Ο Ξένος
| CCCXXXV. Ο ξένος (υπάρχουν και άλλα τραγούδια στη συλλογή με τον ίδιο τίτλο) Συγγραφέας: |
Ναναρίσματα→ |
| Τραγούδια ρωμαίικα. Popularia carmina Graeciae recentioris, edidit Arnoldus Passow. Λειψία: B.G. Teubner, 1860, σ. 246. |
Ξενιτεμμένο μου πουλί και παραπονεμένο,
Η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ ΄χω τον καημό σου.
Να στείλω γράμμα, χάνεται, δεν βρίσκει το παιδί μου,
Να μάθη, όσα να τω πη, διψάει η καρδιά μου·
Να στείλω μήλο σήπεται, λουλούδι μαραγκιάζει·
Να στείλω και το δάκρυ μου σ΄ένα ψιλό μαντήλι.
Το δάκρυ μ' είναι καυτηρό και καίει το μαντήλι.
Φεγγάρι μου λαμπρό, λαμπρό και κυκλογυρισμένο,
Αυτού ψηλά που περπατείς και χαμηλά μας βλέπεις,
Δεν είδές που το γιόκα μου τον πολλ' αγαπημένο;
Τίνος ματάκια βλέπουν τον, και τα δικά μου κλαίγουν;
Τίνος τα χείλη τού μιλούν και τα δικά μου τρέμουν;
Τίνος καρδιά τον χαίρεται, και η δική μου σκάζει;
Τίνος χεράκια τον κιρνούν, και τα δικά μου τρέμουν;
Ανάθεμά σου ξενιτειά για τα κακά, που κάνεις.
Ξενίτεψες τον άντρα μου κ' έκαμες να χηρέψω·
Ξενίτεψες και το πουλί μ', τώρα δώδεκα χρόνους.
Ανάθεμά σου ξενιτειά, ανάθεμα στους Τούρκους,
Που 'ρήμωσαν το σπίτι μου και μ' έντυσαν στα μαύρα.