Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ
Συγγραφέας:
Δείτε επίσης: σχετικό λήμμα. Αρχ.Θέατρο. Τραγωδία που έγραψε ο Σοφοκλής, λίγο πριν πεθάνει το 406 π.Χ, και διδάχθηκε (παίχτηκε) το 401 π.Χ.


ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ Επεξεργασία

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩΙ Επεξεργασία


Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ
Τραγῳδία
ed. Sir Richard Jebb, Cambridge. 1889



 
Wikipedia logo
Η Βικιπαίδεια έχει άρθρο που έχει σχέση με το:
οιδιπους
τέκνον τυφλοῦ γέροντος Ἀντιγόνη, τίνας

χώρους ἀφίγμεθ᾽ ἢ τίνων ἀνδρῶν πόλιν;
τίς τὸν πλανήτην Οἰδίπουν καθ᾽ ἡμέραν
τὴν νῦν σπανιστοῖς δέξεται δωρήμασιν;
σμικρὸν μὲν ἐξαιτοῦντα, τοῦ σμικροῦ δ᾽ ἔτι 5
μεῖον φέροντα, καὶ τόδ᾽ ἐξαρκοῦν ἐμοί·
στέργειν γὰρ αἱ πάθαι με χὠ χρόνος ξυνὼν
μακρὸς διδάσκει καὶ τὸ γενναῖον τρίτον.
ἀλλ᾽, ὦ τέκνον, θάκησιν εἴ τινα βλέπεις
ἢ πρὸς βεβήλοις ἢ πρὸς ἄλσεσιν θεῶν, 10
στῆσόν με κἀξίδρυσον, ὡς πυθώμεθα
ὅπου ποτ᾽ ἐσμέν· μανθάνειν γὰρ ἥκομεν
ξένοι πρὸς ἀστῶν, ἃν δ᾽ ἀκούσωμεν τελεῖν.

αντιγονη
πάτερ ταλαίπωρ᾽ Οἰδίπους, πύργοι μέν, οἳ

πόλιν στέγουσιν, ὡς ἀπ᾽ ὀμμάτων, πρόσω· 15
χῶρος δ᾽ ὅδ᾽ ἱερός, ὡς ἀπεικάσαι, βρύων
δάφνης, ἐλαίας, ἀμπέλου· πυκνόπτεροι δ᾽
εἴσω κατ᾽ αὐτὸν εὐστομοῦσ᾽ ἀηδόνες·
οὗ κῶλα κάμψον τοῦδ᾽ ἐπ᾽ ἀξέστου πέτρου·
μακρὰν γὰρ ὡς γέροντι προὐστάλης ὁδόν. 20

οιδιπους
κάθιζέ νύν με καὶ φύλασσε τὸν τυφλόν.


αντιγονη
χρόνου μὲν οὕνεκ᾽ οὐ μαθεῖν με δεῖ τόδε.


οιδιπους
ἔχεις διδάξαι δή μ᾽ ὅποι καθέσταμεν;


αντιγονη
τὰς γοῦν Ἀθήνας οἶδα, τὸν δὲ χῶρον οὔ.


οιδιπους
πᾶς γάρ τις ηὔδα τοῦτό γ᾽ ἡμὶν ἐμπόρων. 25


αντιγονη
ἀλλ᾽ ὅστις ὁ τόπος ἦ μάθω μολοῦσά ποι;


οιδιπους
ναί, τέκνον, εἴπερ ἐστί γ᾽ ἐξοικήσιμος.


αντιγονη
ἀλλ᾽ ἐστὶ μὴν οἰκητός· οἴομαι δὲ δεῖν

οὐδέν· πέλας γὰρ ἄνδρα τόνδε νῷν ὁρῶ.

οιδιπους
ἦ δεῦρο προσστείχοντα κἀξορμώμενον; 30


αντιγονη
καὶ δὴ μὲν οὖν παρόντα· χὤ τί σοι λέγειν

εὔκαιρόν ἐστιν, ἔννεφ᾽, ὡς ἀνὴρ ὅδε.

οιδιπους
ὦ ξεῖν᾽, ἀκούων τῆσδε τῆς ὑπέρ τ᾽ ἐμοῦ

αὑτῆς θ᾽ ὁρώσης, οὕνεχ᾽ ἡμὶν αἴσιος
σκοπὸς προσήκεις ὧν ἀδηλοῦμεν φράσαι-- 35

ξενος
πρὶν νῦν τὰ πλείον᾽ ἱστορεῖν, ἐκ τῆσδ᾽ ἕδρας

ἔξελθ᾽· ἔχεις γὰρ χῶρον οὐχ ἁγνὸν πατεῖν.

οιδιπους
τίς δ᾽ ἔσθ᾽ ὁ χῶρος; τοῦ θεῶν νομίζεται;


ξενος
ἄθικτος οὐδ᾽ οἰκητός· αἱ γὰρ ἔμφοβοι

θεαί σφ᾽ ἔχουσι, Γῆς τε καὶ Σκότου κόραι. 40

οιδιπους
τίνων τὸ σεμνὸν ὄνομ᾽ ἂν εὐξαίμην κλύων;


ξενος
τὰς πάνθ᾽ ὁρώσας Εὐμενίδας ὅ γ᾽ ἐνθάδ᾽ ἂν

εἴποι λεώς νιν· ἄλλα δ᾽ ἀλλαχοῦ καλά.

οιδιπους
ἀλλ᾽ ἵλεῳ μὲν τὸν ἱκέτην δεξαίατο·

ὡς οὐχ ἕδρας γῆς τῆσδ᾽ ἂν ἐξέλθοιμ᾽ ἔτι. 45

ξενος
τί δ᾽ ἐστὶ τοῦτο;


οιδιπους
--ξυμφορᾶς ξύνθημ᾽ ἐμῆς.


ξενος
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐμοί τοι τοὐξανιστάναι πόλεως

δίχ᾽ ἐστὶ θάρσος, πρίν γ᾽ ἂν ἐνδείξω τί δρῶ.

οιδιπους
πρός νυν θεῶν, ὦ ξεῖνε, μή μ᾽ ἀτιμάσῃς, τοιόνδ᾽ ἀλήτην, ὧν σε προστρέπω φράσαι. 50


ξενος
σήμαινε, κοὐκ᾽ ἄτιμος ἔκ γ᾽ ἐμοῦ φανεῖ.


οιδιπους
τίς ἔσθ᾽ ὁ χῶρος δῆτ᾽, ἐν ᾧ βεβήκαμεν;


ξενος
ὅσ᾽ οἶδα κἀγὼ πάντ᾽ ἐπιστήσει κλύων·

χῶρος μὲν ἱερὸς πᾶς ὅδ᾽ ἔστ᾽· ἔχει δέ νιν
σεμνὸς Ποσειδῶν· ἐν δ᾽ ὁ πυρφόρος θεὸς 55
Τιτὰν Προμηθεύς· ὃν δ᾽ ἐπιστείβεις τόπον,
χθονὸς καλεῖται τῆσδε χαλκόπους ὀδός,
ἔρεισμ᾽ Ἀθηνῶν· οἱ δὲ πλησίοι γύαι
τόνδ᾽ ἱππότην Κολωνὸν εὔχονται σφίσιν
ἀρχηγὸν εἶναι καὶ φέρουσι τοὔνομα 60
τὸ τοῦδε κοινὸν πάντες ὠνομασμένοι.
τοιαῦτά σοι ταῦτ᾽ ἐστίν, ὦ ξέν᾽, οὐ λόγοις
τιμώμεν᾽, ἀλλὰ τῇ ξυνουσίᾳ πλέον.

οιδιπους
ἦ γάρ τινες ναίουσι τούσδε τοὺς τόπους;


ξενος
καὶ κάρτα, τοῦδε τοῦ θεοῦ γ᾽ ἐπώνυμοι. 65


οιδιπους
ἄρχει τις αὐτῶν ἢ ᾽πὶ τῷ πλήθει λόγος;


ξενος
ἐκ τοῦ κατ᾽ ἄστυ βασιλέως τάδ᾽ ἄρχεται.


οιδιπους
οὗτος δὲ τίς λόγῳ τε καὶ σθένει κρατεῖ;


ξενος
Θησεὺς καλεῖται, τοῦ πρὶν Αἰγέως τόκος.


οιδιπους
ἆρ᾽ ἄν τις αὐτῷ πομπὸς ἐξ ὑμῶν μόλοι; 70


ξενος
ὡς πρὸς τί λέξων ἢ καταρτύσων μολεῖν;


οιδιπους
ὡς ἂν προσαρκῶν σμικρὰ κερδάνῃ μέγα.


ξενος
καὶ τίς πρὸς ἀνδρὸς μὴ βλέποντος ἄρκεσις;


οιδιπους
ὅσ᾽ ἂν λέγωμεν πάνθ᾽ ὁρῶντα λέξομεν.


ξενος
οἶσθ᾽, ὦ ξέν᾽, ὡς νῦν μὴ σφαλῇς; ἐπείπερ εἰ 75

γενναῖος, ὡς ἰδόντι, πλὴν τοῦ δαίμονος,
αὐτοῦ μέν᾽ οὗπερ κἀφάνης, ἕως ἐγὼ
τοῖς ἐνθάδ᾽ αὐτοῦ μὴ κατ᾽ ἄστυ δημόταις
λέξω τάδ᾽ ἐλθών· οἵδε γὰρ κρινοῦσί σοι
εἰ χρή σε μίμνειν ἢ πορεύεσθαι πάλιν. 80

οιδιπους
ὦ τέκνον, ἦ βέβηκεν ἡμὶν ὁ ξένος;


αντιγονη
βέβηκεν, ὥστε πᾶν ἐν ἡσύχῳ, πάτερ,

ἔξεστι φωνεῖν, ὡς ἐμοῦ μόνης πέλας.

οιδιπους
ὦ πότνιαι δεινῶπες, εὖτε νῦν ἕδρας

πρώτων ἐφ᾽ ὑμῶν τῆσδε γῆς ἔκαμψ᾽ ἐγώ, 85
Φοίβῳ τε κἀμοὶ μὴ γένησθ᾽ ἀγνώμονες,
ὅς μοι, τὰ πόλλ᾽ ἐκεῖν᾽ ὅτ᾽ ἐξέχρη κακά,
ταύτην ἔλεξε παῦλαν ἐν χρόνῳ μακρῷ,
ἐλθόντι χώραν τερμίαν, ὅπου θεῶν
σεμνῶν ἕδραν λάβοιμι καὶ ξενόστασιν, 90
ἐνταῦθα κάμψειν τὸν ταλαίπωρον βίον,
κέρδη μὲν οἰκήσαντα τοῖς δεδεγμένοις,
ἄτην δὲ τοῖς πέμψασιν, οἵ μ᾽ ἀπήλασαν·
σημεῖα δ᾽ ἥξειν τῶνδέ μοι παρηγγύα,
ἢ σεισμὸν ἢ βροντήν τιν᾽ ἢ Διὸς σέλας, 95
ἔγνωκα μέν νυν ὥς με τήνδε τὴν ὁδὸν
οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως οὐ πιστὸν ἐξ ὑμῶν πτερὸν
ἐξήγαγ᾽ εἰς τόδ᾽ ἄλσος· οὐ γὰρ ἄν ποτε
πρώταισιν ὑμῖν ἀντέκυρσ᾽ ὁδοιπορῶν,
νήφων ἀοίνοις, κἀπὶ σεμνὸν ἑζόμην 100
βάθρον τόδ᾽ ἀσκέπαρνον. ἀλλά μοι, θεαί,
βίου κατ᾽ ὀμφὰς τὰς Ἀπόλλωνος δότε
πέρασιν ἤδη καὶ καταστροφήν τινα,
εἰ μὴ δοκῶ τι μειόνως ἔχειν, ἀεὶ
μόχθοις λατρεύων τοῖς ὑπερτάτοις βροτῶν. 105
ἴτ᾽, ὦ γλυκεῖαι παῖδες ἀρχαίου Σκότου,
ἴτ᾽, ὦ μεγίστης Παλλάδος καλούμεναι
πασῶν Ἀθῆναι τιμιωτάτη πόλις,
οἰκτίρατ᾽ ἀνδρὸς Οἰδίπου τόδ᾽ ἄθλιον
εἴδωλον· οὐ γὰρ δὴ τόδ᾽ ἀρχαῖον δέμας. 110

αντιγονη
σίγα· πορεύονται γὰρ οἵδε δή τινες

χρόνῳ παλαιοί, σῆς ἕδρας ἐπίσκοποι.

οιδιπους
σιγήσομαί τε καὶ σύ μ᾽ ἐξ ὁδοῦ πόδα

κρύψον κατ᾽ ἄλσος, τῶνδ᾽ ἕως ἂν ἐκμάθω
τίνας λόγους ἐροῦσιν· ἐν γὰρ τῷ μαθεῖν 115
ἔνεστιν ηὑλάβεια τῶν ποιουμένων.

χορος
ὅρα. τίς ἄρ᾽ ἦν; ποῦ ναίει;

ποῦ κυρεῖ ἐκτόπιος συθεὶς ὁ πάντων
ὁ πάντων ἀκορέστατος; 120
προσδέρκου λεῦσσέ νιν,
προσπεύθου πανταχῇ.
πλανάτας πλανάτας τις ὁ πρέσβυς οὐδ᾽
ἔγχωρος· προσέβα γὰρ οὐκ 125
ἄν ποτ᾽ ἀστιβὲς ἄλσος ἐς
τᾶνδ᾽ ἀμαιμακετᾶν κορᾶν,
ἃς τρέμομεν λέγειν
καὶ παραμειβόμεσθ᾽ ἀδέρκτως, 130
ἀφώνως, ἀλόγως τὸ τᾶς.
εὐφάμου στόμα φροντίδος
ἱέντες, τὰ δὲ νῦν τιν᾽ ἥκειν
λόγος οὐδὲν ἅζονθ᾽,
ὃν ἐγὼ λεύσσων περὶ πᾶν οὔπω 135
δύναμαι τέμενος
γνῶναι ποῦ μοί ποτε ναίει.

οιδιπους
ὅδ᾽ ἐκεῖνος ἐγώ· φωνῇ γὰρ ὁρῶ,

τὸ φατιζόμενον.

χορος
ἰὼ ἰώ, 140

δεινὸς μὲν ὁρᾶν, δεινὸς δὲ κλύειν.

οιδιπους
μή μ᾽, ἱκετεύω, προσίδητ᾽ ἄνομον.


χορος
Ζεῦ ἀλεξῆτορ, τίς ποθ᾽ ὁ πρέσβυς;


οιδιπους
οὐ πάνυ μοίρας εὐδαιμονίσαι

πρώτης, ὦ τῆσδ᾽ ἔφοροι χώρας. 145
δηλῶ δ᾽· οὐ γὰρ ἂν ὧδ᾽ ἀλλοτρίοις
ὄμμασιν εἷρπον
κἀπὶ σμικροῖς μέγας ὥρμουν.

χορος
ἐή, ἀλαῶν ὀμμάτων

ἆρα καὶ ἦσθα φυτάλμιος; δυσαίων 150
μακραίων γ᾽, ὅσ᾽ ἐπεικάσαι.
ἀλλ᾽ οὐ μὰν ἔν γ᾽ ἐμοὶ
προσθήσει τάσδ᾽ ἀράς.
περᾷς γάρ, περᾷς· ἀλλ᾽ ἵνα τῷδ᾽ ἐν ἀ- 155
φθέγκτῳ μὴ προπέσῃς νάπει
ποιάεντι, κάθυδρος οὗ
κρατὴρ μειλιχίων ποτῶν
ῥεύματι συντρέχει, 160
τόν, ξένε πάμμορ᾽, εὖ φύλαξαι;
μετάσταθ᾽ ἀπόβαθι. πολ-
λὰ κέλευθος ἐρατύει·
κλύεις, ὦ πολύμοχθ᾽ ἀλᾶτα; 165
λόγον εἴ τιν᾽ οἴσεις
πρὸς ἐμὰν λέσχαν, ἀβάτων ἀποβάς,
ἵνα πᾶσι νόμος,
φώνει· πρόσθεν δ᾽ ἀπερύκου.

οιδιπους
θύγατερ, ποῖ τις φροντίδος ἔλθῃ; 170


αντιγονη
ὦ πάτερ, ἀστοῖς ἴσα χρὴ μελετᾶν,

εἴκοντας ἃ δεῖ κἀκούοντας.

οιδιπους
πρόσθιγέ νύν μου.


αντιγονη
--ψαύω καὶ δή.


οιδιπους
ὦ ξένε, μὴ δῆτ᾽ ἀδικηθῶ σοὶ

πιστεύσας καὶ μεταναστάς. 175

χορος
οὔ τοι μήποτέ σ᾽ ἐκ τῶνδ᾽ ἑδράνων,

ὦ γέρον, ἄκοντά τις ἄξει.

οιδιπους
ἔτ᾽ οὖν;


χορος
--ἔτι βαῖνε πόρσω.


οιδιπους
ἔτι; 180


χορος
--προβίβαζε, κούρα,

πόρσω· σὺ γὰρ ἀΐεις.

αντιγονη
< * >


οιδιπους
< * >


αντιγονη
< * >

ἕπεο μάν, ἕπε᾽ ὧδ᾽ ἀμαυρῷ 182
κώλῳ, πάτερ, σ᾽ ἄγω.

οιδιπους
< * >


χορος
τόλμα ξεῖνος ἐπὶ ξένης, 184

ὦ τλάμων, ὅ τι καὶ πόλις 185
τέτροφεν ἄφιλον ἀποστυγεῖν
καὶ τὸ φίλον σέβεσθαι.

οιδιπους
ἄγε νυν σύ με, παῖ,

ἵν᾽ ἂν εὐσεβίας ἐπιβαίνοντες
τὸ μὲν εἴποιμεν, τὸ δ᾽ ἀκούσαιμεν, 190
καὶ μὴ χρείᾳ πολεμῶμεν.

χορος
αὐτοῦ· μηκέτι τοῦδ᾽ αὐτοπέτρου

βήματος ἔξω πόδα κλίνῃς.

οιδιπους
οὕτως;


χορος
--ἅλις, ὡς ἀκούεις.


οιδιπους
ἦ ἑσθῶ; 195


χορος
--λέχριός γ᾽ ἐπ᾽ ἄκρου

λᾶος βραχὺς ὀκλάσας.

αντιγονη
πάτερ, ἐμὸν τόδ᾽· ἐν ἁσυχαίᾳ


οιδιπους
ἰώ μοί μοι.


αντιγονη
βάσει βάσιν ἅρμοσαι,

γεραὸν ἐς χέρα σῶμα σὸν 200
προκλίνας φιλίαν ἐμάν.

οιδιπους
ὤμοι δύσφρονος ἄτας.


χορος
ὦ τλάμων, ὅτε νῦν χαλᾷς,

αὔδασον, τίς ἔφυς βροτῶν;
τίς ὁ πολύπονος ἄγει; τίν᾽ ἂν 205
σοῦ πατρίδ᾽ ἐκπυθοίμαν;

οιδιπους
ὦ ξένοι,

ἀπόπτολις· ἀλλὰ μὴ

χορος
τί τόδ᾽ ἀπεννέπεις, γέρον;


οιδιπους
μὴ μὴ μή μ᾽ ἀνέρῃ τίς εἰμι, 210

μηδ᾽ ἐξετάσῃς πέρα ματεύων.

χορος
τί τόδ᾽;


οιδιπους
αἰνὰ φύσις.


χορος
--αὔδα.


οιδιπους
τέκνον, ὤμοι, τί γεγώνω;


χορος
τίνος εἶ σπέρματος, ὦ ξένε, φώνει, πατρόθεν. 215


οιδιπους
ὤμοι ἐγώ, τί πάθω, τέκνον ἐμόν;


αντιγονη
λέγ᾽, ἐπείπερ ἐπ᾽ ἔσχατα βαίνεις.


οιδιπους
ἀλλ᾽ ἐρῶ· οὐ γὰρ ἔχω κατακρυφάν.


χορος
μακρὰ μέλλετον, ἀλλὰ τάχυνε.


οιδιπους
Λαΐου ἴστε τιν᾽; 220


χορος
--ὢ ἰοὺ ἰού.


οιδιπους
τό τε Λαβδακιδᾶν γένος;


χορος
--ὦ Ζεῦ.


οιδιπους
ἄθλιον Οἰδιπόδαν;


χορος
--σὺ γὰρ ὅδ᾽ εἶ;


οιδιπους
δέος ἴσχετε μηδὲν ὅσ᾽ αὐδῶ.


χορος
ἰὼ ὢ ὤ.


οιδιπους
δύσμορος.


χορος
--ὢ ὤ.


οιδιπους
θύγατερ, τί ποτ᾽ αὐτίκα κύρσει; 225


χορος
ἔξω πόρσω βαίνετε χώρας.


οιδιπους
ἃ δ᾽ ὑπέσχεο ποῖ καταθήσεις,


χορος
οὐδενὶ μοιριδία τίσις ἔρχεται

ἃν προπάθῃ τὸ τίνειν· ἀπάτα δ᾽ ἀπά- 230
ταις ἑτέραις ἑτέρα παραβαλλομέ-
να πόνον, οὐ χάριν, ἀντιδίδωσιν ἔ-
χειν. σὺ δὲ τῶνδ᾽ ἑδράνων πάλιν ἔκτοπος
αὖθις ἄφορμος ἐμᾶς χθονὸς ἔκθορε,
μή τι πέρα χρέος 235
ἐμᾷ πόλει προσάψῃς.

αντιγονη
ὦ ξένοι

αἰδόφρονες, ἀλλ᾽ ἐπεὶ
γεραὸν πατέρα τόνδ᾽ ἐμὸν
οὐκ ἀνέτλατ᾽, ἔργων
ἀκόντων ἀΐοντες αὐδάν, 240
ἀλλ᾽ ἐμὲ τὰν μελέαν, ἱκετεύομεν, ὦ ξένοι, οἰκτίραθ᾽, ἃ
πατρὸς ὑπὲρ τοὐμοῦ μόνου
ἄντομαι οὐκ ἀλαοῖς προσορωμένα
ὄμμα σὸν ὄμμασιν, ὥς τις ἀφ᾽ αἵματος 245
ὑμετέρου προφανεῖσα, τὸν ἄθλιον
αἰδοῦς κῦρσαι· ἐν ὔμμι γὰρ ὡς θεῷ
κείμεθα τλάμονες. ἀλλ᾽ ἴτε, νεύσατε τὰν ἀδόκητον χάριν·
πρός σ᾽ ὅ τι σοι φίλον ἐκ σέθεν ἄντομαι, 250
ἢ τέκνον ἢ λέχος ἢ χρέος ἢ θεός·
οὐ γὰρ ἴδοις ἂν ἀθρῶν βροτὸν ὅστις ἄν,
εἰ θεὸς ἄγοι,
ἐκφυγεῖν δύναιτο. 253β

χορος
ἀλλ᾽ ἴσθι, τέκνον Οἰδίπου, σέ τ᾽ ἐξ ἴσου

οἰκτίρομεν καὶ τόνδε συμφορᾶς χάριν· 255
τὰ δ᾽ ἐκ θεῶν τρέμοντες οὐ σθένοιμεν ἂν
φωνεῖν πέρα τῶν πρὸς σὲ νῦν εἰρημένων.

οιδιπους
τί δῆτα δόξης ἢ τί κληδόνος καλῆς

μάτην ῥεούσης ὠφέλημα γίγνεται,
εἰ τάς γ᾽ Ἀθήνας φασὶ θεοσεβεστάτας 260
εἶναι, μόνας δὲ τὸν κακούμενον ξένον
σῴζειν οἵας τε καὶ μόνας ἀρκεῖν ἔχειν;
κἄμοιγε ποῦ τοῦτ᾽ ἐστίν, οἵτινες βάθρων
ἐκ τῶνδέ μ᾽ ἐξάραντες εἶτ᾽ ἐλαύνετε,
ὄνομα μόνον δείσαντες; οὐ γὰρ δὴ τό γε 265
σῶμ᾽ οὐδὲ τἄργα τἄμ᾽· ἐπεὶ τά γ᾽ ἔργα μου
πεπονθότ᾽ ἐστὶ μᾶλλον ἢ δεδρακότα,
εἴ σοι τὰ μητρὸς καὶ πατρὸς χρείη λέγειν,
ὧν οὕνεκ᾽ ἐκφοβεῖ με· τοῦτ᾽ ἐγὼ καλῶς
ἔξοιδα. καίτοι πῶς ἐγὼ κακὸς φύσιν, 270
ὅστις παθὼν μὲν ἀντέδρων, ὥστ᾽ εἰ φρονῶν
ἔπρασσον, οὐδ᾽ ἂν ὧδ᾽ ἐγιγνόμην κακός;
νῦν δ᾽ οὐδὲν εἰδὼς ἱκόμην ἵν᾽ ἱκόμην,
ὑφ᾽ ὧν δ᾽ ἔπασχον, εἰδότων ἀπωλλύμην.
ἀνθ᾽ ὧν ἱκνοῦμαι πρὸς θεῶν ὑμᾶς, ξένοι, 275
ὥσπερ με κἀνεστήσαθ᾽, ὧδε σώσατε,
καὶ μὴ θεοὺς τιμῶντες εἶτα τοὺς θεοὺς
μοίρας ποιεῖσθε μηδαμῶς· ἡγεῖσθε δὲ
βλέπειν μὲν αὐτοὺς πρὸς τὸν εὐσεβῆ βροτῶν,
βλέπειν δὲ πρὸς τοὺς δυσσεβεῖς, φυγὴν δέ του 280
μήπω γενέσθαι φωτὸς ἀνοσίου βροτῶν.
ξὺν οἷς σὺ μὴ κάλυπτε τὰς εὐδαίμονας
ἔργοις Ἀθήνας ἀνοσίοις ὑπηρετῶν,
ἀλλ᾽ ὥσπερ ἔλαβες τὸν ἱκέτην ἐχέγγυον,
ῥύου με κἀκφύλασσε· μηδέ μου κάρα 285
τὸ δυσπρόσοπτον εἰσορῶν ἀτιμάσῃς,
ἥκω γὰρ ἱερὸς εὐσεβής τε καὶ φέρων
ὄνησιν ἀστοῖς τοῖσδ᾽· ὅταν δ᾽ ὁ κύριος
παρῇ τις, ὑμῶν ὅστις ἐστὶν ἡγεμών,
τότ᾽ εἰσακούων πάντ᾽ ἐπιστήσει· τὰ δὲ 290
μεταξὺ τούτου μηδαμῶς γίγνου κακός.

χορος
ταρβεῖν μέν, ὦ γεραιέ, τἀνθυμήματα

πολλή ᾽στ᾽ ἀνάγκη τἀπὸ σοῦ· λόγοισι γὰρ
οὐκ ὠνόμασται βραχέσι· τοὺς δὲ τῆσδε γῆς
ἄνακτας ἀρκεῖ ταῦτά μοι διειδέναι. 295

οιδιπους
καὶ ποῦ ᾽σθ᾽ ὁ κραίνων τῆσδε τῆς χώρας, ξένοι;


χορος
πατρῷον ἄστυ γῆς ἔχει· σκοπὸς δέ νιν,

ὃς κἀμὲ δεῦρ᾽ ἔπεμψεν, οἴχεται στελῶν.

οιδιπους
ἦ καὶ δοκεῖτε τοῦ τυφλοῦ τιν᾽ ἐντροπὴν

ἢ φροντίδ᾽, ἕξειν, αὐτὸν ὥστ᾽ ἐλθεῖν πέλας; 300

χορος
καὶ κάρθ᾽, ὅταν περ τοὔνομ᾽ αἴσθηται τὸ σόν.


οιδιπους
τίς δ᾽ ἔσθ᾽ ὁ κείνῳ τοῦτο τοὔπος ἀγγελῶν;


χορος
μακρὰ κέλευθος· πολλὰ δ᾽ ἐμπόρων ἔπη

φιλεῖ πλανᾶσθαι, τῶν ἐκεῖνος ἀΐων,
θάρσει, παρέσται. πολὺ γάρ, ὦ γέρον, τὸ σὸν 305
ὄνομα διήκει πάντας, ὥστε κεἰ βραδὺς
εὕδει, κλύων σοῦ δεῦρ᾽ ἀφίξεται ταχύς.

οιδιπους
ἀλλ᾽ εὐτυχὴς ἵκοιτο τῇ θ᾽ αὑτοῦ πόλει

ἐμοί τε· τίς γὰρ ἐσθλὸς οὐχ αὑτῷ φίλος;

αντιγονη
ὦ Ζεῦ, τί λέξω; ποῖ φρενῶν ἔλθω, πάτερ; 310


οιδιπους
τί δ᾽ ἔστι, τέκνον Ἀντιγόνη;


αντιγονη
--γυναῖχ᾽ ὁρῶ

στείχουσαν ἡμῶν ἆσσον, Αἰτναίας ἐπὶ
πώλου βεβῶσαν· κρατὶ δ᾽ ἡλιοστεγὴς
κυνῆ πρόσωπα Θεσσαλίς νιν ἀμπέχει.
τί φῶ; 315
ἆρ᾽ ἔστιν; ἆρ᾽ οὐκ ἔστιν; ἢ γνώμη πλανᾷ;
καὶ φημὶ κἀπόφημι κοὐκ ἔχω τί φῶ.
τάλαινα.
οὐκ ἔστιν ἄλλη· φαιδρὰ γοῦν ἀπ᾽ ὀμμάτων
σαίνει με προσστείχουσα· σημαίνει δ᾽ ὅτι 320
μόνης τόδ᾽ ἐστὶ δῆλον Ἰσμήνης κάρα.

οιδιπους
πῶς εἶπας, ὦ παῖ;


αντιγονη
--παῖδα σήν, ἐμὴν δ᾽ ὁρᾶν

ὅμαιμον· αὐδῇ δ᾽ αὐτίκ᾽ ἔξεστιν μαθεῖν.

ισμηνη
ὦ δισσὰ πατρὸς καὶ κασιγνήτης ἐμοὶ

ἥδιστα προσφωνήμαθ᾽, ὡς ὑμᾶς μόλις 325
εὑροῦσα λύπῃ δεύτερον μόλις βλέπω.

οιδιπους
ὦ τέκνον, ἥκεις;


ισμηνη
--ὦ πάτερ δύσμοιρ᾽ ὁρᾶν.


οιδιπους
τέκνον, πέφηνας;


ισμηνη
--οὐκ ἄνευ μόχθου γέ μοι.


οιδιπους
πρόσψαυσον, ὦ παῖ.


ισμηνη
--θιγγάνω δυοῖν ὁμοῦ.


οιδιπους
ὦ σπέρμ᾽ ὅμαιμον. 330


ισμηνη
--ὦ δυσάθλιαι τροφαί.


οιδιπους
ἦ τῆσδε κἀμοῦ;


ισμηνη
--δυσμόρου τ᾽ ἐμοῦ τρίτης.


οιδιπους
τέκνον, τί δ᾽ ἦλθες;


ισμηνη
--σῇ, πάτερ, προμηθίᾳ.


οιδιπους
πότερα πόθοισι;


ισμηνη
--καὶ λόγων γ᾽ αὐτάγγελος,

ξὺν ᾧπερ εἶχον οἰκετῶν πιστῷ μόνῳ.

οιδιπους
οἱ δ᾽ αὐθόμαιμοι ποῦ νεανίαι πονεῖν; 335


ισμηνη
εἴσ᾽ οὗπέρ εἰσι· δεινὰ τἀν κείνοις τανῦν.


οιδιπους
ὦ πάντ᾽ ἐκείνω τοῖς ἐν Αἰγύπτῳ νόμοις

φύσιν κατεικασθέντε καὶ βίου τροφάς·
ἐκεῖ γὰρ οἱ μὲν ἄρσενες κατὰ στέγας
θακοῦσιν ἱστουργοῦντες, αἱ δὲ σύννομοι 340
τἄξω βίου τροφεῖα πορσύνουσ᾽ ἀεί.
σφῷν δ᾽, ὦ τέκν᾽, οὓς μὲν εἰκὸς ἦν πονεῖν τάδε,
κατ᾽ οἶκον οἰκουροῦσιν ὥστε παρθένοι,
σφὼ δ᾽ ἀντ᾽ ἐκείνων τἀμὰ δυστήνου κακὰ
ὑπερπονεῖτον. ἡ μὲν ἐξ ὅτου νέας 345
τροφῆς ἔληξε καὶ κατίσχυσεν δέμας,
ἀεὶ μεθ᾽ ἡμῶν δύσμορος πλανωμένη
γερονταγωγεῖ, πολλὰ μὲν κατ᾽ ἀγρίαν
ὕλην ἄσιτος νηλίπους τ᾽ ἀλωμένη,
πολλοῖσι δ᾽ ὄμβροις ἡλίου τε καύμασιν 350
μοχθοῦσα τλήμων δεύτερ᾽ ἡγεῖται τὰ τῆς
οἴκοι διαίτης, εἰ πατὴρ τροφὴν ἔχοι.
σὺ δ᾽, ὦ τέκνον, πρόσθεν μὲν ἐξίκου πατρὶ
μαντεῖ᾽ ἄγουσα πάντα, Καδμείων λάθρᾳ,
ἃ τοῦδ᾽ ἐχρήσθη σώματος, φύλαξ τέ μου 355
πιστὴ κατέστης, γῆς ὅτ᾽ ἐξηλαυνόμην·
νῦν δ᾽ αὖ τίν᾽ ἥκεις μῦθον, Ἰσμήνη, πατρὶ
φέρουσα; τίς σ᾽ ἐξῆρεν οἴκοθεν στόλος;
ἥκεις γὰρ οὐ κενή γε, τοῦτ᾽ ἐγὼ σαφῶς
ἔξοιδα, μὴ οὐχὶ δεῖμ᾽ ἐμοὶ φέρουσά τι. 360

ισμηνη
ἐγὼ τὰ μὲν παθήμαθ᾽ ἅπαθον, πάτερ,

ζητοῦσα τὴν σὴν ποῦ κατοικοίης τροφήν,
παρεῖσ᾽ ἐάσω· δὶς γὰρ οὐχὶ βούλομαι
πονοῦσά τ᾽ ἀλγεῖν καὶ λέγουσ᾽ αὖθις πάλιν.
ἃ δ᾽ ἀμφὶ τοῖν σοῖν δυσμόροιν παίδοιν κακὰ 365
νῦν ἐστι, ταῦτα σημανοῦσ᾽ ἐλήλυθα.
πρὶν μὲν γὰρ αὐτοῖς ἦν ἔρως Κρέοντί τε
θρόνους ἐᾶσθαι μηδὲ χραίνεσθαι πόλιν,
λόγῳ σκοποῦσι τὴν πάλαι γένους φθοράν,
οἵα κατέσχε τὸν σὸν ἄθλιον δόμον· 370
νῦν δ᾽ ἐκ θεῶν του κἀλιτηρίου φρενὸς
εἰσῆλθε τοῖν τρὶς ἀθλίοιν ἔρις κακή,
ἀρχῆς λαβέσθαι καὶ κράτους τυραννικοῦ.
χὠ μὲν νεάζων καὶ χρόνῳ μείων γεγὼς
τὸν πρόσθε γεννηθέντα Πολυνείκη θρόνων 375
ἀποστερίσκει, κἀξελήλακεν πάτρας.
ὁ δ᾽, ὡς καθ᾽ ἡμᾶς ἔσθ᾽ ὁ πληθύων λόγος,
τὸ κοῖλον Ἄργος βὰς φυγὰς προσλαμβάνει
κῆδός τε καινὸν καὶ ξυνασπιστὰς φίλους
ὡς αὐτίκ᾽ Ἄργος ἢ τὸ Καδμείων πέδον 380
τιμῇ καθέξον ἢ πρὸς οὐρανὸν βιβῶν.
ταῦτ᾽ οὐκ ἀριθμός ἐστιν, ὦ πάτερ, λόγων,
ἀλλ᾽ ἔργα δεινά· τοὺς δὲ σοὺς ὅπου θεοὶ
πόνους κατοικτιοῦσιν οὐκ ἔχω μαθεῖν.

οιδιπους
ἤδη γὰρ ἔσχες ἐλπίδ᾽ ὡς ἐμοῦ θεοὺς 385

ὤραν τιν᾽ ἕξειν, ὥστε σωθῆναί ποτε;

ισμηνη
ἔγωγε τοῖς νὺν γ᾽, ὦ πάτερ, μαντεύμασιν.


οιδιπους
ποίοισι τούτοις; τί δὲ τεθέσπισται, τέκνον;


ισμηνη
σὲ τοῖς ἐκεῖ ζητητὸν ἀνθρώποις ποτὲ

θανόντ᾽ ἔσεσθαι ζῶντά τ᾽ εὐσοίας χάριν. 390

οιδιπους
τίς δ᾽ ἂν τοιοῦδ᾽ ὑπ᾽ ἀνδρὸς εὖ πράξειεν ἄν;


ισμηνη
ἐν σοὶ τὰ κείνων φασὶ γίγνεσθαι κράτη.


οιδιπους
ὅτ᾽ οὐκέτ᾽ εἰμί, τηνικαῦτ᾽ ἄρ᾽ εἴμ᾽ ἀνήρ;


ισμηνη
νῦν γὰρ θεοί σ᾽ ὀρθοῦσι, πρόσθε δ᾽ ὤλλυσαν.


οιδιπους
γέροντα δ᾽ ὀρθοῦν φλαῦρον ὃς νέος πέσῃ. 395


ισμηνη
καὶ μὴν Κρέοντά γ᾽ ἴσθι σοι τούτων χάριν

ἥξοντα βαιοῦ κοὐχὶ μυρίου χρόνου.

οιδιπους
ὅπως τί δράσῃ, θύγατερ; ἑρμήνευέ μοι.


ισμηνη
ὥς σ᾽ ἄγχι γῆς στήσωσι Καδμείας, ὅπως

κρατῶσι μὲν σοῦ, γῆς δὲ μὴ ᾽μβαίνῃς ὅρων. 400

οιδιπους
ἡ δ᾽ ὠφέλησις τίς θύρασι κειμένου;


ισμηνη
κείνοις ὁ τύμβος δυστυχῶν ὁ σὸς βαρύς.


οιδιπους
κἄνευ θεοῦ τις τοῦτό γ᾽ ἂν γνώμῃ μάθοι.


ισμηνη
τούτου χάριν τοίνυν σε προσθέσθαι πέλας

χώρας θέλουσι, μηδ᾽ ἵν᾽ ἂν σαυτοῦ κρατοῖς. 405

οιδιπους
ἦ καὶ κατασκιῶσι Θηβαίᾳ κόνει;


ισμηνη
ἀλλ᾽ οὐκ ἐᾷ τοὔμφυλον αἷμά σ᾽, ὦ πάτερ.


οιδιπους
οὐκ ἆρ᾽ ἐμοῦ γε μὴ κρατήσωσίν ποτε.


ισμηνη
ἔσται ποτ᾽ ἆρα τοῦτο Καδμείοις βάρος.


οιδιπους
ποίας φανείσης, ὦ τέκνον, συναλλαγῆς; 410


ισμηνη
τῆς σῆς ὑπ᾽ ὀργῆς, σοῖς ὅταν στῶσιν τάφοις.


οιδιπους
ἃ δ᾽ ἐννέπεις, κλύουσα τοῦ λέγεις, τέκνον;


ισμηνη
ἀνδρῶν θεωρῶν Δελφικῆς ἀφ᾽ ἑστίας.


οιδιπους
καὶ ταῦτ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν Φοῖβος εἰρηκὼς κυρεῖ;


ισμηνη
ὥς φασιν οἱ μολόντες εἰς Θήβης πέδον. 415


οιδιπους
παίδων τις οὖν ἤκουσε τῶν ἐμῶν τάδε;


ισμηνη
ἄμφω γ᾽ ὁμοίως, κἀξεπίστασθον καλῶς.


οιδιπους
κᾆθ᾽ οἱ κάκιστοι τῶνδ᾽ ἀκούσαντες, πάρος

τοὐμοῦ πόθου προύθεντο τὴν τυραννίδα;

ισμηνη
ἀλγῶ κλύουσα ταῦτ᾽ ἐγώ, φέρω δ᾽ ὅμως. 420


οιδιπους
ἀλλ᾽ οἱ θεοί σφιν μήτε τὴν πεπρωμένην

ἔριν κατασβέσειαν, ἔν τ᾽ ἐμοὶ τέλος
αὐτοῖν γένοιτο τῆσδε τῆς μάχης πέρι,
ἧς νῦν ἔχονται κἀπαναίρονται δόρυ·
ὡς οὔτ᾽ ἂν ὃς νῦν σκῆπτρα καὶ θρόνους ἔχει 425
μείνειεν οὔτ᾽ ἂν οὑξεληλυθὼς πάλιν
ἔλθοι ποτ᾽ αὖθις· οἵ γε τὸν φύσαντ᾽ ἐμὲ
οὕτως ἀτίμως πατρίδος ἐξωθούμενον
οὐκ ἔσχον οὐδ᾽ ἤμυναν, ἀλλ᾽ ἀνάστατος
αὐτοῖς ἐπέμφθην κἀξεκηρύχθην φυγάς. 430
εἴποις ἂν ὡς θέλοντι τοῦτ᾽ ἐμοὶ τότε
πόλις τὸ δῶρον εἰκότως κατῄνεσεν.
οὐ δῆτ᾽, ἐπεί τοι τὴν μὲν αὐτίχ᾽ ἡμέραν,
ὁπηνίκ᾽ ἔζει θυμός, ἥδιστον δέ μοι
τὸ κατθανεῖν ἦν καὶ τὸ λευσθῆναι πέτροις, 435
οὐδεὶς ἔρωτ᾽ ἐς τόνδ᾽ ἐφαίνετ᾽ ὠφελῶν·
χρόνῳ δ᾽, ὅτ᾽ ἤδη πᾶς ὁ μόχθος ἦν πέπων,
κἀμάνθανον τὸν θυμὸν ἐκδραμόντα μοι
μείζω κολαστὴν τῶν πρὶν ἡμαρτημένων,
τὸ τηνίκ᾽ ἤδη τοῦτο μὲν πόλις βίᾳ 440
ἤλαυνέ μ᾽ ἐκ γῆς χρόνιον, οἱ δ᾽ ἐπωφελεῖν,
οἱ τοῦ πατρός, τῷ πατρὶ δυνάμενοι, τὸ δρᾶν
οὐκ ἠθέλησαν, ἀλλ᾽ ἔπους σμικροῦ χάριν
φυγάς σφιν ἔξω πτωχὸς ἠλώμην ἀεί.
ἐκ ταῖνδε δ᾽, οὔσαιν παρθένοιν, ὅσον φύσις 445
δίδωσιν αὐταῖν, καὶ τροφὰς ἔχω βίου
καὶ γῆς ἄδειαν καὶ γένους ἐπάρκεσιν·
τὼ δ᾽ ἀντὶ τοῦ φύσαντος εἱλέσθην θρόνους
καὶ σκῆπτρα κραίνειν καὶ τυραννεύειν χθονός.
ἀλλ᾽ οὔ τι μὴ λάχωσι τοῦδε συμμάχου, 450
οὐδέ σφιν ἀρχῆς τῆσδε Καδμείας ποτὲ
ὄνησις ἥξει· τοῦτ᾽ ἐγῷδα, τῆσδέ τε
μαντεῖ᾽ ἀκούων συννοῶν τε τἀξ ἐμοῦ
παλαίφαθ᾽ ἁμοὶ Φοῖβος ἤνυσέν ποτε.
πρὸς ταῦτα καὶ Κρέοντα πεμπόντων ἐμοῦ 455
μαστῆρα, κεἴ τις ἄλλος ἐν πόλει σθένει.
ἐὰν γὰρ ὑμεῖς, ὦ ξένοι, θέληθ᾽ ὁμοῦ
προστάτισι ταῖς σεμναῖσι δημούχοις θεαῖς
ἀλκὴν ποεῖσθαι, τῇδε τῇ πόλει μέγαν
σωτῆρ᾽ ἀρεῖσθε, τοῖς δ᾽ ἐμοῖς ἐχθροῖς πόνους. 460

χορος
ἐπάξιος μέν, Οἰδίπους, κατοικτίσαι,

αὐτός τε παῖδές θ᾽ αἵδ᾽· ἐπεὶ δὲ τῆσδε γῆς
σωτῆρα σαυτὸν τῷδ᾽ ἐπεμβάλλεις λόγῳ,
παραινέσαι σοι βούλομαι τὰ σύμφορα.

οιδιπους
ὦ φίλταθ᾽, ὡς νῦν πᾶν τελοῦντι προξένει. 465


χορος
θοῦ νῦν καθαρμὸν τῶνδε δαιμόνων, ἐφ᾽ ἃς

τὸ πρῶτον ἵκου καὶ κατέστειψας πέδον.

οιδιπους
τρόποισι ποίοις; ὦ ξένοι, διδάσκετε.


χορος
πρῶτον μὲν ἱερὰς ἐξ ἀειρύτου χοὰς

κρήνης ἐνεγκοῦ, δι᾽ ὁσίων χειρῶν θιγών. 470

οιδιπους
ὅταν δὲ τοῦτο χεῦμ᾽ ἀκήρατον λάβω;


χορος
κρατῆρές εἰσιν, ἀνδρὸς εὔχειρος τέχνη,

ὧν κρᾶτ᾽ ἔρεψον καὶ λαβὰς ἀμφιστόμους.

οιδιπους
θαλλοῖσιν ἢ κρόκαισιν, ἢ ποίῳ τρόπῳ;


χορος
οἰός γε νεαρᾶς νεοπόκῳ μαλλῷ λαβών. 475


οιδιπους
εἶεν· τὸ δ᾽ ἔνθεν ποῖ τελευτῆσαί με χρή;


χορος
χοὰς χέασθαι στάντα πρὸς πρώτην ἕω.


οιδιπους
ἦ τοῖσδε κρωσσοῖς οἷς λέγεις χέω τάδε;


χορος
τρισσάς γε πηγάς· τὸν τελευταῖον δ᾽ ὅλον.


οιδιπους
τοῦ τόνδε πλήσας θῶ; δίδασκε καὶ τόδε. 480


χορος
ὕδατος, μελίσσης· μηδὲ προσφέρειν μέθυ.


οιδιπους
ὅταν δὲ τούτων γῆ μελάμφυλλος τύχῃ;


χορος
τρὶς ἐννέ᾽ αὐτῇ κλῶνας ἐξ ἀμφοῖν χεροῖν

τιθεὶς ἐλαίας τάσδ᾽ ἐπεύχεσθαι λιτάς.

οιδιπους
τούτων ἀκοῦσαι βούλομαι· μέγιστα γάρ. 485


χορος
ὥς σφας καλοῦμεν Εὐμενίδας, ἐξ εὐμενῶν

στέρνων δέχεσθαι τὸν ἱκέτην σωτήριον,
αἰτοῦ σύ τ᾽ αὐτὸς κεἴ τις ἄλλος ἀντὶ σοῦ,
ἄπυστα φωνῶν μηδὲ μηκύνων βοήν·
ἔπειτ᾽ ἀφέρπειν ἄστροφος. καὶ ταῦτά σοι 490
δράσαντι θαρσῶν ἂν παρασταίην ἐγώ·
ἄλλως δὲ δειμαίνοιμ᾽ ἄν, ὦ ξέν᾽, ἀμφὶ σοι.

οιδιπους
ὦ παῖδε, κλύετον τῶνδε προσχώρων ξένων;


αντιγονη
ἠκούσαμέν τε χὤ τι δεῖ πρόστασσε δρᾶν.


οιδιπους
ἐμοὶ μὲν οὐχ ὁδωτά· λείπομαι γὰρ ἐν 495

τῷ μὴ δύνασθαι μήδ᾽ ὁρᾶν, δυοῖν κακοῖν·
σφῷν δ᾽ ἁτέρα μολοῦσα πραξάτω τάδε.
ἀρκεῖν γὰρ οἶμαι κἀντὶ μυρίων μίαν
ψυχὴν τάδ᾽ ἐκτίνουσαν, ἢν εὔνους παρῇ.
ἀλλ᾽ ἐν τάχει τι πράσσετον· μόνον δέ με 500
μὴ λείπετ᾽· οὐ γὰρ ἂν σθένοι τοὐμὸν δέμας
ἔρημον ἕρπειν οὐδ᾽ ὑφηγητοῦ δίχα.

ισμηνη
ἀλλ᾽ εἶμ᾽ ἐγὼ τελοῦσα· τὸν τόπον δ᾽ ἵνα

χρῆσταί μ᾽ ἐφευρεῖν, τοῦτο βούλομαι μαθεῖν.

χορος
τοὐκεῖθεν ἄλσους, ὦ ξένη, τοῦδ᾽· ἢν δέ του 505

σπάνιν τιν᾽ ἴσχῃς, ἔστ᾽ ἔποικος ὃς φράσει.

ισμηνη
χωροῖμ᾽ ἂν ἐς τόδ᾽· Ἀντιγόνη, σὺ δ᾽ ἐνθάδε

φύλασσε πατέρα τόνδε· τοῖς τεκοῦσι γὰρ
οὐδ᾽ εἰ πονεῖ τις, δεῖ πόνου μνήμην ἔχειν.

χορος
δεινὸν μὲν τὸ πάλαι κείμενον ἤδη κακόν, ὦ ξεῖν᾽, ἐπεγείρειν· 510

ὅμως δ᾽ ἔραμαι πυθέσθαι

οιδιπους
τί τοῦτο;


χορος
τᾶς δειλαίας ἀπόρου φανείσας

ἀλγηδόνος, ξυνέστας.

οιδιπους
μὴ πρὸς ξενίας ἀνοίξῃς 515

τᾶς σᾶς ἃ πέπονθ᾽ ἀναιδῆ.

χορος
τό τοι πολὺ καὶ μηδαμὰ λῆγον

χρῄζω, ξεῖν᾽, ὀρθὸν ἄκουσμ᾽ ἀκοῦσαι.

οιδιπους
ὤμοι.


χορος
στέρξον, ἱκετεύω.


οιδιπους
--φεῦ φεῦ.


χορος
πείθου· κἀγὼ γὰρ ὅσον σὺ προσχρῄζεις. 520


οιδιπους
ἤνεγκ᾽ οὖν κακότατ᾽, ὦ ξένοι, ἤνεγκ᾽ ἀέκων μέν,

θεὸς ἴστω,
τούτων δ᾽ αὐθαίρετον οὐδέν.

χορος
ἀλλ᾽ ἐς τί;


οιδιπους
κακᾷ μ᾽ εὐνᾷ πόλις οὐδὲν ἴδριν 525

γάμων ἐνέδησεν ἄτᾳ.

χορος
ἦ ματρόθεν, ὡς ἀκούω,

δυσώνυμα λέκτρ᾽ ἐπλήσω;

οιδιπους
ὤμοι θάνατος μὲν τάδ᾽ ἀκούειν,

ὦ ξεῖν᾽· αὗται δὲ δύ᾽ ἐξ ἐμοῦ μὲν 530

χορος
πῶς φῄς;


οιδιπους
παῖδε, δύο δ᾽ ἄτα


χορος
ὦ Ζεῦ. 532β


οιδιπους
ματρὸς κοινᾶς ἀπέβλαστον ὠδῖνος.


χορος
σαί τ᾽ εἴσ᾽ ἄρ᾽ ἀπόγονοί τε καὶ


οιδιπους
κοιναί γε πατρὸς ἀδελφεαί. 535


χορος
ἰώ.


οιδιπους
--ἰὼ δῆτα μυρίων γ᾽ ἐπιστροφαὶ κακῶν.


χορος
ἔπαθες


οιδιπους
--ἔπαθον ἄλαστ᾽ ἔχειν.


χορος
ἔρεξας


οιδιπους
οὐκ ἔρεξα.


χορος
τί γάρ;


οιδιπους
--ἐδεξάμην

δῶρον, ὃ μήποτ᾽ ἐγὼ ταλακάρδιος 540
ἐπωφέλησας πόλεος ἐξελέσθαι.

χορος
δύστανε, τί γάρ; ἔθου φόνον


οιδιπους
τί τοῦτο; τί δ᾽ ἐθέλεις μαθεῖν;


χορος
πατρός;


οιδιπους
--παπαῖ. δευτέραν ἔπαισας, ἐπὶ νόσῳ νόσον,


χορος
ἔκανες 545


οιδιπους
--ἔκανον. ἔχει δέ μοι


χορος
τί τοῦτο;


οιδιπους
πρὸς δίκας τι.


χορος
τί γάρ;


οιδιπους
--ἐγὼ φράσω.

καὶ γὰρ ἄν, οὓς ἐφόνευσ᾽, ἔμ᾽ ἀπώλεσαν·
νόμῳ δὲ καθαρός, ἄϊδρις εἰς τόδ᾽ ἦλθον.

χορος
καὶ μὴν ἄναξ ὅδ᾽ ἡμὶν Αἰγέως γόνος

Θησεὺς κατ᾽ ὀμφὴν σὴν ἐφ᾽ ἁστάλη πάρα. 550

θησευς
πολλῶν ἀκούων ἔν τε τῷ πάρος χρόνῳ

τὰς αἱματηρὰς ὀμμάτων διαφθορὰς
ἔγνωκά σ᾽, ὦ παῖ Λαΐου, τανῦν θ᾽ ὁδοῖς
ἐν ταῖσδ᾽ ἀκούων μᾶλλον ἐξεπίσταμαι. 555
σκευή τε γάρ σε καὶ τὸ δύστηνον κάρα
δηλοῦτον ἡμῖν ὄνθ᾽ ὃς εἶ, καί σ᾽ οἰκτίσας
θέλω ᾽περέσθαι, δύσμορ᾽ Οἰδίπους, τίνα
πόλεως ἐπέστης προστροπὴν ἐμοῦ τ᾽ ἔχων, 560
αὐτός τε χἠ σὴ δύσμορος παραστάτις.
δίδασκε· δεινὴν γάρ τιν᾽ ἂν πρᾶξιν τύχοις
λέξας ὁποίας ἐξαφισταίμην ἐγώ,
ὃς οἶδα καὐτὸς ὡς ἐπαιδεύθην ξένος,
ὥσπερ σύ, χὢς εἷς πλεῖστ᾽ ἀνὴρ ἐπὶ ξένης
ἤθλησα κινδυνεύματ᾽ ἐν τὠμῷ κάρᾳ· 565
ὥστε ξένον γ᾽ ἂν οὐδέν᾽ ὄνθ᾽, ὥσπερ σὺ νῦν,
ὑπεκτραποίμην μὴ οὐ συνεκσῴζειν· ἐπεὶ
ἔξοιδ᾽ ἀνὴρ ὢν χὤτι τῆς εἰς αὔριον
οὐδὲν πλέον μοι σοῦ μέτεστιν ἡμέρας.

οιδιπους
Θησεῦ, τὸ σὸν γενναῖον ἐν σμικρῷ λόγῳ

παρῆκεν, ὥστε βραχέα μοι δεῖσθαι φράσαι. 570
σὺ γάρ μ᾽ ὅς εἰμι κἀφ᾽ ὅτου πατρὸς γεγὼς
καὶ γῆς ὁποίας ἦλθον, εἰρηκὼς κυρεῖς·
ὥστ᾽ ἐστί μοι τὸ λοιπὸν οὐδὲν ἄλλο πλὴν
εἰπεῖν ἃ χρῄζω, χὠ λόγος διοίχεται.

θησευς
τοῦτ᾽ αὐτὸ νῦν δίδασχ᾽, ὅπως ἂν ἐκμάθω. 575


οιδιπους
δώσων ἱκάνω τοὐμὸν ἄθλιον δέμας

σοὶ δῶρον, οὐ σπουδαῖον εἰς ὄψιν· τὰ δὲ
κέρδη παρ᾽ αὐτοῦ κρείσσον᾽ ἢ μορφὴ καλή.

θησευς
ποῖον δὲ κέρδος ἀξιοῖς ἥκειν φέρων;


οιδιπους
χρόνῳ μάθοις ἄν, οὐχὶ τῷ παρόντι που. 580


θησευς
ποίῳ γὰρ ἡ σὴ προσφορὰ δηλώσεται;


οιδιπους
ὅταν θάνω ᾽γὼ καὶ σύ μου ταφεὺς γένῃ


θησευς
τὰ λοίσθι᾽ αἰτεῖ τοῦ βίου, τὰ δ᾽ ἐν μέσῳ

ἢ λῆστιν ἴσχεις ἢ δι᾽ οὐδενὸς ποεῖ.

οιδιπους
ἐνταῦθα γάρ μοι κεῖνα συγκομίζεται. 585


θησευς
ἀλλ᾽ ἐν βραχεῖ δὴ τήνδε μ᾽ ἐξαιτεῖ χάριν.


οιδιπους
ὅρα γε μήν· οὐ σμικρός, οὔχ, ἁγὼν ὅδε.


θησευς
πότερα τὰ τῶν σῶν ἐκγόνων κἀμοῦ λέγεις;--


οιδιπους
κεῖνοι κομίζειν κεῖσ᾽ ἄναξ, χρῄζουσί με.


θησευς
ἀλλ᾽ εἰ θέλοντά γ᾽ οὐδὲ σοὶ φεύγειν καλόν. 590


οιδιπους
ἀλλ᾽ οὐδ᾽, ὅτ᾽ αὐτὸς ἤθελον, παρίεσαν.


θησευς
ὦ μῶρε, θυμὸς δ᾽ ἐν κακοῖς οὐ ξύμφορον.


οιδιπους
ὅταν μάθῃς μου, νουθέτει, τανῦν δ᾽ ἔα.


θησευς
δίδασκ᾽· ἄνευ γνώμης γὰρ οὔ με χρὴ λέγειν.


οιδιπους
πέπονθα, Θησεῦ, δεινὰ πρὸς κακοῖς κακά. 595


θησευς
ἦ τὴν παλαιὰν ξυμφορὰν γένους ἐρεῖς;


οιδιπους
οὐ δῆτ᾽, ἐπεὶ πᾶς τοῦτό γ᾽ Ἑλλήνων θροεῖ.


θησευς
τί γὰρ τὸ μεῖζον ἢ κατ᾽ ἄνθρωπον νοσεῖς;


οιδιπους
οὕτως ἔχει μοι. γῆς ἐμῆς ἀπηλάθην

πρὸς τῶν ἐμαυτοῦ σπερμάτων· ἔστιν δέ μοι 600
πάλιν κατελθεῖν μήποθ᾽, ὡς πατροκτόνῳ.

θησευς
πῶς δῆτα σ᾽ ἂν πεμψαίαθ᾽, ὥστ᾽ οἰκεῖν δίχα;


οιδιπους
τὸ θεῖον αὐτοὺς ἐξαναγκάσει στόμα.


θησευς
ποῖον πάθος δείσαντας ἐκ χρηστηρίων;


οιδιπους
ὅτι σφ᾽ ἀνάγκη τῇδε πληγῆναι χθονί. 605


θησευς
καὶ πῶς γένοιτ᾽ ἂν τἀμὰ κἀκείνων πικρά;


οιδιπους
ὦ φίλτατ᾽ Αἰγέως παῖ, μόνοις οὐ γίγνεται

θεοῖσι γῆρας οὐδὲ κατθανεῖν ποτε.
τὰ δ᾽ ἄλλα συγχεῖ πάνθ᾽ ὁ παγκρατὴς χρόνος.
φθίνει μὲν ἰσχὺς γῆς, φθίνει δὲ σώματος, 610
θνῄσκει δὲ πίστις, βλαστάνει δ᾽ ἀπιστία,
καὶ πνεῦμα ταὐτὸν οὔποτ᾽ οὔτ᾽ ἐν ἀνδράσιν
φίλοις βέβηκεν οὔτε πρὸς πόλιν πόλει.
τοῖς μὲν γὰρ ἤδη, τοῖς δ᾽ ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ
τὰ τερπνὰ πικρὰ γίγνεται καὖθις φίλα. 615
καὶ ταῖσι Θήβαις εἰ τανῦν εὐημερεῖ
καλῶς τὰ πρὸς σέ, μυρίας ὁ μυρίος
χρόνος τεκνοῦται νύκτας ἡμέρας τ᾽ ἰών,
ἐν αἷς τὰ νῦν ξύμφωνα δεξιώματα
δόρει διασκεδῶσιν ἐκ σμικροῦ λόγου· 620
ἵν᾽ οὑμὸς εὕδων καὶ κεκρυμμένος νέκυς
ψυχρός ποτ᾽ αὐτῶν θερμὸν αἷμα πίεται,
εἰ Ζεὺς ἔτι Ζεὺς χὠ Διὸς Φοῖβος σαφής.
ἀλλ᾽ οὐ γὰρ αὐδᾶν ἡδὺ τἀκίνητ᾽ ἔπη,
ἔα μ᾽ ἐν οἷσιν ἠρξάμην, τὸ σὸν μόνον 625
πιστὸν φυλάσσων, κοὔποτ᾽ Οἰδίπουν ἐρεῖς
ἀχρεῖον οἰκητῆρα δέξασθαι τόπων
τῶν ἐνθάδ᾽, εἴπερ μὴ θεοὶ ψεύσουσί με.

χορος
ἄναξ, πάλαι καὶ ταῦτα καὶ τοιαῦτ᾽ ἔπη

γῇ τῇδ᾽ ὅδ᾽ ἁνὴρ ὡς τελῶν ἐφαίνετο. 630

θησευς
τίς δῆτ᾽ ἂν ἀνδρὸς εὐμένειαν ἐκβάλοι

τοιοῦδ᾽, ὅτῳ πρῶτον μὲν ἡ δορύξενος
κοινή παρ᾽ ἡμῖν αἰέν ἐστιν ἑστία;
ἔπειτα δ᾽ ἱκέτης δαιμόνων ἀφιγμένος
γῇ τῇδε κἀμοὶ δασμὸν οὐ σμικρὸν τίνει. 635
ἁγὼ σεβισθεὶς οὔποτ᾽ ἐκβαλῶ χάριν
τὴν τοῦδε, χώρᾳ δ᾽ ἔμπολιν κατοικιῶ.
εἰ δ᾽ ἐνθάδ᾽ ἡδὺ τῷ ξένῳ μίμνειν, σέ νιν
τάξω φυλάσσειν, εἴτ᾽ ἐμοῦ στείχειν μέτα,
τόδ᾽ ἡδύ, τούτων, Οἰδίπους, δίδωμί σοι 640
κρίναντι χρῆσθαι· τῇδε γὰρ ξυνοίσομαι.

οιδιπους
ὦ Ζεῦ, διδοίης τοῖσι τοιούτοισιν εὖ.


θησευς
τί δῆτα χρῄζεις; ἦ δόμους στείχειν ἐμούς;


οιδιπους
εἴ μοι θέμις γ᾽ ἦν· ἀλλ᾽ ὁ χῶρός ἐσθ᾽ ὅδε,


θησευς
ἐν ᾧ τί πράξεις; οὐ γὰρ ἀντιστήσομαι. 645


οιδιπους
ἐν ᾧ κρατήσω τῶν ἔμ᾽ ἐκβεβληκότων.


θησευς
μέγ᾽ ἂν λέγοις δώρημα τῆς συνουσίας.


οιδιπους
εἰ σοί γ᾽ ἅπερ φῂς ἐμμενεῖ τελοῦντί μοι.


θησευς
θάρσει τὸ τοῦδέ γ᾽ ἀνδρός· οὔ σε μὴ προδῶ.


οιδιπους
οὔτοι σ᾽ ὑφ᾽ ὅρκου γ᾽ ὡς κακὸν πιστώσομαι. 650


θησευς
οὔκουν πέρα γ᾽ ἂν οὐδὲν ἢ λόγῳ φέροις.


οιδιπους
πῶς οὖν ποήσεις;


θησευς
--τοῦ μάλιστ᾽ ὄκνος σ᾽ ἔχει;


οιδιπους
ἥξουσιν ἄνδρες


θησευς
--ἀλλὰ τοῖσδ᾽ ἔσται μέλον.


οιδιπους
ὅρα με λείπων


θησευς
--μὴ δίδασχ᾽ ἃ χρή με δρᾶν.


οιδιπους
ὀκνοῦντ᾽ ἀνάγκη. 655


θησευς
--τοὐμὸν οὐκ ὀκνεῖ κέαρ.


οιδιπους
οὐκ οἶσθ᾽ ἀπειλὰς


θησευς
--οἶδ᾽ ἐγώ σε μή τινα

ἐνθένδ᾽ ἀπάξοντ᾽ ἄνδρα πρὸς βίαν ἐμοῦ.
πολλαὶ δ᾽ ἀπειλαὶ πολλὰ δὴ μάτην ἔπη
θυμῷ κατηπείλησαν, ἀλλ᾽ ὁ νοῦς ὅταν
αὑτοῦ γένηται, φροῦδα τἀπειλήματα. 660
κείνοις δ᾽ ἴσως κεἰ δείν᾽ ἐπερρώσθη λέγειν
τῆς σῆς ἀγωγῆς, οἶδ᾽ ἐγώ, φανήσεται
μακρὸν τὸ δεῦρο πέλαγος οὐδὲ πλώσιμον.
θαρσεῖν μὲν οὖν ἔγωγε κἂν ἐμῆς ἄνευ
γνώμης ἐπαινῶ, Φοῖβος εἰ προὔπεμψέ σε· 665
ὅμως δὲ κἀμοῦ μὴ παρόντος οἶδ᾽ ὅτι
τοὐμὸν φυλάξει σ᾽ ὄνομα μὴ πάσχειν κακῶς.

χορος
εὐίππου, ξένε, τᾶσδε χώρας

ἵκου τὰ κράτιστα γᾶς ἔπαυλα,
τὸν ἀργῆτα Κολωνόν, ἔνθ᾽ 670
ἁ λίγεια μινύρεται
θαμίζουσα μάλιστ᾽ ἀηδὼν
χλωραῖς ὑπὸ βάσσαις,
τὸν οἰνωπὸν ἔχουσα κισσὸν
καὶ τὰν ἄβατον θεοῦ 675
φυλλάδα μυριόκαρπον ἀνήλιον
ἀνήνεμόν τε πάντων
χειμώνων· ἵν᾽ ὁ βακχιώτας
ἀεὶ Διόνυσος ἐμβατεύει
θεαῖς ἀμφιπολῶν τιθήναις. 680
θάλλει δ᾽ οὐρανίας ὑπ᾽ ἄχνας
ὁ καλλίβοτρυς κατ᾽ ἦμαρ ἀεὶ
νάρκισσος, μεγάλαιν θεαῖν
ἀρχαῖον στεφάνωμ᾽, ὅ τε
χρυσαυγὴς κρόκος· οὐδ᾽ ἄϋπνοι 685
κρῆναι μινύθουσιν
Κηφισοῦ νομάδες ῥεέθρων,
ἀλλ᾽ αἰὲν ἐπ᾽ ἤματι
ὠκυτόκος πεδίων ἐπινίσσεται
ἀκηράτῳ σὺν ὄμβρῳ 690
στερνούχου χθονός· οὐδὲ Μουσᾶν
χοροί νιν ἀπεστύγησαν οὐδ᾽ ἁ
χρυσάνιος Ἀφροδίτα.
ἔστιν δ᾽ οἷον ἐγὼ γᾶς Ἀσίας οὐκ ἐπακούω 695
οὐδ᾽ ἐν τᾷ μεγάλᾳ Δωρίδι νάσῳ Πέλοπος πώποτε βλαστὸν
φύτευμ᾽ ἀχείρωτον αὐτόποιον,
ἐγχέων φόβημα δαΐων,
ὃ τᾷδε θάλλει μέγιστα χώρᾳ, 700
γλαυκᾶς παιδοτρόφου φύλλον ἐλαίας·
τὸ μέν τις οὐ νεαρὸς οὐδὲ γήρᾳ
συνναίων ἁλιώσει χερὶ πέρσας· ὁ γὰρ αἰὲν ὁρῶν κύκλος
λεύσσει νιν μορίου Διὸς 705
χἀ γλαυκῶπις Ἀθάνα.
ἄλλον δ᾽ αἶνον ἔχω ματροπόλει τᾷδε κράτιστον
δῶρον τοῦ μεγάλου δαίμονος, εἰπεῖν, χθονὸς αὔχημα μέγιστον, 710
εὔιππον, εὔπωλον, εὐθάλασσον.
ὦ παῖ Κρόνου, σὺ γάρ νιν εἰς
τόδ᾽ εἷσας αὔχημ᾽, ἄναξ Ποσειδάν,
ἵπποισιν τὸν ἀκεστῆρα χαλινὸν 715
πρώταισι ταῖσδε κτίσας ἀγυιαῖς.
ἁ δ᾽ εὐήρετμος ἔκπαγλ᾽ ἁλία χερσὶ παραπτομένα πλάτα
θρῴσκει, τῶν ἑκατομπόδων
Νηρῄδων ἀκόλουθος.

αντιγονη
ὦ πλεῖστ᾽ ἐπαίνοις εὐλογούμενον πέδον, 720

νῦν σὸν τὰ λαμπρὰ ταῦτα δὴ φαίνειν ἔπη.

οιδιπους
τί δ᾽ ἔστιν, ὦ παῖ, καινόν;


αντιγονη
--ἆσσον ἔρχεται

Κρέων ὅδ᾽ ἡμῖν οὐκ ἄνευ πομπῶν, πάτερ.

οιδιπους
ὦ φίλτατοι γέροντες, ἐξ ὑμῶν ἐμοὶ

φαίνοιτ᾽ ἂν ἤδη τέρμα τῆς σωτηρίας. 725

χορος
θάρσει, παρέσται· καὶ γὰρ εἰ γέρων ἐγώ,

τὸ τῆσδε χώρας οὐ γεγήρακεν σθένος.

κρεων
ἄνδρες χθονὸς τῆσδ᾽ εὐγενεῖς οἰκήτορες,

ὁρῶ τιν᾽ ὑμᾶς ὀμμάτων εἰληφότας
φόβον νεώρη τῆς ἐμῆς ἐπεισόδου, 730
ὃν μήτ᾽ ὀκνεῖτε μήτ᾽ ἀφῆτ᾽ ἔπος κακόν.
ἥκω γὰρ οὐχ ὡς δρᾶν τι βουληθείς, ἐπεὶ
γέρων μέν εἰμι, πρὸς πόλιν δ᾽ ἐπίσταμαι
σθένουσαν ἥκων, εἴ τιν᾽ Ἑλλάδος, μέγα.
ἀλλ᾽ ἄνδρα τόνδε τηλικόσδ᾽ ἀπεστάλην 735
πείσων ἕπεσθαι πρὸς τὸ Καδμείων πέδον,
οὐκ ἐξ ἑνὸς στείλαντος, ἀλλ᾽ ἀνδρῶν ὑπὸ
πάντων κελευσθείς, οὕνεχ᾽ ἧκέ μοι γένει
τὰ τοῦδε πενθεῖν πήματ᾽ εἰς πλεῖστον πόλεως.
ἀλλ᾽ ὦ ταλαίπωρ᾽ Οἰδίπους, κλύων ἐμοῦ 740
ἱκοῦ πρὸς οἴκους. πᾶς σε Καδμείων λεὼς
καλεῖ δικαίως, ἐκ δὲ τῶν μάλιστ᾽ ἐγώ,
ὅσῳπερ, εἰ μὴ πλεῖστον ἀνθρώπων ἔφυν
κάκιστος, ἀλγῶ τοῖσι σοῖς κακοῖς, γέρον,
ὁρῶν σε τὸν δύστηνον ὄντα μὲν ξένον, 745
ἀεὶ δ᾽ ἀλήτην κἀπὶ προσπόλου μιᾶς
βιοστερῆ χωροῦντα· τὴν ἐγὼ τάλας
οὐκ ἄν ποτ᾽ ἐς τοσοῦτον αἰκίας πεσεῖν
ἔδοξ᾽, ὅσον πέπτωκεν ἥδε δύσμορος,
ἀεί σε κηδεύουσα καὶ τὸ σὸν κάρα 750
πτωχῷ διαίτῃ, τηλικοῦτος, οὐ γάμων
ἔμπειρος, ἀλλὰ τοὐπιόντος ἁρπάσαι.
ἆρ᾽ ἄθλιον τοὔνειδος, ὦ τάλας ἐγώ,
ὠνείδισ᾽ εἰς σὲ κἀμὲ καὶ τὸ πᾶν γένος;
ἀλλ᾽ οὐ γὰρ ἔστι τἀμφανῆ κρύπτειν, σύ νιν 755
πρὸς θεῶν πατρῴων, Οἰδίπους, πεισθεὶς ἐμοὶ
κρύψον, θελήσας ἄστυ καὶ δόμους μολεῖν
τοὺς σοὺς πατρῴους, τήνδε τὴν πόλιν φίλως
εἰπών· ἐπαξία γάρ· ἡ δ᾽ οἴκοι πλέον
δίκῃ σέβοιτ᾽ ἄν, οὖσα σὴ πάλαι τροφός. 760

οιδιπους
ὦ πάντα τολμῶν κἀπὸ παντὸς ἂν φέρων

λόγου δικαίου μηχάνημα ποικίλον,
τί ταῦτα πειρᾷ κἀμὲ δεύτερον θέλεις
ἑλεῖν ἐν οἷς μάλιστ᾽ ἂν ἀλγοίην ἁλούς;
πρόσθεν τε γάρ με τοῖσιν οἰκείοις κακοῖς 765
νοσοῦνθ᾽, ὅτ᾽ ἦν μοι τέρψις ἐκπεσεῖν χθονός,
οὐκ ἤθελες θέλοντι προσθέσθαι χάριν·
ἀλλ᾽ ἡνίκ᾽ ἤδη μεστὸς ἦ θυμούμενος
καὶ τοὐν δόμοισιν ἦν διαιτᾶσθαι γλυκύ,
τότ᾽ ἐξεώθεις κἀξέβαλλες, οὐδέ σοι 770
τὸ συγγενὲς τοῦτ᾽ οὐδαμῶς τότ᾽ ἦν φίλον·
νῦν τ᾽ αὖθις ἡνίκ᾽ εἰσορᾷς πόλιν τέ μοι
ξυνοῦσαν εὔνουν τήνδε καὶ γένος τὸ πᾶν,
πειρᾷ μετασπᾶν, σκληρὰ μαλθακῶς λέγων.
καίτοι τίς αὕτη τέρψις ἄκοντας φιλεῖν; 775
ὥσπερ τις εἴ σοι λιπαροῦντι μὲν τυχεῖν
μηδὲν διδοίη μηδ᾽ ἐπαρκέσαι θέλοι,
πλήρη δ᾽ ἔχοντι θυμὸν ὧν χρῄζοις, τότε
δωροῖθ᾽, ὅτ᾽ οὐδὲν ἡ χάρις χάριν φέροι·
ἆρ᾽ ἂν ματαίου τῆσδ᾽ ἂν ἡδονῆς τύχοις; 780
τοιαῦτα μέντοι καὶ σὺ προσφέρεις ἐμοί,
λόγῳ μὲν ἐσθλά. τοῖσι δ᾽ ἔργοισιν κακά.
φράσω δὲ καὶ τοῖσδ᾽, ὥς σε δηλώσω κακόν.
ἥκεις ἔμ᾽ ἄξων, οὐχ᾽ ἵν᾽ ἐς δόμους ἄγῃς,
ἀλλ᾽ ὡς πάραυλον οἰκίσῃς, πόλις δέ σοι 785
κακῶν ἄνατος τῆσδ᾽ ἀπαλλαχθῇ χθονός.
οὐκ ἔστι σοι ταῦτ᾽, ἀλλά σοι τάδ᾽ ἔστ᾽, ἐκεῖ
χώρας ἀλάστωρ οὑμὸς ἐνναίων ἀεί·
ἔστιν δὲ παισὶ τοῖς ἐμοῖσι τῆς ἐμῆς
χθονὸς λαχεῖν τοσοῦτον, ἐνθανεῖν μόνον. 790
ἆρ᾽ οὐκ ἄμεινον ἢ σὺ τἀν Θήβαις φρονῶ;
πολλῷ γ᾽, ὅσῳπερ κἀκ σαφεστέρων κλύω,
Φοίβου τε καὐτοῦ Ζηνός, ὃς κείνου πατήρ.
τὸ σὸν δ᾽ ἀφῖκται δεῦρ᾽ ὑπόβλητον στόμα,
πολλὴν ἔχον στόμωσιν· ἐν δὲ τῷ λέγειν 795
κάκ᾽ ἂν λάβοις τὰ πλείον᾽ ἢ σωτήρια.
ἡμᾶς δ᾽ ἔα ζῆν ἐνθάδ᾽· οὐ γὰρ ἂν κακῶς
οὐδ᾽ ὧδ᾽ ἔχοντες ζῷμεν, εἰ τερποίμεθα.

κρεων
πότερα νομίζεις δυστυχεῖν ἔμ᾽ ἐς τὰ σά, 800

ἤ σ᾽ εἰς τὰ σαυτοῦ μᾶλλον, ἐς τῷ νῦν λόγῳ;

οιδιπους
ἐμοὶ μέν ἐσθ᾽ ἥδιστον, εἰ σὺ μήτ᾽ ἐμὲ

πείθειν οἷός τ᾽ εἶ μήτε τούσδε τοὺς πέλας.

κρεων
ὦ δύσμορ᾽, οὐδὲ τῷ χρόνῳ φύσας φανεῖ

φρένας ποτ᾽ ἀλλὰ λῦμα τῷ γήρᾳ τρέφει; 805

οιδιπους
γλώσσῃ σὺ δεινός· ἄνδρα δ᾽ οὐδέν᾽ οἶδ᾽ ἐγὼ

δίκαιον ὅστις ἐξ ἅπαντος εὖ λέγει.

κρεων
χωρὶς τό τ᾽ εἰπεῖν πολλὰ καὶ τὰ καίρια.


οιδιπους
ὡς δὴ σὺ βραχέα, ταῦτα δ᾽ ἐν καιρῷ λέγεις.


κρεων
οὐ δῆθ᾽ ὅτῳ γε νοῦς ἴσος καὶ σοὶ πάρα. 810


οιδιπους
ἄπελθ᾽, ἐρῶ γὰρ καὶ πρὸ τῶνδε, μηδέ με

φύλασσ᾽ ἐφορμῶν ἔνθα χρὴ ναίειν ἐμέ.

κρεων
μαρτύρομαι τούσδ᾽, οὐ σέ· πρὸς δὲ τοὺς φίλους

οἷ᾽ ἀνταμείβει ῥήματ᾽, ἤν σ᾽ ἕλω ποτέ

οιδιπους
τίς δ᾽ ἄν με τῶνδε συμμάχων ἕλοι βίᾳ; 815


κρεων
ἦ μὴν σὺ κἄνευ τοῦδε λυπηθεὶς ἔσει.


οιδιπους
ποίῳ σὺν ἔργῳ τοῦτ᾽ ἀπειλήσας ἔχεις;


κρεων
παίδοιν δυοῖν σοι τὴν μὲν ἀρτίως ἐγὼ

ξυναρπάσας ἔπεμψα, τὴν δ᾽ ἄξω τάχα.

οιδιπους
οἴμοι.


κρεων
--τάχ᾽ ἕξεις μᾶλλον οἰμώζειν τάδε. 820


οιδιπους
τὴν παῖδ᾽ ἔχεις μου;


κρεων
--τήνδε τ᾽ οὐ μακροῦ χρόνου.


οιδιπους
ἰὼ ξένοι, τί δράσετ᾽; ἦ προδώσετε,

κοὐκ ἐξελᾶτε τὸν ἀσεβῆ τῆσδε χθονός;

χορος
χώρει, ξέν᾽, ἔξω θᾶσσον. οὔτε γὰρ τὰ νῦν

δίκαια πράσσεις οὔθ᾽ ἃ πρόσθεν εἴργασαι. 825

κρεων
ὑμῖν ἂν εἴη τήνδε καιρὸς ἐξάγειν

ἄκουσαν, εἰ θέλουσα μὴ πορεύεται.

αντιγονη
οἴμοι τάλαινα, ποῖ φύγω; ποίαν λάβω

θεῶν ἄρηξιν ἢ βροτῶν;

χορος
--τί δρᾷς, ξένε;


κρεων
οὐχ ἅψομαι τοῦδ᾽ ἀνδρός, ἀλλὰ τῆς ἐμῆς. 830


οιδιπους
ὦ γῆς ἄνακτες.


χορος
--ὦ ξέν᾽, οὐ δίκαια δρᾷς.


κρεων
δίκαια.


χορος
πῶς δίκαια;


κρεων
--τοὺς ἐμοὺς ἄγω.


οιδιπους
ἰὼ πόλις.


χορος
τί δρᾷς, ὦ ξέν᾽; οὐκ ἀφήσεις; τάχ᾽ εἰς βάσανον εἶ χερῶν. 835


κρεων
εἴργου.


χορος
--σοῦ μὲν οὔ, τάδε γε μωμένου.


κρεων
πόλει μαχεῖ γάρ, εἴ τι πημανεῖς ἐμέ.


οιδιπους
οὐκ ἠγόρευον ταῦτ᾽ ἐγώ;


χορος
--μέθες χεροῖν

τὴν παῖδα θᾶσσον.

κρεων
--μὴ ᾽πίτασσ᾽ ἃ μὴ κρατεῖς.


χορος
χαλᾶν λέγω σοι. 840


κρεων
--σοὶ δ᾽ ἔγωγ᾽ ὁδοιπορεῖν.


χορος
πρόβαθ᾽ ὧδε, βᾶτε βᾶτ᾽, ἔντοποι·

πόλις ἐναίρεται, πόλις ἐμά, σθένει· πρόβαθ᾽ ὧδέ μοι.

αντιγονη
ἀφέλκομαι δύστηνος, ὦ ξένοι ξένοι.


οιδιπους
ποῦ, τέκνον, εἴ μοι; 845


αντιγονη
--πρὸς βίαν πορεύομαι.


οιδιπους
ὄρεξον, ὦ παῖ, χεῖρας.


αντιγονη
--ἀλλ᾽ οὐδὲν σθένω.


κρεων
οὐκ ἄξεθ᾽ ὑμεῖς;


οιδιπους
--ὦ τάλας ἐγώ, τάλας.


κρεων
οὔκουν ποτ᾽ ἐκ τούτοιν γε μὴ σκήπτροιν ἔτι

ὁδοιπορήσῃς· ἀλλ᾽ ἐπεὶ νικᾶν θέλεις
πατρίδα τε τὴν σὴν καὶ φίλους, ὑφ᾽ ὧν ἐγὼ 850
ταχθεὶς τάδ᾽ ἔρδω, καὶ τύραννος ὢν ὅμως,
νίκα. χρόνῳ γάρ, οἶδ᾽ ἐγώ, γνώσει τάδε,
ὁθούνεκ᾽ αὐτὸς αὑτὸν οὔτε νῦν καλὰ
δρᾷς οὔτε πρόσθεν εἰργάσω βίᾳ φίλων,
ὀργῇ χάριν δούς, ἥ σ᾽ ἀεὶ λυμαίνεται. 855

χορος
ἐπίσχες αὐτοῦ, ξεῖνε.


κρεων
--μὴ ψαύειν λέγω.


χορος
οὔτοι σ᾽ ἀφήσω, τῶνδέ γ᾽ ἐστερημένος.


κρεων
καὶ μεῖζον ἆρα ῥύσιον πόλει τάχα

θήσεις· ἐφάψομαι γὰρ οὐ ταύταιν μόναιν.

χορος
ἀλλ᾽ ἐς τί τρέψει; 860


κρεων
--τόνδ᾽ ἀπάξομαι λαβών.


χορος
δεινὸν λέγοις ἄν.


κρεων
--τοῦτο νῦν πεπράξεται.


χορος
ἢν μή σ᾽ ὁ κραίνων τῆσδε γῆς ἀπειργάθῃ.


οιδιπους
ὦ φθέγμ᾽ ἀναιδές, ἦ σὺ γὰρ ψαύσεις ἐμοῦ;


κρεων
αὐδῶ σιωπᾶν.


οιδιπους
--μὴ γὰρ αἵδε δαίμονες

θεῖέν μ᾽ ἄφωνον τῆσδε τῆς ἀρᾶς ἔτι, 865
ὅς μ᾽, ὦ κάκιστε, ψιλὸν ὄμμ᾽ ἀποσπάσας
πρὸς ὄμμασιν τοῖς πρόσθεν ἐξοίχει βίᾳ.
τοιγὰρ σέ τ᾽ αὐτὸν καὶ γένος τὸ σὸν θεῶν
ὁ πάντα λεύσσων Ἥλιος δοίη βίον
τοιοῦτον οἷον κἀμὲ γηρᾶναί ποτε. 870

κρεων
ὁρᾶτε ταῦτα, τῆσδε γῆς ἐγχώριοι;


οιδιπους
ὁρῶσι κἀμὲ καὶ σέ, καὶ φρονοῦσ᾽ ὅτι

ἔργοις πεπονθὼς ῥήμασίν σ᾽ ἀμύνομαι.

κρεων
οὔτοι καθέξω θυμόν, ἀλλ᾽ ἄξω βίᾳ

κεἰ μοῦνός εἰμι τόνδε καὶ χρόνῳ βραδύς. 875

οιδιπους
ἰὼ τάλας.


χορος
ὅσον λῆμ᾽ ἔχων ἀφίκου, ξέν᾽, εἰ τάδε δοκεῖς τελεῖν.


κρεων
δοκῶ.


χορος
--τάνδ᾽ ἄρ᾽ οὐκέτι νεμῶ πόλιν.


κρεων
τοῖς τοι δικαίοις χὠ βραχὺς νικᾷ μέγαν. 880


οιδιπους
ἀκούεθ᾽ οἷα φθέγγεται;


χορος
--τά γ᾽ οὐ τελεῖ.

[ἴστω μέγας Ζεύς.]

κρεων
--Ζεύς γ᾽ ἂν εἰδείη, σὺ δ᾽ οὔ.


χορος
ἆρ᾽ οὐχ ὕβρις τάδ᾽;


κρεων
--ὕβρις, ἀλλ᾽ ἀνεκτέα.


χορος
ἰὼ πᾶς λεώς, ἰὼ γᾶς πρόμοι,

μόλετε σὺν τάχει, μόλετ᾽, ἐπεὶ πέραν περῶσ᾽ οἵδε δή. 885

οιδιπους
τίς ποθ᾽ ἡ βοή; τί τοὔργον; ἐκ τίνος φόβου ποτὲ

βουθυτοῦντά μ᾽ ἀμφὶ βωμὸν ἔσχετ᾽ ἐναλίῳ θεῷ
τοῦδ᾽ ἐπιστάτῃ Κολωνοῦ; λέξαθ᾽, ὡς εἰδῶ τὸ πᾶν,
οὗ χάριν δεῦρ᾽ ᾖξα θᾶσσον ἢ καθ᾽ ἡδονὴν ποδός. 890
ὦ φίλτατ᾽, ἔγνων γὰρ τὸ προσφώνημά σου,
πέπονθα δεινὰ τοῦδ᾽ ὑπ᾽ ἀνδρὸς ἀρτίως.

θησευς
τὰ ποῖα ταῦτα, τίς δ᾽ ὁ πημήνας; λέγε.


οιδιπους
Κρέων ὅδ᾽, ὃν δέδορκας, οἴχεται τέκνων

ἀποσπάσας μου τὴν μόνην ξυνωρίδα. 895

θησευς
πῶς εἶπας;


οιδιπους
--οἷά περ πέπονθ᾽ ἀκήκοας.


θησευς
οὔκουν τις ὡς τάχιστα προσπόλων μολὼν

πρὸς τούσδε βωμούς, πάντ᾽ ἀναγκάσει λεὼν
ἄνιππον ἱππότην τε θυμάτων ἄπο
σπεύδειν ἀπὸ ῥυτῆρος, ἔνθα δίστομοι 900
μάλιστα συμβάλλουσιν ἐμπόρων ὁδοί,
ὡς μὴ παρέλθωσ᾽ αἱ κόραι, γέλως δ᾽ ἐγὼ
ξένῳ γένωμαι τῷδε, χειρωθεὶς βίᾳ.
ἴθ᾽, ὡς ἄνωγα, σὺν τάχει. τοῦτον δ᾽ ἐγώ,
εἰ μὲν δι᾽ ὀργῆς ἧκον, ἧς ὅδ᾽ ἄξιος, 905
ἄτρωτον οὐ μεθῆκ᾽ ἂν ἐξ ἐμῆς χερός.
νῦν δ᾽ οὕσπερ αὐτὸς τοὺς νόμους εἰσῆλθ᾽ ἔχων,
τούτοισι κοὐκ ἄλλοισιν ἁρμοσθήσεται.
οὐ γάρ ποτ᾽ ἔξει τῆσδε τῆς χώρας, πρὶν ἂν
κείνας ἐναργεῖς δεῦρό μοι στήσῃς ἄγων· 910
ἐπεὶ δέδρακας οὔτ᾽ ἐμοῦ καταξίως
οὔθ᾽ ὧν πέφυκας αὐτὸς οὔτε σῆς χθονός·
ὅστις δίκαι᾽ ἀσκοῦσαν εἰσελθὼν πόλιν
κἄνευ νόμου κραίνουσαν οὐδέν, εἶτ᾽ ἀφεὶς
τὰ τῆσδε τῆς γῆς κύρι᾽, ὧδ᾽ ἐπεισπεσὼν 915
ἄγεις θ᾽ ἃ χρῄζεις καὶ παρίστασαι βίᾳ,
καί μοι πόλιν κένανδρον ἢ δούλην τινὰ
ἔδοξας εἶναι κἄμ᾽ ἴσον τῷ μηδενί.
καίτοι σε Θῆβαί γ᾽ οὐκ ἐπαίδευσαν κακόν·
οὐ γὰρ φιλοῦσιν ἄνδρας ἐκδίκους τρέφειν, 920
οὐδ᾽ ἄν σ᾽ ἐπαινέσειαν, εἰ πυθοίατο
συλῶντα τἀμὰ καὶ τὰ τῶν θεῶν, βίᾳ
ἄγοντα φωτῶν ἀθλίων ἱκτήρια.
οὔκουν ἔγωγ᾽ ἂν σῆς ἐπεμβαίνων χθονός,
οὐδ᾽ εἰ τὰ πάντων εἶχον ἐνδικώτατα, 925
ἄνευ γε τοῦ κραίνοντος, ὅστις ἦν, χθονὸς
οὔθ᾽ εἷλκον οὔτ᾽ ἂν ἦγον, ἀλλ᾽ ἠπιστάμην
ξένον παρ᾽ ἀστοῖς ὡς διαιτᾶσθαι χρεών.
σὺ δ᾽ ἀξίαν οὐκ οὖσαν αἰσχύνεις πόλιν
τὴν αὐτὸς αὑτοῦ, καί σ᾽ ὁ πληθύων χρόνος 930
γέρονθ᾽ ὁμοῦ τίθησι καὶ τοῦ νοῦ κενόν.
εἶπον μὲν οὖν καὶ πρόσθεν, ἐννέπω δὲ νῦν,
τὰς παῖδας ὡς τάχιστα δεῦρ᾽ ἄγειν τινά,
εἰ μὴ μέτοικος τῆσδε τῆς χώρας θέλεις
εἶναι βίᾳ τε κοὐχ ἑκών· καὶ ταῦτά σοι 935
τῷ νῷ θ᾽ ὁμοίως κἀπὸ τῆς γλώσσης λέγω.

χορος
ὁρᾷς ἵν᾽ ἥκεις, ὦ ξέν᾽; ὡς ἀφ᾽ ὧν μὲν εἰ

φαίνει δίκαιος, δρῶν δ᾽ ἐφευρίσκει κακά.

κρεων
ἐγὼ οὔτ᾽ ἄνανδρον τήνδε τὴν πόλιν νέμων,

ὦ τέκνον Αἰγέως, οὔτ᾽ ἄβουλον, ὡς σὺ φῄς, 940
τοὔργον τόδ᾽ ἐξέπραξα, γιγνώσκων δ᾽ ὅτι
οὐδείς ποτ᾽ αὐτοὺς τῶν ἐμῶν ἂν ἐμπέσοι
ζῆλος ξυναίμων, ὥστ᾽ ἐμοῦ τρέφειν βίᾳ.
ᾔδη δ᾽ ὁθούνεκ᾽ ἄνδρα καὶ πατροκτόνον
κἄναγνον οὐ δεξοίατ᾽, οὐδ᾽ ὅτῳ γάμοι 945
ξυνόντες ηὑρέθησαν ἀνόσιοι τέκνων.
τοιοῦτον αὐτοῖς Ἄρεος εὔβουλον πάγον
ἐγὼ ξυνῄδη χθόνιον ὄνθ᾽, ὃς οὐκ ἐᾷ
τοιούσδ᾽ ἀλήτας τῇδ᾽ ὁμοῦ ναίειν πόλει·
ᾧ πίστιν ἴσχων τήνδ᾽ ἐχειρούμην ἄγραν. 950
καὶ ταῦτ᾽ ἂν οὐκ ἔπρασσον, εἰ μή μοι πικρὰς
αὐτῷ τ᾽ ἀρὰς ἠρᾶτο καὶ τὠμῷ γένει·
ἀνθ᾽ ὧν πεπονθὼς ἠξίουν τάδ᾽ ἀντιδρᾶν.
θυμοῦ γὰρ οὐδὲν γῆράς ἐστιν ἄλλο πλὴν
θανεῖν· θανόντων δ᾽ οὐδὲν ἄλγος ἅπτεται. 955
πρὸς ταῦτα πράξεις οἷον ἂν θέλῃς· ἐπεὶ
ἐρημία με, κεἰ δίκαι᾽, ὅμως λέγω,
σμικρὸν τίθησι· πρὸς δὲ τὰς πράξεις ὅμως,
καὶ τηλικόσδ᾽ ὤν, ἀντιδρᾶν πειράσομαι.

οιδιπους
ὦ λῆμ᾽ ἀναιδές, τοῦ καθυβρίζειν δοκεῖς, 960

πότερον ἐμοῦ γέροντος ἢ σαυτοῦ, τόδε;
ὅστις φόνους μοι καὶ γάμους καὶ συμφορὰς
τοῦ σοῦ διῆκας στόματος, ἃς ἐγὼ τάλας
ἤνεγκον ἄκων· θεοῖς γὰρ ἦν οὕτω φίλον,
τάχ᾽ ἄν τι μηνίουσιν εἰς γένος πάλαι. 965
ἐπεὶ καθ᾽ αὑτόν γ᾽ οὐκ ἂν ἐξεύροις ἐμοὶ
ἁμαρτίας ὄνειδος οὐδέν, ἀνθ᾽ ὅτου
τάδ᾽ εἰς ἐμαυτὸν τοὺς ἐμούς θ᾽ ἡμάρτανον.
ἐπεὶ δίδαξον, εἴ τι θέσφατον πατρὶ
χρησμοῖσιν ἱκνεῖθ᾽ ὥστε πρὸς παίδων θανεῖν, 970
πῶς ἂν δικαίως τοῦτ᾽ ὀνειδίζοις ἐμοί,
ὃς οὔτε βλάστας πω γενεθλίους πατρός,
οὐ μητρὸς εἶχον, ἀλλ᾽ ἀγέννητος τότ᾽ ἦ;
εἰ δ᾽ αὖ φανεὶς δύστηνος, ὡς ἐγὼ ᾽φάνην,
ἐς χεῖρας ἦλθον πατρὶ καὶ κατέκτανον,
μηδὲν ξυνιεὶς ὧν ἔδρων εἰς οὕς τ᾽ ἔδρων, 975
πῶς ἂν τό γ᾽ ἆκον πρᾶγμ᾽ ἂν εἰκότως ψέγοις;
μητρὸς δέ, τλῆμον, οὐκ ἐπαισχύνει γάμους
οὔσης ὁμαίμου σῆς μ᾽ ἀναγκάζων λέγειν,
οἵους ἐρῶ τάχ᾽· οὐ γὰρ οὖν σιγήσομαι,
σοῦ γ᾽ εἰς τόδ᾽ ἐξελθόντος ἀνόσιον στόμα. 980
ἔτικτε γάρ μ᾽ ἔτικτεν, ὤμοι μοι κακῶν,
οὐκ εἰδότ᾽ οὐκ εἰδυῖα, καὶ τεκοῦσά με,
αὑτῆς ὄνειδος παῖδας ἐξέφυσέ μοι.
ἀλλ᾽ ἓν γὰρ οὖν ἔξοιδα, σὲ μὲν ἑκόντ᾽ ἐμὲ
κείνην τε ταῦτα δυσστομεῖν· ἐγὼ δέ νιν 985
ἄκων ἔγημα φθέγγομαί τ᾽ ἄκων τάδε.
ἀλλ᾽ οὐ γὰρ οὔτ᾽ ἐν τοῖσδ᾽ ἁλώσομαι κακὸς
γάμοισιν οὔθ᾽ οὓς αἰὲν ἐμφορεῖς σύ μοι
φόνους πατρῴους ἐξονειδίζων πικρῶς. 990
ἓν γάρ μ᾽ ἄμειψαι μοῦνον ὧν σ᾽ ἀνιστορῶ.
εἴ τις σὲ τὸν δίκαιον αὐτίκ᾽ ἐνθάδε
κτείνοι παραστάς, πότερα πυνθάνοι᾽ ἂν εἰ
πατήρ σ᾽ ὁ καίνων ἢ τίνοι᾽ ἂν εὐθέως;
δοκῶ μέν, εἴπερ ζῆν φιλεῖς, τὸν αἴτιον 995
τίνοι᾽ ἂν οὐδὲ τοὔνδικον περιβλέποις.
τοιαῦτα μέντοι καὐτὸς εἰσέβην κακά,
θεῶν ἀγόντων· οἷς ἐγὼ οὐδὲ τὴν πατρὸς
ψυχὴν ἂν οἶμαι ζῶσαν ἀντειπεῖν ἐμοί.
σὺ δ᾽, εἶ γὰρ οὐ δίκαιος, ἀλλ᾽ ἅπαν καλὸν 1000
λέγειν νομίζων ῥητὸν ἄρρητόν τ᾽ ἔπος,
τοιαῦτ᾽ ὀνειδίζεις με τῶνδ᾽ ἐναντίον.
καί σοι τὸ Θησέως ὄνομα θωπεῦσαι καλόν,
καὶ τὰς Ἀθήνας, ὡς κατῴκηνται καλῶς·
κᾆθ᾽ ὧδ᾽ ἐπαινῶν πολλὰ τοῦδ᾽ ἐκλανθάνει, 1005
ὁθούνεκ᾽ εἴ τις γῆ θεοὺς ἐπίσταται
τιμαῖς σεβίζειν, ἥδε τοῦθ᾽ ὑπερφέρει·
ἀφ᾽ ἧς σὺ κλέψας τὸν ἱκέτην γέροντ᾽ ἐμὲ
αὐτόν τ᾽ ἐχειροῦ τὰς κόρας τ᾽ οἴχει λαβών.
ἀνθ᾽ ὧν ἐγὼ νῦν τάσδε τὰς θεὰς ἐμοὶ 1010
καλῶν ἱκνοῦμαι καὶ κατασκήπτω λιταῖς
ἐλθεῖν ἀρωγοὺς ξυμμάχους θ᾽, ἵν᾽ ἐκμάθῃς
οἵων ὑπ᾽ ἀνδρῶν ἥδε φρουρεῖται πόλις.

χορος
ὁ ξεῖνος, ὦναξ, χρηστός· αἱ δὲ συμφοραὶ

αὐτοῦ πανώλεις, ἄξιαι δ᾽ ἀμυναθεῖν. 1015

θησευς
ἅλις λόγων, ὡς οἱ μὲν ἐξειργασμένοι

σπεύδουσιν, ἡμεῖς δ᾽ οἱ παθόντες ἕσταμεν.

κρεων
τί δῆτ᾽ ἀμαυρῷ φωτὶ προστάσσεις ποεῖν;


θησευς
ὁδοῦ κατάρχειν τῆς ἐκεῖ, πομπὸν δέ με

χωρεῖν, ἵν᾽, εἰ μὲν ἐν τόποισι τοῖσδ᾽ ἔχεις 1020
τὰς παῖδας ἡμῖν αὐτὸς ἐκδείξῃς ἐμοί·
εἰ δ᾽ ἐγκρατεῖς φεύγουσιν, οὐδὲν δεῖ πονεῖν.
ἄλλοι γὰρ οἱ σπεύδοντες, οὓς οὐ μή ποτε
χώρας φυγόντες τῆσδ᾽ ἐπεύξωνται θεοῖς.
ἀλλ᾽ ἐξυφηγοῦ· γνῶθι δ᾽ ὡς ἔχων ἔχει 1025
καί σ᾽ εἷλε θηρῶνθ᾽ ἡ τύχη· τὰ γὰρ δόλῳ
τῷ μὴ δικαίῳ κτήματ᾽ οὐχὶ σῴζεται.
κοὐκ ἄλλον ἕξεις εἰς τάδ᾽· ὡς ἔξοιδά σε
οὐ ψιλὸν οὐδ᾽ ἄσκευον ἐς τοσήνδ᾽ ὕβριν
ἥκοντα τόλμης τῆς παρεστώσης τανῦν, 1030
ἀλλ᾽ ἔσθ᾽ ὅτῳ σὺ πιστὸς ὢν ἔδρας τάδε.
ἃ δεῖ μ᾽ ἀθρῆσαι, μηδὲ τήνδε τὴν πόλιν
ἑνὸς ποῆσαι φωτὸς ἀσθενεστέραν.
νοεῖς τι τούτων, ἢ μάτην τὰ νῦν τέ σοι
δοκεῖ λελέχθαι χὤτε ταῦτ᾽ ἐμηχανῶ; 1035

κρεων
οὐδὲν σὺ μεμπτὸν ἐνθάδ᾽ ὢν ἐρεῖς ἐμοί·

οἴκοι δὲ χἠμεῖς εἰσόμεσθ᾽ ἃ χρὴ ποεῖν.

θησευς
χωρῶν ἀπείλει νῦν· σὺ δ᾽ ἡμίν, Οἰδίπους,

ἕκηλος αὐτοῦ μίμνε, πιστωθεὶς ὅτι,
ἢν μὴ θάνω ᾽γὼ πρόσθεν, οὐχὶ παύσομαι 1040
πρὶν ἄν σε τῶν σῶν κύριον στήσω τέκνων.

οιδιπους
ὄναιο, Θησεῦ, τοῦ τε γενναίου χάριν

καὶ τῆς πρὸς ἡμᾶς ἐνδίκου προμηθίας.
εἴην ὅθι δαΐων
ἀνδρῶν τάχ᾽ ἐπιστροφαὶ 1045
τὸν χαλκοβόαν Ἄρη
μείξουσιν, ἢ πρὸς Πυθίαις
ἢ λαμπάσιν ἀκταῖς,
οὗ πότνιαι σεμνὰ τιθηνοῦνται τέλη 1050
θνατοῖσιν, ὧν καὶ χρυσέα
κλῂς ἐπὶ γλώσσᾳ βέβακε
προσπόλων Εὐμολπιδᾶν·
ἔνθ᾽ οἶμαι τὸν ἐγρεμάχαν
Θησέα καὶ τὰς διστόλους 1055
ἀδμῆτας ἀδελφὰς
αὐτάρκει τάχ᾽ ἐμμίξειν βοᾷ
τούσδ᾽ ἀνὰ χώρους·

χορος
ἤ που τὸν ἐφεσπέρου

πέτρας νιφάδος πελῶσ᾽ 1060
Οἰάτιδος εἰς νόμον,
πώλοισιν ἢ ῥιμφαρμάτοις
φεύγοντες ἁμίλλαις.
ἁλώσεται· δεινὸς ὁ προσχώρων Ἄρης, 1065
δεινὰ δὲ Θησειδᾶν ἀκμά.
πᾶς γὰρ ἀστράπτει χαλινός,
πᾶσα δ᾽ ὁρμᾶται καθεῖσ᾽
ἀμπυκτήρια στομίων
ἄμβασις, οἳ τὰν ἱππίαν 1070
τιμῶσιν Ἀθάναν
καὶ τὸν πόντιον γαιάοχον
῾Ρέας φίλον υἱόν.
ἔρδουσ᾽ ἢ μέλλουσιν; ὡς
προμνᾶταί τί μοι 1075
γνώμα τάχ᾽ ἀντάσειν
τᾶν δεινὰ τλασᾶν, δεινὰ δ᾽ εὑρουσᾶν πρὸς αὐθαίμων πάθη.
τελεῖ τελεῖ Ζεύς τι κατ᾽ ἆμαρ
μάντις εἴμ᾽ ἐσθλῶν ἀγώνων.
εἴθ᾽ ἀελλαία ταχύρρωστος πελειὰς
αἰθερίας νεφέλας κύρσαιμ᾽ ἄνωθ᾽ ἀγώνων 1080
αἰωρήσασα τοὐμὸν ὄμμα.
ἰὼ θεῶν πάνταρχε, παντ- 1085
όπτα Ζεῦ, πόροις
γᾶς τᾶσδε δαμούχοις
σθένει ᾽πινικείῳ τὸν εὔαγρον τελειῶσαι λόχον,
σεμνά τε παῖς Παλλὰς Ἀθάνα. 1090
καὶ τὸν ἀγρευτὰν Ἀπόλλω
καὶ κασιγνήταν πυκνοστίκτων ὀπαδὸν
ὠκυπόδων ἐλάφων στέργω διπλᾶς ἀρωγὰς
μολεῖν γᾷ τᾷδε καὶ πολίταις.
ὦ ξεῖν᾽ ἀλῆτα, τῷ σκοπῷ μὲν οὐκ ἐρεῖς 1095
ὡς ψευδόμαντις· τὰς κόρας γὰρ εἰσορῶ
τάσδ᾽ ἆσσον αὖθις ὧδε προσπολουμένας.

οιδιπους
ποῦ ποῦ; τί φής; πῶς εἶπας;


αντιγονη
--ὦ πάτερ πάτερ,

τίς ἂν θεῶν σοι τόνδ᾽ ἄριστον ἄνδρ᾽ ἰδεῖν 1100
δοίη, τὸν ἡμᾶς δεῦρο προσπέμψαντά σοι;

οιδιπους
ὦ τέκνον, ἦ πάρεστον;


αντιγονη
--αἵδε γὰρ χέρες

Θησέως ἔσωσαν φιλτάτων τ᾽ ὀπαόνων.

οιδιπους
προσέλθετ᾽ ὦ παῖ, πατρὶ καὶ τὸ μηδαμὰ

ἐλπισθὲν ἥξειν σῶμα βαστάσαι δότε. 1105

αντιγονη
αἰτεῖς ἃ τεύξει· σὺν πόθῳ γὰρ ἡ χάρις.


οιδιπους
ποῦ δῆτα, ποῦ ᾽στόν;


αντιγονη
--αἵδ᾽ ὁμοῦ πελάζομεν.


οιδιπους
ὦ φίλτατ᾽ ἔρνη.


αντιγονη
--τῷ τεκόντι πᾶν φίλον.


οιδιπους
ὦ σκῆπτρα φωτός.


αντιγονη
--δυσμόρου γε δύσμορα.


οιδιπους
ἔχω τὰ φίλτατ᾽, οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἂν πανάθλιος 1110

θανὼν ἂν εἴην σφῷν παρεστώσαιν ἐμοί.
ἐρείσατ᾽, ὦ παῖ, πλευρὸν ἀμφιδέξιον
ἐμφύντε τῷ φύσαντι, κἀναπαύσατον
τοῦ πρόσθ᾽ ἐρήμου τοῦδε δυστήνου πλάνου.
καί μοι τὰ πραχθέντ᾽ εἴπαθ᾽ ὡς βράχιστ᾽, ἐπεὶ 1115
ταῖς τηλικαῖσδε σμικρὸς ἐξαρκεῖ λόγος.

αντιγονη
ὅδ᾽ ἔσθ᾽ ὁ σώσας· τοῦδε χρὴ κλύειν, πάτερ,

οὗ κἄστι τοὔργον· τοὐμὸν ὧδ᾽ ἔσται βραχύ.

οιδιπους
ὦ ξεῖνε, μὴ θαύμαζε, πρὸς τὸ λιπαρὲς

τέκν᾽ εἰ φανέντ᾽ ἄελπτα μηκύνω λόγον. 1120
ἐπίσταμαι γὰρ τήνδε τὴν ἐς τάσδε μοι
τέρψιν παρ᾽ ἄλλου μηδενὸς πεφασμένην·
σὺ γάρ νιν ἐξέσωσας, οὐκ ἄλλος βροτῶν.
καί σοι θεοὶ πόροιεν ὡς ἐγὼ θέλω,
αὐτῷ τε καὶ γῇ τῇδ᾽, ἐπεὶ τό γ᾽ εὐσεβὲς 1125
μόνοις παρ᾽ ὑμῖν ηὗρον ἀνθρώπων ἐγὼ
καὶ τοὐπιεικὲς καὶ τὸ μὴ ψευδοστομεῖν.
εἰδὼς δ᾽ ἀμύνω τοῖσδε τοῖς λόγοις τάδε·
ἔχω γὰρ ἅχω διὰ σὲ κοὐκ ἄλλον βροτῶν·
καί μοι χέρ᾽, ὦναξ, δεξιὰν ὄρεξον, ὡς 1130
ψαύσω φιλήσω τ᾽, εἰ θέμις, τὸ σὸν κάρα.
καίτοι τί φωνῶ; πῶς σ᾽ ἂν ἄθλιος γεγὼς
θιγεῖν θελήσαιμ᾽ ἀνδρός, ᾧ τίς οὐκ ἔνι
κηλὶς κακῶν ξύνοικος; οὐκ ἔγωγέ σε,
οὐδ᾽ οὖν ἐάσω· τοῖς γὰρ ἐμπείροις βροτῶν 1135
μόνοις οἷόν τε συνταλαιπωρεῖν τάδε.
σὺ δ᾽ αὐτόθεν μοι χαῖρε καὶ τὰ λοιπά μου
μέλου δικαίως, ὥσπερ ἐς τόδ᾽ ἡμέρας.

θησευς
οὔτ᾽ εἴ τι μῆκος τῶν λόγων ἔθου πλέον,

τέκνοισι τερφθεὶς τοῖσδε, θαυμάσας ἔχω, 1140
οὔτ᾽ εἰ πρὸ τοὐμοῦ προύλαβες τὰ τῶνδ᾽ ἔπη.
βάρος γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν ἐκ τούτων ἔχει.
οὐ γὰρ λόγοισι τὸν βίον σπουδάζομεν
λαμπρὸν ποεῖσθαι μᾶλλον ἢ τοῖς δρωμένοις.
δείκνυμι δ᾽· ὧν γὰρ ὤμοσ᾽ οὐκ ἐψευσάμην 1145
οὐδέν σε, πρέσβυ· τάσδε γὰρ πάρειμ᾽ ἄγων
ζώσας, ἀκραιφνεῖς τῶν κατηπειλημένων.
χὤπως μὲν ἁγὼν ᾑρέθη, τί δεῖ μάτην
κομπεῖν, ἅ γ᾽ εἴσει καὐτὸς ἐκ ταύταιν ξυνών;
λόγος δ᾽ ὃς ἐμπέπτωκεν ἀρτίως ἐμοὶ 1150
στείχοντι δεῦρο, συμβαλοῦ γνώμην, ἐπεὶ
σμικρὸς μὲν εἰπεῖν, ἄξιος δὲ θαυμάσαι·
πρᾶγος δ᾽ ἀτίζειν οὐδὲν ἄνθρωπον χρεών.

οιδιπους
τί δ᾽ ἔστι, τέκνον Αἰγέως; δίδασκέ με

ὡς μὴ εἰδότ᾽ αὐτὸν μηδὲν ὧν σὺ πυνθάνει. 1155

θησευς
φασίν τιν᾽ ἡμῖν ἄνδρα, σοὶ μὲν ἔμπολιν

οὐκ ὄντα, συγγενῆ δέ, προσπεσόντα πως
βωμῷ καθῆσθαι τῷ Ποσειδῶνος, παρ᾽ ᾧ
θύων ἔκυρον, ἡνίχ᾽ ὡρμώμην ἐγώ.

οιδιπους
ποδαπόν; τί προσχρῄζοντα τῷ θακήματι· 1160


θησευς
οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· σοῦ γάρ, ὡς λέγουσί μοι,

βραχύν τιν᾽ αἰτεῖ μῦθον οὐκ ὄγκου πλέων.

οιδιπους
ποῖόν τιν᾽; οὐ γὰρ ἥδ᾽ ἕδρα σμικροῦ λόγου.

σοὶ φασὶν αὐτὸν ἐς λόγους ἐλθεῖν μόνον
αἰτεῖν ἀπελθεῖν τ᾽ ἀσφαλῶς τῆς δεῦρ᾽ ὁδοῦ. 1165
τίς δῆτ᾽ ἂν εἴη τήνδ᾽ ὁ προσθακῶν ἕδραν;

θησευς
ὅρα κατ᾽ Ἄργος εἴ τις ὑμὶν ἐγγενὴς

ἔσθ᾽, ὅστις ἄν σου τοῦτο προσχρῄζοι τυχεῖν.

οιδιπους
ὦ φίλτατε, σχὲς οὗπερ εἶ.


θησευς
--τί δ᾽ ἔστι σοι;


οιδιπους
μή μου δεηθῇς. 1170


θησευς
--πράγματος ποίου; λέγε.


οιδιπους
ἔξοιδ᾽ ἀκούων τῶνδ᾽ ὅς ἐσθ᾽ ὁ προστάτης.


θησευς
καὶ τίς ποτ᾽ ἐστὶν ὅν γ᾽ ἐγὼ ψέξαιμί τι;


οιδιπους
παῖς οὑμός, ὦναξ, στυγνός, οὗ λόγων ἐγὼ

ἄλγιστ᾽ ἂν ἀνδρῶν ἐξανασχοίμην κλύων.

θησευς
τί δ᾽; οὐκ ἀκούειν ἔστι καὶ μὴ δρᾶν ἃ μὴ 1175

χρῄζεις; τί σοι τοῦτ᾽ ἐστὶ λυπηρὸν κλύειν;

οιδιπους
ἔχθιστον, ὦναξ, φθέγμα τοῦθ᾽ ἥκει πατρί·

καὶ μή μ᾽ ἀνάγκῃ προσβάλῃς τάδ᾽ εἰκαθεῖν.

θησευς
ἀλλ᾽ εἰ τὸ θάκημ᾽ ἐξαναγκάζει, σκόπει

μή σοι πρόνοι᾽ ᾖ τοῦ θεοῦ φυλακτέα. 1180

αντιγονη
πάτερ, πιθοῦ μοι, κεἰ νέα παραινέσω.

τὸν ἄνδρ᾽ ἔασον τόνδε τῇ θ᾽ αὑτοῦ φρενὶ
χάριν παρασχεῖν τῷ θεῷ θ᾽ ἃ βούλεται,
καὶ νῷν ὕπεικε τὸν κασίγνητον μολεῖν. 1185
οὐ γάρ σε, θάρσει, πρὸς βίαν παρασπάσει
γνώμης, ἃ μή σοι συμφέροντα λέξεται.
λόγων δ᾽ ἀκοῦσαι τίς βλάβη; τά τοι κακῶς
ηὑρημέν᾽ ἔργα τῷ λόγῳ μηνύεται.
ἔφυσας αὐτόν· ὥστε μηδὲ δρῶντά σε 1190
τὰ τῶν κακίστων δυσσεβέστατ᾽, ὦ πάτερ,
θέμις σέ γ᾽ εἶναι κεῖνον ἀντιδρᾶν κακῶς.
ἀλλ᾽ ἔασον· εἰσὶ χἀτέροις γοναὶ κακαὶ
καὶ θυμὸς ὀξύς, ἀλλὰ νουθετούμενοι
φίλων ἐπῳδαῖς ἐξεπᾴδονται φύσιν. 1195
σὺ δ᾽ εἰς ἐκεῖνα, μὴ τὰ νῦν, ἀποσκόπει
πατρῷα καὶ μητρῷα πήμαθ᾽ ἅπαθες·
κἂν κεῖνα λεύσσῃς, οἶδ᾽ ἐγώ, γνώσει κακοῦ
θυμοῦ τελευτὴν ὡς κακὴ προσγίγνεται.
ἔχεις γὰρ οὐχὶ βαιὰ τἀνθυμήματα, 1200
τῶν σῶν ἀδέρκτων ὀμμάτων τητώμενος.
ἀλλ᾽ ἡμὶν εἶκε· λιπαρεῖν γὰρ οὐ καλὸν
δίκαια προσχρῄζουσιν, οὐδ᾽ αὐτὸν μὲν εὖ
πάσχειν, παθόντα δ᾽ οὐκ ἐπίστασθαι τίνειν.

οιδιπους
τέκνον, βαρεῖαν ἡδονὴν νικᾶτέ με 1205

λέγοντες· ἔστω δ᾽ οὖν ὅπως ὑμῖν φίλον.
μόνον, ξέν᾽, εἴπερ κεῖνος ὧδ᾽ ἐλεύσεται,
μηδεὶς κρατείτω τῆς ἐμῆς ψυχῆς ποτε.

θησευς
ἅπαξ τὰ τοιαῦτ᾽, οὐχὶ δὶς χρῄζω κλύειν,

ὦ πρέσβυ. κομπεῖν δ᾽ οὐχὶ βούλομαι· σὺ δ᾽ ὢν
σῶς ἴσθ᾽, ἐάν περ κἀμέ τις σῴζῃ θεῶν. 1210

χορος
ὅστις τοῦ πλέονος μέρους χρῄζει τοῦ μετρίου παρεὶς

ζώειν, σκαιοσύναν φυλάσσων
ἐν ἐμοὶ κατάδηλος ἔσται.
ἐπεὶ πολλὰ μὲν αἱ μακραὶ ἁμέραι κατέθεντο δὴ 1215
λύπας ἐγγυτέρω, τὰ τέρποντα δ᾽ οὐκ ἂν ἴδοις ὅπου,
ὅταν τις ἐς πλέον πέσῃ
τοῦ δέοντος· ὁ δ᾽ ἐπίκουρος ἰσοτέλεστος, 1220
Ἄϊδος ὅτε μοῖρ᾽ ἀνυμέναιος
ἄλυρος ἄχορος ἀναπέφηνε,
θάνατος ἐς τελευτάν.
μὴ φῦναι τὸν ἅπαντα νικᾷ λόγον· τὸ δ᾽, ἐπεὶ φανῇ, 1225
βῆναι κεῖθεν ὅθεν περ ἥκει,
πολὺ δεύτερον, ὡς τάχιστα.
ὡς εὖτ᾽ ἂν τὸ νέον παρῇ κούφας ἀφροσύνας φέρον, 1230
τίς πλαγὰ πολύμοχθος ἔξω; τίς οὐ καμάτων ἔνι;
φθόνος, στάσεις, ἔρις, μάχαι
καὶ φόνοι· τό τε κατάμεμπτον ἐπιλέλογχε 1235
πύματον ἀκρατὲς ἀπροσόμιλον
γῆρας ἄφιλον, ἵνα πρόπαντα
κακὰ κακῶν ξυνοικεῖ.
ἐν ᾧ τλάμων ὅδ᾽, οὐκ ἐγὼ μόνος,
πάντοθεν βόρειος ὥς τις 1240
ἀκτὰ κυματοπλὴξ χειμερία κλονεῖται,
ὣς καὶ τόνδε κατ᾽ ἄκρας
δειναὶ κυματοαγεῖς
ἆται κλονέουσιν ἀεὶ ξυνοῦσαι,
αἱ μὲν ἀπ᾽ ἀελίου δυσμᾶν, 1245
αἱ δ᾽ ἀνατέλλοντος·
αἱ δ᾽ ἀνὰ μέσσαν ἀκτῖν᾽,
αἱ δ᾽ ἐννυχιᾶν ἀπὸ ῾Ριπᾶν.

αντιγονη
καὶ μὴν ὅδ᾽ ἡμῖν, ὡς ἔοικεν, ὁ ξένος

ἀνδρῶν γε μοῦνος, ὦ πάτερ, δι᾽ ὄμματος 1250
ἀστακτὶ λείβων δάκρυον ὧδ᾽ ὁδοιπορεῖ.

οιδιπους
τίς οὗτος;

--ὅνπερ καὶ πάλαι κατείχομεν
γνώμῃ, πάρεστι δεῦρο Πολυνείκης ὅδε.

πολυνεικης
οἴμοι, τί δράσω; πότερα τἀμαυτοῦ κακὰ

πρόσθεν δακρύσω, παῖδες, ἢ τὰ τοῦδ᾽ ὁρῶν 1255
πατρὸς γέροντος; ὃς ξένης ἐπὶ χθονὸς
σὺν σφῷν ἐφηύρηκ᾽ ἐνθάδ᾽ ἐκβεβλημένον
ἐσθῆτι σὺν τοιᾷδε, τῆς ὁ δυσφιλὴς
γέρων γέροντι συγκατῴκηκεν πίνος
πλευρὰν μαραίνων, κρατὶ δ᾽ ὀμματοστερεῖ 1260
κόμη δι᾽ αὔρας ἀκτένιστος ᾄσσεται·
ἀδελφὰ δ᾽, ὡς ἔοικε, τούτοισιν φορεῖ
τὰ τῆς ταλαίνης νηδύος θρεπτήρια.
ἁγὼ πανώλης ὄψ᾽ ἄγαν ἐκμανθάνω·
καὶ μαρτυρῶ κάκιστος ἀνθρώπων τροφαῖς 1265
ταῖς σαῖσιν ἥκειν· τἀμὰ μὴ ᾽ξ ἄλλων πύθῃ.
ἀλλ᾽ ἔστι γὰρ καὶ Ζηνὶ σύνθακος θρόνων
Αἰδὼς ἐπ᾽ ἔργοις πᾶσι, καὶ πρὸς σοί, πάτερ,
παρασταθήτω· τῶν γὰρ ἡμαρτημένων
ἄκη μέν ἐστι, προσφορὰ δ᾽ οὐκ ἔστ᾽ ἔτι. 1270
τί σιγᾷς;
φώνησον, ὦ πάτερ, τι· μή μ᾽ ἀποστραφῇς.
οὐδ᾽ ἀνταμείβει μ᾽ οὐδέν, ἀλλ᾽ ἀτιμάσας
πέμψεις ἄναυδος, οὐδ᾽ ἃ μηνίεις φράσας;
ὦ σπέρματ᾽ ἀνδρὸς τοῦδ᾽, ἐμαὶ δ᾽ ὁμαίμονες, 1275
πειράσατ᾽ ἀλλ᾽ ὑμεῖς γε κινῆσαι πατρὸς
τὸ δυσπρόσοιστον κἀπροσήγορον στόμα,
ὡς μή μ᾽ ἄτιμον, τοῦ θεοῦ γε προστάτην,
οὕτως ἀφῇ με μηδὲν ἀντειπὼν ἔπος.

αντιγονη
λέγ᾽, ὦ ταλαίπωρ᾽, αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει· 1280

τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ᾽ ἢ τέρψαντά τι,
ἢ δυσχεράναντ᾽ ἢ κατοικτίσαντά πως,
παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά.

πολυνεικης
ἀλλ᾽ ἐξερῶ· καλῶς γὰρ ἐξηγεῖ σύ μοι·

πρῶτον μὲν αὐτὸν τὸν θεὸν ποιούμενος 1285
ἀρωγόν, ἔνθεν μ᾽ ὧδ᾽ ἀνέστησεν μολεῖν
ὁ τῆσδε τῆς γῆς κοίρανος, διδοὺς ἐμοὶ
λέξαι τ᾽ ἀκοῦσαί τ᾽ ἀσφαλεῖ σὺν ἐξόδῳ.
καὶ ταῦτ᾽ ἀφ᾽ ὑμῶν, ὧ ξένοι, βουλήσομαι
καὶ ταῖνδ᾽ ἀδελφαῖν καὶ πατρὸς κυρεῖν ἐμοί. 1290
ἃ δ᾽ ἦλθον, ἤδη σοι θέλω λέξαι, πάτερ.
γῆς ἐκ πατρῴας ἐξελήλαμαι φυγάς,
τοῖς σοῖς πανάρχοις οὕνεκ᾽ ἐνθακεῖν θρόνοις
γονῇ πεφυκὼς ἠξίουν γεραίτερος.
ἀνθ᾽ ὧν μ᾽ Ἐτεοκλῆς, ὢν φύσει νεώτερος, 1295
γῆς ἐξέωσεν, οὔτε νικήσας λόγῳ
οὔτ᾽ εἰς ἔλεγχον χειρὸς οὐδ᾽ ἔργου μολών,
πόλιν δὲ πείσας. ὧν ἐγὼ μάλιστα μὲν
τὴν σὴν ἐρινὺν αἰτίαν εἶναι λέγω.
ἔπειτα κἀπὸ μάντεων ταύτῃ κλύω. 1300
ἐπεὶ γὰρ ἦλθον Ἄργος ἐς τὸ Δωρικόν,
λαβὼν Ἄδραστον πενθερόν, ξυνωμότας
ἔστησ᾽ ἐμαυτῷ γῆς ὅσοιπερ Ἀπίας
πρῶτοι καλοῦνται καὶ τετίμηνται δόρει,
ὅπως τὸν ἑπτάλογχον ἐς Θήβας στόλον 1305
ξὺν τοῖσδ᾽ ἀγείρας ἢ θάνοιμι πανδίκως
ἢ τοὺς τάδ᾽ ἐκπράξαντας ἐκβάλοιμι γῆς.
εἶεν· τί δῆτα νῦν ἀφιγμένος κυρῶ;
σοὶ προστροπαίους, ὦ πάτερ, λιτὰς ἔχων
αὐτός τ᾽ ἐμαυτοῦ ξυμμάχων τε τῶν ἐμῶν, 1310
οἳ νῦν σὺν ἑπτὰ τάξεσιν σὺν ἑπτά τε
λόγχαις τὸ Θήβης πέδιον ἀμφεστᾶσι πᾶν·
οἷος δορυσσοῦς Ἀμφιάρεως, τὰ πρῶτα μὲν
δόρει κρατύνων, πρῶτα δ᾽ οἰωνῶν ὁδοῖς·
ὁ δεύτερος δ᾽ Αἰτωλὸς Οἰνέως τόκος 1315
Τυδεύς. τρίτος δ᾽ Ἐτέοκλος, Ἀργεῖος γεγώς·
τέταρτον Ἱππομέδοντ᾽ ἀπέστειλεν πατὴρ
Ταλαός· ὁ πέμπτος δ᾽ εὔχεται κατασκαφῇ
Καπανεὺς τὸ Θήβης ἄστυ δῃώσειν πυρί·
ἕκτος δὲ Παρθενοπαῖος Ἀρκὰς ὄρνυται, 1320
ἐπώνυμος τῆς πρόσθεν ἀδμήτης χρόνῳ
μητρὸς λοχευθείς, πιστὸς Ἀταλάντης γόνος·
ἐγὼ δὲ σός, κεἰ μὴ σός, ἀλλὰ τοῦ κακοῦ
πότμου φυτευθείς, σός γέ τοι καλούμενος,
ἄγω τὸν Ἄργους ἄφοβον ἐς Θήβας στρατόν. 1325
οἵ σ᾽ ἀντὶ παίδων τῶνδε καὶ ψυχῆς, πάτερ,
ἱκετεύομεν ξύμπαντες ἐξαιτούμενοι
μῆνιν βαρεῖαν εἰκαθεῖν ὁρμωμένῳ
τῷδ᾽ ἀνδρὶ τοὐμοῦ πρὸς κασιγνήτου τίσιν,
ὅς μ᾽ ἐξέωσε κἀπεσύλησεν πάτρας. 1330
εἰ γάρ τι πιστόν ἐστιν ἐκ χρηστηρίων,
οἷς ἂν σὺ προσθῇ, τοῖσδ᾽ ἔφασκ᾽ εἶναι κράτος.
πρὸς νῦν σε κρηνῶν καὶ θεῶν ὁμογνίων
αἰτῶ πιθέσθαι καὶ παρεικαθεῖν, ἐπεὶ
πτωχοὶ μὲν ἡμεῖς καὶ ξένοι, ξένος δὲ σύ. 1335
ἄλλους δὲ θωπεύοντες οἰκοῦμεν σύ τε
κἀγώ, τὸν αὐτὸν δαίμον᾽ ἐξειληχότες.
ὁ δ᾽ ἐν δόμοις τύραννος, ὦ τάλας ἐγώ,
κοινῇ καθ᾽ ἡμῶν ἐγγελῶν ἁβρύνεται·
ὅν, εἰ σὺ τἠμῇ ξυμπαραστήσει φρενί, 1340
βραχεῖ σὺν ὄγκῳ καὶ χρόνῳ διασκεδῶ.
ὥστ᾽ ἐν δόμοισι τοῖσι σοῖς στήσω σ᾽ ἄγων.
στήσω δ᾽ ἐμαυτόν, κεῖνον ἐκβαλὼν βίᾳ.
καὶ ταῦτα σοῦ μὲν ξυνθέλοντος ἔστι μοι
κομπεῖν, ἄνευ σοῦ δ᾽ οὐδὲ σωθῆναι σθένω. 1345

χορος
τὸν ἄνδρα τοῦ πέμψαντος οὕνεκ᾽, Οἰδίπους

εἰπὼν ὁποῖα ξύμφορ᾽ ἔκπεμψαι πάλιν.

οιδιπους
ἀλλ᾽ εἰ μέν, ἄνδρες, τῆσδε δημοῦχοι χθονός

μὴ ᾽τύγχαν᾽ αὐτὸν δεῦρο προσπέμψας ἐμοὶ
Θησεύς, δικαιῶν ὥστ᾽ ἐμοῦ κλύειν λόγους, 1350
οὔ τἄν ποτ᾽ ὀμφῆς τῆς ἐμῆς ἐπῄσθετο·
νῦν δ᾽ ἀξιωθεὶς εἶσι κἀκούσας γ᾽ ἐμοῦ
τοιαῦθ᾽ ἃ τὸν τοῦδ᾽ οὔ ποτ᾽ εὐφρανεῖ βίον·
ὅς γ᾽, ὦ κάκιστε, σκῆπτρα καὶ θρόνους ἔχων,
ἃ νῦν ὁ σὸς ξύναιμος ἐν Θήβαις ἔχει, 1355
τὸν αὐτὸς αὑτοῦ πατέρα τόνδ᾽ ἀπήλασας
κἄθηκας ἄπολιν καὶ στολὰς ταύτας φορεῖν,
ἃς νῦν δακρύεις εἰσορῶν, ὅτ᾽ ἐν πόνῳ
ταὐτῷ βεβηκὼς τυγχάνεις κακῶν ἐμοί.
οὐ κλαυστὰ δ᾽ ἐστίν, ἀλλ᾽ ἐμοὶ μὲν οἰστέα 1360
τάδ᾽, ἕωσπερ ἂν ζῶ, σοῦ φονέως μεμνημένος·
σὺ γάρ με μόχθῳ τῷδ᾽ ἔθηκας ἔντροφον,
σύ μ᾽ ἐξέωσας, ἐκ σέθεν δ᾽ ἀλώμενος
ἄλλους ἐπαιτῶ τὸν καθ᾽ ἡμέραν βίον.
εἰ δ᾽ ἐξέφυσα τάσδε μὴ ᾽μαυτῷ τροφοὺς 1365
τὰς παῖδας, ἦ τἂν οὐκ ἂν ἦ, τὸ σὸν μέρος·
νῦν δ᾽ αἵδε μ᾽ ἐκσῴζουσιν, αἵδ᾽ ἐμαὶ τροφοί,
αἵδ᾽ ἄνδρες, οὐ γυναῖκες, εἰς τὸ συμπονεῖν·
ὑμεῖς δ᾽ ἀπ᾽ ἄλλου κοὐκ ἐμοῦ πεφύκατον.
τοιγάρ σ᾽ ὁ δαίμων εἰσορᾷ μὲν οὔ τί πω 1370
ὡς αὐτίκ᾽, εἴπερ οἵδε κινοῦνται λόχοι
πρὸς ἄστυ Θήβης. οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως πόλιν
κείνην ἐρείψεις, ἀλλὰ πρόσθεν αἵματι
πεσεῖ μιανθεὶς χὼ σύναιμος ἐξ ἴσου.
τοιάσδ᾽ ἀρὰς σφῷν πρόσθε τ᾽ ἐξανῆκ᾽ ἐγὼ 1375
νῦν τ᾽ ἀνακαλοῦμαι ξυμμάχους ἐλθεῖν ἐμοί,
ἵν᾽ ἀξιῶτον τοὺς φυτεύσαντας σέβειν
καὶ μὴ ᾽ξατιμάζητον, εἰ τυφλοῦ πατρὸς
τοιώδ᾽ ἐφύτην· αἵδε γὰρ τάδ᾽ οὐκ ἔδρων.
τοιγὰρ τὸ σὸν θάκημα καὶ τοὺς σοὺς θρόνους 1380
κρατοῦσιν, εἴπερ ἐστὶν ἡ παλαίφατος
Δίκη ξύνεδρος Ζηνὸς ἀρχαίοις νόμοις.
σὺ δ᾽ ἔρρ᾽ ἀπόπτυστός τε κἀπάτωρ ἐμοῦ,
κακῶν κάκιστε, τάσδε συλλαβὼν ἀράς,
ἅς σοι καλοῦμαι, μήτε γῆς ἐμφυλίου 1385
δόρει κρατῆσαι μήτε νοστῆσαί ποτε
τὸ κοῖλον Ἄργος, ἀλλὰ συγγενεῖ χερὶ
θανεῖν κτανεῖν θ᾽ ὑφ᾽ οὗπερ ἐξελήλασαι.
τοιαῦτ᾽ ἀρῶμαι καὶ καλῶ τὸ Ταρτάρου
στυγνὸν πατρῷον ἔρεβος, ὥς σ᾽ ἀποικίσῃ, 1390
καλῶ δὲ τάσδε δαίμονας, καλῶ δ᾽ Ἄρη
τὸν σφῷν τὸ δεινὸν μῖσος ἐμβεβληκότα.
καὶ ταῦτ᾽ ἀκούσας στεῖχε, κἀξάγγελλ᾽ ἰὼν
καὶ πᾶσι Καδμείοισι τοῖς σαυτοῦ θ᾽ ἅμα
πιστοῖσι συμμάχοισιν, οὕνεκ᾽ Οἰδίπους 1395
τοιαῦτ᾽ ἔνειμε παισὶ τοῖς αὑτοῦ γέρα.

χορος
Πολύνεικες, οὔτε ταῖς παρελθούσαις ὁδοῖς

ξυνήδομαί σοι, νῦν τ᾽ ἴθ᾽ ὡς τάχος πάλιν.

πολυνεικης
οἴμοι κελεύθου τῆς τ᾽ ἐμῆς δυσπραξίας,

οἴμοι δ᾽ ἑταίρων· οἷον ἆρ᾽ ὁδοῦ τέλος 1400
Ἄργους ἀφωρμήθημεν, ὦ τάλας ἐγώ,
τοιοῦτον οἷον οὐδὲ φωνῆσαί τινι
ἔξεσθ᾽ ἑταίρων, οὐδ᾽ ἀποστρέψαι πάλιν,
ἀλλ᾽ ὄντ᾽ ἄναυδον τῇδε συγκῦρσαι τύχῃ.
ὦ τοῦδ᾽ ὅμαιμοι παῖδες, ἀλλ᾽ ὑμεῖς, ἐπεὶ 1405
τὰ σκληρὰ πατρὸς κλύετε ταῦτ᾽ ἀρωμένου,
μή τοί με πρὸς θεῶν σφώ γ᾽, ἐὰν αἱ τοῦδ᾽ ἀραὶ
πατρὸς τελῶνται καί τις ὑμῖν ἐς δόμους
νόστος γένηται, μή μ᾽ ἀτιμάσητέ γε,
ἀλλ᾽ ἐν τάφοισι θέσθε κἀν κτερίσμασιν. 1410
καὶ σφῷν ὁ νῦν ἔπαινος, ὃν κομίζετον
τοῦδ᾽, ἀνδρὸς οἷς πονεῖτον, οὐκ ἐλάσσονα
ἔτ᾽ ἄλλον οἴσει τῆς ἐμῆς ὑπουργίας.

αντιγονη
Πολύνεικες, ἱκετεύω σε πεισθῆναί τί μοι.


πολυνεικης
ὦ φιλτάτη, τὸ ποῖον, Ἀντιγόνη; λέγε. 1415


αντιγονη
στρέψαι στράτευμ᾽ ἐς Ἄργος ὡς τάχιστά γε,

καὶ μὴ σέ τ᾽ αὐτὸν καὶ πόλιν διεργάσῃ.

πολυνεικης
ἀλλ᾽ οὐχ οἷόν τε· πῶς γὰρ αὖθις ἂν πάλιν

στράτευμ᾽ ἄγοιμι ταὐτόν. εἰσάπαξ τρέσας;

αντιγονη
τί δ᾽ αὖθις, ὦ παῖ, δεῖ σε θυμοῦσθαι; τί σοι 1420

πάτραν κατασκάψαντι κέρδος ἔρχεται;

πολυνεικης
αἰσχρὸν τὸ φεύγειν καὶ τὸ πρεσβεύοντ᾽ ἐμὲ

οὕτω γελᾶσθαι τοῦ κασιγνήτου πάρα.

αντιγονη
ὁρᾷς τὰ τοῦδ᾽ οὖν ὡς ἐς ὀρθὸν ἐκφέρει

μαντεύμαθ᾽, ὃς σφῷν θάνατον ἐξ ἀμφοῖν θροεῖ; 1425

πολυνεικης
χρῄζει γάρ· ἡμῖν δ᾽ οὐχὶ συγχωρητέα.


αντιγονη
οἴμοι τάλαινα· τίς δὲ τολμήσει κλύων

τὰ τοῦδ᾽ ἕπεσθαι τἀνδρός, οἷ᾽ ἐθέσπισεν;

πολυνεικης
οὐκ ἀγγελοῦμεν φλαῦρ᾽· ἐπεὶ στρατηλάτου

χρηστοῦ τὰ κρείσσω μηδὲ τἀνδεᾶ λέγειν. 1430

αντιγονη
οὕτως ἄρ᾽, ὦ παῖ, ταῦτά σοι δεδογμένα;


πολυνεικης
καὶ μή μ᾽ ἐπίσχῃς γ᾽· ἀλλ᾽ ἐμοὶ μὲν ἥδ᾽ ὁδὸς

ἔσται μέλουσα δύσποτμός τε καὶ κακὴ
πρὸς τοῦδε πατρὸς τῶν τε τοῦδ᾽ ἐρινύων·
σφῷν δ᾽ εὖ διδοίη Ζεύς, τάδ᾽ εἰ θανόντι μοι 1435
τελεῖτ᾽, ἐπεὶ οὔ μοι ζῶντί γ᾽ αὖθις ἕξετον.
μέθεσθε δ᾽ ἤδη χαίρετόν τ᾽· οὐ γάρ μ᾽ ἔτι
βλέποντ᾽ ἐσόψεσθ᾽ αὖθις.

αντιγονη
--ὦ τάλαιν᾽ ἐγώ.


πολυνεικης
μή τοί μ᾽ ὀδύρου.


αντιγονη
--καὶ τίς ἄν σ᾽ ὁρμώμενον

εἰς προὖπτον Ἅιδην οὐ καταστένοι, κάσι; 1440

πολυνεικης
εἰ χρή, θανοῦμαι.


αντιγονη
--μὴ σύ γ᾽, ἀλλ᾽ ἐμοὶ πιθοῦ.


πολυνεικης
μὴ πεῖθ᾽ ἃ μὴ δεῖ.


αντιγονη
--δυστάλαινά τἄρ᾽ ἐγώ,

εἴ σου στερηθῶ.

πολυνεικης
--ταῦτα δ᾽ ἐν τῷ δαίμονι

καὶ τῇδε φῦναι χἀτέρᾳ. σφὼ δ᾽ οὖν ἐγὼ
θεοῖς ἀρῶμαι μή ποτ᾽ ἀντῆσαι κακῶν· 1445
ἀνάξιαι γὰρ πᾶσίν ἐστε δυστυχεῖν.

χορος
νέα τάδε νεόθεν ἦλθέ μοι

κακὰ βαρύποτμὰ παρ᾽ ἀλαοῦ ξένου,
εἴ τι μοῖρα μὴ κιγχάνει. 1450
μάταν γὰρ οὐδὲν ἀξίωμα δαιμόνων ἔχω φράσαι.
ὁρᾷ ὁρᾷ ταῦτ᾽ ἀεὶ χρόνος, τρέχων μὲν ἕτερα,
τὰ δὲ παρ᾽ ἦμαρ αὖθις αὔξων ἄνω. 1455
ἔκτυπεν αἰθήρ, ὦ Ζεῦ.

οιδιπους
ὦ τέκνα τέκνα, πῶς ἄν, εἴ τις ἔντοπος,

τὸν πάντ᾽ ἄριστον δεῦρο Θησέα πόροι;

αντιγονη
πάτερ, τί δ᾽ ἐστὶ τἀξίωμ᾽ ἐφ᾽ ᾧ καλεῖς;


οιδιπους
Διὸς πτερωτὸς ἥδε μ᾽ αὐτίκ᾽ ἄξεται 1460

βροντὴ πρὸς Ἅιδην· ἀλλὰ πέμψαθ᾽ ὡς τάχος.

χορος
μέγας, ἴδε, μάλ᾽ ὅδ᾽ ἐρείπεται

κτύπος ἄφατος διόβολος· ἐς δ᾽ ἄκραν
δεῖμ᾽ ὑπῆλθε κρατὸς φόβαν. 1465
ἔπτηξα θυμόν· οὐρανία γὰρ ἀστραπὴ φλέγει πάλιν.
τί μὰν ἀφήσει τέλος; δέδοικα δ᾽· οὐ γὰρ ἅλιον
ἀφορμᾷ ποτ᾽, οὐκ ἄνευ ξυμφορᾶς. 1470
ὦ μέγας αἰθήρ, ὦ Ζεῦ.

οιδιπους
ὦ παῖδες, ἥκει τῷδ᾽ ἐπ᾽ ἀνδρὶ θέσφατος

βίου τελευτὴ κοὐκέτ᾽ ἔστ᾽ ἀποστροφή.

αντιγονη
πῶς οἶσθα; τῷ δὲ τοῦτο συμβαλὼν ἔχεις;


οιδιπους
καλῶς κάτοιδ᾽· ἀλλ᾽ ὡς τάχιστά μοι μολὼν 1475

ἄνακτα χώρας τῆσδέ τις πορευσάτω.

χορος
ἔα ἔα, ἰδοὺ μάλ᾽ αὖθις ἀμφίσταται διαπρύσιος ὄτοβος.

ἵλαος, ὦ δαίμων, ἵλαος εἴ τι γᾷ 1480
ματέρι τυγχάνεις ἀφεγγὲς φέρων.
ἐναισίου δὲ σοῦ τύχοιμι, μηδ᾽ ἄλαστον ἄνδρ᾽ ἰδὼν
ἀκερδῆ χάριν μετάσχοιμί πως. Ζεῦ ἄνα σοὶ φωνῶ.

οιδιπους
ἆρ᾽ ἐγγὺς ἁνήρ; ἆρ᾽ ἔτ᾽ ἐμψύχου, τέκνα, 1486

κιχήσεταί μου καὶ κατορθοῦντος φρένα;

αντιγονη
τί δ᾽ ἂν θέλοις τὸ πιστὸν ἐμφῦναι φρενί;


οιδιπους
ἀνθ᾽ ὧν ἔπασχον εὖ, τελεσφόρον χάριν

δοῦναί σφιν, ἥνπερ τυγχάνων ὑπεσχόμην. 1490

χορος
ἰὼ ἰὼ παῖ, βᾶθι βᾶθ᾽, εἴτ᾽ ἄκρα,

περὶ γύαλ᾽ ἐναλίῳ Ποσειδωνίῳ θεῷ, τυγχάνεις
βούθυτον ἑστίαν ἁγίζων, ἱκοῦ.
ὁ γὰρ ξένος σε καὶ πόλισμα καὶ φίλους ἐπαξιοῖ
δικαίαν χάριν παρασχεῖν παθών.
[σπεῦσον] ἄϊσσ᾽, ὦναξ.

θησευς

τίς αὖ παρ᾽ ὑμῶν κοινὸς ἠχεῖται κτύπος, 1500
σαφὴς μὲν ἀστῶν, ἐμφανὴς δὲ τοῦ ξένου;
μή τις Διὸς κεραυνὸς ἤ τις ὀμβρία
χάλαζ᾽ ἐπιρράξασα; πάντα γὰρ θεοῦ
τοιαῦτα χειμάζοντος εἰκάσαι πάρα.

οιδιπους
ἄναξ, ποθοῦντι προυφάνης, καί σοι θεῶν 1505

τύχην τις ἐσθλὴν τῆσδ᾽ ἔθηκε τῆς ὁδοῦ.

θησευς
τί δ᾽ ἐστίν, ὦ παῖ Λαΐου, νέορτον αὖ;


οιδιπους
ῥοπὴ βίου μοι· καί σ᾽ ἅπερ ξυνῄνεσα

θέλω πόλιν τε τήνδε μὴ ψεύσας θανεῖν.

θησευς
τῷ δ᾽ ἐκπέπεισαι τοῦ μόρου τεκμηρίῳ; 1510


οιδιπους
αὐτοὶ θεοὶ κήρυκες ἀγγέλλουσί μοι,

ψεύδοντες οὐδὲν σῆμα τῶν προκειμένων.

θησευς
πῶς εἶπας, ὦ γεραιέ, δηλοῦσθαι τάδε;


οιδιπους
αἱ πολλὰ βρονταὶ διατελεῖς τὰ πολλά τε

στράψαντα χειρὸς τῆς ἀνικήτου βέλη. 1515

θησευς
πείθεις με· πολλὰ γάρ σε θεσπίζονθ᾽ ὁρῶ

κοὐ ψευδόφημα· χὤ τι χρὴ ποιεῖν λέγε.

οιδιπους
ἐγὼ διδάξω, τέκνον Αἰγέως, ἅ σοι

γήρως ἄλυπα τῇδε κείσεται πόλει.
χῶρον μὲν αὐτὸς αὐτίκ᾽ ἐξηγήσομαι, 1520
ἄθικτος ἡγητῆρος, οὗ με χρὴ θανεῖν.
τοῦτον δὲ φράζε μή ποτ᾽ ἀνθρώπων τινί,
μήθ᾽ οὗ κέκευθε μήτ᾽ ἐν οἷς κεῖται τόποις·
ὥς σοι πρὸ πολλῶν ἀσπίδων ἀλκὴν ὅδε
δορός τ᾽ ἐπακτοῦ γειτονῶν ἀεὶ τιθῇ. 1525
ἃ δ᾽ ἐξάγιστα μηδὲ κινεῖται λόγῳ,
αὐτὸς μαθήσει, κεῖσ᾽ ὅταν μόλῃς μόνος·
ὡς οὔτ᾽ ἂν ἀστῶν τῶνδ᾽ ἂν ἐξείποιμί τῳ
οὔτ᾽ ἂν τέκνοισι τοῖς ἐμοῖς, στέργων ὅμως.
ἀλλ᾽ αὐτὸς αἰεὶ σῷζε, χὤταν εἰς τέλος 1530
τοῦ ζῆν ἀφικνῇ, τῷ προφερτάτῳ μόνῳ
σήμαιν᾽, ὁ δ᾽ αἰεὶ τὠπιόντι δεικνύτω.
χοὔτως ἀδῇον τήνδ᾽ ἐνοικήσεις πόλιν
σπαρτῶν ἀπ᾽ ἀνδρῶν· αἱ δὲ μυρίαι πόλεις,
κἂν εὖ τις οἰκῇ, ῥᾳδίως καθύβρισαν. 1535
θεοὶ γὰρ εὖ μέν, ὀψὲ δ᾽ εἰσορῶσ᾽, ὅταν
τὰ θεῖ᾽ ἀφείς τις εἰς τὸ μαίνεσθαι τραπῇ·
ὃ μὴ σύ, τέκνον Αἰγέως, βούλου παθεῖν.
τὰ μὲν τοιαῦτ᾽ οὖν εἰδότ᾽ ἐκδιδάσκομεν.
χῶρον δ᾽, ἐπείγει γάρ με τοὐκ θεοῦ παρόν, 1540
στείχωμεν ἤδη μηδ᾽ ἔτ᾽ ἐντρεπώμεθα.
ὦ παῖδες, ὧδ᾽ ἕπεσθ᾽· ἐγὼ γὰρ ἡγεμὼν
σφῷν αὖ πέφασμαι καινός, ὥσπερ σφὼ πατρί.
χωρεῖτε καὶ μὴ ψαύετ᾽, ἀλλ᾽ ἐᾶτέ με
αὐτὸν τὸν ἱερὸν τύμβον ἐξευρεῖν, ἵνα 1545
μοῖρ᾽ ἀνδρὶ τῷδε τῇδε κρυφθῆναι χθονί.
τῇδ᾽ ὧδε, τῇδε βᾶτε· τῇδε γάρ μ᾽ ἄγει
Ἑρμῆς ὁ πομπὸς ἥ τε νερτέρα θεός.
ὦ φῶς ἀφεγγές, πρόσθε πού ποτ᾽ ἦσθ᾽ ἐμόν,
νῦν δ᾽ ἔσχατόν σου τοὐμὸν ἅπτεται δέμας. 1550
ἤδη γὰρ ἕρπω τὸν τελευταῖον βίον
κρύψων παρ᾽ Ἅιδην. ἀλλά, φίλτατε ξένων,
αὐτός τε χώρα θ᾽ ἥδε πρόσπολοί τε σοὶ
εὐδαίμονες γένοισθε, κἀπ᾽ εὐπραξίᾳ
μέμνησθέ μου θανόντος εὐτυχεῖς ἀεί. 1555

χορος
εἰ θέμις ἐστί μοι τὰν ἀφανῆ θεὸν

καὶ σὲ λιταῖς σεβίζειν,
ἐννυχίων ἄναξ,
Αἰδωνεῦ Αἰδωνεῦ, λίσσωμαι 1560
ἄπονα μήτ᾽ ἐπὶ βαρυαχεῖ
ξένον ἐξανύσαι
μόρῳ τὰν παγκευθῆ κάτω
νεκρῶν πλάκα καὶ Στύγιον δόμον.
πολλῶν γὰρ ἂν καὶ μάταν 1565
πημάτων ἱκνουμένων
πάλιν σφε δαίμων δίκαιος αὔξοι.

χορος
ὦ χθόνιαι θεαὶ σῶμά τ᾽ ἀνικάτου

θηρός, ὃν ἐν πύλαισι
ταῖσι πολυξένοις 1570
εὐνᾶσθαι κνυζεῖσθαί τ᾽ ἐξ ἄντρων
ἀδάματον φύλακα παρ᾽ Ἁίδᾳ
λόγος αἰὲν ἔχει·
τόν, ὦ Γᾶς παῖ καὶ Ταρτάρου,
κατεύχομαι ἐν καθαρῷ βῆναι 1575
ὁρμωμένῳ νερτέρας
τῷ ξένῳ νεκρῶν πλάκας·
σέ τοι κικλήσκω τὸν αἰένυπνον.

αγγελος
ἄνδρες πολῖται, ξυντομωτάτως, μὲν ἂν

τύχοιμι λέξας Οἰδίπουν ὀλωλότα· 1580
ἃ δ᾽ ἦν τὰ πραχθέντ᾽, οὔθ᾽ ὁ μῦθος ἐν βραχεῖ
φράσαι πάρεστιν οὔτε τἄργ᾽ ὅσ᾽ ἦν ἐκεῖ.

χορος
ὄλωλε γὰρ δύστηνος;


αγγελος
--ὡς λελοιπότα

κεῖνον τὸν ἀεὶ βίοτον ἐξεπίστασο.

χορος
πῶς; ἆρα θείᾳ κἀπόνῳ τάλας τύχῃ; 1585


αγγελος
ταῦτ᾽ ἐστὶν ἤδη κἀποθαυμάσαι πρέπον.

ὡς μὲν γὰρ ἐνθένδ᾽ εἷρπε, καὶ σύ που παρὼν
ἔξοισθ᾽, ὑφηγητῆρος οὐδενὸς φίλων,
ἀλλ᾽ αὐτὸς ἡμῖν πᾶσιν ἐξηγούμενος.
ἐπεὶ δ᾽ ἀφῖκτο τὸν καταρράκτην ὀδὸν 1590
χαλκοῖς βάθροισι γῆθεν ἐρριζωμένον,
ἔστη κελεύθων ἐν πολυσχίστων μιᾷ,
κοίλου πέλας κρατῆρος, οὗ τὰ Θησέως
Περίθου τε κεῖται πίστ᾽ ἀεὶ ξυνθήματα.
ἀφ᾽ οὗ μέσος στὰς τοῦ τε Θορικίου πέτρου 1595
κοίλης τ᾽ ἀχέρδου κἀπὸ λαΐνου τάφου,
καθέζετ᾽· εἶτ᾽ ἔλυσε δυσπινεῖς στολάς.
κἄπειτ᾽ ἀΰσας παῖδας ἠνώγει ῥυτῶν
ὑδάτων ἐνεγκεῖν λουτρὰ καὶ χοάς ποθεν·
τὼ δ᾽ εὐχλόου Δήμητρος εἰς προσόψιον 1600
πάγον μολοῦσαι τάσδ᾽ ἐπιστολὰς πατρὶ
ταχεῖ ᾽πόρευσαν σῦν χρόνῳ, λουτροῖς τέ νιν
ἐσθῆτί τ᾽ ἐξήσκησαν ᾗ νομίζεται.
ἐπεὶ δὲ παντὸς εἶχε δρῶντος ἡδονὴν
κοὐκ ἦν ἔτ᾽ οὐδὲν ἀργὸν ὧν ἐφίετο, 1605
κτύπησε μὲν Ζεὺς χθόνιος αἱ δὲ παρθένοι
ῥίγησαν, ὡς ἤκουσαν· ἐς δὲ γούνατα
πατρὸς πεσοῦσαι ᾽κλαιον οὐδ᾽ ἀνίεσαν
στέρνων ἀραγμοὺς οὐδὲ παμμήκεις γόους.
ὁ δ᾽ ὡς ἀκούει φθόγγον ἐξαίφνης πικρόν, 1610
πτύξας ἐπ᾽ αὐταῖς χεῖρας εἶπεν· ὦ τέκνα,
οὐκ ἔστ᾽ ἔθ᾽ ὑμῖν τῇδ᾽ ἐν ἡμέρᾳ πατήρ.
ὄλωλε γὰρ δὴ πάντα τἀμά, κοὐκέτι
τὴν δυσπόνητον ἕξετ᾽ ἀμφ᾽ ἐμοὶ τροφήν·
σκληρὰν μέν, οἶδα, παῖδες· ἀλλ᾽ ἓν γὰρ μόνον 1615
τὰ πάντα λύει ταῦτ᾽ ἔπος μοχθήματα.
τὸ γὰρ φιλεῖν οὐκ ἔστιν ἐξ ὅτου πλέον
ἢ τοῦδε τἀνδρὸς ἔσχεθ᾽, οὗ τητώμεναι
τὸ λοιπὸν ἤδη τὸν βίον διάζετον.

αγγελος
τοιαῦτ᾽ ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἀμφικείμενοι 1620

λύγδην ἔκλαιον πάντες. ὡς δὲ πρὸς τέλος
γόων ἀφίκοντ᾽ οὐδ᾽ ἔτ᾽ ὠρώρει βοή,
ἦν μὲν σιωπή· φθέγμα δ᾽ ἐξαίφνης τινὸς
θώϋξεν αὐτόν, ὥστε πάντας ὀρθίας
στῆσαι φόβῳ δείσαντας ἐξαίφνης τρίχας, 1625
καλεῖ γὰρ αὐτὸν πολλὰ πολλαχῇ θεός·
ὦ οὗτος οὗτος, Οἰδίπους, τί μέλλομεν
χωρεῖν; πάλαι δὴ τἀπὸ σοῦ βραδύνεται.
ὁ δ᾽ ὡς ἐπῄσθετ᾽ ἐκ θεοῦ καλούμενος,
αὐδᾷ μολεῖν οἱ γῆς ἄνακτα Θησέα. 1630
κἀπεὶ προσῆλθεν, εἶπεν· ὦ φίλον κάρα,
δός μοι χερὸς σῆς πίστιν ὁρκίαν τέκνοις,
ὑμεῖς τε, παῖδες, τῷδε· καὶ καταίνεσον
μήποτε προδώσειν τάσδ᾽ ἑκών, τελεῖν δ᾽ ὅσ᾽ ἂν
μέλλῃς φρονῶν εὖ ξυμφέροντ᾽ αὐτοῖς ἀεί. 1635
ὁ δ᾽, ὡς ἀνὴρ γενναῖος, οὐκ οἴκτου μέτα
κατῄνεσεν τάδ᾽ ὅρκιος δράσειν ξένῳ.
ὅπως δὲ ταῦτ᾽ ἔδρασεν, εὐθὺς Οἰδίπους
ψαύσας ἀμαυραῖς χερσὶν ὧν παίδων λέγει·
ὦ παῖδε, τλάσας χρὴ τὸ γενναῖον φρενὶ 1640
χωρεῖν τόπων ἐκ τῶνδε, μηδ᾽ ἃ μὴ θέμις
λεύσσειν δικαιοῦν μηδὲ φωνούντων κλύειν,
ἀλλ᾽ ἕρπεθ᾽ ὡς τάχιστα· πλὴν ὁ κύριος
Θησεὺς παρέστω μανθάνων τὰ δρώμενα.
τοσαῦτα φωνήσαντος εἰσηκούσαμεν 1645
ξύμπαντες· ἀστακτὶ δὲ σὺν ταῖς παρθένοις
στένοντες ὡμαρτοῦμεν. ὡς δ᾽ ἀπήλθομεν,
χρόνῳ βραχεῖ στραφέντες ἐξαπείδομεν
τὸν ἄνδρα τὸν μὲν οὐδαμοῦ παρόντ᾽ ἔτι,
ἄνακτα δ᾽ αὐτὸν ὀμμάτων ἐπίσκιον 1650
χεῖρ᾽ ἀντέχοντα κρατός, ὡς δεινοῦ τινος
φόβου φανέντος οὐδ᾽ ἀνασχετοῦ βλέπειν.
ἔπειτα μέντοι βαιὸν οὐδὲ σὺν χρόνῳ
ὁρῶμεν αὐτὸν γῆν τε προσκυνοῦνθ᾽ ἅμα
καὶ τὸν θεῶν Ὄλυμπον ἐν ταὐτῷ λόγῳ. 1655
μόρῳ δ᾽ ὁποίῳ κεῖνος ὤλετ᾽, οὐδ᾽ ἂν εἷς
θνητῶν φράσειε, πλὴν τὸ Θησέως κάρα.
οὐ γάρ τις αὐτὸν οὔτε πυρφόρος θεοῦ
κεραυνὸς ἐξέπραξεν οὔτε ποντία
θύελλα κινηθεῖσα τῷ τότ᾽ ἐν χρόνῳ, 1660
ἀλλ᾽ ἤ τις ἐκ θεῶν πομπὸς ἢ τὸ νερτέρων
εὔνουν διαστὰν γῆς ἀλύπητον βάθρον.
ἁνὴρ γὰρ οὐ στενακτὸς οὐδὲ σὺν νόσοις
ἀλγεινὸς ἐξεπέμπετ᾽, ἀλλ᾽ εἴ τις βροτῶν
θαυμαστός. εἰ δὲ μὴ δοκῶ φρονῶν λέγειν, 1665
οὐκ ἂν παρείμην οἷσι μὴ δοκῶ φρονεῖν.

χορος
ποῦ δ᾽ αἵ τε παῖδες χοἰ προπέμψαντες φίλων;


αγγελος
αἵδ᾽ οὐχ ἑκάς· γόων γὰρ οὐκ ἀσήμονες

φθόγγοι σφε σημαίνουσι δεῦρ᾽ ὁρμωμένας.

αντιγονη
αἰαῖ, φεῦ, ἔστιν ἔστι νῷν δὴ 1670

οὐ τὸ μέν, ἄλλο δὲ μή, πατρὸς ἔμφυτον
ἄλαστον αἷμα δυσμόροιν στενάζειν,
ᾧτινι τὸν πολὺν
ἄλλοτε μὲν πόνον ἔμπεδον εἴχομεν,
ἐν πυμάτῳ δ᾽ ἀλόγιστα παροίσομεν 1675
ἰδόντε καὶ παθόντε.

χορος
τί δ᾽ ἔστιν;


αντιγονη
ἔστιν μὲν εἰκάσαι, φίλοι.


χορος
βέβηκεν;


αντιγονη
--ὡς μάλιστ᾽ ἂν ἐν πόθῳ λάβοις.

τί γάρ, ὅτῳ μήτ᾽ Ἄρης
μήτε πόντος ἀντέκυρσεν, 1680
ἄσκοποι δὲ πλάκες ἔμαρψαν
ἐν ἀφανεῖ τινι μόρῳ φερόμενον.
τάλαινα· νῶν δ᾽ ὀλεθρία
νὺξ ἐπ᾽ ὄμμασιν βέβακε.
πῶς γὰρ ἤ τιν᾽ ἀπίαν 1685
γᾶν ἢ πόντιον κλύδων᾽ ἀλώμεναι, βίου δύσοιστον ἕξομεν τροφάν;

ισμηνη
οὐ κάτοιδα. κατά με φόνιος

Ἀΐδας ἕλοι πατρὶ ξυνθανεῖν γεραιῷ
τάλαιναν, ὡς ἔμοιγ᾽ ὁ μέλλων βίος οὐ βιωτός. 1690

χορος
ὦ διδύμα τέκνων ἀρίστα,

τὸ φέρον ἐκ θεοῦ φέρειν,
μηδὲν ἄγαν φλέγεσθον· οὔ τοι κατάμεμπτ᾽ ἔβητον. 1695

αντιγονη
πόθος τοὶ καὶ κακῶν ἄρ᾽ ἦν τις.

καὶ γὰρ ὃ μηδαμὰ δὴ φίλον ἦν φίλον,
ὁπότε γε καὶ τὸν ἐν χεροῖν κατεῖχον.
ὦ πάτερ, ὦ φίλος, 1700
ὦ τὸν ἀεὶ κατὰ γᾶς σκότον εἱμένος·
οὐδέ γ᾽ ἔνερθ᾽ ἀφίλητος ἐμοί ποτε
καὶ τᾷδε μὴ κυρήσῃς.

χορος
ἔπραξεν;


αντιγονη
  -- ἔπραξεν οἷον ἤθελεν.


χορος
τὸ ποῖον; 1705α


αντιγονη
  -- ἇς ἔχρῃζε γᾶς ἐπὶ ξένας 1705

ἔθανε· κοίταν δ᾽ ἔχει
νέρθεν εὐσκίαστον αἰέν,
οὐδὲ πένθος ἔλιπ᾽ ἄκλαυτον.
ἀνὰ γὰρ ὄμμα σε τόδ᾽, ὦ πάτερ, ἐμὸν
στένει δακρῦον, οὐδ᾽ ἔχω 1710
πῶς με χρὴ τὸ σὸν τάλαιναν
ἀφανίσαι τοσόνδ᾽ ἄχος.
ὤμοι, γᾶς ἐπὶ ξένας θανεῖν ἔχρῃζες ἀλλ᾽
ἔρημος ἔθανες ὧδέ μοι.

ισμηνη
ὦ τάλαινα, τίς ἄρα με πότμος αὖθις ὧδ᾽ 1715

< * >
ἐπαμμένει σέ τ᾽, ὦ φίλα, τὰς πατρὸς ὧδ᾽ ἐρήμας; 1719

χορος
ἀλλ᾽ ἐπεὶ ὀλβίως γ᾽ ἔλυσεν 1720

τὸ τέλος, ὦ φίλαι, βίου,
λήγετε τοῦδ᾽ ἄχους· κακῶν γὰρ δυσάλωτος οὐδείς.

αντιγονη
πάλιν, φίλα, συθῶμεν.


ισμηνη
--ὡς τί ῥέξομεν;


αντιγονη
ἵμερος ἔχει με.


ισμηνη
--τίς;


αντιγονη
τὰν χθόνιον ἑστίαν ἰδεῖν 1725


ισμηνη
τίνος;


αντιγονη
--πατρός, τάλαιν᾽ ἐγώ.


ισμηνη
θέμις δὲ πῶς τάδ᾽ ἐστί; μῶν

οὐχ ὁρᾷς; 1730

αντιγονη
--τί τόδε ἐπέπληξας;


ισμηνη
καὶ τόδ᾽, ὡς


αντιγονη
--τί τόδε μάλ᾽ αὖθις;


ισμηνη
ἄταφος ἔπιτνε δίχα τε παντός.


αντιγονη
ἄγε με, καὶ τότ᾽ ἐπενάριξον.


ισμηνη
αἰαῖ, δυστάλαινα, ποῦ δῆτ᾽

αὖθις ὧδ᾽ ἔρημος ἄπορος 1735
αἰῶνα τλάμον᾽ ἕξω;

χορος
φίλαι, τρέσητε μηδέν.


αντιγονη
--ἀλλὰ ποῖ φύγω;


χορος
καὶ πάρος ἀπέφυγε


αντιγονη
--τί;


χορος
τὰ σφῷν τὸ μὴ πίτνειν κακῶς. 1740


αντιγονη
φρονῶ.


χορος
--τί δῆθ᾽ ὅπερ νοεῖς;


αντιγονη
ὅπως μολούμεθ᾽ ἐς δόμους

οὐκ ἔχω.

χορος
--μηδέ γε μάτευε.


αντιγονη
μόγος ἔχει.


χορος
--καὶ πάρος ἐπεῖχε.


αντιγονη
τοτὲ μὲν ἄπορα, τοτὲ δ᾽ ὕπερθεν. 1745


χορος
μέγ᾽ ἄρα πέλαγος ἐλάχετόν τι.


αντιγονη
ναὶ ναί.


χορος
--ξύμφημι καὐτός.


αντιγονη
αἰαῖ, ποῖ μόλωμεν, ὦ Ζεῦ;

ἐλπίδων γὰρ ἐς τίν᾽ ἔτι με
δαίμων τανῦν γ᾽ ἐλαύνει; 1750

θησευς
παύετε θρήνων, παῖδες· ἐν οἷς γὰρ

χάρις ἡ χθονία ξύν᾽ ἀπόκειται,
πενθεῖν οὐ χρή· νέμεσις γάρ.

αντιγονη
ὦ τέκνον Αἰγέως, προσπίτνομέν σοι. 1755


θησευς
τίνος, ὦ παῖδες, χρείας ἀνύσαι;


αντιγονη
τύμβον θέλομεν προσιδεῖν αὐταὶ

πατρὸς ἡμετέρου.

θησευς
--ἀλλ᾽ οὐ θεμιτόν.


αντιγονη
πῶς εἶπας, ἄναξ, κοίραν᾽ Ἀθηνῶν;


θησευς
ὦ παῖδες, ἀπεῖπεν ἐμοὶ κεῖνος 1765

μήτε πελάζειν ἐς τούσδε τόπους
μήτ᾽ ἐπιφωνεῖν μηδένα θνητῶν
θήκην ἱεράν, ἣν κεῖνος ἔχει.
καὶ ταῦτά μ᾽ ἔφη πράσσοντα καλῶς
χώραν ἕξειν αἰὲν ἄλυπον.
ταῦτ᾽ οὖν ἔκλυεν δαίμων ἡμῶν
χὠ πάντ᾽ ἀΐων Διὸς Ὅρκος.

αντιγονη
ἀλλ᾽ εἰ τάδ᾽ ἔχει κατὰ νοῦν κείνῳ,

ταῦτ᾽ ἂν ἀπαρκοῖ· Θήβας δ᾽ ἡμᾶς
τὰς ὠγυγίους πέμψον, ἐάν πως 1770
διακωλύσωμεν ἰόντα φόνον
τοῖσιν ὁμαίμοις.

θησευς
δράσω καὶ τάδε καὶ πάνθ᾽ ὁπόσ᾽ ἂν

μέλλω πράσσειν πρόσφορά θ᾽ ὑμῖν
καὶ τῷ κατὰ γῆς, ὃς νέον ἔρρει, 1775
πρὸς χάριν· οὐ δεῖ μ᾽ ἀποκάμνειν.

χορος
ἀλλ᾽ ἀποπαύετε μηδ᾽ ἐπὶ πλείω

θρῆνον ἐγείρετε·
πάντως γὰρ ἔχει τάδε κῦρος.