Ο έρως (Ραγκαβής)
| Ὁ Ἔρως Συγγραφέας: |
Ἰδέ, ὦ φίλη μου, τὸ πᾶν διακοσμῶν ὁ πλάσας,
τὴν γῆν μας κατεσκεύασεν ἀπὸ δακρύων ζύμην.
Εἰς δάκρυα τὴν ἡδονήν, εἰς δάκρυα τὴν φήμην,
εἰς δάκρυα συνέμιξε τὰς ἀπολαύσεις πάσας.
Περνᾷ μ' ἀγῶνας ὁ θνητὸς ἠπείρους καὶ θαλάσσας·
περνᾷ, καὶ δὲν κατέλιπεν οὐδ' ἴχνος οὐδὲ μνήμην.
Δακρύων πρὸς τὴν ἄναυδον προστρέχει έπιστήμην,
καί, πρὶν σπουδάσῃ τὴν ζωήν, ἀπέθανε γηράσας.
Οἱ πόθοι του ἀμφίβολοι εἰς μαῦρον πλέουν χάος.
Ἐλπίζει, κ' αἱ ἐλπίδες του μαραίνονται ἀκαίρως.
Σκιὰς διώκει πτερωτάς, πλὴν φεύγουν ἀενάως.
Ἑνὸς δὲ μόνου πρὸς αὐτὸν εἰρηνικοῦ ἁστὲρος
ἕρπει ἀκτὶς ἐκλάμπουσα διὰ τοῦ σκότους πράως,
ἓν μόνον τὸν παραμυθεῖ μειδίαμα, ὁ Ἔρως.