Παλιός σκοπός (Κόρακα)
| Παλιός σκοπός Συγγραφέας: |
Κι' έξαφνα σκάει ένας σκοπός, παλιός ζακυνθινός σκοπός
και στις συρτές τις νότες του-καϋμοί κι' αγάπης ξένοι πόνοι-
βουρκόνουνε τα μάτια μου κι' ένας ακάλεστος λυγμός
την ψυχική γαλήνη μου και την καρδιά μου τη σκοτώνει.
Και πάλι ο ίδιος ο σκοπός μιαν κάποια θλιβερή στιγμή
φωτίζει με χαμόγελο τη θλίψη και τη μοναξιά μου,
ανοίγει ο γκρίζος ουρανός κι' απ' τη γελούμενη σχισμή
λίγο γαλάζιο, λίγο φως μερώνει τη φτωχή καρδιά μου.
Γλυκά χειλάκια, μάκρυνε της νιότης μου άδολε καϋμέ,
δροσοπηγή κελαριστή στις θείες ομορφιές του Απρίλη,
ανταύγεια ιερή ενός ήλιου μου, που πάει κι' εσβύστηκεν, ωιμέ,
γλυκά χειλάκια, τραγουδάτε, αλλοί, με τα δικά μου χείλη !