Νόμος ΒΦΙΕ/1897

(Ανακατεύθυνση από Νόμος 2515/1897)
Νόμος ΒΦΙΕ [=2515]/1897
Περὶ κυρώσεως τῆς μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας Συνθήκης περὶ εἰρήνης τῆς 22 Νοεμβρίου (4 Δεκεμβρίου) 1897.
Δείτε επίσης: σχετικό λήμμα. ΦΕΚ 181 Α΄ - 06.12.1897


Περὶ κυρώσεως τῆς μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας Συνθήκης περὶ εἰρήνης τῆς 22 Νοεμβρίου (4 Δεκεμβρίου) 1897.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α′
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ψηφισάμενοι ὁμοφώνως μετὰ τῆς Βουλῆς, ἀπεφασίσαμεν καὶ διατάσσομεν.

Ἄρθρον 1.

Ἡ μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας συνομολογηθεῖσα καὶ ἐν Κωνσταντινουπόλει ὑπογραφεῖσα τὴν 22 Νοεμβρίου (4 Δεκεμβρίου) 1897 Συνθήκη περὶ εἰρήνης ἐξ ἄρθρων δέκα καὶ ἓξ, μετὰ δύο Πρωτοκόλλων προσηρτημένων αὐτῇ, ὧν τὸ κείμενον ἕπεται ἐν μεταφράσει, ἔχει πλήρη, καὶ νόμιμον ἰσχύν.

Ἄρθρον 2.

Ἡ ἰσχὺς τοῦ παρόντος νόμου ἄρχεται ἀπὸ τῆς ἐν τῇ Ἐφημερίδι τῆς Κυβερνήσεως δημοσιεύσεώς του.

(Ἕπεται τὸ κείμενον τῆς Συνθήκης καὶ τῶν Πρωτοκόλλων).

Ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων καὶ ἡ Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικὴ Μεγαλειότης ὁ Σουλτάνος, Αὐτοκράτωρ τῶν Ὀθωμανῶν, συμφωνήσαντες ὅπως συμπληρώσωσι καὶ μετατρέψωσιν εἰς ὁριστικὴν περὶ εἰρήνης συνθήκην τοὺς προκαταρκτικοὺς ὅρους τῆς εἰρήνης τῆς 6]18 Σεπτεμβρίου 1897, ὑπογραφέντας παρὰ τῶν Αὐτῶν Ἐξοχοτήτων τῶν Ἀντιπροσώπων τῆς Γερμανίας, τῆς Αὐστροουγγαρίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας, τῆς Ἰταλίας καὶ τῆς Ρωσίας, ἐνεργούντων ἐν ὀνόματι τῆς Ἑλλάδος ἀφ’ ἑνός, καὶ παρὰ τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος τοῦ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν Ὑπουργοῦ τῆς Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος τοῦ Σουλτάνου ἀφ’ ἑτέρου ὥρισαν πρὸς τοῦτο ὡς Πληρεξουσίους των, ἤτοι·

Ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων,

Τὴν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τὸν κ. Νικόλαον Μαυροκορδάτον, Ἔκτακτον Αὐτοῦ Ἀπεσταλμένον καὶ Πληρεξούσιον Ὑπουργόν, Ἀνώτερον Ταξιάρχην τοῦ Βασιλικοῦ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος κτλ. κτλ.

Καὶ τὴν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τὸν Κύριον Διονύσιον Μ. Στεφάνου,Ἔκτακτον Αὐτοῦ Ἀπεσταλμένον καὶ Πληρεξούσιον Ὑπουργόν, Ταξιάρχην τοῦ Βασιλικοῦ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος κτλ. κτλ.

Ἡ δὲ Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικὴ Μεγαλειότης ὁ Σουλτάνος,

Τὴν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τὸν Τεφὶκ Πασᾶν, Ὑπουργὸν Αὐτοῦ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν, τετιμημένον διὰ τῶν Αὐτοκρατορικῶν παρασήμων τοῦ Ὀσμανιὲ καὶ τοῦ Μετζηδιὲ ἀδαμαντοκολλήτων καὶ τῶν μεταλλίων τοῦ Ἰμτιὰζ χρυσοῦ καὶ ἀργυροῦ κτλ κτλ.

Καὶ τὴν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα τὸν Χασὰν Φεχμῆ Πασᾶν, Πρόεδρον τοῦ Ἐλεγκτικοῦ Συνεδρίου, τετιμημένον διὰ τῶν Αὐτοκρατορικῶν παρασήμων τοῦ Ἰφτιχὰρ, τοῦ Ὀσμανιὲ καὶ τοῦ Μετζηδιὲ ἁδαμαντοκολλήτων καὶ τῶν μεταλλίων τοῦ Ἱμτιὰζ χρυσοῦ καὶ ἀργυροῦ κτλ, κτλ.

Οἵτινες, ἀφοῦ ἀντήλλαξαν τὰ πληρεξούσια αὐτῶν ἔγγραφα, εὑρεθέντα ἐν τάξει, συνέθεντο τὰ ἑπόμενα·

Ἄρθρον 1.

Τὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα, διαρρυθμίζονται συμφώνως τῷ διαγράμματι τῷ ἐνδεικνυμένῳ μετὰ λεπτομεροῦς περιγραφῆς ἐπὶ τοῦ χάρτου τοῦ προσηρτημένου εἰς τοὺς προκαταρκτικοὺς ὄρους τῆς εἰρήνης, ὡς ἕπεται·

Ἡ νέα ὁροθετικὴ γραμμὴ ἀναχωρεῖ ἐκ τοῦ κόλπου τῆς Θεσσαλονίκης κατὰ τὰς ἐκβολὰς τοῦ χειμάρρου Ποταμοῦλι, ἀκολουθεῖ τὸν χείμαρρον τοῦτον μέχρι τοῦ σημείου Παππαποῦλι, εἶτα κατευθύνεται βορειοδυτικῶς ἐπὶ τῆς ἀρχαίας μεθορίου, ἣν συναντᾷ ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ Καραγάτσια (ὑψόμετρον 1063 ποδῶν) ἀφιεμένη τὰ Καλύβια Αἰγανιώτικα τῇ Ἑλλάδι.

Διευθύνεται ἀκολούθως πρὸς τὴν Κρανιὰν καὶ τὴν Ραψάνην, ἀφιεμένη τὰ δύο ταῦτα χωρία εἰς τὴν Ἑλλάδα. Περιβάλλει πρὸς νότον τὰς κορυφὰς Ἀναλήψεως Ραψανιωτικῆς (3263 π.) καὶ τοῦ Σοποτοῦ (4072 π.). Ἀπὸ τῆς κορυφῆς τοῦ Σοποτοῦ κατευθύνεται πρὸς τὸν Νεζερόν, ἀκολουθοῦσα σχεδὸν τοὺς πρόποδας τῶν πρὸς ἀνατολὰς τῆς λίμνης τοῦ Νεζεροῦ κλιτύων καὶ συναντᾷ τὴν ἀρχαίαν χάραξιν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου, πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Νεζεροῦ.

Ἐκ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου κατέρχεται αὖθις πρὸς νότον, ἀκολουθοῦσα τοὺς πρόποδας τῶν πρὸς δυσμὰς τῆς λίμνης τοῦ Νεζεροῦ κλιτύων μέχρι συναντήσεως τοῦ ῥείθρου Κοδριτσιώτικο· ἐκεῖθεν διευθύνεται πρὸς τὸ ὕψωμα τῆς Κοκκινόπετρας νοτιοανατολικῶς τοῦ Γοδαμάν, Ἀπὸ τῆς Κοκκινόπετρας διευθύνεται δυτικῶς, διασχίζει τὴν κοιλάδα τῆς Ἀργυρουπόλεως, συναντᾷ τὸ ἀντέρεισμα πρὸς ἀνατολὰς τοῦ Βαλέτσικο (3671 π.) εἰς ἀπόστασιν περίπου δύο χιλιομέτρων τῆς κορυφῆς ταύτης. Ἀπὸ τοῦ σημείου τούτου ἀκολουθεῖ γραμμὴν σχεδὸν παράλληλον τῆς ἀρχαίας μεθορίου καὶ ἀπέχουσαν ἀπ’ αὐτῆς δύο περίπου χιλιόμετρα, παρέρχεται δὲ τὰς κορυφὰς τοῦ Μενεξὲ καὶ τοῦ αὐχένος Μελούνας μέχρι σημείου πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Λιγαριά.

Εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου περίπου δυτικῶς τῆς Λιγαριᾶς κατευθύνεται πρὸς νότον ἐπὶ μήκους περίπου τριῶν χιλιομέτρων, εἶτα, ἀναλαμβάνει τὴν δυτικὴν διεύθυνσιν καὶ συναντᾷ τὴν ἀρχαίαν μεθόριον πρὸς βορρᾶν τοῦ Κουρτσιόβαλι (1900 π.). Ἐκεῖθεν περιβάλλει τὸ χωρίον Κουρτσιόβαλι δυτικῶς καὶ ἀναλαμβάνει πρὸς νότον τοῦ χωρίου τούτου τὴν ἀνατολικὴν διεύθυνσιν, διερχομένη πρὸς βορρᾶν τῆς κορυφῆς τοῦ Ἀγ. Γεωργίου (2066 π.)· περιβάλλει κατόπιν τὸ συμπαγὲς τοῦ ὄρους Λοσφάκι ἀκολουθοῦσα τοὺς πρόποδας τῶν κλιτύων τοῦ συμπαγοῦς τούτου ἀνατολικῶς ἀφίνουσα τῇ Ἑλλάδι τὴν ἀπὸ Τυρνάβου εἰς Μελούναν ὁδόν. Ἡ γραμμὴ συναντᾷ τὴν ἀρχαίαν μεθόριον ἐπὶ τῆς κορυφῆς (1200 π.) εἰς ἀπόστασιν τριῶν χιλιομέτρων βορειοδυτικῶς τοῦ Τυρνάβου.

Ἀποχωρίζεται ἐκ νέου τοῦ ἁρχαίου ὁρίου ἐν Μπέῃ Δερβένι, εἰς τὰς ὄχθας τοῦ ποταμοῦ Τιταρητίου (Ξεριᾶ), περιβάλλει πρὸς ἀνατολὰς τὸ συμπαγὲς τοῦ ὅρους Σιδεροπάλουκο (1694 π.) καὶ συναντᾷ τὸν Πηνειὸν εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου πρὸς δυσμὰς τῆς Γουνίτσης· ἐκεῖθεν διευθύνεται πρὸς νότον καὶ νοτιοανατολικῶς τοῦ Κουτσοχέρου καὶ ἀλλάσσει διεύθυνσιν πρὸς δυσμὰς διερχομένη εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου περίπου πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου τούτου. Διέρχεται ἐκ νέου τὸν Πηνειὸν καὶ ἀκολουθεῖ τοὺς πρὸς τὴν ἀριστερὰν ὄχθην τοῦ ποταμοῦ πρόποδας τῶν κλιτύων διευθυνομένη πρὸς δυσμὰς µέχρι τῆς κορυφῆς Μπαμποῦ 2147 π., ἣν περιβάλλει πρὸς νότον· ἀνέρχεται εἶτα πρὸς βορρᾶν ἀκολουθοῦσα τὴν γραμμὴν τῶν ἀποτόμων ὑψωμάτων, ἀφίνει πρὸς ἀνατολὰς τὴν κορυφὴν τοῦ Μπαμποῦ καὶ ἐξακολουθεῖ βαίνουσα πρὸς βορρᾶν µέχρις ἀποστάσεως ἐνὸς χιλιομέτρου νοτιοδυτικῶς τῆς κορυφῆς 1600 π., διευθύνεται εἶτα δυτικῶς ἀκολουθοῦσα γραμμὴν ἀπέχουσαν δύο χιλιόμετρα περίπου τῆς μεθορίου, ἣν συναντᾷ εἰς τὴν ὐπὸ ταύτης σχηματιζομένην γωνίαν πρὸς βορρᾶν τοῦ Γκριτζάνου.

Ἡ νέα γραμμὴ τέμνει πρὸς δυσμὰς τοῦ Ἐλευθεροχωρίου τὴν γωνίαν, ἧς ἡ κορυφὴ εὐρίσκεται ἐπὶ τοῦ ὑψώματος (1742 π.).

Ἡ μεθόριος ἀκολουθεῖ τὴν ἀρχαίαν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς τῆς Γκόρζας 3196 π.. Ἐκεῖθεν δὲ διευθύνεται πρὸς βορρᾶν ἐπὶ τοῦ τριγωνομετρικοῦ σημείου Βαρβέρι, ἔνθα συναντᾷ τὴν παλαιὰν µεθόριον. Ἀκολουθεῖ ταύτην μέχρι Πυλλάδας καὶ εἶτα διευθύνεται πρὸς τὴν κορυφὴν τῆς Μυτρίτζας (4418 π.).

Ἐκ Μυτρίτζας ἀκολουθεῖ τὴν ἀρχαίαν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς Ναζάδικα κειμένης νοτιοδυτικῶς τοῦ χωρίου Κερασιὰ Σίνου. Ἐκ δὲ τοῦ Ναζάδικου διευθύνεται πρὸς δυσμὰς πρὸς τὴν κορυφὴν τῆς Κουτζουροῦ (1916 π.), ἔνθ συναντᾷ τὴν παλαιὰν χάραξιν διερχομένη εἰς ἴσην ἀπόστασιν τοῦ χωρίου Κριτσατάδες καὶ τῆς κορυφῆς (2555 π.), ἣν ἀφίεται τῇ Τουρκίᾳ. Ἐκ τῆς κορυφῆς τῆς Κουτζουροῦ ἀκολουθεῖ τὴν παλαιὰν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς τοῦ Ἁγίου Ἡλία· ἐκ τοῦ σημείου τούτου διευθύνεται κατʹ εὐθεῖαν πρὸς τὴν κορυφὴν Δζούμα-Ψητή, διερχομένη πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Κερασιά.

Ἐκ Δζούμας-Ψητῆς ἀκολουθεῖ τὴν παλαιὰν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς Βούλγαρη. Ἐκεῖθεν δὲ διευθύνεται σχεδὸν κατʹ εὐθεῖαν γραμμὴν πρὸς τὴν κορυφὴν τῆς Τζουμανάλτας 3091 π. βορειοδυτικῶς τοῦ Νοστροβοῦ, ἔνθα συναντᾷ τὴν παλαιὰν χάραξιν, ἣν καὶ ἀκολουθεῖ μέχρι τῆς γωνίας ἣν σχηματίζει εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου νοτιοδυτικῶς τοῦ χωρίου Σαγιάδα.

Ἐκ τῆς γωνίας ταύτης, ἡ νέα ὁροθετικὴ γραμμὴ διευθύνεται νοτιοδυτικῶς πρὸς τὴν κορυφὴν τοῦ Γριμπόβου 4786 π. ἣν περιβάλλει κατὰ νότον· λςμβάνει ἐφεξῆς τὴν δυτικὴν διεύθυνσιν, διέρχεται εἰς ἀπόστασιν 500 μέτρων πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Γενεράλη, εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου πρὸς βορρᾶν τῆς κορυφῆς 4000 π., παρέρχεται τὸ ὁροπέδιον εἰς τὸ ἄκρον τοῦ ὁποίου εὕρηται ἡ κορυφὴ αὕτη, διέρχεται εἰς ἁπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου νοτίως τῆς κορυφῆς 4200 π., κατέρχεται εἶτα κατʹ εὐθεῖαν πρὸς Νότον, διερχομένη εἰς ἀπόστασιν 500 μέτρων πρὸς δυσμᾶς τοῦ χωρίου Μαλακάσι, διαβαίνει τὸν Πηνειὸν εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου δυτικῶς τῆς παρὰ τὸ ὑψόμετρον 2180 γεφύρας, διέρχεται εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου ἀνατολικᾶλῶς τῆς κορυφῆς 3700 π., συναντᾷ τὸν ἐκ τῆς κορυφῆς Δοκίμι κατερχόμενον χείμαρρον πρὸς δυσμὰ.τῆς κορυρῆς τοῦ Κιζίλ-Τεπέ. Ἀκολουθεῖ τὸν ροῦν τοῦ χειμάρρου τούτοο μέχρι τῆς κορυφῆς Δοκίμι (6244 π.), ἔνθα συναντᾷ τὴν παλαιὰν χάραξιν, καὶ ἔνθα περατοῦται ἡ διαρρύθμισις τῶν συνόρων.

Ἡ ὀροθεσία αὔτη θέλει καθορισθῇ ἐπὶ τόπου ὑπὸ ἐπιτροπῆς ἀποτελουμένης ἐξ ἐπιτρόπων τῶ δύο ἐνδιαφερομένων μερῶν καὶ ἐκ στρατιωτικῶν ἐπιτρόπων τῶν Πρεσβειῶν τῶν μεσαζουσῶν Δυνάμεων.

Ἡ ἐπὶ τῆς ὀροθεσίας ἐπιτροπὴ ὀφείλει συνερχομένη πάραυτα νὰ μεταβῇ ἐπὶ τόπου καὶ ἄρξηται τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς ἄνευ ἀναβολῆς. Θέλει δὲ ἀποφασίζει κατὰ πλειονότητα τῶν ψήφων τῶν τριῶν ἀποτελοῦντων αὐτὴν μερῶν.

Κατὰ τὴν ἐπὶ τόπου ἐφαρμογὴν τοῦ διαγράμματος διάφοραί τινες τροποποιήσεἱ ὑπὸ στρατηγικὴν ἔποψιν δύνανται νὰ ἐπενεχθῶσιν αὐτῷ ἐπ᾽ ὠφελείᾳ τῆς ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, διὰ συμφωνίας τῶν ἐπιτρόπων τῶν Δυνάμεων καὶ τῆς Υ. Πύλης.

Ἡ ὁριστικὴ περὶ ὁροθεσίας πρᾶξις μετὰ τοῦ ταύτῃ προσαρτηθησομένου χάρτου, ἄτινα θέλουσι συνταχθῆ καὶ ὑπογραφῆ παρὰ τῆς ἐπὶ τῆς ὁροθεσίας ἐπιτροπῆς, ἀποτελεῖ µέρος ἀναπόσπαστον τᾶς Συνθήκης ταύτης.

Ἄρθρον 2.

Ἡ Ἑλλὰς θέλει καταβάλει τῇ Τουρκίᾳ πολεμικὴν ἀποζημίωσιν ἐκ 4,000,000 λιρῶν τουρκικῶν, συμφώνως τοῖς περὶ ὧν ἐπρονόησε τὸ ἄρθρον 2 τῶν προκαταρκτικῶν τῆς εἰρήνης.

Ἄρθρον 3.

Ἡ ἐκκένωσις τῆς Θεσσαλίας θέλει ἐπιτελεσθῇ κατὰ τὰ ἐν τῷ ἄρθρῳ 6 τῶν προκαταρκτικῶν ἀναγραφένταν ἐκ τῆς εἰρήνης· γενήσεται ἐντὸς μηνὸς ἀφ’ ἧς στιγμῆς αἱ Δυνάμεις ἀναγνωρίσωσιν ὡς ἐκπληρωθέντας τοὺς ὄρους τοὺς προβλεπομένους ἐν τοῖς δυσι τελευταίοις ἐδαφίοις τοῦ ἄρθρου 2 τῶν προκαταρκτικῶν ὅρων τῆς εἰρήνης καὶ ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἡ ἐποχὴ τῆς δημοσιεύσεως τοῦ δανείου τῆς πολεμικῆς ἀποζημιώσεως ὁρισθῇ ὑπὸ τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς, συνῳδᾶ ταῖς διατάξεσι τοῦ ἐν τῷ ἄρθρῳ τούτῳ μνημονευομένου οἰκονομικοῦ διακανονισμοῦ.

Ὁ τρόπος τῆς ἐκκενώσεως καὶ τῆς παραδόσεως τῶν ἐκκενουμένων χωρῶν θέλει καθορισθῇ ὑπὸ τῶν ἐπιτρόπων τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν τῇ συνδρομῇ ἐπιτρόπων τῶν Μ. Δυνάμεων.

Άρθρον 4.

Οἱ αἰχμάλωτοι πολέμου θέλουσιν ἀποδοθῆ ἀμφοτέρωθεν ἀμέσως μετὰ τὴν κύρωσιν τῆς Συνθήκης ταύτης.

Ἄρθρον 5.

Πλήρης καὶ τελεία ἀμνηστεία δίδεται ἀμφοτέρωθεν πρὸς πάντας τοὺς ἐνοχοποιηθέντας κατὰ τὰ πρὸ τῆς κηρύξεως ἢ μετὰ τὴν κήρυξιν τοῦ πολέμου συμβάντα.

Ἄρθρον 6.
Οἱ ἑκατέρου τῶν δύο Κρατῶν ὑπήκοοι, ὧν ἡ θέσις ἐκ τοῦ νόμου εἶναι κανονική, δύναται νὰ διαμένωσι καὶ κυκλοφορῶσιν ἐλευθέρως ὡς κατὰ τὸ παρελθόν, ἐν τῇ χώρᾳ τοῦ ἑτέρου, ἑκατέρου τῶν δύο ὑψηλῶν συμβαλλομένων μερῶν ἐπιφυλάσσοντος ἑαυτῷ ἐξουσίαν ν’ ἀρνῆται τὴν εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ εἴσοδον εἰς ἐκείνους τῶν ὑπηκόων τοῦ ἑτέρου, οἵτινες ἔχουσιν ὑποστῆ καταδίκας ποινικῆς φύσεως διὰ δικαστικῆς ἀποφάσεως ἡ καθ’ ὧν ἔχει ἐκδοθῆ ἀπόφασις ἀπελάσεως ἕνεκα τῶν προηγουμένων αὐτῶν καὶ ἀδικημάτων τοῦ ποινικοῦ δικαίου.

Οὐχ ἧττον περὶ αὐτῶν θέλει γίγνεσθαι προηγουμένως ἀναγγελία εἰς τὰς οἰκείας Πρεσβείας.

Ἄρθρον 7.

Οἱ Μουσουλμάνοι κάτοικοι τῆς Θεσσαλίας ἢ καταγόμενοι ἐξ αὐτῆς, οἵτινες, δυνάμει τοῦ ἄρθρου 13 τῆς συμβάσεως τῆς 24 Μαΐου 1881 εἶχον ἀποκτήσει ἢ οὔ τὴν Ἑλληνικὴν ἰθαγένειαν, ἔσονται ἐλεύθεροι νὰ μεταναστεύσωσιν ἢ νὰ ὁρίσωσι τὴν κατοικίαν αὐτῶν ἐν Τουρκίᾳ. Ὅσοι δὲ ἀπέκτησαν τὴν Ἑλληνικὴν ἰθαγένειαν δύνανται νὰ ἐκλέξωσι τὴν Ὀθωμανικὴν ἰθαγένειαν δυνάμει προηγουμένης δηλώσεως γενησομένης πρὸς τὴν ἁρμοδίαν Ἀρχὴν, ἐντὸς τριῶν ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν ἐπικυρώσεων τῆς πράξεως ταύτης. Ἅπαντες οἱ μετανάσται οὗτοι θὰ ἐξακολουθήσωσι νὰ καρπῶνται ἀπολύτως καὶ ἄνευ οὐδενὸς προσκόμματος συμφώνως τῇ εἰρημένῃ Συμβάσει, τῶν ἐν Ἑλλάδι κειμένων ἀκινήτων αὐτῶν κτημάτων καὶ νὰ, διαχειρίζωνται αὐτά.

Τὰ αὐτὰ πλεονεκτήματα παρέχονται ἀμοιβαιότητι εἰς τοὺς κατοίκους τῶν συνεπείᾳ τῆς νέας διαρρυθμίσεως τῶν συνόρων ἐπανεκχωρουμένων τῇ Τουρκίᾳ μερῶν καθὼς καὶ εἰς τοὺς ἐκ τῶν μερῶν αὐτῶν καταγομένους ἢ εἰς τοὺς τανῦν ἔχοντας ἐν αὐτοῖς τὴν κατοικίαν των. Οἱ αὐτοὶ κάτοικοι ἢ καταγόμενοι ἐκ τῶν ἐπανεκχωρουμένων τῇ Τουρκίᾳ μερῶν ὡς καὶ οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν ἐν αὐτοῖς ὑπαρχόντων ἱδρυμάτων ἢ κοινοτήτων, οἵτινες κέκτηνται ἀκίνητα κτήματα ἐν Θεσσαλίᾳ, ἔσονται ἐλεύθεροι νὰ διέρχωνται τὴν μεθόριον γραμμὴν ἵνα καλλιεργῶσι, διαχειρίζωνται καὶ ἐκμισθῶσι ταῦτα, ὡς κατὰ τὸ παρελθόν, χωρίς νὰ παρεμβάλληται αὐτοῖς τούτου ἕνεκεν οὐδὲν πρόσκομμα.

Τὰ αὐτὰ πλεονεκτήματα παρέχονται εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Θεσσαλίας ἢ τοὺς ἐξ αὐτῆς καταγομένους ὡς καὶ εἰς τοὺς ἀντιπροσώπους τῶν ἐν αὐτῇ ἱδρυμάτων ἢ κοινοτήτων, οἵτινες ἤθελον ἔχει ἀκίνητα κτήματα ἐντὸς τῶν ἐπανεκχωρουμένων τῇ Ὀθωμανικῇ Αὐτοκρατορίᾳ μερῶν.

Ἄρθρον 8.

Πρὸς ἐκτέλεσιν τοῦ ἄρθρου 4 τῆς προκαταρκτικῆς εἰρήνης, ἡ Ἑλλὰς θέλει καταβάλει τῇ Τουρκίᾳ διὰ τὴν ἀποζημίωσιν τῶν ὑπὸ τῶν Ἑλληνικῶν στρατευμάτων προσγενομένων εἰς ἰδιώτας ζημιῶν τὸ ποσὸν ἑκατὸν χιλιάδων λιρῶν τουρκικῶν. Τὸ ποσὸν τοῦτο θὰ καταβληθῇ καθ’ ὃν καὶ ἡ πολεμικὴ ἀποζημίωσις χρόνον.

Ἄρθρον 9.

Μὴ θιγομένης τῆς ἀρχῆς τῶν ἀτελειῶν καὶ προνομιῶν, ὧν οἱ Ἕλληνες ἀπέλαυον πρὸ τοῦ πολέμου ἐν ἴσῃ μοίρᾳ πρὸς τοὺς ὑπηκόους τῶν ἄλλων Κρατῶν, εἰδικαὶ συμφωνίαι θέλουσι συνομολογηθῇ μεταξὺ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας, σκοποῦσαι τὴν πρόληψιν τῆς καταχρήσεως τῶν προξενικῶν ἀτελειῶν, τὴν παρακώλυσιν τῶν προσκομμάτων εἰς τὴν κανονικὴν λειτουργίαν τῆς δικαιοσύνης, τὴν ἐξασφάλισιν τῆς ἐκτελέσεως τῶν ἐκδιδομένων ἀποφάσεων καὶ τὴν περιφρούρησιν τῶν συμφερόντων τῶν Ὀθωμανῶν καὶ ξένων ὑπηκόων, κατὰ τὰς διαφοράς των πρὸς τοὺς Ἕλληνας ὑπηκόους, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν περιπτώσεων πτωχεύσεως.

Μέχρι τῆς συνομολογήσεως καὶ ἄρξεως τῆς ἰσχύος τῆς συμβάσεως, περὶ ἧς προνοεῖ τὸ ἄρθρον 5 (§ β′) τῶν προκαταρκτικῶν ὅρων τῆς εἰρήνης, οἱ Ἕλληνες Πρόξενοι ἐν Τουρκίᾳ οἱ Ὀθωμανοὶ Πρόξενοι ἐν Ἑλλάδι θὰ ἐνασκῶσι τὰ διοικητικὰ αὐτῶν καθήκοντα ἐπὶ τῶν αὐτῶν καὶ πρὸ τοῦ πολέμου βάσεων.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὰς δικαστικὰς ὑποθέσεις μεταξὺ ὑπηκόων Ἑλλήνων καὶ ὑπηκόων Ὀθωμανῶν, αἱ μὲν εἰσαχθεῖσαι ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων πρὸ τῆς ἡμερομηνίας τῆς κηρύξεως τοῦ πολέμου θὰ ἐξακολουθήσωσι διεπόμεναι ἐν Τουρκίᾳ κατὰ τὰ πρὸ τοῦ πολέμου, αἱ δὲ ὑποθέσεις, αἵτινες ἀνεφύησαν μετὰ τὴν κήρυξιν τοῦ πολέμου, θὰ διέπωνται ὑπὸ τῶν ἀρχῶν τοῦ εὐρωπαϊκοῦ δικαίου ἐπὶ τῇ βάσει τῆς τουρκοσερβικῆς Συμβάσεως τῆς 26 Φεβρουαρίου (9 Μαρτίου) 1896.

Ἄρθρον 10.

Αἱ διατάξεις τῆς Συμβάσεως τῆς 24 Μαΐου 1881 περὶ παραχωρήσεως τῆς Θεσσαλίας εἰς τὴν Ἑλλάδα τηροῦνται, πλὴν τῶν διὰ τῆς πράξεως ταύτης τροποποιουμένων.

Ἡ Ὑψηλὴ Πύλη ἐπιφυλάσσεται νὰ προσαγάγῃ τὰς προτάσεις αὐτῆς πρὸς κανονισμὸν τῶν ἀπὸ τῆς ῥηθείσης Συμβάσεως ἀποῤῥεόντων ζητημάτων ἐνώπιον τῶν Δυνάμεων, αἵτινες ὑπέγραψαν αὐτὴν καὶ ὧν τὰς ἀποφάσεις δέον ν’ ἀποδεχθῇ ἡ Ἑλλάς.

Ἄρθρον 11.

Τὰ δύο ὑψηλὰ συμβαλλόμενα Μέρη συμφωνοῦσι νὰ συνομολογήσωσιν, ἐντὸς προθεσμίας τριῶν μηνῶν ἀπὸ τῆς κυρώσεως τῆς Συνθήκης ταύτης, τὰς ἑπομένας συμφωνίας·

α′) Σύμβασιν κανονίζουσαν τὰ διαμφισβητούμενα ζητήματα ἐθνικότητος ἐπὶ ταῖς βάσεσι τοῦ κατὰ τὸ 1816 συζητηθέντος μεταξὺ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας σχεδίου.

β′) Σύμβασιν Προξενικὴν ἐντὸς τῶν ὅρων τῶν προβλεπομένων ὑπὸ τῆς πρώτης παραγράφου τοῦ ἄρθρου 9 ἄρθρον 3 τῶν προκαταρκτικῶν ὅρων τῆς εἰρήνης.

γ′) Συνθήκην ἐκδόσεως πρὸς ἀμοιβαίαν παράδοσιν τῶν ἐγκληματιῶν τοῦ κοινοῦ δικαίου, καὶ

δ′) Σύμβασιν πρὸς καταστολὴν τῆς λῃστείας ἐπὶ τῶν κοινῶν συνόρων.

Τὰ δύο Μέρη ἐπιφυλάσσονται νὰ συνομολογήσωσι βραδύτερον συνθήκην περὶ ἐμπορίας καὶ ναυτιλίας.

Μέχρι τῆς συνομολογήσεως τῆς τελευταίας ταύτης συνθήκης, ἡ ἐλευθερία τοῦ ἐμπορίου καὶ τῆς ναυτιλίας ἀποκαθίσταται ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀμοιβαιότητος.

Ἄρθρον 12.

Αἱ ταχυδρομικαὶ σχέσεις μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας, αἵτινες εἶχον διακοπῆ ἀπό τινων ἐτῶν, ἀποκατασταθήσονται συμφόνως πρὸς τὰς τὸ θέμα κανονιζούσας γενικὰς συμφωνίας, ἅμα ὡς αἱ τῶν δύο Κρατῶν Ταχυδρομικαὶ Διευθύνσεις συνομολογήσωσιν εἰδικὴν περὶ τούτου σύμβασιν.

Ἐν τῷ μεταξὺ αἱ δύο Ταχυδρομικαὶ Διευθύνσεις θὰ δύνανται νὰ διαμείβωσιν ἀπ’ εὐθείας εἰς τὰ ὑπ’ αὐτῶν προσδιορισθησόμενα μέρη ὡς ἕδρας ἀνταλλαγῆς, τούς τε σάκκους καὶ τὰ δέματα αὐτῶν προσηκόντως ἐσφραγισμένα, τὰ διὰ ξηρᾶς ἢ θαλάσσης ἀποστελλόμενα καὶ προωρισμένα διὰ τὰς δύο χώρας ἢ διαβιβαζόμενα πρὸς διαμετακόμισιν,

Ἄρθρον 13.

Αἱ Διευθύνσεις τῶν Τηλεγράφων τῶν δύο χωρῶν ὀφείλουσιν ἵνα λάβωσι τὰ ἀναγκαῖα μέτρα ὅπως ἀποκαταστήσωσι τὰς ἑνώσεις μεταξὺ τῶν οἰκείων τηλεγραφικῶν συμπλεγμάτων καὶ τηρῶσι τὰς τηλεγραφικὰς αὐτῶν γραμμὰς κατὰ τρόπον καθιστῶντα ἀδιάλειπτον καὶ ταχεῖαν τὴν διαμοιβὴν τῶν τηλεγραφημάτων.

Ἄρθρον 14.

Ὅπως ἐξασφαλισθῇ ἡ τήρησις σχέσεων ἀγαθῆς γειτονίας μεταξὺ τῶν δύο Κρατῶν, αἱ Κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας ὑπόσχονται νὰ μὴ ἀνέχωνται ἐπὶ τοῦ ἐδάφους αὐτῶν ἐνεργείας δυναμένας νὰ διαταράσσωσι τὴν ἀσφάλειαν καὶ τὴν τάξιν ἐν τῷ γείτονι Κράτει.

Ἄρθρον 15.

Ἐν περιπτώσει διαφωνιῶν κατὰ τὴν διεξαγωγὴν τῶν μεταξὺ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας διαπραγματεύσεων, τὰ ἀμφισβητούμενα θέματα θὰ δύνανται νὰ ὑποβάλλωνται ὑπὸ τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ ἑτέρου τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν εἰς τὴν διαιτησίαν τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἀντιπροσώπων τῶν Μ. Δυνάμεων, ὧν αἱ ἀποφάσεις ἔσονται ὑποχρεωτικαὶ δι’ ἀμφοτέρας τὰς Κυβερνήσεις.

Ἡ διαιτησία αὕτη θὰ δύναται ν’ ἀσκῆται ἀπὸ κοινοῦ ἢ δι’ εἰδικῆς ὑποδείξεως τῶν ἐνδιαφερομένων καὶ εἴτε ἀπ’ εὐθείας εἴτε δὲ εἰδικῶν Ἐπιτρόπων. Ἐν περιπτώσει ἰσοψηφίας οἱ διαιτηταὶ θέλουσιν ἐκλέγει ἐπιδιαιτητήν.

Ἄρθρον 16.

Αἱ ἐπικυρώσεις τῆς περὶ εἰρήνης ὁριστικῆς ταύτης συνθήκης ὑπὸ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος τοῦ Σουλτάνου, ἀνταλλαγήσονται ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐντὸς δέκα πέντε ἡμερῶν ἀπὸ τῆς σήμερον ἢ καὶ πρότερον εἰ δυνατόν.

Εἰς πίστωσιν τούτων, οἱ οἰκεῖοι πληρεξούσιοι ὑπέγραψαν αὐτὴν ἐπιθέσαντες τὰς ἑαυτῶν σφραγῖδας.

Ἐγένετο εἰς διπλοῦν, ἐν Κωνσταντινουπόλει, τῇ 22 Νοεμβρίου (4 Δεκεμβρίου) 1897.

(Τ. Σ.) Μαυροκορδατοσ (Τ. Σ.) Τεφικ
(Τ. Σ.) Στεφανου (Τ. Σ.) Χασαν φεχμη
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ Α.

Τῇ αἰτήσει τῶν Αὐτῶν Ἐξοχοτήτων τῶν Ἑλλήνων Πληρεξουσίων ἵνα γνωρίσωσι τὰς κυρίας βάσεις, αἵτινες θέλουσιν ἀποτελέσει τὰς προτάσεις τῆς Αὐτοκρατορικῆς Κυβερνήσεως ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὰς ὑπὸ τοῦ ἄρθρου 3 τῶν προκαταρκτικῶν ὅρων τῆς εἰρήνης προβλεπομένας συμφωνίας, αἱ Αὐτῶν Ἐξοχότητες, οἱ Ὀθωμανοὶ Πληρεξούσιοι ἀποδέχονται ἵνα ἀνακοινώσωσιν αὐτοῖς ἀπὸ τοῦδε λόγῳ πληροφορίας, ἀποκλειομένης πάσης συζητήσεως ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου πρὸ τῆς κυρώσεως τῆς ὁριστικῆς περὶ εἰρήνης συνθήκης, τὰς κυρίας βάσεις τῶν ῥηθεισῶν συμφωνιῶν, ὡς ἡ Αὐτοκρατορικὴ Κυβέρνησις ἔχει ἐν νῷ αὐτὰς καθωρισμένας καὶ αἵτινες θὰ ἀνάγωνται εἰς τὰ ἑπόμενα σημεῖα.

Καθορισμὸς τῶν ὁρίων τῶν τελωνιακῶν ἀτελειῶν τῶν Προξένων· ἐξασφάλισις τῆς ἐκτελέσεως τῶν ὑπὸ τῶν Ὀθωμανικῶν δικαστηρίων ἐκδιδομένων ἀποφάσεων ὡς πρὸς τοὺς Ἕλληνας Προξένους ἐπὶ πολιτικῶν καὶ ἐμπορικῶν ὑποθέσεων καθορισμὸς τῆς κατοικίας τοῦ Ἕλληνος ὑπηκόου καὶ ἐξακρίβωσις τῶν τηρητέων ὅρων κατὰ τὰς κατ’ οἶκον ἐρεύνας, ἰδίως καθ’ ἂς περιπτώσεις, ὁ διερμηνεὺς δὲν ἤθελε προσέλθει καλούμενος ὑπὸ τῶν ὀθωμανικῶν Ἀρχῶν· ὡσαύτως καθορισμὸς τῶν τηρητέων ὅρων καθ’ ἃς περιπτώσεις οἱ Προξενικοὶ Ἐπίτροποι δὲν ἤθελον μεταβῆ εἰς τὰ ἁρμόδια δικαστήρια ἐπὶ μικτῶν ὑποθέσεων· ἀναγνώρισις τῆς ἁρμοδιότητος τοῦ ὀθωμανικοῦ ἀκυρωτικοῦ κατὰ τοὺς ἐν ἰσχύϊ νόμους· ἀναγνώρισις ἐπίσης τῆς ἁρμοδιότητος τῶν Ὀθωμανικῶν δικαστηρίων ἐπὶ πτωχεύσεων τῶν Ἑλλήνων ὑπηκόων, ὡς καὶ ἐπὶ ποινικῶν ὑποθέσεων εἴτε μεταξὺ Ἑλλήνων εἴτε μεταξὺ τούτων καὶ ὑπηκόων τῶν ἄλλων Δυνάμεων· διακανόνισις τῆς κοινοποιήσεως τῶν δικογράφων τῶν καθ’ Ἑλλήνων ὑπηκόων ἀπευθυνομένων καὶ ἐξασφάλισις τῆς ἐκτελέσεως ὑπὸ τῶν Ὀθωμανικῶν Ἀρχῶν τῶν ὑπὸ τῶν ὀθωμανικῶν δικαστηρίων ἐκδιδομένων ἀποφάσεων ἐν μικταῖς δίκαις.

Αἱ Αὐτῶν Ἐξοχότητες οἱ Ἕλληνες Πληρεξούσιοι, λαμβάνοντες ὑπὸ σημείωσιν τὴν ἀνακοίνωσιν ταύτην, δηλοῦσιν ὅτι ποιοῦνται τὰς μᾶλλον ρητὰς αὐτῶν ἐπιφυλάξεις, εἴτε ὡς πρὸς το περιεχόμενον τῆς ἀνακοινώσεως ταύτης, ἐπὶ τοῦ ὁποίου δέον νὰ διεξαχθῶσι βραδύτερον συζητήσεις καὶ διαπραγματεύσεις ἀμέσως μετὰ τὴν κύρωσιν τῆς ὁριστικῆς περὶ εἰρήνης συνθήκης, εἴτε ὡς πρὸς τὸ δικαίωμα τῆς προσφυγῆς, ἐν περιπτώσει διαφωνίας, εἰς τὴν διαιτησίαν τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἐν Κωνσταντινουπόλει, περὶ οὗ προνοεῖ το ἄρθρον 9 τῶν προκαταρκτικῶν ὅρων τῆς εἰρήνης.

Ἐν Κωνσταντινουπόλει τῇ 7)19 Νοεμβρίου 1897.
Μαυροκορδατοσ Τεφικ
Στεφανου Χασαν φεχμη
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ Β.

Ἡ συνθήκη περὶ ἐμπορίας καὶ ναυτιλίας, ἡ προβλεπομένη ὑπὸ τοῦ ἄρθρου 11 τῆς ὁριστικῆς περὶ εἰρήνης συνθήκην (ἄρθρον 7 τῆς προκαταρκτικῆς) δέον ἵνα συνομολογηθῇ ἐντὸς προθεσμίας δύο ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν ἐπικυρώσεων τῆς εἰρημένης περὶ εἰρήνης Συνθήκης.

Κατὰ τὸ διάστημα τοῦτο, τὰ πρὸ τοῦ πολέμου κρατοῦντα περὶ τῶν τελωνιακῶν δασμολογίων, τῆς ἀκτοπλοΐας καὶ τῆς σπογγαλιείας, τηροῦνται ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀμοιβαιότητος.

Ἐάν, ἐν τούτοις, μέχρι τῆς λήξεως τῆς προμνησθείσης προθεσμίας τῶν δύο ἐτῶν, ἡ συνθήκη περὶ ἐμπορίας καὶ ναυτιλίας δὲν συνομολογηθῇ καὶ κυρωθῇ, τὰ δύο μέρη θέλουσιν ἐπανέλθει εἰς τὰ ὁριζόμενα ὑπὸ τοῦ ἄρθρου 12 τῆς περὶ εἰρήνης συνθήκης ἄρθρον 12 τῆς προκαταρκτικῆς εἰρήνης.

Ἐννοεῖται ὅτι ἐν ᾗ περιπτώσει ἡ νέα συνθήκη περὶ ἐμπορίας καὶ ναυτιλίας, καίπερ συνομολογηθεῖσα καὶ κυρωθεῖσα ἐντὸς τῆς ρηθείσης προθεσμίας, δὲν ἤθελε καταστῆ δυνατὸν νὰ τεθῇ ἐν ἐνεργείᾳ ἕνεκα λόγων ἀνεξαρτήτων τῆς θελήσεως τῶν δύο συμβαλλομένων μερῶν, τὰ πρὸ τοῦ πολέμου ὡς προείρηται κρατοῦντα θέλουσι τηρηθῆ ἐπὶ τῇ βάσει πάντοτε τῆς ἀμοιβαιότητος, μέχρις οὗ τεθῇ ἐν ἰσχύϊ ἡ νέα συνθήκη.

Ἐν Κων)πόλει τῇ 22 Νοεμβρίου (4 Δεκεμβρίου 1897.)
Μαυροκορδατοσ Τεφικ
Στεφανου Χασαν φεχμη

Ὁ παρὼν νόμος, ψηφισθεὶς ὑπὸ τῆς Βουλῆς καὶ παρ’ ἡμῶν σήμερον κυρωθείς, δημοσιευθήτω διὰ τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως καὶ ἐκτελεσθήτω ὡς νόμος τοῦ Κράτους.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 6 Δεκεμβρίου 1897.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ἀλ. Θ. Ζαΐμης, Σ. Στρέϊτ, Α. Τόμαν, Γ. Κόρπας, Ἀ. Παναγιωτόπουλος, Κ. Σμολένσκης, Κ. Χατζηκυριάκος.

Ἐθεωρήθη καὶ ἐτέθη ἡ μεγάλη σφραγὶς τοῦ Κράτους.
Ἐν Ἀθήναις τῇ 6 Δεκεμβρίου 1897.
Ὁ ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης Ὑπουργός
ΑΛ. ΤΟΜΑΝ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α′
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Δηλοῦμεν ὅτι, συνομολογηθείσης ἐν Κωνσταντινουπόλει τὴν 22 Νοεμβρίου (4 Δεκεμβρίου) τοῦ ἔτους χιλιοστοῦ ὀκτακοσιοστοῦ ἐνενηκοστοῦ ἑβδόμου, μεταξὺ Ἡμῶν καὶ τῆς Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος τοῦ Σουλτάνου Συνθήκης περὶ εἰρήνης ἐξ ἄρθρων δέκα ἓξ μετὰ δύο πρωτοκόλλων προηγουμένων αὐτῇ, ὧν τὸ κείμενον ἕπεται·

Ακολουθεί κείμενο στα γαλλικά

Ἀποδεχόμεθα, ἐγκρίνομεν καὶ ἐπικυροῦμεν τὴν Συνθήκην ταύτην καὶ τὰ πρωτόκολλα αὐτῆς κατὰ πάντας αὐτῶν στοὺς ὁρισμοὺς, ὑποσχόμενοι νὰ τηρῶμεν αὐτοὺς πιστῶς, Ἡμεῖς καὶ οἱ Ἡμέτεροι Κληρονόμοι καὶ Διάδοχοι, καὶ νὰ μὴ παραβῶμεν αὐτὴν, μηδὲ νὰ ἐπιτρέψωμεν τὴν παρ’ ἄλλων οἱανδήποτε παράβασίν των.

Εἰς πίστωσι τῶν ἀνωτέρω ὑπεγράψαμεν τὴν ἐπικύρωσιν ταύτην καὶ διετάξαμεν τὴν σήμανσιν αὐτῆς διὰ τῆς τοῦ Ἡμετέρου Βασιλείου σφραγῖδος.

Ἐγένετο ἐν Ἀθήναις τῇ τετάρτῃ Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους χιλιοστοῦ ὀκτακοσιοστοῦ ἐνενηκοστοῦ ἑβδόμου.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΑΛ. Θ. ΖΑΪΜΗΣ

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Τῆς Ἑλλάδος ἐμπιστευθείσης ταῖς Μεγάλαις Δυνάμεσι τὴν φροντίδα τῶν ἑαυτῆς συμφερόντων ἐπὶ τῷ σκοπῷ τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς εἰρήνης μετὰ τῆς Τουρκίας, καὶ τῆς Ὑψηλῆς Πύλης ἀποδεχθείσης τὴν μεσολάβησιν αὐτῶν, αἱ ἑπόμενοι ὅροι, οἵτινες θέλουσι χρησιμεύσει ὡς κυρία, καὶ ὁριστικὴ βάσις εἰς τὰς μελλούσας τῶν δύο χωρῶν σχέσεις, συνωμολογήθησαν μεταξὺ τῶν Αὐτῶν Ἐξοχοτήτων τῶν Ἀντιπροσώπων τῆς Γερμανίας, τῆς Ἀγγλίας, τῆς Αὐστρίας καὶ Οὐγγαρίας, της Γαλλίας, τῆς Ἰταλίας καὶ τῆς Ρωσσίας, ἀφ’ ἑνὸς, καὶ τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος τοῦ Σουλτάνου, ἀφ’ ἑτέρου·

Ἄρθρον 1.

Τὰ Ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα θέλουσι διαρρυθμίσθη συμφώνως τῷ ἐνδεικνυμένῳ ἐπὶ τοῦ συνημμένου ὧδε χάρτου διαγράμματι, συνοδευομένου ὑπὸ λεπτομεροῦς περιγραφῆς.

Ὑπονοεῖται, ὅτι ἐλαφραί τινες τροποποιήσεις ὑπὸ στρατηγικὴν ἔποψιν δύνανται νὰ ἐπενεχθῶσιν αὐτῷ ἐπ’ ὠφελείᾳ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, τῇ συμφωνίᾳ τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν [...] καὶ τῆς Ὑψηλῆς Πύλης, κατὰ τὴν [...] ἐφαρμογὴν τοῦ διαγράμματος.

Αἱ λεπτομέρειαι τῆς ὀροθεσίας ταύτης θέλουσιν ὁρισθῇ ἐπὶ τόπου ὑπὸ Ἐπιτροπῆς, ἀποτελουμένης ἐξ ἐπιτρόπων τῶν δύο ἐνδιαφερομένων μερῶν καὶ ἐκ στρατιωτικῶν ἐπιτρόπων τῶν Πρεσβειῶν τῶν μεσολαβουσῶν Δυνάμεων.

Ἡ ἐπὶ τῆς ὀροθεσίας Ἐπιτροπὴ ὀφείλει νὰ συνέλθῃ ἐν διαστήματι δεκαπέντε ἡμερῶν ἢ ταχύτερον, ἐὰν τοῦτο εἶναι ἐφικτὸν, ἀπὸ τῆς χρονολογίας τῆς πράξεως ταύτης, καὶ θέλει ἀποφασίζει κατὰ πλειονοψηφίαν τῶν τριῶν ἐπιλαμβανομένων μερῶν.

Ἄρθρον 2.

Ἡ Ἑλλὰς θέλει καταβάλει τῇ Τουρκίᾳ πολεμικὴν ἀποζημίωσιν ἐκ 4 ἑκατομμυρίων λιρῶν Τουρκικῶν.

Ὁ ἀναγκαῖος διακανονισμὸς, ὅπως διευκολυνθῇ ἡ ταχεῖα καταβολὴ τῆς ἀποζημιώσεως, γενήσεται τῇ συγκαταθέσει τῶν Δυνάμεων κατὰ τρόπον τοιοῦτον, ὥστε νὰ μὴ προσβάλῃ τὰ κεκτημένα δικαιώματα τῶν ἀρχαίων δανειστῶν, κατόχων τίτλων τοῦ δημοσίου χρέους τῆς Ἑλλάδος.

Πρὸς τοῦτο θέλει ἱδρυθῇ ἐν Ἀθήναις Διεθνὴς Ἐπιτροπὴ ἐκ τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν μεσολαβουσῶν Δυνάμεων, ἑκάστης αὐτῶν διοριζούσης ἀνὰ ἓν μέλος. Ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις θέλει προκαλέσει τὴν ψήφισιν νόμου ἐκ τῶν προτέρων ἀρεστοῦ ταῖς Δυνάμεσι, κανονίζοντος τὴν λειτουργίαν τῆς Ἐπιτροπῆς, καὶ καθ’ ὃν ἡ εἴσπραξις καὶ ἡ διάθεσις προσόδων ἐπαρκῶν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ διὰ τὴν πολεμικὴν ἀποζημίωσιν δανείου καὶ τῶν ἄλλων ἐθνικῶν χρεῶν θέλουσι τεθῆ ὑπὸ τὸν ἀπόλυτον ἔλεγχον τῆς εἰρημένης Ἐπιτροπῆς.

Ἄρθρον 3.

Μὴ θιγομένης τῆς ἀρχῆς τῶν ἀτελειῶν καὶ προνομίων, ὧν οἱ Ἕλληνες ὑπήκοοι ἀπέλαυον πρὸ ποῦ πολέμων ἐν ἴσῃ μοίρᾳ πρὸς τοὺς ὑπηκόους τῶν ἄλλων Κρατῶν, εἰδικαὶ συμφωνίαι θέλουσι συνομολογηθῇ πρὸς πρόληψιν καταχρήσεως τῶν προξενικῶν ἀτελειῶν, πρὸς παρακώλυσιν τῶν προσκομμάτων εἰς τὴν κανονικὴν διεξαγωγὴν τῆς δικαιοσύνης, πρὸς ἐξασφάλισιν τῆς ἐκτελέσεως τῶν ἐκδεδομένων ἀποφάσεων καὶ πρὸς προφύλαξιν τῶν συμφερόντων τῶν ὀθωμανῶν καὶ ξένων ὑπηκόων ἐν ταῖς μετὰ τῶν Ἑλλήνων ὑπηκόων διαφοραῖς αὐτῶν, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν πτωχεύσεων.

Ἄρθρον 4.

Δέκα πέντε ἡμέρας μετὰ τὴν κύρωσιν τῶν προκαταρκτικῶν τούτων τῆς εἰρήνης ἢ ταχύτερον, ἐὰν τοῦτο ᾗ ἐφικτὸν, Ἕλληνες ἀπεσταλμένοι φέροντες τὴν ἀπαιτουμένην πληρεξουσιότητα, θέλουσιν ἀφιχθῆ εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπως προβῶσι μετὰ τῶν Ὀθωμανῶν Πληρεξουσίων εἰς τὴν ἐκπόνησιν καὶ ὑπογραφὴν τῆς ὁριστικῆς συνθήκης τῆς εἰρήνης. Ἡ συνθήκη αὕτη θέλει συνομολογηθῇ ἐπὶ τῇ βάσει τῶν συμπεφωνημένων διὰ τῆς παρούσης πράξεως καὶ θέλει πρὸς τοῦτο περιέχει ρήτρας περὶ ἀνταλλαγῆς τῶν ἐν πολέμῳ αἰχμαλώτων περὶ ἀμνηστείας, περὶ ἐλευθέρας μεταναστεύσεως τῶν κατοίκων τῶν ἀντιπαραχωρουμένων διαμερισμάτων, ὡς καὶ περὶ τοῦ τρόπου τῆς ἀποζημιώσεως τῶν ἰδιωτῶν κατὰ λόγον τῶν ὑπὸ τῶν Ἑλληνικῶν στρατευμάτων προξενηθεισῶν ζημιῶν. Θέλει περιέχει ἐπίσης διατάξεις περὶ τῆς ἀποκαταστάσεως τῶν ταχυδρομικῶν καὶ τηλεγραφικῶν σχέσεων, συμφώνως πρὸς τὰς γενικὰς συμφωνίας, αἵτινες κανονίζουσι τὸ θέμα.

Ἄρθρον 5.

Διαπραγματεύσεις ἄρξονται ἐπίσης ἐν Κωνσταντινουπόλει ὅπως ἐντὸς προθεσμίας τριῶν μηνῶν συνομολογηθῶσιν αἱ ἑπόμεναι συμφωνίαι:

α′ Σύμβασις κανονίζουσα τὰ ζητήματα τῶν διαμφισβητουμένων ἐθνικοτήτων ἐπὶ ταῖς βάσεσι τοῦ κατὰ τὸ 1876 συζητηθέντος μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος σχεδίου.

β′ Προξενικὴ σύμβασις κατὰ τοὺς ὑπὸ τοῦ 3ού ἄρθρου προβλεπομένους ὄρους.

γ′ Σύμβασις ἐκδόσεως πρὸς ἀμοιβαίαν παράδοσιν τῶν ἐγκληματιῶν τοῦ κοινοῦ δικαίου, καὶ

δ′ Σύμβασις πρὸς καταστολὴν τῆς λῃστείας ἐπὶ τῶν κοινῶν συνόρων.

Ἄρθρον 6.

Ἡ ἐμπόλεμος κατάστασις μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος θέλει καταπαύσει εὐθὺς ὡς ὑπογραφῇ ἡ παροῦσα πρᾶξις.

Ἡ ἐκκένωσις τῆς Θεσσαλίας θέλει πραγματωθῆ ἐν διαστήματι ἑνὸς μηνὸς ἀφ’ ἧς στιγμῆς αἱ Δυνάμεις ἀναγνωρίσωσιν ὡς ἐκπληρωθέντας τοὺς ὄρους τοὺς προβλεπομένους ἐν ταῖς δύο τελευταίαις παραγράφοις τοῦ 2ου ἄρθρου καὶ ὁρισθῇ ὑπὸ τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς ἡ ἐποχὴ τῆς δημοσιεύσεως τοῦ διὰ τὴν πολεμικὴν ἀποζημίωσιν δανείου συμφώνως πρὸς τὰς διατάξεις τοῦ οἰκονομικοῦ κανονισμοῦ τοῦ μνημονευομένου ἐν τῷ ρηθέντι ἄρθρῳ.

Ὁ τρόπος τῆς ἐκκενώσεως καί τῆς παραδόσεως εἰς τὰς Ἑλληνικὰς Ἀρχὰς τῶν ἐκκενωθεισῶν χωρῶν θέλει καθορισθῇ ὑπὸ τῶν ἀντιπροσώπων τῶν δύο ἐνδιαφερομένων μερῶν τῇ συνδρομῇ τῶν ἀπεσταλμένων τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.
Ἄρθρον 7.

Ἅμα τῇ ὑπογραφῇ καὶ κυρώσει τῆς προκειμένης πράξεως θέλουσιν ἐπαναληφθῇ αἱ ὁμαλαὶ σχέσεις μεταξὺ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος· οἱ ἑκατέρου τῶν Κρατῶν ὑπήκοοι, ὧν ἡ ἐνώπιον τοῦ νόμου θέσις εἶνε κανονικὴ, θὰ δύνανται νὰ διαμένωσι καὶ κυκλοφορῶσιν ἐλευθέρως, ὡς καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν, ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς ἑτέρας Ἐπικρατείας καὶ ἡ ἐλευθερία τοῦ ἐμπορίου καὶ τῆς ναυτιλίας θ’ ἀποκαταστῇ ἀμοιβαίως.

Ἀμφότερα τὰ μέρη ἐπιφυλάσσονται ὅπως συνομολογήσωσι ὑστέραν συνθήκην ἐμπορίου καὶ ναυτιλίας.

Ἄρθρον 8.

Ἅμα τῇ κυρώσει τῆς προκειμένης πράξεως τὰ Προξενεῖα θὰ δύνανται ν’ ἀποκαταστῶσι καὶ νὰ λειτουργήσωσιν ἐν ταῖς δύο χώραις, τῇ συνδρομῇ τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Δυνάμεων τῶν ἐπιφορτισμένων κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ Πολέμου τὰ συμφέροντα τῶν ὁμοεθνῶν αὐτῶν.

Μέχρι τῆς συνομολογήσεως καὶ ἄρξεως τῆς ἰσχύος τῆς συμβάσεως περὶ ἃς προνοεῖ τὸ ὄρθρο 5 § Β′, οἱ Πρόξενοι θὰ ἐνασκῶσι τὰ διοικητικὰ αὐτῶν καθήκοντα ἐπὶ τῶν αὐτῶν καὶ πρὸ τοῦ πολέμου βάσεων.

Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὰς δικαστικὰς ὑποθέσεις μεταξὺ ὑπηκόων Ὀθωμανῶν καὶ ὑπηκόων Ἑλλήνων, αἱ μὲν εἰσαχθεῖσαι ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων πρὸ τῆς ἡμερομηνίας τῆς κηρύξεως τοῦ πολέμου θὰ ἐξακολουθήσωσι διεπόμεναι ἐν Τουρκίᾳ ὑπὸ τῶν πρὸ τοῦ πολέμου ἰσχυόντων, αἱ δ’ ὑποθέσεις, αἵτινες ἀνεφύησαν μετὰ τὴν κήρυξιν τοῦ πολέμου, θὰ διέπωνται ἐν Τουρκίᾳ ὑπὸ τῶν ἀρχῶν τοῦ εὐρωπαϊκοῦ δικαίου ἐπὶ τῇ βάσει τῆς τουρκοσερβικῆς Συμβάσεως τῆς 26 Φεβρουαρίου (9 Μαρτίου) 1896.

Ἄρθρον 9.

Ἐν περιπτώσει διαφωνιῶν κατὰ τὴν διεξαγωγὴν τῶν διαπραγματεύσεων μεταξὺ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος, τὰ διαμφισβητούμενα θέματα θὰ δύνανται νὰ ὑποβληθῶσιν ὑπὸ τοῦ μὲν ἢ ὑπὸ τοῦ δὲ τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν εἰς τὴν διαιτησίαν τῶν ἐν Κων/πόλει Ἀντιπροσώπων τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ὧν αἱ ἀποφάσεις ἔσονται ὑποχρεωτικαὶ δι’ ἀμφοτέρας τὰς Κυβερνήσεις. Ἡ διαιτησία αὕτη θὰ δύναται ν’ ἀσκῆται ἢ ἀπὸ κοινοῦ ἢ τῇ εἰδικῇ ὑποδείξει τῶν ἐνδιαφερομένων καὶ εἴτε ἀπ’ εὐθείας εἴτε δι’ εἰδικῶν ἐπιτρόπων.

Ἐν περιπτώσει ἰσοψηφίας οἱ διαιτηταὶ θέλουσιν ἐκλέγει ἐπιδιαιτητήν.

Ἄρθρον 10.

Αἱ διατάξεις τῆς συνομολογηθείσης τῇ 24 Μαΐου 1881 συμβάσεως περὶ παραχωρήσεως τῆς Θεσσαλίας εἰς τὴν Ἑλλάδα διατηροῦνται, πλὴν τῶν διὰ τῆς παρούσης πράξεως τροποποιουμένων.

Ἡ Πύλη ἐπιφυλάσσεται νὰ προσαγάγῃ τὰς προτάσεις αὐτῆς πρὸς κανονισμὸν τῶν ἀπὸ τῆς ῥηθείσης συμβάσεως ἀπορρεόντων ζητημάτων ἐνώπιον τῶν Δυνάμεων αἵτινες ὑπέγραψαν αὐτὴν καὶ ὧν τὰς ἀποφάσεις ὀφείλει ν’ ἀποδεχθῇ ἡ Ἑλλάς.
Ἄρθρον 11.

Ὅπως ἐξασφαλισθῇ ἡ τήρησις σχέσεων ἀγαθῆς γειτονίας μεταξὺ τῶν δύο κρατῶν, αἱ Κυβερνήσεις τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος θ’ ἀναλάβωσι τὴν ὑποχρέωσιν νὰ μὴ ἀνέχονται ταῖς ἐπὶ τοῦ ἐδάφους αὐτῶν ἐνεργείας φύσεως τοιαύτης, ὥστε νὰ διαταράσσηται ἡ ἀσφάλεια καὶ ἡ τάξις ἐν τῷ γειτονικῷ Κράτει.

Τελικὸν ἄρθρον.

Εὐθὺς ὡς ἡ παροῦσα πρᾶξις περιβληθῇ τὴν ἔγκρισιν τῆς Α.Α.Μ. τοῦ Σουλτάνου, ἥτις δοθήσεται ἐντὸς ὀκταημέρου προθεσμίας, αἱ ἐν αὐτῇ περιεχόμεναι ῥῆτραι θέλουσιν ἀνακοινωθῇ παρὰ τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Μ. Δυνάμεων, τῷ Ἀνακτοβουλίῳ τῶν Ἀθηνῶν καὶ καταστῆ ἐκτελεσταί.

Ἐγένετο εἰς διπλοῦν ἐν Κωνσταντινουπόλει τῇ 6/18 Σεπτεμβρίου 1897.

Τ. Σ. Τεφβὶκ Τ. Σ. Κάλιτς
» Νελίδωφ
» Π. Καμπὼν
» Φίλιππος Κάῤῥυ
» Σάουρμα
» Πάνσα

Πιστοποιεῖται σύμφωνον τῷ πρωτοτύπῳ

Ἐν Βαθυρρύακῳ, τῇ 21 Σεπτεμβρίου 1897
Ὁ Πρεσβευτὴς τῆς Αὐστροουγγαρίας
Τ. Σ. Κάλιτς
Α′.
Δήλωσις προσηρτημένη εἰς τὴν Προκαταρκτικὴν πρᾶξιν τῆς εἰρήνης τῆς 6/18 Σεπτεμβρίου 1897.

Προβαίνων εἰς τὴν ὑπογραφὴν τῶν ὑπὸ σημερινὴν ἡμερομηνίαν προκαταρκτικῶν τῆς εἰρήνης ἡ Αὐτοῦ Ἐξοχότης ὁ Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος τοῦ Σουλτάνου δηλοῖ ὅτι ἐν τῷ πνεύματι τῆς Ὀθωμανικῆς Κυβερνήσεως ἡ μεσολάβησις, ἥτις ἐξησκήθη ἄρτι ὑπὸ τῶν ἓξ Μεγάλων Δυνάμεων πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης καὶ πρὸς καθορισμὸν τῆς βάσεως τῶν μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος σχέσεων ἐν τῷ μέλλοντι, οὐδαμῶς θέλει ἐπηρεάσει τὴν πρὸς διαιτησίαν ἐντολὴν, ἣν δύνανται νὰ κληθῶσι τυχὸν οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν ῥηθεσῶν Δυνάμεων ν’ ἀσκήσωσι δυνάμει τοῦ 9ου ἄρθρου τῶν προκαταρκτικῶν τούτων τῆς εἰρήνης, καὶ ὅτι συνεπῶς οἱ διαιτηταὶ θέλουσιν ἔχει, κατὰ κανόνα, πληρεστάτην ἐλευθερίαν ὡς πρὸς τὴν ἐκτίμησιν τῶν θεμάτων ἢ τῶν ζητημάτων, ἅτινα ἄθελον ὑποβληθῆ αὐτοῖς ὑπὸ τῶν μερῶν.

Αἱ αὐτῶν Ἐξοχότητες οἱ Πρεσβευταὶ λαμβάνουσιν ὑπὸ σημείωσιν τὴν παρατήρησιν ταύτην καὶ ἀναγνωρίζουσιν ὅτι εἶναι σύμφωνος τῇ ἐννοίᾳ τοῦ 9ου ἄρθρου.

Τεφβὶκ Κάλιτς
Νελίδωφ
Π. Καμπὼν
Φίλιππος Κάρρυ
Σάουρμα
Πάνσα.
Β′.
Δήλωσις προσηρτημένη εἰς τὴν Προκαταρκτικὴν πρᾶξιν τῆς Εἰρήνης τῆς 6/18 Σεπτεμβρίου 1897.

Εὐθὺς μετὰ τὴν ὑπογραφὴν τῶν προκαταρκτικῶν τῆς εἰρήνης αἱ ἐν Θεσσαλίᾳ Ὀθωμανικαὶ ἀρχαὶ θέλουσι προσκληθῆ νὰ συνεννοηθῶσι μετὰ τῶν Ἑλλήνων ἀπεσταλμένων, ὅπως ἐξασφαλίσωσι τὴν εἰς τὰς ἑστίας αὐτῶν παλινόστησιν τῶν Θεσσαλῶν μεταναστῶν.

Ἐν περιπτώσει δυσχερειῶν θέλουσι προστρέξει εἰς ἐπιτρόπους τῶν μεσολαβουσῶν Δυνάμεων.

Τεφβὶκ Κάλιτς
Νελίδωφ
Π. Καμπὼν
Φίλιππος Κάρρυ
Σάουρμα
Πάνσα.
Γ′.
Δήλωσις προσηρτημένη εἰς τὴν Προκαταρκτικὴν πρᾶξιν τῆς εἰρήνης τῆς 6/18 Σεπτεμβρίου 1897.

Τὸ 4ον ἄρθρον τῶν προκαταρκτικῶν καθορίζει ὅτι ἡ ὁριστικὴ Συνθήκη θέλει περιλαμβάνει ῥήτραν σχετικὴν πρὸς τὴν ἀμνηστείαν.

Πρὸς διευκόλυνσιν τῆς μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν ἐπαναλήψεως τῶν σχέσεων καὶ πρὸς ἐπιτάχυνσιν τῆς ἐπανόδου τῶν οἰκείων ὑπηκόων, συνεφωνήθη ὅτι εὐθὺς μετὰ τὴν κύρωσιν τῆς προκαταρκτικῆς πράξεως τῆς εἰρήνης γενικὴ ἀμνηστεία θέλει προκηρυχθῆ ἀμφοτέρωθεν διὰ τοὺς ὑπηκόους τῶν χωρῶν τοὺς ἐνοχοποιηθέντας ἕνεκεν τοῦ πολέμου.

Τεφβὶκ Κάλιτς
Νελίδωφ
Π. Καμπὼν
Φίλιππος Κάρρυ
Σάουρμα
Πάνσα.

Ἡ ἄνωθι ὑπογραφὴ τοῦ Ὀθωμανοῦ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν Ὑπουργοῦ, ἐκτυπωθεῖσα συνεπείᾳ ὑλικοῦ λάθους, θέλει θεωρηθῇ ὡς ἄκυρος καὶ μὴ ὑπάρχουσα.

Τῇ 15/27 Σεπτεμβρίου 1897,
Ὁ Ἐξουσιοδοτημένος πρύτανης
(ὑπογ.) ΟΝΟΥ.

Ἐν τῷ προοιμίῳ τῆς προκαταρκτικῆς πράξεως τῆς εἰρήνης τῆς 6/18 Σεπτεμβρίου 1897 ἀντὶ «ď Autriche et ď Hongrie» ἀνάγνωθι «ď Autriche-Hongrie».

Τῇ 17)29 Σεπτεμβρίου 1897
Ὁ ἐξουσιοδοτημένος πρύτανης
(ὑπογ.) ΟΝΟΥ.
ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Γενικὴ περιγραφὴ τῆς νέας Ἑλληνοτουρκικῆς ὁροθετικῆς γραμμῆς ἐν Θεσσαλίᾳ κατὰ τὸν εἰς κλίμακα 1/50000 χάρτην τῶν Ἑλληνοτουρκικῶν συνόρων ἐκπονηθέντα διὰ τὸν Ἐπιτροπὴν τῆς ὁροθεσίας τοῦ 1881.

Ἡ νέα ὁροθετικὴ γραμμὴ ἀναχωρεῖ ἐκ τοῦ κόλπου τῆς Θεσσαλονίκης κατὰ τὰς ἐκβολὰς τοῦ χειμάρρου Ποταμοῦλι, ἀκολουθεῖ τὸν χείμαρρον τοῦτον μέχρι τοῦ σημείου Παππαποῦλι, εἶτα κατευθύνεται Βορειοδυτικῶς ἐπὶ τῆς ἀρχαίας μεθορίου, ἣν συναντᾷ ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ Καραγάτσια (ὑψόμετρον 1063 ποδῶν) ἀφιεμένη τὰ Καλύβια Αἰγανιώτικα τῇ Ἑλλάδι.

Διευθύνεται ἀκολούθως πρὸς τὴν Κρανιὰν καὶ τὴν Ραψάνην, ἀφιεμένη τὰ δύο ταῦτα χωρία εἰς τὴν Ἑλλάδα. Περιβάλλει πρὸς νότον τὰς κορυφὰς Ἀναλήψεως Ραψανιωτικῆς (3268 π. καὶ τοῦ Σοποτοῦ 4072 π.). Ἀπὸ τῆς κορυφῆς τοῦ Σοποτοῦ κατευθύνεται πρὸς τὸν Νεζερὸν, ἀκολουθοῦσα σχεδὸν τοὺς πρόποδας τῶν πρὸς ἀνατολὰς τῆς λίμνης τοῦ Νεζεροῦ κλιτύων καὶ συναντᾷ τὴν ἀρχαίαν χάραξιν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Νεζεροῦ.

Ἐκ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου κατέρχεται αὖθις πρὸς νότου, ἀκολουθοῦσα τοὺς πρόποδας τῶν πρὸς δυσμὰς τῆς λίμνης τοῦ Νεζεροῦ κλιτύων μέχρι συναντήσεως τοῦ ρείθρου Κοδριτσιώτικο· ἐκεῖθεν διευθύνεται πρὸς τὸ ὕψωμα τῆς Κοκκινόπετρας νοτιοανατολικῶς τοῦ Γοδαµάν. Ἀπὸ τῆς Κοκκινόπετρας διευθύνεται δυτικῶς, διασχίζει τὴν κοιλάδα τῆς Ἀργυρουπόλεως, συναντᾷ τὸ ἀντέρεισμα πρὸς ἀνατολὰς τοῦ Βαλέτσικο 3671 π. εἰς ἀπόστασιν περίπου δύο χιλιομέτρων τῆς κορυφῆς ταύτης. Ἀπὸ τοῦ σημείου τούτου ἀκολουθεῖ γραμμὴν σχεδὸν παράλληλον τῆς ἀρχαίας μεθορίου καὶ ἀπέχουσαν ἀπ’ αὐτῆς δύο περίπου χιλιόμετρα, παρέρχεται δὲ τὰς κορυφὰς τοῦ Μενεξὲ καὶ τοῦ αὐχένος Μελούνας μέχρι σημείου πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Λιγαριά.

Εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου περίπου δυτικῶς τῆς Λιγαριᾶς κατευθύνεται πρὸς νότον ἐπὶ μήκους περίπου τριῶν χιλιομέτρων, εἶτα ἀναλαμβάνει τὴν δυτικὴν διεύθυνσιν καὶ συναντᾷ τὴν ἀρχαίαν μεθόριον πρὸς βορρᾶν τοῦ Κουρτσιόβαλι (1900 π.) Ἐκεῖθεν περιβάλλει τὸ χωρίον Κουρτσιόβαλι δυτικῶς καὶ ἀναλαμβάνει πρὸς νότον τοῦ χωρίου τούτου τὴν ἀνατολικὴν διεύθυνσιν, διερχομένη πρὸς βορρᾶν τῆς κορυφῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (2066. π.) περιβάλλει κατόπιν τὸ συμπαγὲς τοῦ ὄρους Λοσφάκι ἀκολουθοῦσα τοὺς πρόποδας τῶν κλιτύων τοῦ συμπαγοῦς τούτου ἀνατολικῶς ἀφίνουσα τῇ Ἑλλάδι τὴν ἀπὸ Τυρνάβου εἰς Μελούναν ὁδόν. Ἡ γραμμὴ συναντᾷ τὴν ἀρχαίαν μεθόριον ἐπὶ τῆς κορυφῆς (1200 π.) εἰς ἀπόστασιν τριῶν περίπου χιλιομέτρων βορειοδυτικῶς τοῦ Τυρνάβου.

Ἀποχωρίζεται ἐκ νέου τοῦ ἀρχαίου ὁρίου ἐν Μπέη Δερβένι, εἰς τὰς ὄχθας τοῦ ποταμοῦ Τιταρησίου (Ξεριᾶ), περιβάλλει πρὸς ἀνατολὰς τὸ συμπαγὲς τοῦ ὄρους Σιδεροπάλουκο (1694 π.) καὶ συναντᾷ τὸν Πηνειὸν εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου πρὸς δυσμὰς Γουνίτσης· ἐκεῖθεν διευθύνεται πρὸς νότον καὶ νοτιοανατολικῶς τοῦ Κουτσοχέρου καὶ ἀλλάσσει διεύθυνσιν πρὸς δυσμὰς διερχομένη εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου περίπου πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου τούτου. Διέρχεται ἐκ νέου τὸν Πηνειὸν καὶ ἀκολουθεῖ τοὺς πρὸς τὴν ἀριστερὰν ὄχθην τοῦ ποταμοῦ πρόποδας τῶν κλιτύων διευθυνομένη πρὸς δυσμὰς μέχρι τῆς κορυφῆς Μπαμποῦ (2147 π.) ἣν περιβάλλει πρὸς νότον· ἀνέρχεται εἶτα πρὸς βορρᾶν ἀκολουθοῦσα τὴν γραμμὴν τῶν ἀποτόμων ὑψωμάτων, ἀφίνει πρὸς ἀνατολὰς τὴν κορυφὴν τοῦ Μπαμποῦ καὶ ἐξακολουθεῖ βαίνουσα πρὸς βορρν μέχρις ἀποστάσεως ἑνὸς χιλιομέτρου νοτιοδυτικῶς τῆς κορυφῆς (1600 π.), διευθύνεται εἶτα δυτικῶς ἀκολουθοῦσα γραμμὴν ἀπέχουσαν δύο χιλιόμετρα περίπου τῆς ἀρχαίας μεθορίου, ἣν συναντᾷ εἰς τὴν ὑπὸ ταύτης σχηματιζομένην γωνίαν πρὸς βορρᾶν τοῦ Γκριτζάνου.

Ἡ νέα γραμμὴ τέμνει πρὸς δυσμὰς τοῦ Ἐλευθεροχωρίου τὴν γωνίαν, ἧς ἡ κορυφὴ εὑρίσκεται ἐπὶ το ὑψώματος (1742 π.)

Ἡ μεθόριος ἀκολουθεῖ τὴν ἀρχαίαν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς τῆς Γκόρζας (3196 π.). Ἐκεῖθεν δὲ διευθύνεται πρὸς βορρᾶν ἐπὶ τοῦ τριγωνομετρικοῦ σημείου Βαρβέρι, ἔνθα συναντᾷ τὴν παλαιάν μεθόριον. Ἀκολουθεῖ ταύτην μέχρι Πικνάδας καὶ εἶτα διευθύνεται πρὸς τὴν κορυφὴν τῆς Μυτρίτζας (4418 π.).

Ἐκ Μυτρίτζας ἀκολουθεῖ τὴν ἀρχαίαν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς Νασάδικα, κειμένης νοτιοδυτικῶς τοῦ χωρίου Κερασιὰ Σίνου. Ἐκ δὲ τοῦ Ναζάδικου διευθύνεται πρὸς δυσμὰς πρὸς τὴν κορυφὴν τῆς Κουτζουροῦ (1916 π.), ἔνθα συναντᾷ τὴν παλαιὰν χάραξιν διερχομένη εἰς ἴσην ἀπόστασιν τοῦ χωρίου Κριτσατάδες καὶ τῆς κορυφῆς (2555 π.) ἣν ἀφίνει τῇ Τουρκίᾳ. Ἐκ τῆς κορυφῆς τῆς Κουτζουροῦ ἀκολουθεῖ τὴν παλαιὰν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς τοῦ Ἁγίου Ἠλία· ἐκ τοῦ σημείου τούτου διευθύνεται κατ’ εὐθεῖαν πρὸς τὴν κορυφὴν Δζούμα-Ψητή, διερχομένη πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Κερασιά.

Ἐκ Δζούμας-Ψητῆς ἀκολουθεῖ τὴν παλαιὰν χάραξιν μέχρι τῆς κορυφῆς Βούλγαρη. Ἐκεῖθεν δὲ διευθύνεται [...]δὸν κατ’ εὐθεῖαν γραμμὴν πρὸς τὴν κορυφὴν τῆς Τζουμανάλτας (3091 π.) βορειοδυτικῶς τοῦ Νοστροβοῦ, ἔνθα συναντᾷ τὴν παλαιὰν χάραξιν, ἣν καὶ ἀκολουθεῖ μέχρι τῆς γωνίας ποῦ σχηματίζει εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου νοτιοδυτικῶς τοῦ χωρίου Σαγιάδα.

Ἐκ τῆς γωνίας ταύτης, ἡ νέα ὁροθετικὴ γραμμὴ διευθύνεται νοτιοδυτικῶς πρὸς τὴν κορυφὴν τοῦ Γριμπόβου (4786 π.), ἣν περιβάλλει κατὰ νότον· λαμβάνει ἐφεξῆς τὴν δυτικὴν διεύθυνσιν, διέρχεται εἰς ἀπόστασιν 500 μέτρων πρὸς βορρᾶν τοῦ χωρίου Γενεράλη, εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου πρὸς βορρᾶν τῆς κορυφῆς (4000 π.), παρέρχεται τὸ ὀροπέδιον εἰς τὸ ἄκρον τοῦ ὁποίου εὕρηται ἡ κορυφὴ αὕτη, διέρχεται εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου νοτίως τῆς κορυφῆς (4200 π.) κατέρχεται εἶτα κατ’ εὐθεῖαν πρὸς νότον, διερχομένη εἰς ἀπόστασιν 500 μέτρων πρὸς δυσμὰς τοῦ χωρίου Μαλακάσι, διαβαίνει τὸν Πηνειὸν εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου δυτικῶς τῆς παρὰ τὸ ὑψόμετρον 2180 γεφύρας, διέρχεται εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς χιλιομέτρου ἀνατολικῶς τῆς κορυφῆς (3700 π.), συναντᾷ τὸν ἐκ τῆς κορυφῆς Δοκίμι κατερχόμενον χείμαρρον πρὸς δυσμὰς τῆς κορυφῆς τοῦ Κιζιλ-Τεπέ. Ἀκολουθεῖ τὸν ῥοῦν τοῦ χειμάρρου τούτου μέχρι τῆς κορυφῆς Δοκίμι (6244 π.), ἔνθα συναντᾷ τὴν παλαιὰν χάραξιν, καὶ ἔνθα περατοῦται ἡ διαρρύθμισις τῶν συνόρων.

Τεφβὶκ Κάλιτς
Νελίδωφ
Π. Καμπὼν
Φίλιππος Κάρρυ
Σάουρμα
Πάνσα.
Πιστοποιεῖται σύμφωνον τῷ πρωτοτύπῳ.
Ἐν Βαθυρρύακι, τῇ 2 Σεπτεμβρίου 1897.
Ὁ Πρεσβευτὴς τῆς Αὐστροουγγαρίας
ὑπογ. Κάλιτς