίων διὰ νὰ ἐννοήσῃς τὴν γοητείαν ἔπρεπε νὰ τοὺς ἀκούσῃς ἐν τῇ ζωηρᾷ καὶ εὐστρόφῳ γλώσσῃ τῇ τόσῳ καλλιμόρφῳ διὰ τὸν τόπον δι’ ὃν ἐπλάσθη. Ἐν τούτοις προσπαθήσωμεν νὰ ἀκολουθήσωμεν εἰς τὰς περιπετείας του τὸν ἥρωα ἑνὸς τῶν διηγημάτων τούτων.
Χίλια καὶ ἐπέκεινα παρῆλθον ἔτη, ἀφ’ ὅτου ἔβλεπέ τις παρὰ τῷ γέροντι Χίλδιγκ δύο παιδία, ὧν ὡραιότερα δὲν εἶδεν ὁ Βορρᾶς. Συνηύξανον ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ὁ μὲν δρῦς ὑπερήφανος καὶ ἀκλόνητος ἡ δὲ φαιδρὸς κάλυξ ῥόδου· Φριτιὸφ, ὁ υἱὸς τοῦ ἐλευθέρου χωρικοῦ, Ἰνγεβόργη, ἡ θυγάτηρ βασιλέων. Ἂν ἐβλέπετε τὰ πλάσματα ταῦτα ὑπὸ τὸ φῶς τῆς μεσημβρίας θὰ ἐλέγετε ὅτι κατῆλθον ἐκ τῶν ἀνακτόρων τῆς Φρέγιας[1]· ἀλλ’ ἂν ἐβλέπετε αὐτὰ ὑπὸ τὰς πολυκλάδους ἐλάτους καὶ ὑπὸ τὸ γλυκὺ καὶ ζωηρὸν τῆς σελήνης φῶς, θὰ ἐνομίζετε ὅτι διήρχοντο διὰ τῶν δασῶν δύο φωτοβόλοι ἔλαφοι.
Πῶς ἐπεθύμει νὰ μάθῃ τὸ ἀλφάβητον, ποθῶν νὰ διδάξῃ καὶ εἰς ἐκείνην τὰ ἱερὰ ῥουνικὰ γράμματα! Ἠρέσκετο νὰ κωπηλατῇ ἐν τῷ ῥυακίῳ, ὅπως κινεῖ τὴν λέμβον κατὰ μῆκος παρὰ τὰς ἀκτάς· καὶ ὅταν ἔστρεφε τὸ ἱστίον ἐκτύπα, δι’ αὐτοῦ τὰς ἁπαλὰς αὐτῆς χεῖρας ὅλως χαριέσσης.
Δὲν ὑπῆρχε δι’ αὐτὸν ὕψος βράχου προκειμένου νὰ φθάσῃ δι’ ἐκείνην ἐν τῇ φωλεᾷ τοῦ ἀετοῦ ἐν τοῖς σπλάγχνοις τῶν νεφῶν τοὺς διὰ πτίλων ἔτι κεκαλυμμένους ἀετιδεῖς· καὶ δὲν ὑπῆρχε βάθος ῥύακος δι’ αὐτὸν ὅταν ὤφειλε νὰ μεταφέρῃ ἐκείνην διὰ μέσου τοῦ ἀφροῦ τῶν καταρρακτῶν. Τὸ πρῶτον τοῦ ἔαρος ἄνθος, τὸ πρῶτον τῶν δασῶν χαμοκέρασον, ὁ πρῶτος τοῦ θέρους στάχυς εἰς ἐκείνην ὑπ’ αὐτοῦ προσεφέροντο· καὶ θὰ τῇ προσέφερε καθ’ ἑκάστην καὶ τὴν πρώτην τοῦ ἡλίου ἀκτῖνα ἂν μὴ αἱ δυνάμεις του ἦσαν ἀνθρώπιναι.
Ἀλλ’ ἡ παιδικὴ ἡλικία παρέρχεται ταχέως. Ὁ Φριτιὸφ, κατέστη ὡραῖος νεανίας, μὲ διάπυρον ἀλλὰ σκεπτικὸν βλέμμα, ἡ δὲ Ἰνγεβόργη νεᾶνις σώφρων ταπεινοῖ πρὸ αὐτοῦ τὰ ὑγρὰ βλέφαρά της. Ἀμφοτέρων αἱ καρδίαι ἐμφοροῦνται ὑπὸ νέων αἰσθημάτων.
Τὸ θέρος, ὁ Φριτιὸφ, ὁ τολμηρότερος τῶν κυνηγῶν ἐπάλευε στῆθος πρὸς στῆθος μετὰ τῆς ἀγρίας ἄρκτου· καὶ ὅταν ἐπανέκαμπτεν, ἐπανέκαμπτεν αἱματόφυρτος, ἀλλὰ νικητής· ἡ φίλη του ηὐφραίνετο ὅταν, ἐπιστρέφοντα, τὸν ἔβλεπε φέροντα ἐπ’ ὤμου τὴν τριχώδη τοῦ θηρίου δοράν· διότι ἡ γυνὴ θαυμάζει τὸ θάρρος τοῦ ἀνδρός· ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ καλλονὴ συμπληροῦσιν ἄλληλα. Καὶ ὅταν τὸν χειμῶνα ὑπὸ τὴν λάμψιν τῆς φλογὸς ἀνεγίνωσκεν ὁ Φριτιὸφ τὰς ἐν τῶ Βαλχάλᾳ περιηγήσεις ἐν ᾧ εἰσὶν αἱ κατοικίαι τῶν θεῶν καὶ θεαινῶν, τὸ πνεῦμα του ἵπτατο μακρὰν πολὺ μακρὰν τῆς πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν του μυστηριώδους ῥυυνικῆς γραφῆς. «Ἡ κόμη τῆς Freya, οὕτω ἐσκέπτετο, ἐκυμάτιζεν ὡς ἀγρὸς χρυσίζοντος σίτου, πλὴν οἱ βόστρυχοι τῆς Ἰνγεβόργης σχηματίζουσι χρυσοῦν στέμμα περὶ τοὺς κροτάφους της. Οἱ κυανοῖ τοῦ Φρίγα ὀφθαλμοὶ ἀκτινοβολοῦσιν ὡς ὁ ἀνέφελος οὐρανὸς ἀλλ’ ἐγνώρισα δύο ὀφθαλμοὺς πολὺ ὡραιοτέρους τῶν ἐκείνου. Τῆς Γέρδας αἱ παρειαὶ φαίνονται ὡς ἡ χιὼν ὑπὸ τὰς ἀκτῖνας τοῦ βορείου σέλαος ῥοδόχροες, ἀλλὰ τῆς φίλης μου τὸ πρόσωπον
- ↑ Σύζυγος τοῦ Odin μία τῶν κυριωτέρων σκανδιναυϊκῶν θεοτήτων.
