Οι Φιλέλληνες. Πλήρης καταγραφή των εν Ελλάδι αγωνισθέντων φιλελλήνων
| Οι Φιλέλληνες. Πλήρης καταγραφή των εν Ελλάδι αγωνισθέντων φιλελλήνων Συγγραφέας: Μεταφραστής: Καλλιόπη Καμπούρογλου |
| Μεταγραφή:Oi Filellines Errikou Fornezi.pdf |
Ἡ πολύτιμος συγγραφὴ, ἦς ἅρχεται σήμερον ἡ δημοσίευσις, εἶναι ἀνέκδοτον ἔργον τοῦ διακεκριμένου Ἑλβετοῦ φιλέλληνος ἀξιωματικοῦ Ἑρρίκου Φορνέζη, ἀνδρείως καὶ ἐντίμως ὑπηρετήσαντος τὴν Ἑλλάδα, και ἀποθανόντος ἐν ἔτει 1872 (4 Ἀπριλίου) ἐν Ἀθήναις. Ὁ Ἑρρίκος Φορνέζης διεκρίνετο ου μόνον επί στρατιωτική αρετή, αλλά και επι παιδεία και παραδειγματική ειλικρινεία. Τα προσόντα ταύτα καθιστώσι το εν λόγω χειρόγραφον πόνημα, και έτερα ανέκδοτα έργα του αυτού άτινα θέλομεν δημοσιεύσει προσεχώς μεγίστης σπουδαιότητος. Το παρόν σύγγραμμα φέρον εν πρωτοτυπώ την επιγραφήν Le monument des Philhellènes περιέχει πλήρη κατάλογον (αλφαβητικώς), μετά βιογραφιών και ιστορικών σημειώσεων , των Φιλελλήνων των αποθανόντων δια την ελληνικήν ανεξαρτησίαν, η εν τη υπηρεσία της Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860, των καταλιπόντων την Ελλάδα εντόε του αυτού χρονικού διαστήματος και τέλος των ευαρίθμων εκείνων, οίτινες έζων εισέτι εν Ελλάδι κατά το έτος 1860. Το σύγγραμμά του ο Ερρίκος Φορνέζης κατήρτισεν επί τη βάσει ακριβέστατων και επισήμων σημειώσεων του διακεκριμένου Γάλλου φιλέλληνος συνταγματάρχου Ιλαρίωνος Τουρέτ, αποθανόντος εν έτει 1857 (28 Αύγουστου) εν Πειραιεί.
Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
|Εκ Bonifaccio της Κορσικής απέθανεν εν Αίγίνη εξ ασθενείας την 15 Απριλίου 1850|.
Ὁ Ἀμπάτης ἦτο ἀνὴρ γενναιότητος δεδοκιμασμένης, ἢν δὲν προεμήνυεν οὔτε ἐδικαιολόγει ἡ ἀδυναμία καὶ ἡ σμικρότης τοῦ σώματός του· ἥρχισε τὸ στρατιωτικὸν στάδιον του εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸν βαθμὸν ὑπασπιστοῦ· ἀνῆκεν εἰς τὰ πρῶτα τακτικὰ στρατεύματα, ὧν ὁ πυρὴν ἀπετελεῖτο ἀπὸ ἐνθουσιώδεις νέους φιλέλληνας· εἰς τὴν ἔνδοξον ἀλλ’ ἀτυχῆ μάχην τοῦ Πέτα ἐν Ἠπείρῳ τὴν 4 Ἰουλίου 1822 διεκρίθη διὰ τὴν κατάληψιν τουρκικῆς σημαίας. Μετὰ ταῦτα ἠκολούθησε πάσας τὰς ἐκστρατείας ὑπὸ τὰς διαταγὰς τοῦ γενναίου Φαβιέρου, ὅστις ἐκτιμῶν τὴν ἀξίαν του τὸν ὑπερηγάπα καὶ παρεῖχε πλήρη ἐμπιστοσύνην εἰς αὐτόν· μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁ Ἀμπάτης διεκρίθη εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν. Μετὰ τὴν ἵδρυσιν τῆς Ἑλληνικῆς Βασιλείας παραμεληθεὶς κατ’ ἀρχὰς, ὡς οἱ πλεῖστοι τῶν συστρατιωτῶν του, διωρίσθη βραδύτερον φρούραρχος εἰς Μεθώνην, καὶ ἀπέθανε μὲ τὸν βαθμὸν συνταγματάρχουν ἐν διαθεσιμότητι. Ἦτο ιππότης τοῦ χρυσοῦ σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος, ἔφερε δὲ καὶ τὸ ἀργυροῦν μετάλλιον τοὺ ἑλληνικοῦ ἀγώνος.
|Ἐκ Coblentz τῆς Πρωσίας, ἀπέθανεν ἐν Αμφίσση τὴν 24 Σεπτεμβρίου 1827|.
Ἄγνωστος ἡ ἐποχὴ τῆς ἀφίξεώς του καὶ αἱ πρὸς τὴν Ἑλλάδα ὑπηρεσίαι του.
|Ἐξ Ἔλβας τῆς Πορτογαλλίας, ἀπέθανεν ἐν Eaux de Bataglia (Ένετίας), ἐξ ἀσθενείας τὴν 21 Ἰουλίου 1847|.
Ἀρχαῖος ἀξιωματικὸς εἰς τὸν στρατὸν τῆς πατρίδος του κατὰ τοὺς ὑπὲρ ἀνεξαρτησίας τῆς χερσονήσου κατὰ τῶν Γάλλων τῆς πρώτης αὐτοκρατορίας πολέμους, ἔλαβε βραδύτερον ἐνεργὸν μέρος εἰς τὴν συνταγματικὴν πάλην τῆς Ἱσπανίας ἐναντίον τῆς Βουρβωνικῆς εἰσβολῆς τοῦ 1823. Κατὰ τὴν ἄφιξίν του εἰς τὴν Ἑλλάδα διεδέχθη τὸν κόμητα Regnault-de-St-Jean d’ Angely εἰς τὴν ἀρχηγίαν τοῦ τακτικοῦ ἱππικοῦ, καὶ διεκρίθη κατὰ τὴν 1 Αὐγούστου 1826 ἐν Τριπολιτσᾷ εἰς πεισματώδη μάχην, ὅπου ἐπὶ κεφαλῆς μιᾶς δρακὸς ἱππέων διεσκόρπισεν ἰσχυρόν τετράγωνον τακτικῶν Ἀράβων, ἀπάντων φονευθέντων. Συνώδευσε τὸν Φαβιέρον εἰς τινας ἀκολούθους ἐκστρατείας καὶ ἐχωρίσθη αὐτοῦ εἰς τὴν τῆς Χίου.
Ἕνεκα τῆς ἀναρχίας, ἥτις ἐπηκολούθησε τὴν δολοφονίαν τοῦ κυβερνήτου Καποδιστρίου ἠναγκάσθη μετὰ μακρὰν πάλην νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν ἀρχηγίαν τῶν πολεμικῶν θέσεων καὶ φρουρίων τοῦ Ναυπλίου, ὅπου ἡ πολιτικὴ ἐπιρροὴ τῆς Γαλλίας καὶ Ἀγγλίας ἐνίκησε τὴν τῆς Ῥωσῖας.
Ἡ Βαυαρικὴ ἀντιβασιλεία δὲν ἐφείσθη μᾶλλον τῶν ἄλλων τοῦ φιλέλληνος Ἀλμέϊδα· τὸν ἠδίκησαν, τῷ ἠρνήθησαν τὰ δικαιώματά του, ἅτινα ἐντίμως καὶ νομίμως ἀπέκτησε, καὶ μόλις περὶ τὰ τέλη τοῦ 1835 τὸν ἐπανέφερον εἰς τὴν ὑπηρεσίαν μὲ τὴν μισθοδοσίαν τοῦ διαθεσίμου, καὶ τῷ ἀνέθηκαν τὴν στρατιωτικήν διοίκησιν τοῦ Μεσολογγίου. Τὸ μέτρον τοῦτο ἐνέπνευσεν εἰς τὴν ἀντιβασιλείαν ἡ προαίσθησις τοῦ κινδύνου τῆς στιγμῆς μᾶλλον ἢ ἡ ἰδέα τῆς ἐπανορθώσεως ἀδίκου παραγκωνίσεως γενναιοτάτου, ἀκεραίου και δραστηρίου στρατιώτου. Πράγματι, διάφοροι στάσεις ἐν Πελοποννήσῳ δυσκόλως περισταλεῖσαι μετέδωκαν γενικὴν δυσαρέσκειαν εἰς ὅλην τὴν Στερεὰν Ἑλλάδα, παροργισθεῖσαν κυρίως ἐκ τῆς ἀποτόμου καὶ ἐντελοῦς διαλύσεως τῶν παλαιῶν ἀτάκτων στρατευμάτων, τῶν παλληκαρίων, χωρὶς ποσῶς ν’ ἀμειφθῶσι διὰ τὰς ὑπερανθρώπους θυσίας καὶ τὰς ἡρωικὰς ὑπηρεσίας, ἂς προσήνεγκον εἰς τὴν πατρίδα.
Ἄνθρωπος πεπειραμένος ὁ συνταγματάρχης Ἀλμέϊδας ταχέως κατενόησεν εἰς τὴν περίστασιν ταύτην τὀ μέγεθος τοῦ κινδύνου, ὅν ἀνεκοίνωσεν εἰς τὴν κυβέρνησιν, ἀλλ’ αὕτη ἐκώφευσεν εἰς τὴν συμβουλήν του καὶ μάλιστα ἠλάττωσεν εἰς 20 ἄνδρας ἀσθενεῖς καὶ τούτους ἢ ἀναρρωννύοντας τὴν παλαιὰν φρουρὰν τοῦ Μεσολογγίου, ὅπου συνεκεντροῦντο τὰ κινδυνωδέστερα στοιχεῖα τοῦ ἐπαναστατικοῦ πνεύματος. Οὕτω, τέσσαρας ἠμέρας μετὰ τὴν ἄνω ῥηθεῖσαν ἀκατανόητον ἐλάττωσιν τῶν δυνάμεων, ἢτοι τὴν 5 Ἰανουαρίου 1836, ἐξερράγη ἡ φοβερὰ ἐπανάστασις ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ὁποίας ἦσαν ὁ συνταγματάρχης Νικόλαος Ζέρβας, καὶ πλῆθος παλαιῶν ἀξιωματικῶν ἀδικηθέντων ὑπὸ τῆς ἐξουσίας. Ἐν συντόμῳ μετὰ τριμήνους ἀπεριγράποτυς προσπαθείας καὶ μὲ ἀτομικοὺς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον κινδύνους ὁ γενναῖος Ποροτγάλλος κατώρθωσε νὰ ἐξέλθῃ νικητὴς κρίσεως, ἥτις ἔθετε τὴν δυναστείαν τοῦ Ὄθωνος εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀπωλείας. Τῷ ἀπέδωκαν τότε ὁλόκληρον τὸν μισθὸν τοῦ βαθμοῦ του καὶ τὸν ἐπανέφερον εἰς τὴν παλαιὰν καὶ ἔντιμον θέσιν τοῦ διοικητοῦ τοῦ Ναυπλίου· μετὰ ταῦτα προεβιβάσθη εἰς ὑποστράτηγον, εἶχε τὸν μεγαλόσταυρον τοῦ Σωτῆρος, τὸν σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, ἔφερε δὲ καὶ τὸ μετάλλιον τοῦ ἑλληνικοῦ ἀγῶνος· ἀπέθανεν ὑπὸ σύνταξιν.
|Ἐκ Γενεύης τῆς Ἑλβετίας· ἀπέθανεν ἐν Μήλῳ ἐν ἔτει 1827|.
Περὶ αὐτοῦ οὐδὲν ἄλλο εγνώσθη, εἰμὴ ὅτι ἦτο ἰατρός.
|Ἐκ Burons του Πεδεμοντίου(;) (Σαρδηνία)· ἀπέθανεν ἐν Τριπολιτσᾷ ἐξ ἀσθενείας τὴν 5 Αὐγούσ. 1843|.
Ἡρχισε τὸ στρατιωτικόν του στάδιον εἰς τὰ Πεδεμοντιακὰ σώματα τὰ προσκολλημένα εἰς τὰ στρατεύματα τοῦ μεγάλου Ναπολέοντος. Ἡ σύμπραξις του εἰς τὴν ἐπανάστασιν τῆς πατρίδος του τῷ 1820 τὸν ἠνάγκασε μετὰ τὴν ἀποτυχίαν τοῦ κινήματος τούτου νὰ καταφύγῃ εἰς τὰς τάξεις τῶν συνταγματιῶν Ἱσπανῶν. Αἰχμαλωτισθεὶς ὡδηγήθη εἰς Γαλλίαν, καὶ καταφυγὼν μετὰ ταῦτα εἰς Ἀγγλίαν ἦλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα κατὰ τὸ 1825. Εἱς τῶν γενναιοτέρων καὶ τῶν μᾶλλον πεπαιδευμένων ἀξιωματικῶν τοῦ τακτικοῦ στρατοῦ, ἐστέφθη μὲ δόξαν κατὰ τὰς πρώτας ἠμέρας τοῦ Μαρτίου 1826 εἰς τὴν κατὰ τῆς Καρύστου ἔφοδον, ὅπου καὶ βαρέως ἐπληγώθη. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν, εἰς Χίον κλ. δὲν διεκρίθη ὁλιγώτερον. Εἰς Χαϊδάρι ἀπετέλει μέρος τοῦ ἱεροῦ λόχου τῶν φιλελλήνων. Ὑπὸ τὴν ἀντιβασιλείαν ἦτο διοικητὴς τοῦ λόχου τῶν ἀρχαίων ὑπαξιωματιῶν ἀνακληθέντων εἰς τὴν ὑπηρεσίαν, ἔγεινε διαδοχικῶς ταγματάρχης, ἀντισυνταγματάρχης, εἰς τὸν βαθμὸν δὲ αὐτὸν καὶ ἀπέθανε σχεδὸν ἐκ λύπης, διότι ἐτέθη προώρος εἰς διαθεσιμότητα, ἔνεκα λόγων, οἵτινες ποτὲ ἀρκούντως δὲν ἔγειναν γνωστοί. Ἦτο ἱππότης τοῦ σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος, ἔφερε δὲ καὶ τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος.
6. ANTON (ΑΝΤΩΝ).
[Ἐκ Γερμανίας· ἀπέθανεν ἐν Καρύστῳ τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1826].
Ἐπειδὴ ἡ ἐποχὴ τοῦ θανάτου του συμπίπτει μετὰ τῆς ἐκστρατείας τῆς Καρύστου ὑποθέτομεν ὅτι ἔλαβε μέρος εἰς αὐτὴν.
7. ARMAGNAC D’ (Δ’ΑΡΜΑΝΙΑΚ).
[Ἐκ Τουλούζης τῆς Γαλλίας· ἀπέθανεν ἐν Ἀθήναις ἐπί τοῦ πεδίου τῆς τιμῆς τὴν 27 Φεβρ. 1827
Ἀνεψιὸς τοῦ στρατηγοῦ d’ Armagnac παρευρέθη εἰς Χαϊδάρι μετὰ τοῦ λόχου τῶν Φιλελλήνων.
8. ARULLANI ANDRÉ (ΑΝΔΡ. ΑΡΟΥΛΑΝΗΣ).
[Ἐξ Agliano τοῦ Πεδεμοντίου (Σαρδηνίας)· ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Ναυπλίῳ τὴν 7 Φεβ. 1843].
Κατὰ τὴν πτῶσιν τῆς πρώτης αὐτοκρατορίας καὶ μετὰ τὴν ἀποπομπὴν εἰς τὰς ἑστίας των, τῶν ξένων στρατευμάτων, ἅτινα ἠκολούθησαν τὰς σημαίας τοῦ Ναπολέοντος, ὁ Arullani εἰσῆλθε μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑπασπιστοῦ εἰς τὸν στρατὸν τῆς πατρίδος του. Ἐξορισθεὶς ἕνεκα τῆς συμπράξεώς του εἰς τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821 ἔλαβεν ὑπηρεσίαν εἰς τὰς τάξεις τῶν πατριωτῶν Ἱσπανῶν μετὰ τὴν ἧτταν τῶν ὁποίων κατέφυγεν εἰς Ἀγγλίαν, εἶτα δὲ ἦλθε νὰ πολεμήσῃ ὑπὲρ τῆς ἑλληνικῆς ἐλευθερίας. Στρατιώτης καλὸς, ἔμπειρος ἀξιωματικός, ἔδωκε δείγματα τούτων εἰς Χαϊδάρι, εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν καὶ εἰς ἄλλας εκστρατείας τοῦ Φαβιέρου καὶ ἀπέθανε ταγματάρχης ἐν αποστρατείᾳ· ἔφερε τὸν ἀργυροῦν σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος.
9. AYMINO VINCENT (ΒΙΚΕΝ. ΑΙΜΙΝΟΣ).
[Ἐκ Bordo Mazzino τοῦ Πεδεμοντίου (Σαρδηνίας)· ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Ναυπλίῳ, τὴν 7 Ἀπριλίου 1837].
Ὁ Αἰμῖνος ἦτο παλαιὸς ὑπαξιωμ. τῶν σκοπευτῶν τοῦ Ρο ἐπὶ τῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ γενναιότης του τὸν ἠξίωσε τοῦ σταυροῦ τῆς λεγεῶνος τῆς τιμῆς ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς μάχης. Συστρατιώτης τοῦ προρρηθέντος εἶχε συμμερισθῆ τὰς περιπέτείας του ἔν τε τῇ Ἱσπανίᾳ, καὶ ἐν Ἑλλάδι. Ἦτο ἐντελῶς ἀγράμματος, εἶχεν ὅμως μνημονικὸν θαυμάσιον· διηγεῖτο στρατιωτικὰ συμβάντα τοῦ καιροῦ του λεπτομερῶς και ἀκριβέστατα καὶ διὰ γλώσσης ἁπλῆς καὶ γραφικῆς ἐνταυτῷ, ὥστε κατέθελγε καὶ τοὺς μᾶλλον ἀδιαφόρους. Ἡ μεγαλειτέρα του εὐτυχία ἦτο νὰ ἀπαγγέλλῃ τὰς προκηρύξεις τοῦ αὐτοκράτορος του κατὰ τὰς περιστάσεις εἰς τὰς ὁποίας εἶχε λάβει μέρος· τοῦτο δὲ τὸ ἔπραττε μὲ ὅλως νεανικὴν ζωηρότητα, χωρὶς νὰ παραλάσσῃ οὔτε συλλαβήν. Οἱ σύντροφοί του ηὐχαριστοῦντο νὰ τὸν ἀκούωσι καὶ νὰ τὸν κάμνουν νὰ ἐπαναλαμβάνῃ μὲ ὕφος ἀληθῶς πανηγυρικὸν πῶς «ὡνομάσθη ὁμογνωμόνος δεκανεὺς ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς μάχης» ὑπὸ τοῦ γενναίου του λοχαγού Tiburce Sébastiani, εἰς ὅν ὑπέμνησε τὸ γεγονὸς κατὰ τὸ 1828, ὅτε τὸν ἐπανεῖδεν εἰς τὴν Ἑλλάδα διευθύνοντα ἕνα λόχον τοῦ στρατοῦ τῆς γαλλικῆς ἀποστολῆς. Ἀπέθανε λοχαγὸς ἐν ἀποστρατείᾳ· εἶχε τὸν σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος.
10. AZZOLINI FRANCESCO (ΦΡ. ΑΝΤΖΟΛΙΝΟΣ).
[Ἐκ Borgo Forto παρὰ τὴν Mantova τῆς Ἑνετίας· ἀπέθανεν ἐκ χολέρας ἐν Ἀθήναις τὴν 16 Νοεμβρίου 1854].
Ἐλθὼν εἰς τὴν Ἑλλάδα κατὰ τοὺς πρώτους μῆνας τῆς ἐπαναστάσεως, παρευρέθη καὶ ἐπληγώθη διὰ βολῆς κατὰ τὸν τράχηλον εἰς τὴν μάχην τοῦ Πέτα τὴν 4 Ἰουλίου 1822. Κατετάχθη προθύμως εἰς τὰ τακτικὰ στρατεύματα τὰ ὑπὸ τοῦ Δημητρίου Ὑψηλάντου καταρτισθέντα καὶ διεκρίθη πάντοτε διὰ τὴν στρατιωτικὴν προθυμίαν του, τὴν ἀνδρείαν του, καὶ ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ πυροβολικοῦ παρεῖχεν ἑαυτὸν ἀξιομίμητον παράδειγμα εἰς τοὺς κατωτέρους του· εἶχε χαρακτῆρα ἁπλοῦν καὶ ἀκέραιον, ὡς ἐκ τούτου εἶχε προσελκύσει τὴν γενικὴν συμπάθειαν· ὁ χαρακτήρ του οὗτος τὸν καθίστα εἰς τοὺς συστρατιώτας του ἀξιοσέβαστον, δι’ ὃ ἀληθὲς ἄλγος ᾐσθάνθησαν ἐπὶ τῷ θανάτῳ του. Ἀπέθανεν ἴλαρχος ἐν ἀποστρατείᾳ ἔχων τὸν σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος. Ἄφησε τρεῖς ἀξιολόγους υἱοὺς ὑπὸ τὰς σημαίας τῆς θετῆς πατρίδος του.
[έπεται συνέχεια]
Φιλέλληνες ἀποθανόντες κατὰ τὸν ὑπέρ τῆς ἐλληνικῆς ἀνεξαρτησίας ἀγῶνα ἤ ἐν τῇ ὑπηρεσία τῆς Ἐλλάδος ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1860.
[Ἐκ Κρήτης, ὑπήκοος Γάλλος, ἀπέθανεν ἐν Κρήτη ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς τιμῆς τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1822].
Οὗτος διωργάνωσε τὰ πρῶτα τακτικὰ στρατεύματα τὸ 1821 ὑπὸ τὰς ὁδηγίας τοῦ πρίγκιπος Ὑψηλάντου. Ἔχων δὲ 185 νεοσυλλέκτους, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων ἦσαν Ἑπτανήσιοι, διῃρημένους εἰς τρία σώματα καὶ τοποθετημένους εἰς μίαν μόνον γραμμὴν επὶ τῆς ἀνοικτῆς παραλίας τῶν Καλαμῶν, γενναίως ἀντέστη εἰς τὴν ἀπόβασιν 6 χιλιάδων Τούρκων, ερχομένων ἐκ Κωνσταντινουπόλεως. Κατὰ τὴν εἰς τὴν νῆσον Κρήτην ἐκστρατείαν ἀπώλεσε τὴν ζωὴν, ὁ δὲ θάνατός του ἦτο ἀληθὴς ἀπώλεια διὰ τὴν κοινὴν πατρίδα.
[Γάλλος, ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ].
Οὐδεμία πληροφορία εὑρεθη περί τῶν ὑπηρεσιῶν, τοῦ τρόπου καὶ τοῦ μέρους τοῦ θανάτου τοῦ φιλέλληνος τούτου.
[Ἐκ Monticelli τῆς Κορσικής· ἀπέθανεν ἐν Κωλιάδι Ἄκρᾳ (τρεῖς πύργοι) τῶν Ἀθηνῶν ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς τιμῆς τὴν 6 Μαΐου 1827].
Κατελέγετο μεταξὺ τῶν γενναίων ἐκείνων τῶν ἀποτελούντων τὸν ἱερὸν λόχον τῶν φιλελλήνων, οἵτινες ἰδιαιτέρως διεκρίθησαν εἰς τοὺς κήπους τοῦ Χαϊδαρίου τὸν Αὔγουστον τοῦ 1826, μεταξὺ Ἀθηνῶν καὶ Δαφνίου.
[Ἐκ Σαβοΐας τῆς Σαρδηνίας· ἀπέθανεν ἐν Κέᾳ συνεπείᾳ τραυμάτων, τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1826].
Ἄλλοτε ἀξιωματικὸς εἰς τὸν στρατὸν τῆς πατρίδος του, εἶχε λάβει μέρος εἰς τὰ φιλελεύθερα κινήματα τοῦ 1821, τῶν ὁποίων ἡ ἀτυχὴς ἔκβασις τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν ἐξορίαν μὲ τόσους ἄλλους ἐκ τῶν συστρατιωτῶν του. Διῴκει, καθὼς καὶ ὁ Andrietti, ἔνα ἐκ τῶν δύο λόχων, τῶν ἐπιφορτισμένων ὑπὸ τοῦ Φαβιέρουν νὰ ἐκδιώξωσι τοὺς Τούρκους ἐκ τῶν περιχώρων τῆς Καρύστου, ὅτε αὕτη προσεβλήθη· ἐφάνη δὲ γενναῖος ὅπως καὶ ὁ συμπατριώτης του. Ὁ θάνατός του προῆλθεν ἐκ σοβαρῶν τραυμάτων, ἅτινα ἔλαβε κατὰ τὴν ὁρμητικὴν ἐκείνην προσβολὴν, εἰς ἣν καὶ τὰ δύο μέρη, τότε προσβάλλον καὶ τὸ ἀμυνόμενον, ἔδειξαν ὁμοίαν ἐπιμονήν.
[Ἐκ Cervione τῆς Κορσικής, ἀπέθανεν εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης ἐν Κωλιάδι Ἄκρᾳ, τὴν 6 Μαΐου 1827].
Διὰ νὰ μὴ ἐπαναλάβωμεν τὰ αὐτὰ συνιστῶμεν εἰς τὸν ἀναγνώστην τὰ περὶ Balzanni, ἅτινα δύναντααι νὰ γραφῶσι καὶ περὶ αὐτοῦ.
[Ἐκ Cervione τῆς Κορσικῆς, ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ ἐξ ἀσθενείας τὸ 1836].
Ἀδελφὸς τοῦ ἄνω ῥηθέντως ἦτο πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Ἀλῆ πασᾶ τῶν Ἰωαννίνων ὃν ἐγκατέλειψεν ὅπως ἑνωθῇ μετὰ τῶν Ἑλλήνων. Ἕνεκα τῆς ἰδιότητός του, ὡς ναυτικοῦ, διωρίσθη διοικητὴς στολίσκου ἐντὸς τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου βραδύτερον εἰς τὸν τῆς Ναυπάκτου. Αἰχμαλωτισθεὶς κατὰ τὸν πόλεμον εἰς Πρέβεζαν κατώρθωσε νὰ σώσῃ τὴν ζωήν του ἕνεκα τῶν παλαιῶν του σχέσεων μετὰ τῶν Τούρκων καὶ ἐξηγοράσθη ὑπὸ τῆς οἰκογενείας του. Άπέθανε φέρων τὸν σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ μὲ τὸν βαθμὸν πλοιάρχου ἐν ἀποστρατείᾳ.
[Ἐκ τοῦ μεγάλου Δουκάτου τῆς Πάρμας ἀπέθανεν ἐν Παιδεμένῳ τῆς Πελοποννήσου εἰς τὸ πεδίον τῆς τιμῆς τὴν 25 Μαΐου 1825].
Ὑπηρέτει ὡς ἀξιωματικὸς εἰς σῶμα παλληκαρίων ὑπὸ τὰς διαταγὰς τοῦ στρατηγοῦ Παπαφλέσα.
[Ἐκ τοῦ μεγάλου Δουκάτου τῆς Τοσκάνης, ἀπέθανεν μαχόμενος ἐν Πέτᾳ τὴν 16 Ίουλίου 1822].
Ἄλλη διάδοσις ὑπάρχει περὶ αὐτοῦ ὅτι ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας μετὰ τὴν μάχην τοῦ Πέτα, ἀλλ’ ἄνευ ὑποστάσεως.
[Ἐκ Würtzburg τῆς Βαυαρίας ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Μεσολογγίῳ τὸν Νοέμβριον τοῦ 1822].
Ἦτο ἐπίλεκτος ἐπιλοχίας εἰς τὴν πατρίδα του· ὁ θάνατος διέκοψε τὸ στάδιόν του ἀρξάμενον δι’ ἀδιακόπων καὶ παραδόξων περιπετειῶν.
[Ἐκ Würtzburg τῆς Βαυαρίας, ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Μεσολογγίῳ τὸν Νοέμβριον τοῦ 1822].
Άδελφὸς τοῦ προρρηθέντος. Ἡ λύπη ἐπὶ τῇ ἀπωλείᾳ τοῦ ἀγαπητοῦ του ἀδελφοῦ ἐπετάχυνε τὸν θάνατόν του.
[Ἐκ Stuttgard τῆς Württemberg ἀπέθανεν ἐν Κωλιάδι Ἄκρᾳ εἰς τὸ πεδίον τῆς τιμῆς τὴν 6 Μαΐου 1827].
Πρῴην ὑπαξιωματικὸς εἰς τὸ ἐλαφρὺν ἱππικὸν τῆς Württemberg ὁ γενναῖος οὗτος, ἀνῆκεν εἰς τὸν λόχον τῶν Φιλελλήνων.
[Ἐκ Saint-Lô τῆς Γαλλίας ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ].
Οὐδ’ ἐλάχιστη πληροφορία ὑπάρχει περὶ τῆς ἐποχῆς καὶ τοῦ τρόπου τοῦ θανάτου του καὶ περὶ τοῦ εἴδους τῶν ὑπηρεσιῶν του.
[Ἐκ Πρωσσίας, ἀπέθανεν μαχόμενος ἐν Μεσολογγίῳ τὴν 23 Ἀπριλίου 1826]
Ἄλλοτε ἀξιωματικὸς τῶν Πρώσσων θωρακοφόρων, εἶχε νυμφευθῆ ἐν Μεσολογγίῳ καὶ ἐφονεύθη εἰς τὴν ἀθάνατον ἐκείνην ἔξοδον, ἥτις τὰ καπνίζοντα καὶ αἱμοσταγῆ ἐρείπια παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας τῶν Τούρκων κατὰ τὴν νύκτα τῆς 22 - 23 Ἀπριλίου 1826 μετὰ ἡρωϊκὴν ὑπεράσπισιν δοξάσασαν τὰ στρατιωτικὰ χρονικὰ τῆς Ἑλλάδος.
[Ἒξ Ἁννοβέρου ἀπέθανε ἐν Πάτραις ἐξ ασθενείας τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1830].
Νέος χαρακτῆρος παραδόξου· δὲν ἠδύνατο νὰ μένῃ ἥσυχος· ἠγάπα τὰς περιπετείας καὶ ἦτο ἀδιάφορος εἰς τὸν κίνδυνον τὸν ὁποῖον ἠρέσκετο νὰ προκαλῇ μόνος, ἄνευ σκοποῦ, ἄνευ ἀνάγκης· κατὰ τὸ 1829 εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς Ναυπάκτου, ὅπου ἦλθεν ἀπλῶς ἐκ περιεργείας, ἐθεάθη ἡμέραν τινὰ φορῶν μεγαλοπρεπῆ ἐρυθρὰν στολὴν νὰ ἀνέρχηται βραδέως τὸν ἑλικοειδῆ ἀνήφορον τῆς πλευρᾶς τοῦ ὄρους δεσποζομένης ὑπὸ τῶν τουρκικῶν κανονοστοιχιῶν· ἀντὶ δὲ νὰ ἐπισπεύδῃ τὸ βῆμά του ἀπ’ ἐναντίας ἐβράδυνεν αὐτὸ εἰς κάθε νέους πυροβολισμοὺς στρέφων πρὸς τὰ ὀπίσω, μειδιῶν ἐκφραστικώτατα, σηκόνων τοὺς ὤμους πρὸς τὰ τείχη καὶ τὰ πεντώροφα φρούρια. Παρὰ προσδοκίαν ἔφθα-
σε σώος και αβλαβής εις την κορυφήν και εσταμάτησεν ολίγον, είτα κατήλθεν εις το αντίθετον μέρος και όπου ήτο το στρατόπεδον του στρατηγού Κίτσου Τζαβέλλα. Αλλά δεν επανήλθε πλέον.
[έπεται συνέχεια]
Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
[Ἐκ Βιέννης τῆς Αὐστρίας, ἀπέθανεν ἐν Ἀμφίσσῃ τὴν 23 Σεπτεμβρίου 1823]. Οὐδεμία ἄλλη πληροφορία ὑπάρχει δι’ αὐτόν.
[Γάλλος· ἀπέθανεν ἐν Πάτραις ἐκ τυφλώσεως καὶ ἀσθενείας τὴν 23 Νοεμβρίου 1851].
Ίατρὸς εἰς τὸν τακτικὸν στρατὸν τοῦ Φαβιέρου, ἠκολούθησεν ὡς ἰατρὸς ἐκστρατείας τινάς. Ἀποσυρθεὶς τῆς στρατιωτικῆς ὑπηρεσίας ἐξήσκει τὴν ἐπιστήμην του ἐν Πάτραις ὅπου καὶ ἐνυμφεύθη. Ἀπέθανε φέρων τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος.
[Γάλλος, ἀπέθανεν ἐκ τραυμάτων ἐν Μεθάνοις τὴν 8 Ὀκτωβρίου 1827].
Ἦτο ἄλλοτε ἀξιωματικὸς τοῦ πυροβολικοῦ ἐλθὼν ἐκ Cayenne, ἀπετέλει μέρος τοῦ λόχου τῶν Φιλελλήνων ἀλλ’ ἀγνοεῖται ποῦ εἶχε πληγωθῆ πρὸ τῆς ἀφίξεως τοῦ λόχου εἰς Μέθανα ὅπου εὑρίσκετο ὁ Φαβιέρος μὲ τὰ τακτικὰ σώματα.
[Ἐκ Βορδιγάλλων τῆς Γαλλίας· ἐφονεύθη ἐν Πέτᾳ τὴν 16 Ἰουλίου 1822].
Ἀρχαῖος ὑπολογαχὸς τοῦ πεζικοῦ ὑπὸ τὴν Αὐτοκρατορίαν, εἶχεν ἑνωθῆ ἅμα τῇ ἀφίξει του ἐν Ἑλλάδι μὲ τοὺς πρώτους σκαπανεῖς τοῦ Φιλελληνισμοῦ, οἵτινες ἠλεκτρισθέντες ἐκ τῆς φωνῆς τῆς Ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων εὑρέθησαν ἄνευ προηγουμένης συνεννοήσεως εἰς τὸ σημεῖον τοῦ κοινοῦ των προορισμοῦ, εἰς τρόπον ὥστε ἐσχημάτισαν μικρὸν σῶμα ἢ λεγεῶνα, ἥτις τὸ πρῶτον ἠνδραγάθησεν εἰς τὸ πεδίον τοῦ Πέτα.
[Σουηδός· ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Πόρῳ].
Οὐδεμία περὶ αὐτοῦ πληροφορία ὑπάρχει.
[Ἐξ Ἁμβούργου· ἀπέθανεν ἐν Αθήναις ἐξ ἀσθενείας τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1825].
Οὐδὲν ἐγνώσθη περὶ αὐτοῦ.
[Ἐξ Ἁμβούργου· ἀπεβίωσεν εἰς Κομπότη τῆς Ἠπείρου ἐξ ἀσθενείας τὸν Ἰούλιον τοῦ 1822].
Ἐγκατελείφθη μετὰ 4 συντρόφων του ἀσθενῶν ὡς αὐτὸς εἰς τὸ χωρίον Κομπότη πλησίον τῆς Ἄρτης μετὰ τὴν μάχην τοῦ Πέτα εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἠδυνήθησαν νὰ παρευρεθῶσι.
[Ἐκ Δρέσδης τῆς Σαξωνίας· ἀπέθανεν ἐν Βονίτσῃ ἐξ ἀσθενείας τῷ 1834].
Στρατιωτικὸς ἰατρὸς ἀξίας καὶ δεικνύων μέγαν ζῆλος εἰς τὴν ὑπηρεσίαν, δείγματα τοῦ ὁποίου εἶχε δώσει εἰς τοὺς πολέμους εἰς οὒς παρευρέθη. Ἡ ὑγεία του καταβεβλημένη ἐκ παλαιῶν κόπων δὲν ἠδυνήθη νὰ ἀνθέξῃ εἰς τὸ μεμολυσμένον κλίμα τῆς Βονίτσης, ὅπου ἡ βασιλικὴ κυβέρνησις τὸ εἶχε διορίσει ὑγειονομικὸν ὑπάλληλον πολιτικὸν καὶ στρατιωτικόν.
Άπέθανεν ἀφήσας λαμπρὰς ἀναμνήσεις.
[Ἐκ Grabow τοῦ Μεγάλου Δουκάτου τοῦ Μεκλεμβούργου· ἀπέθανεν ἐν Ἄργει τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1822].
Δι’ αὐτὸν εἶνε γνωστὸν μόνο ὅτι ἦτο ἰατρός.
[Γάλλος· ἀπέθανεν ἐκ τυχαίου συμβεβηκότος ἐν Σπέτσαις τῷ 1827].
Ἦτο ἐθελοντὴς δόκιμος τοῦ ναυτικοῦ ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς φρεγάδος Ἑλλάδος. Τὴν στιγμὴν καθ’ ἣν ἡτοιμάζετο νὰ κρεμάσῃ τὰ ὅπλα του ἕν τῶν πιστολίων του ἐκπυρσοκροτῆσαν τὸν ἐκτύπησε κατὰ τὴν κοιλίαν. Τὸ μοιραῖον τέλος τοῦ γενναίου αὐτοῦ καὶ ἀξιολόγου νέου, τοῦ πλήρους ἐνθουσιασμοῦ καὶ ἔχοντος πάντα τὰ προτερήματα τῆς καρδίας καὶ τοῦ πνεύματος καιρίως ἐλύπησεν ὅσους τὸν ἐγνώριζον καὶ ἥλπιζον, ὅτι θέλει ἔχει εὐρὺ μέλλον ἄξιον τοῦ ἐνδόξου ὀνόματος τὸ ὁποῖον ἔφερε.
[Ἐκ Σκωτίας· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ τῷ 1822].
Οὐδεμία πληροφορία ὑπάρχει δι’ αὐτόν.
[Κεφαλλήν ὑπήκοος Γάλλος· ἐφονεύθη ἐν Καματερῷ τὴν 20 Φεβρουαρίου 1827].
Ἐθυσίασε τὸν βαθμὸν τοῦ συνταγματάρχου τοῦ πεζικοῦ ἐν Γαλλίᾳ διὰ νὰ προσενέγκῃ τὸν βραχίονά του εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς κλασικῆς καὶ γενεθλίου γῆς τῶν πατέρων του καὶ εἶχε συναγάγει περὶ ἑαυτὸν μέγα ἀριθμὸν Ἑλλήνων καὶ Φιλελλήνων. Ἐφονεύθη ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῶν ἐν ἐκστρατείᾳ προωρισμένῃ νὰ σώσῃ τὴν φρουρὰν τοῦ φρουρίου τῶν Ἀθηνῶν στενῶς πολιορκουμένην ὑπὸ τῶν Τούρκων. Τιμὴ εἰς τὴν μνήμην τοῦ γενναίου τούτου ἀνδρός.
[Ἐκ Sarreguemines τῆς Γαλλίας· ἐφονεύθη ἐν Ἀχινῷ τὴν 16 Φεβρουαρίου 1836].
Παραιτηθεὶς ἐκ τῆς θέσεως τῶν σωματοφυλάκων τοῦ βασιλέως Καρόλου Ι', ἡνώθη μετ’ ἄλλων Γάλλων φιλελλήνων τοὺς ὁποίους εὐγενὴς ἐνθουσιασμὸς παρέσυρεν ὅπως, θυσιάσαντες βαθμοὺς καὶ θέσεις ἀνεξαρτήτους, δράμωσι καὶ συμμερισθῶσι τοὺς κινδύνους καὶ τὸν ἡρωϊσμὸν τοῦ ἱεροῦ πολέμου τῶν Ἑλλήνων. Ἀξιόλογος καὶ θαρραλέος ἀξιωματικὸς διεκρίθη εἰς Χαϊδάρι κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν, εἰς Χίον κλ. Πεσὼν εἰς ἐνέδραν ληστῶν κατὰ τῶν ὁποίων εἶχε σταλῆ ἔπεσε νεκρὸς κτυπηθεὶς ὑπὸ βολῆς εἰς τὸ μέτωπον ὑπὸ τοῦ Πέτρου Πάτρα. Ὅτε οὗτος ᾐχμαλωτίσθη καὶ κατεδικάσθη ὑπὸ τοῦ στρατοδικείου τοῦ Μεσολογγίου εἰς θάνατον ἐξέφρασε τὴν λύπην του διὰ τὸ λᾶθος τὸ ὁποῖον ἔκαμε φονεύσας φιλέλληνα Γάλλον, ἐνῷ δῆθεν ἤθελε νὰ φονεύσῃ ἕνα τῶν νεοελθόντων ξένων τὸν ὁποῖον θανασίμως ἐμίσει. Ἀπέθανε λοχαγὸς τοῦ πεζικοῦ καὶ ἱππότης τοῦ σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος.
[Ἒκ Württemberg· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ τὸν Νοέμβριον τοῦ 1826].
Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦτο ἰατρός οὐδὲν ἄλλο περὶ αὐτοῦ ἐγνώσθη.
[Ἒκ Stendhal τῆς Πρωσσίας· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίῳ τὴν 25 Δεκεμβρίου 1822] Περὶ αὐτοῦ ἐγνώσθη μόνον ὅτι ἦτο ἐν τῇ πατρίδι του ὑπολοχαγος.
[Ἒκ Pignerol τῆς Σαρδηνίας· ἐφονεύθη ἐν Πέτᾳ τὴν 16 Ίουλίου 1822]. Ἐθελοντὴς εἰς τὸ σῶμα τῶν Φιλελλήνων ἀπέθανεν ἐνδόξως.
[Ἒκ Macerata τῆς Σικελίας· ἐφονεύθη εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης ἐν Ἀνατολικῷ τῷ 1828].
Ἄλλοτε ἀνώτερος ἀξιωματικὸς εἰς τὴν φρουρὰν τοῦ βασιλέως Μυρὰ ὑπηρέτει εἰς τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα ὑπὸ τὸν στρατηγὸν Τζόρτς (Church), ὅστις ἰδιαιτέρως τὸν ἐξετίμα.
[Ἐκ Posen τῆς Πρωσσίας· ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Χαλκίδι τὴν 23 Φεβρουαρίου 1853].
Καλὸς ἀξιωματικός, εὐπαίδευτος καὶ τίμιος. Ἀπέθανε ταγματάρχης φρούραρχος τοῦ φρουρίου τῆς Χαλκίδος ἀφοῦ ὑπηρέτησεν εἰς τὴν βασιλικὴν χωροφυλακὴν και διετέλεσε φρούραρχος τοῦ Παλαμηδίου και τοῦ Πειραιῶς. Ἔφερε δὲ τὸν Σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τὸ στρατιωτικὸν μετάλλιον.
[Ἐκ τοῦ Μεγάλου Δουκάτου τῆς Βάδης· ἐφονεύθη ἐν Κωλιάδι Ἄκρᾳ τὴν 6 Μαΐου 1827].
Ἐθελοντὴς εἰς τὸν λόχον τῶν Φιλελλήνων παρευρέθη εἰς τὴν μάχην τοῦ Χαϊδαρίου καὶ εἰς ἄλλας.
[Ἐκ Ζυρίχης τῆς Ἐλβετίας· ἀπέθανεν ἀσθενήσας ἐν Μεσολογγίω τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1825].
Εἶχεν ἀνδρείως καὶ ἐντίμως πολεμήσει ἐν Ἀκαρνανίᾳ ὑπὸ τοὺς στρατηγοὺς Τζὸρτς (Church) καὶ Ντέντσελ (Dentzel).
[Ἐκ Σαρδηνίας· ἀπέθανεν ἐν Ναυπλίω ἐξ ἀσθενείας τῷ 1827].
Ἦτο ἰατρὸς ἀκόλουθος τοῦ λόρδου Βύρωνος. Ἀγνοεῖται ἡ θέσις ἢν κατέλαβε μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἐξόχου Ἄγγλου.
Γράφοντες περὶ τοῦ φιλελληνισμοῦ τοῦ Λόρδου Βύρωνος φοβούμεθα μήπως πολὺ ἀπομακρυνθῶμεν τῆς πραγματικότητος· ἀρκούμεθα νὰ εἴπωμεν ὅτι ὑπηρέτησε τὴν ἑλληνικὴν παλιγγενεσίαν καὶ ἐλευθερίαν καὶ διὰ τοῦ καλάμου του καὶ διὰ τοῦ ξίφους του μὲ ἀνυπολογίστους θυσίας, καὶ ὑπὸ τὸν διπλοῦν αὐτὸν τίτλον ἡ μνήμη του θὰ μείνῃ ἀνεξάλειπτος εἰς τὰς καρδίας τῶν Ἑλλήνων ὅσον ἡ μεγαλοφυΐα του ἀθάνατος εἰς τὸν ποιητικὸν Παρνασσόν.
[έπεται συνέχεια]
Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία της Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
Αγνοούμεν το είδος του θανάτου του, την εποχήν και τας υπηρεσίας του.
Ήκολούθησε τας περισσοτέρας εκστρατείας του τακτικού στρατού υπό τον Φαβιέρον και εις το πεζικών και εις το ιππικόν...
...
...
...
...
...
Άλλοτε σωματοφύλαξ εν Γαλλία, ανήκε εις το σώμα των Φιλελλήνων. ...
...
...
...
Απεκεφαλίσθη υπό των Τούρκων.
Ήτο εθελοντής εις το Σώμα των Φιλελλήνων
...
...
...
Ο άλλοτε ταγματάρχης ούτος του 12ου τάγματος των δραγόνων ήτο προ πολλού εις αποστρατείαν. Εν Πέτα διήυθυνε το σώμα των Φιλελλήνων με το βαθμό του αρχηγού.
...
...
[Εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822].
Ανήκεν εις τους Μαμελούκους της φρουράς του αυτοκράτορος Ναπολέοντος, ήτο δε εθελοντής εις το σώμα των Φιλελλήνων.
[Εκ Βελγίου, απέθανεν ασθενήσας εν Άνδρω τον Ιούλιον του 1824].
Μέλος και ούτος του λόχου των Φιλελλήνων, ελλείπουσιν άλλαι πληροφορίαι
...
[Γάλλος, επνίγη εν Ναβαρίνω τω 1825].
...
[Εκ St. Avold της Γαλλίας, απέθανεν εν Βονίτση εξ ασθενείας την 15 Σεπτεμβρίου 1829].
...
[Εντελώς άγνωστος]
..νός, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822] Εθελοντής εις το σώμα των Φιλελλήνων, απέθανεν ενδόξως.
[έπεται συνέχεια]
Συνέχεια, ιδέ σελ. 27
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
[Εκ Πρωσσίας, απέθανεν εν Αμφίσση την 22 Σεπτεμβρίου 1823].
Ουδέν έτερον εγνώσθη περί αυτού.
[Εκ Hundfeldt της Πρωσσίας, εφονεύθη εν Επιδαύρω την 14 Οκτωβρίου 1823].
Ουδέν έτερον γνωστόν περί αυτού.
[Εκ Σιλεσίας της Πρωσσίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822].
...
[Πρώσσος, εφονεύθη εν Μεσολογγίω την 23 Απριλίου 1826].
...
[Εκ Βυρτεμβέργης, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822].
...
[Εκ Canmburg της Σαξωνίας, απέθανεν εν Άστρει κατά Σεπτέμβριον του 1822].
...
[Εκ Λωζάνης της Ελβετίας, εφονεύθη εν Κωλιάνδη Άκρα Πέτα την 16 Μαΐου 1827].
...
[Εκ Σαρδηνίας της Ελβετίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Αθήναις την 26 Μαΐου 1826].
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
ΤΟΜΟΣ Α΄ - 1884
[Γάλλος, απέθανεν εν Σπέτσαις εξ ασθενείας].
...
[Εκ Λίλλης της Γαλλίας, εν Χίω τραυματισθείς θανασίμως απεβίωσεν αυθημερόν την 18 Δεκεμβρίου 1827].
...
[Εκ Neufchatel της Γαλλίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Αθήναις την 6 Ιουνίου 1852]
...
[Εκ του μεγάλου Δουκάτου της Βάδης, εφονεύθη εν Πέτα τη 4 Ιουλίου 2811].
Εθελοντής εις το σώμα των Φιλελλήνων.
...
[Εκ του μεγάλου Δουκάτου της Βάδης, εφονεύθη εν Πέτα τη 4 Ιουλίου 2811].
Ως και ο προρρηθρείς, ήτο νεώτατος.
...
[Γάλλος, απέθανεν εν Καλαβρύτοις)
Ουδεμία άλλη δι' αυτόν πληροφορία.
...
[Εκ Wintherthal της Ελβετίας, απέθανεν εν Αθήναις κατά Δεκέμβριον του 1825].
Αγνοούνται τα κατ' αυτόν.
[Εκ Mayence της Πρωσσίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Ναυπλίω την 28 Οκτωβρίου 1823].
Η υπηρεσία του είναι άγνωστος.
[Εκ Dessau της Πρωσσίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822]
Ήτο υπασπιστής του γενναίου στρατηγού Normann. Διδάκτωρ της Νομικής.
[Γερμανός, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822]
Εθελοντής εις το σώμα των Φιλελλήνων.
[Εκ Λειψίας της Σαξωνίας, απέθανεν πλησίον του Μεσολογγίου τον Σεπτέμβριον του 1824]
[Εκ Λειψίας της Σαξωνίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822]
Αδελφός του προρρηθέντος και εθελοντής εις το σώμα των Φιλελλήνων
[Εκ Cuni της Σαρδηνίας, απέθανεν εκ κεραυνοβόλου αποπληξίας εν Αθήναις την 30 Απριλίου 1836].
...
[Εκ Κολωνίας της Πρωσσίας, απέθανεν εν Αιγίνη εξ ασθενείας τον Δεκέμβριον του 1826].
Ελλείπουσι πλείονες περί αυτού πληροφορίαι.
[Άγγλος, απέθανεν εν Πόρω εξ ασθενείας τον Σεπτέμβριον του 1837].
...
[Εκ Παρισίων, εφονεύθη εν Ωρωπώ την 16 Σεπτεμβρίου 1826].
[Εκ Cuni της Σαρδηνίας, απέθανεν εκ κεραυνοβόλου αποπληξίας εν Αθήναις την 30 Απριλίου 1836].
...
(Εκ Λομβαρδίας της Σαρδηνίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Μεσολογγίω των 26 Μαΐου 124).
Ήτο εκ των ολιγοστών Φιλελλήνων, των σωθέντων κατά την καταστροφήν του Πέτα.
...
[Εκ Σαρδηνίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822]
Ανήκεν εις το σώμα των Φιλελλήνων.
...
[Εκ Chartres της Γαλλίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822]
Παλαιός υπαξιωματικός των Ουσσάρων. Εθελοντής εις το σώμα των Φιλελλήνων.
...
[Εκ Bastia της Κορσικής, εφονεύθη εν Κωλιάδη άκρα την 6 Μαΐου 1827]
Παρευρέθη μετά των άλλων Φιλελλήνων εν Χαΐδαρίω.
...
(ΚΟΜΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΑΜΠΑΣ)
[Εκ Ravenne της Παπικής Επικρατείας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Μεθάνοις τω 1827]
Προσκεκολλημένος εις το διοικητήριον δεν έλαβε μέρος εις μάχας.
(ΠΑΣΧ. ΓΚΑΜΠΙΝΗΣ)
[Εκ Corte της Κορσικής, εφονεύθη εν Πατησίοις την 6 Μαΐου 1827]
...
έπεται συνέχεια,
...
Συνέχεια, ιδέ σελ. 34
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
(Εκ Μασσαλίας, εφονεύθη εν Κωλάδη άκρα, την 6 Μαΐου 1827).
...
(Γάλλος, εφονεύθη εν Καματερώ την 20 Φεβρουαρίου 1827)
...
(Άγγλος, απέθανεν εν Δραγομέστη το 1826)
Ιατρός εις τον στρατόν του στρατηγού Τζόρτζ.
Άνευ τινός πληροφορίας
(Εξ Ελβετίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Ύδρα την 13 Δεκεμβρίου 1828).
Άνευ πληροφοριών.
(ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΖΙΑΚΟΜΟΥΤΖΗΣ).
(Εκ Castel Nuovo της Σαρδηνίας, απέθανεν ασθενήσας εν Ναυπλίω την 25 Ιανουαρίου 1845).
...
(Γάλλος, εφονεύθη εν Καματερώ την 20 Φεβρουαρίου 1827)
...
(Εκ του Μεγάλου Δουκάτου της Μοδένης, απέθανεν εξ ασθενείας εν Ναυπλίω)
...
(ΒΑΡΩΝΟΣ ΔΕ ΓΚΙΛΜΑΝ).
(Εκ του μεγάλου Δουκάτου της Βάδης, εφονεύθη εν Ψαρά την 3 Ιουλίου 1824)
...
(ΛΟΡΔΟΣ ΘΩΜΑΣ ΓΟΡΔΩΝ).
(Εκ Σκωτίας της Αγγλίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Gairness της Σκωτίας την 20 Απριλίου 1841).
...
(Άγγλος, απέθανεν εν Μύτικα τω 1827).
...
(Πρώσσος, ηυτοκτόνησεν εν Ναυπλίω τω 1824).
...
}}
(Γάλλος, εφονεύθη εν Πέτα την 5 Ιουλίου 1822).
Απετέλει μέρος του Σώματος των Φιλελλήνων.
...
(Εξ Αννοβέρου, απέθανεν εν Αθήναις εξ ασθένειας).
...
(Άγγλος, απέθανεν εκ τραυμάτων κατά Μάϊον του 1828).
...
(Εξ Erfurth της Πρωσσίας, εφονεύθη πλησίον της Λαμίας τον Απρίλιον του 1822).
...
(ΓΟΔΕΦΡΕΙΔΟΣ ΧΕΝΝΕΒΕΡΓ)
(Εξ Mersburg της Πρωσσίας, απέθανεν εν Πηγάδα την 19 Οκτωβρίου 1823).
...
(Εξ Lubeck, απέθανεν εν Αθήναις εξ ασθενείας τον Ιούλιον του 1822).
...
(Εξ Becklingausen της Πρωσσίας, απέθανεν εν Παρνασσώ την 21 Σεπτεμβρίου 1823).
(Εκ του μεγάλου Δουκάτου της Βάδης, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822).
...
(Άγγλος, απέθανεν εξ ασθενείας εν Πόρω το 1825).
...
(Εκ Βαυαρίας, εφονεύθη τυχαίως, εν Κομπότη τον Ιούνιον του 1822).
...
(Εκ Beslau της Πρωσσίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Αθήναις τον Μάρτιον του 1857).
...
(Εξ Ολλανδίας, , εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822).
Εθελοντής εις το Σώμα των Φιλελλήνων
...
(Άγγλος, απέθανεν εξ ασθενείας εν Αιγίνη τω 1826).
Άνευ άλλης τινός πληροφορίας αφορώσης εις αυτόν.
...
(Εκ Nurnberg της Βαυαρίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Ναυπλίω την 4 Νοεμβρίου 1823).
Εντελής έλλειψις άλλων πληροφοριών.
...
Μεγάλη αβεβαιότης περί αυτού.
...
(Εκ Δανιμαρκίας, απέθανεν εν Ναυπλίω).
...
(Εκ Βυρτεμβέργης, απέθανεν εν Μεσολογγίω εξ ασθενείας τον Δεκέμβριον του 1822).
έπεται συνέχεια,
...
Συνέχεια, ιδέ σελ. 51
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
(Εκ Βερολίνου, απέθανεν εν Πόρω την 13 Σεπτεμβρίου 1860).
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζε.
...
(Εκ Stettin της Πρωσσίας, εφονεύθη εν Μεσολογγίω την 23 Απριλίου 1826).
...
(Εκ Cully της Ελβετίας, απέθανεν εξ ασθενείας εν Πάτραις τω 1829).
...
(ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΔΕ ΚΝΟΜΠΕΛΣΔΟΡΦ).
...
(Εκ Φραγκφούρτης, απέθανεν εν Μεσολογγίων τον Ιούλιον του 1823).
...
(Εκ του Μεγάλου Δουκάτου της Βάδης, απέθανεν εν Ευβοία τω 1822).
...
(Εκ Βασιλείας της Ελβετίας εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822).
...
(Εξ Αννοβέρου, απέθανεν εν Πάτραις εξ ασθενείας τω 1829
...
(Εξ Πολωνίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822)
...
(Εξ Könisburg της Πρωσίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822)
...
(Εξ Memmingen της Βυρτεμβέργης, απέθανεν εν Τριπολιτσά τον Νοέμβριον του 1822)
...
(Πρώσσος, απέθανεν συνεπεία τραυμάτων εν Μεθάνοις την 2 Σεπτεμβρίου 1827)
...
(Εκ Ραβέννης του Παπικού κράτους, απέθανεν εξ ασθενείας εν Κύθνω την 2 Νοεμβρίου 1842)
...
(ΙΣΕΡΑΦΕΙΜ ΛΑ?ΔΥΤΣΑΝΑΣ).
...
(ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΛΑΣΒΕΡΓ ή ΒΟΛΦ).
...
(ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΑΣΚΥ).
...
(Εκ Eisnach της Πρωσσίας, εφονεύθη εν Πέτα την 4 Ιουλίου 1822).
Ήτο εθελοντής.
...
(Εκ Perpignan της Γαλλίας, εφονεύθη εν Καματερώ την 20 Φεβρουαρίου 1827).
...
(ΙΩΣΗΦ ΚΑΡΟΛΟΣ ΛΕΔΟΥ).
...
(Γάλλος, εφονεύθη εν Κωλιάδη Άκρα την 6 Μαΐου 1827).
Εθελοντής
...
(Εκ Valence της Γαλλίας, απέθανεν εν Σαλαμίνι εξ ασθενείας την 20 Φεβρουαρίου 1827).
Εγκατέλιπε την διεύθυνσιν της εφημερίδος Courrier Français, της οποίας ήτο και υπεύθυνος συντάκτης, όπως έλθη εις Ελλάδα ως εθελοντής.
(έπεται συνέχεια),
Συνέχεια, ιδέ σελ. 59
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
159. LINCH GUILLAUME (ΓΟΥΛΙΕΛΜ ΛΙΝΧ) [Εκ Hanau του Hesse Capel, απέθανεν εν Παρνασώ την 22 Δεκεμβρίου 1823].
- Δεν είνε γνωστόν το σώμα, εις ό ανήκεν, ούτε ο τρόπος του θανάτου του.
160. Linstedt (Λίνστετ)
...
161. Lishingk (Λίσχιγκ)
...
162. Loëhr Henri (Ερρίκος Λαιρ)
...
163. Lubtow de (Δε Λούμπτοβ)
...
164. Lucaë Ernest (Ερνέστος Λούκαε)
...
165. Lutjens ou Lutching (Λύτγενς ή Λύτχινκ)
...
166. Macchia Antoine (Αντ. Μάκιας)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
...
167. Maillet Alexis (Αλέξιος Μαγιέ)
...
168. Mamiot (Μαμιώ)
...
169. Mannike (Μάννικε)
...
170. Marc (Μαρκ)
...
171. Marchand Alexandre (Αλέξανδρος Μαρσάν)
...
172. Μarcillesi Joseph (Ιωσ. Μαρσιλέσης)
...
173. Μarcillesi (Μαρσσιλλές)
...
174. Maury Jean (Ιωάννης Μωρύ)
...
175. Μeissel (Μάισελ)
...
176. Μèves Georges (Γεώργιος Μεβές)
...
177. Μeyer (Μάγερ)
...
178. Μignac (Μινιάκ)
...
179. Miowidowitchi (Μιοβιδοβίτσης)
...
180. Mirziewsky (Μιρζιέβκυ)
...
(Έπεται συνέχεια).
Συνέχεια, ιδέ σελ. 67
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
181. Molodowsky (Μολοδόβσκυ)
...
182. Monaldi (Μονάλδης)
...
183. Montanelli (Μοντανέλλης)
...
184. Muller (Mούλλερ)
...
185. Muller (Μύλλερ)
...
186. Μurray Charles (Κάρολος Μύρραϋ)
...
187. Nagel (Νάγελ)
...
188. Netzelbach (Νέτσελμπαχ)
...
189. Neumgter Georges Albert (Γεώργιος Αλβέρτος Νόιμγτερ)
...
190. Nusbaum (Νουσμπάουμ)
...
191. Normann Comte Charles Albert (Κόμης Κάρολος Αλβέρτος Νόρμαν)
Ώς στρατηγός είχε πολεμήσει υπό τον Ναπολέοντα και λάβει τον σταυρόν της Λεγεώνος της τιμής επί του πεδίου της μάχης....
192. Obert (Όμπερτ)
...
193. Oberst (Ομπέρστ)
...
194. Odon Antoine (Αντ. Οδών)
...
195. Odworsly (Οδβόρκυ)
...
196. Oehlmeyer ή Οhlmeyer (Αϊλμάιερ ή Ολμάιερ)
...
197. Oscar (Όσκαρ)
...
198. Osenbruch (Όσεμπρουχ)
...
199. Palma Conte Alerino (Κόμης Αλερίνος Πάλμας)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
200. Parat Pierre (Πέτρος Παρά)
(Έπεται συνέχεια).
Συνέχεια, ιδέ σελ. 78
Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
201. Pecorara le Chevalier Antoine (Iππότης Αντώνιος Πεκοράρας)
...
202. Pisa Vincent (Βικέντιος Πίσας)
...
203. Plenario (Πλενάριος)
...
204. Prey Théodore (Θεόδωρος Πρέι)
...
205. Priester (Πρίστερ)
...
206. Pujet Théodore (Θεοδ. Πυζέ)
...
207. Qualen De (Δε Κβαλέν)
...
.
208. Raffenel Louis Claude (Λουδοβίκος Κλαύδιος Ραφενέλ)
...
209. Range (Ρανζ)
...
210. Rasieri (Ρασιέρι)
...
211. Résinilt Geoffroy (Γοδεφρίδος Ρέσινιλτ)
...
212. Rheinold Théodore (Θεόδωρος Ράινολδ)
...
213. Rheineck Edouard Baron De (Βαρώνος Εδουάρδος Δε Ράινεκ)
Εις των αρχαιοτέρων Φιλελλήνων . Ήτο το 1822 εις την πολιορκίαν του Μεσολογγίου ...
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
...
214. Riedesel Baron De (Βαρώνος Δε Ρείδεσελ)
...
215. Rigal Etienne Claude (Στέφανος Κλαύδιος Ριγάλ)
...
216. Rittatore Damien (Δαμ. Ριτατόρε)
...
217. Rival Gabriel (Γαβριήλ Ριβάλ)
...
218. Rivel Philippe (Φίλιππος Ριβέλ)
...
219. Riviero Michel Ferdinand (Μιχαήλ Φερδινάνδος Ριβιέρος)
...
[Έπεται συνέχεια].
Συνέχεια, ιδέ σελ. 84
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
220. Robert François (Φραγκ. Ρομπέρ)
...
221. Robert (Ρομπέρ)
...
222. Rocavilla Michel (Μ. Ροκαβίλλας)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
223. Roltfuss Gaspard (Γασπάρ Ρόλτφους)
...
224. Rosarolli Joseph (Ιωσήφ Ροσαρόλλης)
...
225. Rosenstiel (Ρόσενστιλ)
...
226. Rosner (Ρόσνερ)
...
[Έπεται συνέχεια].
Συνέχεια, ιδέ σελ. 94
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
227. Rousset Pierre (Πέτρος Ρουσσέ)
...
228. Ruppel Conrad De (Κονράδος Ρούππελ)
...
229. Rust (Ρυστ)
230. Sander (Σάνδερ)
...
231. Sandmann (Σάνδμαν)
...
232. Santa Rosa Comte (Κόμης Σάντα Ρόζας)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
Συνέχεια, ιδέ σελ. 103
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
233. Sassen De (Δε Σασσέν)
...
234. Scandal William (Γουλιέλμος Σκάνδαλ)
...
235. Scarpa Joseph (Ιωσήφ Σκάρπας)
...
236. Schepphann (Σεππάν)
...
237. Schilcher (Σίλχερ)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
[Έπεται συνέχεια].
Συνέχεια, ιδέ σελ. 108
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
...
238. Schmidt Henri (Eρρίκος Σμιτ)
...
239. Schneider (Σνέιδερ)
...
240. Schoene Jean (Ιωάννης Σαίνε)
...
241. Schöl (Σαιλ)
...
242. Schrôder (Σραίδερ)
...
243. Schweigardt (Σβάιγαρδ)
...
244. Schweïlardt (Σβάικαρδ)
...
245. Sciutto Nicolas (Νικ. Σκιούτος)
...
246. Seguin (Σεγκούιν)
...
247. Seiffath (Σάιφατ)
...
248. Seiger Ainé (Σάιγερ ο πρεσβύτερος)
...
249. Seïger Jeune (Σάιγερ ο νεώτερος)
...
250. Servert (Σέρβερτ)
...
251. Specht (Σπεχτ)
...
252. Spittler (Σπίτλερ)
...
253. Sproëder Jacob (Ιάκωβ. Σπραίδερ)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
Συνέχεια, ιδέ σελ. 134
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
254. Staël De (Δε Σταέλ)
...
255. Stephann Frederic (Φρειδερίκος Στέφαν)
...
256. Stitzelberger (Στιτζελμπέργερ)
...
257. Stoëbel André (Ανδρέας Σταίμπελ)
...
258. Sussmilich (Σουσμίλιχ)
...
259. Tarella Pierre (Πέτρ. Ταρέλλας)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
260. Teichmann (Τάιχμαν)
...
261. Theisz (Τάιστζ)
...
262. Théobald (Θεοβάλδος)
...
263. Thunst (Τυνστ)
...
264. Tirelli (Τιρέλλης)
...
265. Toricelli (Τοριτσέλλης)
...
[έπεται συνέχεια]
Συνέχεια, ιδέ σελ. 124
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
266. TOURET HILARION (ΙΛΑΡΙΩΝ ΤΟΥΡΕ)
(Εκ Sarreguemines της Γαλλίας, απέθανεν εν Πειραιεί εξ ασθενείας την 28 Αυγούστου 1857).
Τα τελευταία έτη της αυτοκρατορίας ήσαν τα πρώτα του στρατιωτικού του σταδίου.
....
267. URQUART CHARLES GORDON (Κάρολος Γόρδων Ύρκαρ)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
[έπεται συνέχεια.]
Συνέχεια, ιδέ σελ. 134
ΜΕΡΟΣ Α.Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
268. Vasconi (Βασκόνης)
...
269. Viel (Βιέλ)
...
270. Vieth David (Δαβίδ Βείτ)
...
271. Vikarius (Βικάριος)
...
272. Viviani (Βιβιάνης)
...
273. Voigt Léonard (Λενάρδος Βοάγγ)
...
274. Waesmann Gotlieb Théophile (Θεόφιλος Γοτλείβ Βάισμαν)
Τίποτε γνωστόν περί των υπηρεσιών του και του θανάτου του. ...
275. Washington (Βάσιγκτων)
...
276. Weigand (Βάιγανδ)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
277. Weigel Guillaume (Γουλιέλμος Βάιγελ)
...
278. Wertzer (Βέρτζερ)
...
[Έπεται συνέχεια].
Συνέχεια, ιδέ σελ.134
Φιλέλληνες αποθανόντες κατά τον υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αγώνα ή εν τη υπηρεσία τής Ελλάδος από του 1821 μέχρι του 1860.
279. Wievig (Βέιφιγ)
...
280. Winter (Βίντερ)
...
281. Winterhollez (Βιντερχόλλεζ)
...
282. Woirion Blaise Hippolite (Ιππόλυτος Βλάσιος Βοαρίον)
...
283. Wolf (Βόλφ)
...
284. Wolgmuth (Βόλγμουτ)
...
285. Zimmerman (Τζίμερμαν)
...
286. Ζöli Paul (Παύλος Τζόλι)
...
2. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
(Έπεται το β΄. μέρος).
Συνέχεια, ιδέ σελ.149
Φιλέλληνες καταλιπόντες την Ἐλλάδα και την ελληνικήν ὑπηρεσίαν ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1860.
1. D' Arnault (Αρνώ)
...
2. Arnault (Αρνώ)
...
3. Ashley (Άσλεϋ)
...
4. D' Aubigny (Δ' Ωβινύ)
...
5. Bailli (Μπαγί)
...
6. Bannister (Μπάνιστερ)
...
7. Bauer de Hettmann (Ετμάνος δε Μπάουερ)
...
8. Beretuna (Μπερετούνας)
...
9. Bernard (Μπερνάρδος)
...
10. Blondeau (Μπλονδώ)
...
11. Βlondel Louis (Λουδοβίκος Μπλονδέλ)
...
12. Bodeau (Μποδώ)
...
13. Both (Μποτ)
...
14. Bourgine (Μπουρζίν)
...
15. Braidfields Henri (Ερρίκος Μπρέιδφιλδς)
...
16. Brejola (Μπρεγιόλας)
...
17. Brengeri (Μπρεντζέρης)
...
18. Bruneau Urbain (Ουρβανός Μπρυνώ)
...
19. De Bruscelles (Δε Μπρουσέλ)
...
20. Buffa (Μπούφας)
...
21. Calosso (Καλόσος)
...
22. Carré ou Card (Καρρέ ή Καρδ)
...
23. Cartier (Καρτιέ)
...
24. Castel (Κάστελ)
...
25. Châtelain (Σατελαίν)
...
26. Cochrane Lord (Λόρδος Κόχραν)
...
27. Cochrane (Κόχραν)
...
28. Coëtlembrun (Καιτλεμπρέν)
...
29. Colin (Κολέν)
...
30. Colen (Kολέν)
...
31. Collegno Jacinthe (Υάκινθος Κολλένιος)
...
32. Conelli (Κονέλλης)
...
33. Cornero (Κορνέρος)
...
1. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
31. Collegno Jacinthe (Υάκινθος Κολλένιος)
...
32. Conelli (Κονέλλης)
...
33. Cornero (Κορνέρος)
έπεται συνέχεια,
Συνέχεια, ιδέ σελ.157
Φιλέλληνες καταλιπόντες την Ἐλλάδα και την ελληνικήν ὑπηρεσίαν ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1860.
34. Dandré (Δανδρέ)
...
35. Darby (Δέρβυ)
...
36. Deeroze (Δερόζ)
...
37. Degraifeuil (Δεγραιφέγ)
...
38. Delorey (Δελορέι)
...
39. Denkowsky (Δενκόβσκυ)
...
40. Dubourg (Δυβούρ)
...
41. Elster (Έλστερ)
...
42. Fabricius (Φαβρίκιος)
...
43. Favrier (Βαρώνος Φαβιέ)
...
44. Fallon (Φάλλων)
...
45. Fessura (Φεσούρας)
...
46. Fliburier (Φλιβουριέ)
...
47. Freycinet (Φρεσσινέ)
...
48. Garel fils Elie (Ηλίας Γαρέλ υιός)
...
49. Girard (Ζιράρ)
...
50. Grachino (Γκρακίνος)
3. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
Έπεται συνέχεια
Συνέχεια, ιδέ σελ.165
Φιλέλληνες καταλιπόντες την Ἐλλάδα και την ελληνικήν ὑπηρεσίαν ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1860.
51. Gindre Louis (Λουδοβίκος Ζενδρ)
...
52. Gosse (Γκος)
...
53. Grasset Edouard (Εδουάρδος Γκρασέ)
...
54. Gravel (Γκραβέλ)
...
55. Guédon Pierre (Πέτρος Γκεδόν)
...
56. Quéhenneux (Γκεεναί)
...
57. Grabowsky (Γκραμπόβσκυ)
...
58. Gubernati (Γκουβερνάτι)
5. Εξ ανεκδότου συγγράμματος του φιλέλληνος Ερρίκου Φορνέζη.
...
59. Hanet (Χανέ)
...
60. Heidech Charles de (Κάρολος δε Χάιδεχ)
...
61. Hütting baron de (Βαρώνος δε Χύτιγκ)
...
62. Ibany Jean (Ιωάννης Ιβάνυ)
...
63. Jardinelli prince (πρίγκηψ Ζαρδινέλης)
...
64. Joehmus (Ζαίμους)
...
65. Jourdain (Ζουρταίν)
66. Kutzowsky (Κουτζόβκσυ)
67. Laport (Λαπόρτ)
...
68. Lavilasse de (Λαβιλάς)
...
69. Lezinsky (Λετσίνσκυ)
...
70. Londonio (Λοντόνιο)
...
71. Lonfriori (Λονφριόρι)
έπεται συνέχεια,
Συνέχεια, ιδέ σελ.17 2
Φιλέλληνες καταλιπόντες την Ἐλλάδα και την ελληνικήν ὑπηρεσίαν ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1860.
72. Mary (Μαρύ). - Γάλλος. Υπολοχαγός του πυροβολικού.
73. Masson Edouard (Εδουάρδος Μάσσων) - Εκ Σκωτίας. Υπηρέτησε στρατιωτικώς και πολιτικώς τω 1845 παρητήθη της θέσεως του εισαγγελέως του εφετείου Αθηνών.
74. Massut (Μασύτ)
...
75. Mazelli (Μαζελλί)
...
76. Mergés (Μερζέ)
...
77. Merhein (Μέρχαϊν)
...
78. Molliére Alexandre (Αλέξανδρος Μολλιέρος)
...
79. Morandi Antoine (Αντώνιος Μοράνδης)
...
80. Myrhberg (Μύρμπεργ)
...
81. Nicou (Νικού)
...
82. Nostilz Baron de (Βαρώνος Νόστιλτς)
...
έπεται συνέχεια,
Συνέχεια, ιδέ σελ. 182
Φιλέλληνες καταλιπόντες την Ἐλλάδα και την ελληνικήν ὑπηρεσίαν ἀπὸ τοῦ 1821 - 1860.
83. Okrien (Όκρειν)
...
84. Panay (Παναί)
...
85. Pariset (Παριζέ)
...
86. Paulet (Πωλέ)
...
87. Pecchio (Πέκιο)
...
88. Pérard (Περάρ)
...
89. Persat (Περσά)
...
90. Piscatory (Πισκατόρης)
...
91. Poirel (Ποαρέλ)
...
92. Pomowsky (Πομόβσκυ)
...
93. Ponpeo (Πομπέο)
...
94. Porro Comte (Κόμης Πόρρος)
...
95. Protopopoff Alexis (Αλέξιος Πρωτοποπόφ)
...
96. Raybaud Maximilien (Μαξιμιλιανός Ραϊμπώδ)
...
97. Rayko Nikolas (Νικόλαος Ράικος)
...
98. Raymond (Ράιμονδ)
...
99. Regnault de S. Jean d' Angely (Ρενιώ δε σαίν Ζαν δ' Άνζελι)
...
100. Robinson (Ρόβινσων)
...
έπεται συνέχεια,
Συνέχεια, ιδέ σελ. 190
Φιλέλληνες καταλιπόντες την Ἐλλάδα και την ελληνικήν ὑπηρεσίαν ἀπὸ τοῦ 1821 μέχρι τοῦ 1860.
101. Roche (Ρος)
...
102. Roubrech (Ρούμπρεχ)
...
103. Ricard Farrat (Φαρράτος Ριχάρδος)
...
104. Rosbreek (Ρόσμπρεκ) / S.
....
105. Salucci (Σαλούτσι)
...
106. Scambella (Σκαμπέλα)
...
107. Schnitzlein (Σνιτζλάιν)
...
108. Sevin Eugéne (Ευγένιος Σεβέν)
...
109. Spinola (Σπινόλας)
...
110. Stanhope (Στάνοπ)
...
111. Staraba (Σταράβα)
...
112. Stiez (Στίτζ) / T.
...
113. Tassi (Τάσσι)
...
114. Thomas (Θωμάς)
...
115. Tita Sola (Σόλας Τίτας)
...
116. Trelowney (Τρελόβνεϋ) / U.
...
117. Urquart (Ούρκαρ)
...
118. Vandik (Βανδίκ)
...
119. Villalta chevalier Garcia de (Ιππότης Γάρτσια δε Βιλάλτας)
...
120. Villeneuve de (Βιλενέβ)
...
121. Voutier (Βουτιέ)
...
έπεται συνέχεια,
Συνέχεια και τέλος, ιδέ σελ. 206
Φιλέλληνες επιζήσαντες και μείναντες εις την ὑπηρεσία τῆς Ἐλλάδος μέχρι της 1ης Ιανουαρίου 1860.
1. Bellino Pierre (Πέτρος Βελίνος). - Εκ Σαρδηνίας. Πρώην ίλαρχος του ιππικού εν αποστρατεία.
2 . Church Richard (Ριχάρδος Τζόρτς). - Άγγλος. Αντιστράτηγος και βραδύτερον Γερουσιαστής.
3 . Dauria Seraphin (Σεραφείμ Δώριας). - ' Εκ Σικελίας . Πρώην ταγματάρχης του πυροβολικού εν αποστρατεία. Με απεριόριστον άδειαν εις την πατρίδα του.
4. Finlay George (Γεώργιος Φίνλεϊ) - Άγγλος. Πρώην ταγματάρχης των γενικών επιτελών εν αποστρατεία.
5. Fongi Charles (Κάρολος Φόγκης) - Εκ Σαρδηνίας πρώην ίλαρχος του ιππικού, εν αποστρατεία.
6. Fornesy Henri1 (Ερρίκος Φορνέζης)1 - Εξ Orbe της Ελβετίας. Υπασπιστής του επιτελείου των φιλελλήνων, εν αποστρατεία.
7. Graillard Francois (Φραγκίσκος Γραγιάρ) - Εκ Dijon της Γαλλίας. Επίτιμος αρχιστράτηγος εν αποστρατεία, απέθανεν εις Κηφισιάν πλησίον των Αθηνών την 9)21 Μαΐου 1863.
8. Hahn Emmanuel (Εμμανουήλ Χάν).- Εκ Βάρνης της Ελβετίας. Συνταγματάρχης διοικητής του 2ου συντάγματος του πεζικού και επίτιμος υπασπισπιστής του Βασιλέως.
9. Josodrowsky Joseph (Ιωσήφ Ιοσοδρόβσκυ). Εκ Hambourg. Πρώην διοικητής των ζευγιτών του πυροβολικού εν διαθεσιμότητι.
10. Kolbe Alexandre (Αλέξανδρος Κόλμπε). - Περί αυτού του αποθανόντος εν Πόρω την 13)25 Σεπτεμβρίου 1860 εγράψαμεν εις το Α΄ μέρος.
11. Meastraci François (Φραγκίσκος Μαεστράκης). - Κορσικανός. Πρώην λοχαγός του πεζικού εν αποστρατεία.
12. Pasqualis Antoine (Αντώνιος Πασχάλης)
...
13. Pignaud Antoine (Αντώνιος Πινιώ)
...
14. Santini ou Jeanne Sebastien (Σεβαστιανός Σαντίνης ή Ιωάννου)
...
15. Stelwach Henri (Ερρίκος Στέλβαχ)
...
16. Treyber Henri (Ερρίκος Τράϊμβερ) - Εκ Σαξωνίας. Αρχίατρος του στρατού.
Απαντες έφερον το αργυρούν μετάλλιον του αγώνος
Σημ. της Εβδομ. Και ούτοι απέθανον πάντες
1. Ο μετά του Τουρέτ συντάξας τον παρόντα κατάλογον, περί αυτού θα γράψωμεν άλλοτε εν εκτάσει.