Σεισμοί

Σεισμοί Συγγραφέας: Γεώργιος Σουρής

Μωρε του μπι ορ νοτ του μπι?...εσυ,Χριστε ,ειπε μου...
ουτ'ειδα ουτε ακουσα τετοιο σεισμο ποτε μου.
Τωοντι ζω η μη δεν ζω?...γιατι εγω ακομα
νομιζω πως τρανταζομαι μ'ολον της γης το στρωμα.
Μωρε του μπι ορ νοτ του μπι?...υπαρχω ναι η ου?...
πες μου ,θεε των ουρανων,για ονομα θεου.

Σεισμοι και καταποντισμοι και τοσ'επιδημιαι,
κατα ξηραν και θαλασσαν φρικωδεις τρικυμιαι,
στρηφογυρισματα συχνα του χαους του απειρου,
και καρχαριας τρομερος στα μπανια του Φαληρου.
Ποτε,Χριστε,δεν ερχεται μια συμφορα μοναχη,
κι εκ'συμφορων εβαρυνε η ασθενης μου ραχη.

Α!τωρα πια δεν ειμπορω στας συμφορας ν'ανθεξω...
επληθυναν οι κινδυνοι ως αμμος της θαλασσης,
και δεν γνωριζω που της γης ο δυστυχης να τρεξω,
να σωσω το σαρκιον μου σ'αυταις τας περιστασεις.
Ως εν μηδεν,ως τιποτα επι του κοσμου κειμαι,
και ουτε ειμαι βεβαιος αν ειμαι η αν δεν ειμαι.

Συ,Κυριε,οπου την γην ολιγον επιβλεπεις,
και τρεμ' η Μαραθουπολις και ολ'οι Γαργαλιανοι,
οπου το α ν τ ε σ τ α τ ο υ ς κ β ο της σφαιρας ανατρεπεις
κι ο βασιλευς κι ο σκουπιδας σαστιζει και τα χανει,
ειπε μου Συ,οπου το παν ενωπιον σου κλινει,
με τουτα τα κουνηματα ο κοσμος τι θα γινη?

Καλλιτερα,Ω Υψιστε,να μη μας επιβλεπης
και ουτε με το βλεμμα σου το συμπαν να διεπης,
αφου με την επιβλεψιν μας κανεις πανηγυρια
και τριζουν πορταις ,κλειδαριαις,γυαλια και παραθυρια,
και τρεμω μη πανω μου τα σπιτια ολα πεσουν,
κι αυτα ταστεια να σου πω καθολου δεν μ'αρεσουν.

Η τοση σου επιβλεψις καλλιτερα να λειψη,
διοτι αλλως,Υψιστε,βεβαιως θα μου στρηψη.
Συ εκαμες επι της γης μοναρχας κι' ηγεμονας
να επιβλεπουν εφ'ημων εις παντας τους αιωνας,
και ο καθενας βεβαια ως χρη και δει και πρεπει
επι των υπηκοοων του αγρυπνως να επιβλεπει.

Ιδου,ιδου Πρωθυπουργοι και δημοσιογραφοι,
τας τυχας επιβλεποντες και των εθνων τα σκαφη,
ιδου και πολιτευματα,Συνταγματα και νομοι,
φρουροι,κλητηρες,ευζωνοι,Νομαρχαι,Αστυνομοι
πλανωμενοι νυχθημερον εις ενα κι αλλον δρομον,
και ολοι επιβλεποντες την τηρησιν των νομων.

Ιδου παπαπδες,ασκηται,Μητροπολιται,διακοι,
και το γενναιον Κ η υ γ μ α κι ο Λ ο γ ο ς του Μακρακη,
ορθοτομουντες τον ευθυν της αληθειας λογον,
και μη προσεχοντες ποτε εις ενα κι αλλον ψογον.
Εις ολα μας επιβλεψις και προνοια μεγαλη,
κι ευχαριστηρια καθεις προς τους εποπτας ψαλλει.

Δεν ειμπορεις το χερι σου να βαλης μες στην τσεπη,
χωρις κανενας να σε δη,χωρις να σ'επιβλεπη.
Τι εκανες ,τι εφαγες,ποιαν εχεις ποιαν δεν εχεις,
που εβανες τον ποντο σου,που τρεχεις ,που δεν τρεχεις,
εγω κυττω τον γειτονα κι ο γειτονας εμενα,
και τον πλησιον του καθεις προσεχει ολοενα.

Τοση λοιπον επιβλεψις,θεε μου δεν μας φθανει,
μα ειν'αναγκη ταχατε στον κοσμο κι η δικη σου,
για να χαλνουν τα Φιλιατρα και ολ'οι Γαργαλιανοι
και ανω κατω ναρχωνται τα στρωματα της γης σου?
Ναι! αφησε μας,Υψιστε,στα χερια του διαβολου,
αλλ'ομως σε παρακαλω μη μας κουνας καθολου.

Εκεινα τα κουνηματα μου στρηβουν το τσερβελο...
φοβουμαι τα κουνηματα,κουνηματα δεν θελω.
Κανεις δεν ειναι σιγουρος σ'οποια κι αν στεκη θεσι...
αυτου του ειδους κουνημα καθολου δεν μ'αρεσει...
Ας λειψουν τα κουνηματα,ω γη και ουρανε...
μωρε του μπι ορ νοτ του μπι?...κινουμαι,ου η ναι?

Ω! αφησε μας,Κυριε,σ'αυτη τη βρωμοσφαιρα
μοναχοι να ψηνωμαστε και νυκτα και ημερα,
κι αν θελης σωνει και καλα μ'αυτας τας επιβλεψεις
την ατιμον υφηλιον κι εμενα ν'ανατρεψης,
ημεις δεν επεμβαινομεν στας ιδικας σου πραξεις,
και, οταν θελης,ειμπορεις να μας ανατιναξης.

Αλλ'ομως συ,ω Κυριε,που κατοικεις στα νεφη,
οταν μες σταλλα κεφια σου σουρθη κι αυτο το κεφι,
μια χαρι τοτε σου ζητω με δακρυα και πονον,
το ενα ημισφαιριον να μη χαλασης μονον,
μα ολους κι απαξαπαντες με μια να μας γκρεμισης,
πριν χασωμε τον μπουσουλα με τας μεταρρυθμισεις.

Αυγουστος 1886