Ο έρως της πατρίδος
| Ο έρως της πατρίδος Συγγραφέας: |
| Αθηναΐς, 1 Ιουνίου 1879 |
Οὐράνιος ἔρως χυθεὶς ἐκ τῶν κόλπων
τοῦ Κτίσαντος τοῦτο πανσόφως τὰ πᾶν
στὴν φύσιν τῶν ὄντων τὴν ἕδραν του ἔχει,
ἐν θείῳ δεσμῷ τὰ κρατεῖ, τὰ συνέχει,
ἐκχέει ζωὴν εἰς αὐτὰ ἱεράν.
Πνοή του εἶν' αὕτ' ἡ γλυκειὰ ἀρμονία,
τὰ ἔργ' αὐτὰ ἥτις τῆς θείας χειρὸς,
μὲ ἔξαλλον χάριν ἀφθάρτως καλλύνει,
καὶ θάλασσαν, γῆν, οὐρανὸν ἐκφαιδρύνει·
Πατρίδος δ' ὁ Ἔρως αὐτοῦ εἶν' λαμπρός.
Έράσμιος φθόγγος· ὤ! οὑτος ἐκφλέγει
καρδίας γενναίας ἡρώων ἀνδρῶν.
Κινεῖ εἰς ἐνδόξους αὐτοὺς ἐνεργείας,
ὑψοῖ εἰς ἰδέας μεγίστης ἀξίας,
ἐντὸς οὐρανίων τοὺς ἄγεί χορῶν.
Ὦ Ἔρως θεσπέσι' ὁ πρὸς τὴν πατρίδα,
τὴν θείαν Ἑλλάδα σοῦ ἕδραν κλεινὴν
ἐξέλεξες ὄντως ἐκ πάντων τῶν τόπων,
καρδίαι πολλῶν σὲ λατρεύουν ἀνθρώπων,
τιμὴν πανταχοῦ σοὶ προσφέρουν κοινήν.
Ἀλλὰ βωμὸν ἅγιον, ἀκτινοβόλον,
ἐξ οὗ ζωηφόρον ἐκπέμπεται πῦρ,
τὴν εὔφλεκτον ἔσχες καρδίαν Ἑλλήνων
καὶ μάλιστα τῶν θαυμασίων ἐκείνων
ἀρχαίων, οὕς ἄδυτος δόξης ἀστήρ.
Ἐλάμπρυνεν· εἴθε κι' Ἑλλήνων τῶν νέων,
θερμὸς νὰ σοὶ εἶν' ἡ καρδία βωμὸς,
εἰς πράξεις αὐτοὺς νὰ ἐγείρῃς γενναίας·
εἰς σκέψεις ὑπὲρ τῆς πατρίδος ὡραίας
νὰ παύσῃ δακρύων της πᾶς σταλαγμός.