ρὰν ἡλικίαν του, καὶ καταβάλλεται εἰς τὰς στερήσεις τῆς ζωῆς· διότι αὐτὸς εἰναι ὁ μόνος κληρονόμος τοῦ ὀνόματος καὶ τοῦ χρήματος αὐτῶν, αὑτὸς εἰναι ἐν τῷ τεθλιμμένῳ γήρατι ἡ ζωή των.
Κατακριτέα ἡ τυφλὴ αὕτη στοργή· πλὴν μόνοι οἱ γεννήτορες, καθὼς καὶ οἱ ἐρασταὶ, ἔχουσι πάντοτε λόγους ἰσχυροὺς δικαιολογοῦντας τὰς παρεκτροπάς των.
Ὑπὸ τοιαῦτα λοιπὸν χρώματα περιβεβλημένος, ἦτο εἰς τῶν διακεκριμένων νέων τῆς πρωτευούσης ἡμῶν· εἷς τῶν περιζητήτων εἰς τὰς συναναστροφὰς, διὰ τὴν μειδιῶσαν καὶ συμπαθῆ μορφήν του, ἥτις μετέδιδε πάραυτα εἰς τοὺς παρευρισκομένους τὴν μαγνητικήν της ζωήν· ὅστις ἐχόρευεν, κατὰ τὴν ἔκφρασιν, ὡς ἄγγελος καὶ ἐνῷ πᾶσα νεᾶνις εἶχε καλὸν χορευτὴν, συνάμα δὲν ᾐσθάνετο τὴν ἐλαχίστην πλῆξιν εἰς τὴν συνοδίαν αὐτοῦ, ἀκούουσα ἀκαίρους εὐφημίας ἢ βεβιασμένας ἐρωταποκρίσεις. Ἀπεναντίας τὸ δαίδαλον πνεῦμα του ἔθελγεν εἰς διηγήματα ἐκ τοῦ προχείρου, λογοπαίγνια καὶ φράσεις πλήρεις εὐφυΐας καὶ ἦτο τὸ κέντρον πάντοτε τῶν μορφουμένων κύκλων.
Ἂν δέ ποτε κύριοί τινες, σεμνοτύφως πως ἔῤῥιπτον λέξεις τινας, οἰκτείροντες δῆθεν τὸν νέον μὲ τόσα προτερήματα, χανόμενον ἄνευ φροντίδος τοῦ μέλλοντός του· ὅτι ἡ διαγωγή του τείνει πρὸς τὴν διαφθορὰν, καὶ ὅτι μίαν ἡμέραν... Ἐπίσημος καὶ γενικὴ ἀπάντησις ἐδίδετο τότε.
—Ὁ νέος ἔχει εύγενῆ ψυχὴν, εἷναι χρηστοηθέστατος!
Καὶ τῇ ἀληθείᾳ, διαγωγὴ ἄμωμος παντὸς ἠθικοῦ παραπτώματος ἐκόσμει τὸν νεανίαν, ἐκτὸς μόνον τῆς πρὸς τὴν ἐκπαίδευσιν τὴν ἀνωτέραν ἀποστροφῆς του.
—Ἤκουσα, ἔλεγε, καὶ ἐγὼ τὴν σειρὰν τῶν ἐγκυκλοπαιδικῶν μαθημάτων, ἀνέτεμα τὸ γραμματικὸν καὶ συνετάραξα τὸ συντακτικὸν μέρος τῆς γλώσσης μου, ἵνα μὴ λέγωμαι ἀγράμματος.
Ἐδιδάχθην τὴν Γαλλικὴν χάριν τοῦ συρμοῦ, καὶ βλέπετε, ὅτι ἂν καὶ δὲν ψιττακίζω ἑκουσίως, οὔτε δολοφονῶ τοὐλάχιστον ἀσυνειδήτως αὐτὴν, μεταχειριζόμενος εἰς τὴν ὁμιλίαν μου φράσεις ἐκείνης ὡς μαθητὴς θεμάτων.
Κατόπιν, αἱ ἐπιστῆμαι δι' ἐμὲ ἔχουσι τι ἀόριστον αἴσθημα· ὰποστρέφομαι, ὄχι ἀποστρέφομαι, ἀλλὰ... ἀλλὰ δὲν ὀρέγομαι τὴν νομικὴν, διότι δὲν συναρμόζεται εἰς εὐθὺν χαρακτῆρα· ὀφιοειδὴς, ὡς εἶναι, καὶ περίπλοκος, κατέχει τὸν ἐξασκοῦντα αὐτὴν εἰς αἰὤνιον πάλην σοφισμάτων καὶ ἀρθρικῶν συνδυασμῶν τοῦ Ἁρμενοπούλου, τοῦ κειμένου τῶν πανδεκτῶν καὶ..... καὶ τόσων ἄλλων.
Τὴν ἰατρικὴν, ὦ! αἰσθάνομαι τόσον βαθὺ σέβας πρὸς τὴν πυθίαν ταύτην, ὥστε ἀρκοῦμαι ν' ἀποδέχωμαι κατ' ἀνάγκην τοὺς χρησμοὺς αὐτῆς, οὐδέποτε ὅμως συγκατατίθεμαι νὰ τοὺς ἀποφέρω.....
Ἐπομένως διὰ νὰ γίνῃ τις καλὸς φιλολόγος πρέπει νὰ γεννηθῇ διδάσκαλος.
Τὰς γενικὰς ἐπιστήμας, τὰς ἐθεώρησα πάντοτε ὡς ἄνεμον συρί-
