Τὴ Μοῦσα τοῦ Σολωμοῦ, ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια κι ἂν τὴ γνώρισα, δὲν τὴν ἀγάπησα μὲ τὴ φλόγα τοῦ πρώτου καημοῦ· γιατὶ παιδὶ δὲν ἤμουν ὅταν ἐπρόσεξα ’ς αὐτή. Καὶ μ’ ἔδεσε μὲ τὴν ἀσύντριφτην ἁλυσίδα ποῦ δένει τὸ πάθος κάποτε τὴ μαθημένη καρδιά, τὴν ὥριμην ἡλικία. Ὁ Σολωμὸς δὲν εἶναι ποιητὴς γιὰ νὰ συγκινήσῃ ἐκείνους ποῦ μὲ παιδικὴν ἐλαφρότητα στοχάζονται τὰ πνευματικά. Ἄλλων ὁμοτέχνων του τὰ ἔργα, κ’ ἐδῶ κι ἀλλοῦ, εὔκολα τὰ πλησιάζει κανεὶς καὶ τὰ νοστιμεύεται, κ’ εὐκολώτερα τὰ χορταίνει καὶ τὰ λησμονεῖ· ἐκείνου ὁ στίχος, – νόημα, λόγος, μέτρα, – δὲν ἔχει τὴν ἁπλότητα καὶ δὲν ξανοίγεται σὰν τῶν ἄλλων. Δυσκολεύει κ’ ἡ γλῶσσα του, ξένη πρὸς τὴν παράδοση τῆς σχολικῆς παιδείας, ἀταίριαστη μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ γραφείου μας καὶ τοῦ βιβλίου μας, ὅσο κι ἂν εἶναι ταιριαστὴ μὲ τὰ βαθύτερα τῆς ψυχῆς μας· μὰ γι’ αὐτὸ κι ὁ στίχος του ὅσους θὰ τραβήξῃ τοὺς τραβάει στοχαστικώτερα, καὶ μιὰ γιὰ πάντα. Μετρημένοι ἀκόμα κι ὅσοι αἰσθάνονται τὴ σπουδαιότητα τῆς τἐχνης τοῦ Σολωμοῦ, καθὼς πρέπει, κ’ ἐκεῖ ποῦ πρὸ πάντων ἀξίζει νὰ τὴν αἰσθανθοῦν. Μπορεῖ νὰ λέμε γιὰ τὸν ψάλτη τῶν «Ἐλεύθερων πολιορκημένων» ὅ,τι εἶπεν ὁ φιλόσοφος Νίτσε γιὰ τὸ Γκαῖτε: «Ἀκόμα δὲν ἔδειξεν ὅλη τὴν ἐπιρροή του, ἀκόμα δὲν ἦρθε ἡ ὥρα του». Δὲν ξέρω ἂν βρίσκεται ’ς ἄλλη λογοτεχνία ποιητής, μ' ἔργα ἔτσι λιγοστὰ κ’ ἔτσι μισοκάμωτα, ὅμοια γερὸς καὶ πλούσιος καὶ σημαν-
Σελίδα:Άπαντα Σολωμού.djvu/39
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
35
ΣΟΛΩΜΟΣ
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
