Ἡ μικρὰ Ἀδελαῒς, ἡ χαριεστάτη ἐκ τῶν τεσσάρων ἀδελφῶν παρεῖχεν εἰς τὴν ἀγαπητὴν θείαν, ὡς τὰ ὀρφανὰ ὠνόμαζον τὴν παιδαγωγὸν (τροφὸν) αὐτῶν, πλείστας φροντίδος, ὄχι διότι ἐξωτερικὰ ἔχουσα προτερήματα ἐστερεῖτο ἐσωτερικῶν, ἀλλὰ μόνον διότι ὑπερβαίνουσα κατὰ τὴν ὡραιότητα τὰς ἄλλας ἀδελφὰς εἵλκυεν εἰς ἑαυτὴν τὴν προσοχὴν πάντων, ὅσοι ἤρχοντο εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς ἢ τὴν ἀπήντων καθ’ ὁδόν. Τὰς κακὰς συνεπείας τοιαύτης προτιμήσεως προβλέπουσα ἡ καλὴ θεία εἶχε πλείστας μερίμνας τοσούτῳ μᾶλλον, ὅσω παρετήρει ὅτι τὸ τετραετὲς παιδίον δὲν ἔμενεν ἀναίσθητον εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπαίνους, τοὺς ὁποίους ἤκουε πάντοτε. Διὰ ταῦτα δὲν εἶναι θαυμαστὸν, ὅτι ἡ καλὴ θεία ἐπενόησεν ὅλα τὰ μέσα καὶ τοὺς τρόπους ὥστε νὰ καταστήσῃ εἰς τὸ παιδίον καταληπτὸν ὅτι εἶναι προτιμότερον τὸ νὰ ἦναί τις καλὸς, παρὰ ὡραῖος. Διηγεῖτο λοιπὸν εἰς αὐτὴν ἱστορίας εἰς τὰς ὁποίας τὰ καλὰ παιδία προτιμῶνται τῶν ὡραίων καὶ προσεπάθει νὰ πείσῃ τὴν μικρὰν ὅτι ἀληθῶς δὲν ἦτο τόσον ὡραία, ὅπως ἔλεγον οἱ ἄνθρωποι. — Ὅτι οἱ κόποι τῆς καλῆς θείας δὲν ἔμειναν ἄνευ ἀποτελέσματος βλέπομεν ἐκ τοῦ ἑξῆς συμβάντος.
Τὰ τέσσαρα παιδία προσεκλήθησαν ὑπό τινος φιλικῆς οἰκογενείας, ἡ ὁποία κατῴκει εἰς ἓν τῶν προαστείων τοῦ Βερολίνου, διὰ νὰ ἑορτάσωσι τὸ Πάσχα. Νέα κυανᾶ ἐνδύματα ἔχοντα περὶ τὰ ἄκρα στιλπνὰς σισύρας (γούνας) καὶ λευκοὶ ἐκ plusch μικροὶ πῖλοι ὡρίσθησαν διὰ τὴν ἑορτήν.
Ἀφοῦ ἡ καλὴ θεία μόνη ἐνέδυσε τὴν ἀγαπητήν της καὶ κομψοτέραν παρά ποτε, ἀφῆκεν αὐτὴν ἐπὶ τοῦ ἀνακλίντρου, ὑπεράνω τοῦ ὁποίου ἐκρέματο μέγα κάτοπτρον. Ἐν ᾧ δὲ ἐνησχολεῖτο περὶ τὸν καλλωπισμόν της ἀκούει τὸ παιδίον, τὸ ὁποῖον ἐπὶ τῶν ἄκρων τῶν ποδῶν ἱστάμενον ἤθελε νὰ φθάσῃ τὸ ὕψος τοῦ κατόπτρου, ἐν τῷ ὁποίῳ τὴν χαριεστάτην μορφήν του μετὰ πολλῆς προσοχῆς παρετήρει, νὰ λέγῃ σοβαρῶς: «Καλή μου θεία, ὡραία δὲν εἶμαι, ἀλλὰ καλή».
Πόσον πλουσίως ἀντημείφθησαν διὰ ταύτης τῆς παιδικῆς ἐξομολογήσεως ὅλοι οἱ κόποι τῆς καλῆς θείας καὶ πῶς ἠδύνατο αὕτη τώρα νὰ ἀποβλέπῃ ἀφόβως εἰς τὸ μέλλον τῆς Ἀδέλαΐδος, ἀφοῦ τὸν κακὸν ἐχθρὸν τῆς ὡραίας αὐτῆς ἀγαπητῆς, δηλαδὴ τὴν ματαιοφροσύνην, ἠδύνατο νὰ νομίζῃ καταβεβλημένον;
Κα Τ.
.jpg)
Ἡ ἀληθὴς εὐγένεια δὲν συνίσταται εἰς τὴν ἀπομίμησιν σχημάτων καὶ τρόπων ἢ τὴν ἀποστήθησιν φράσεών τινων, διότι αὕτη εἶναι ὁ γνήσιος καρπὸς εὐγενοῦς καρδίας ἀείποτε ἐνδιαφερομένης καὶ διὰ τὰ ἐλάχιστα τῶν δικαιωμάτων καὶ τὴν εὐτυχίαν τῶν ἄλλων.
—Ὑπόληψις εἶναι τὸ συμπέρασμα τῶν ἀνθρώπων περὶ τοῦ χαρακτῆρος ἡμῶν.
—Χαρακτὴρ δὲ, ἡ περὶ ἡμῶν ἰδέᾳ τοῦ καρδιογνώστου Θεοῦ καὶ ἡμῶν αὐτῶν. Ὁ ἀγαθὸς χαρακτὴρ εἶναι τὸ τιμαλφέστερον τοῦ ἀνθρώπου κτῆμα, χάριν τοῦ ὁποίου ὀφείλει νὰ θυσιάσῃ πᾶν ἄλλο.
—Ἡ ἀρετὴ καθιστᾷ ὡραίους καὶ τοὺς πλέον ἀσχήμους, ἡ δὲ κακία ἀσχήμους καὶ τοὺς πλέον ὡραίους.
—Νέε! ἑκάστη ἡμέρα τοῦ βίου σου εἶναι ἓν φύλλον τῆς ἱστορίας σου. Φρόντισον, ἂν δύνασαι, νὰ καταγράψῃς ἀρετάς· ἄλλως τε προτιμώτερον νὰ μείνωσι λευκὰ παρὰ νὰ μελανωθῶσιν ἀπὸ πράξεις μὴ εὐαρέστους.
—Ὅλα τὰ ψευδῆ ἀγαθὰ παράγουσιν ἀληθῆ κακά.
—Ἄπειροι ἀπολαύσεις ἡδονῆς ἀφίνουσιν ἀσθενεστέραν ἀνάμνησιν, ἢ μία μόνη καλὴ πρᾶξις.
—Ζηλοτυπία καλεῖται δριμὺ δηλητήριον ἐμποιοῦν συγχρόνως πολλὰς μικρὰς πληγὰς εἰς ψυχὴν τετραυματισμένην.
(A. Dumas).
Ὁ λαὸς δὲν εὐτυχάει
τὴ ζημιὰ τοῦ ἀδελφοῦ του
’σα δική του ἂν δὲν τηράει.
Ἐν Ἱσπανία, ὑπάρχουσιν 9 ἀρχιεπίσκοποι, 93 ἐπίσκοποι, 100,000 ἱερεῖς, 14,000 μοναχοὶ, καὶ 19,000 μοναχαί. Ἐπὶ πληθυσμοῦ 15,000,000, ὀλιγώτεροί τοῦ ἑνὸς ἑκατομυρίου δύνανται νὰ ἀναγινώσκωσιν ἢ νὰ γράφωσιν.
