Νόμος Ν/1864
| Νόμος Ν′ [=50]/1864 Περὶ ἰσχύος τῆς μεταξὺ Ἑλλάδος, Γαλλίας, Μεγάλης Βρετανίας καὶ Ῥωσσίας Συνθήκης περὶ ἑνώσεως τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος. |
 Δείτε επίσης: σχετικό λήμμα. ΦΕΚ 25 Α΄ - 17.06.1864
|
Κυροῦμεν τὸν ἑπόμενον Νόμον, ψηφισθέντα ὑπὸ τῆς ἐν Ἀθήναις Δευτέρας Ἐθνικῆς τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως, καὶ διατάσσομεν τὴν δημοσίευσιν αὐτοῦ.
Ἡ μεταξὺ Ἑλλάδος, ἀφ’ ἑνὸς, καὶ Ἀγγλίας, Γαλλίας καὶ Ῥωσσίας, ἀφ’ ἑτέρου, συνομολογηθεῖσα, ἐν Λονδίνῳ, τὴν δεκάτην ἑβδόμην (εἰκοστὴν ἐννάτην) Μαρτίου ἐνεστῶτος ἔτους Συνθήκη περὶ ἑνώσεως τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, συγκειμένη ἐκ δέκα ἄρθρων, τῆς ὁποίας τὸ κείμενον ἕπεται, θέλει ἔχει πλήρη καὶ νόμιμον ἰσχύν.
Ἐν Ἀθήναις, τὴν 28 Μαρτίου 1864.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
| Ἐθεωρήθη καὶ ἐτέθη | |
| ἡ μεγάλη τοῦ Κράτους σφραγίς, | |
| Ἐν Ἀθήναις, τὴν 14 Ἀπριλίου 1864. | |
| Ὁ ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης Ὑπουργός, | |
| Α. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ. | ΘΕΟΔΩΡΟΣ Η. ΔΗΛΙΓΙΑΝΝΗΣ. |
Δηλοποιοῦμεν ὅτι, διαπραχθείσης, ἐν Λονδίνῳ, τὴν δεκάτην ἑβδόμην (εἰκοστὴν ἐννάτην) Μαρτίου τοῦ χιλιοστοῦ ὀκτακοσιοστοῦ ἑξηκοστοῦ τετάρτου ἔτους, μεταξὺ Ἡμῶν τε καὶ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Γάλλων, τῆς Αὐτῆς Μεγαλειότητος τῆς Βασιλίσσης τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας καὶ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, Συνθήκης περὶ ἑνώσεως τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, ἧς τὸ κείμενον ἕπεται:
Ἡ Αὐτῆς Μεγαλειότης ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας ἐδήλωσεν εἰς τὴν Βουλὴν τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων, ὅτι, ὅπως ἑνώσῃ τὰς Νήσους ταύτας μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, ἦν πρόθυμος, ἐὰν ἐξέφραζεν τοιαύτην εὐχὴν ἡ Ἰόνιος Βουλὴ, νὰ ἐγκαταλίπῃ τὴν προστασίαν τῶν Νήσων τούτων, ἥτις εἶχεν ἀνατεθῇ εἰς τὴν Αὐτῆς Μεγαλειότητα διὰ τῆς ἐν Παρισίοις, τῇ 21 Ὀκτωβρίου (5 Νοεμβρίου) 1815, μεταξὺ τῶν Αὐλῶν τῆς Αὐστρίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας, τῆς Πρωσσίας καὶ τῆς Ῥωσσίας συνομολογηθείσης Συνθήκης. Της εὐχῆς ταύτης ἐκδηλωθείσης διὰ Ψηφίσματος τῆς ῥηθείσης Βουλῆς, παμψηφεὶ ἐκδοθέντος τῇ 7/19 Ὀκτωβρίου 1863, ἡ Αὐτῆς Βρετανικὴ Μεγαλειότης συνῄνεσε, διὰ τοῦ 1ου ἄρθρου τῆς Συνθήκης τῆς συνομολογηθείσης τῇ 2/14 Νοεμβρίου 1863 μεταξὺ τῆς Αὐτῆς Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος τῆς Αὐστρίας, τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Γάλλων, τοῦ Βασιλέως τῆς Πρωσσίας καὶ τοῦ Αὐτοκράτορος πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, νὰ παραιτήσῃ τὴν προστασίαν ταύτην, ὑπό τινας ὅρους ἐν τῇ μνησθείση Συνθήκῃ διαλαμβανομένους καὶ ἐπεξηγηθέντας κατόπιν διὰ τῶν μεταγενεστέρων πρωτοκόλλων.
Αἱ δὲ Αὐτῶν Μεγαλειότητες ὁ Αὐτοκράτωρ τῆς Αὐστρίας, ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, ὁ Βασιλεὺς τῆς Πρωσσίας καὶ ὁ Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν συνῄνεσαν, διὰ τοῦ αὐτοῦ ἄρθρου καὶ ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς ὅρους, νὰ παραδεχθῶσι τὴν παραίτησιν ταύτην, καὶ ν’ ἀναγνωρίσωσι, σὺν τῇ Αὐτῆς Βρετανικῇ Μεγαλειότητι, τὴν μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἕνωσιν τῶν εἰρημένων Νήσων.
Δυνάμει, τοῦ ἄρθρου 5 τῆς ἐν Λονδίνῳ, τῇ 1/13 Ἰουλίου 1863, ὑπογραφείσης, Συνθήκης, συνεφωνήθη πρὸς τούτοις ὁμοφώνως μεταξὺ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Γάλλων, τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος καὶ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Αὐτοκράτορος πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, ὅτι αἱ Ἰόνιοι Νῆσοι, ὅταν ἡ μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἕνωσίς των τελεσθῇ, ὡς προεῖδε τὸ ἄρθρον 1 τῆς αὐτῆς Συνθήκης, θέλουσι συμπεριληφθῇ ἐν τῇ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος συνομολογηθείσῃ ἐγγυήσει ὑπὸ τῶν Αὐλῶν τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ῥωσσίας διὰ τῆς ἐν Λονδίνῳ, τῇ 25 Ἀπριλίου (7 Μαΐου) 1832, ὑπογραφείσης Συνθήκης.
Ἑπομένως, σύμφωνα πρὸς τοὺς ὄρους τῆς Συνθήκης τῆς 1/13 Ἰουλίου 1863 καὶ πρὸς τοὺς ὅρους τοῦ ἄρθρου 6 τῆς Συνθήκης τῆς 2/11 Νοεμβρίου, δι’ οὗ οἱ Αὐλαὶ τῆς Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ῥωσσίας, ὡς Δυνάμεις ἐγγυήτριαι ὑπὲρ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, ἐπεφυλάξαντο νὰ συνάψωσι Συνθήκην μετὰ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὡς πρὸς τὰς συμφωνίας, ἃς ἡ ἕνωσις τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τῆς Ἑλλάδος δύναται νὰ καταστήσῃ ἀναγκαίας, αἱ ῥηθεῖσαι Αὐτῶν Μεγαλειότητες ἀπεφάσισαν νὰ προβῶσιν εἰς διαπραγματεύσεις μετὰ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων, πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς ἐκτελέσεως τῶν ἀνωτέρω μνημονευθεισῶν διατάξεων.
Ἐπειδὴ δὲ ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων συγκατετέθη εἰς τὴν διάπραξιν τῆς Συνθήκης ταύτης, αἱ ῥηθεῖσαι Αὐτῶν Μεγαλειότητες διώρισαν Πληρεξουσίους Αὐτῶν, ἤτοι·
Ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων, τὸν Κύριον Χαρίλαον Σ. Τρικούπην, Πληρεξούσιον ἐν τῇ Ἐθνικῇ τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσει·Ἡ Αὑτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, τὸν Κύριον Γοδεφρέδον, Βερνάρδον, Ἑῤῥίκον, Ἀλφόνσον, Πρίγκηπα Δὲ Λατοὺρ Δ’ Ὠβέρνιε-Λωραγκαὶ, Ἔκτακτον Πρεσβευτὴν καὶ Πληρεξούσιον παρὰ τῇ Αὐτῆς Βρετανικῇ Μεγαλειότητι, Ἀνώτερου Ταξιάρχην τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Τάγματος τοῦ Λεγεῶνος τῆς Τιμῆς, Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τοῦ Ἐρυθροῦ Ἀετοῦ τῆς Πρωσσίας, Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τῶν Ἁγίων Μαυρικίου καὶ Λαζάρου, κλπ.
Ἡ Αὐτῆς Μεγαλειότης ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας, τὸν Ἐντιμότατον Ἰωάννην, Κόμητα Ῥώσελλ, Ύποκόμητα Ἄμπερλεϋ τοῦ Ἄμπερλεϋ καὶ Ἀρδσάλλα, Ὁμότιμον τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, Ἱππότην τοῦ Εὐγενεστάτου Τάγματος τῆς Περικνημίδος, Σύμβουλον τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος ἐν τῷ Ἰδιαιτέρῳ Αὐτῆς Συμβουλίῳ καὶ Ὑπουργὸν ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν·
Καὶ ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ο Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, τὸν Κύριον Φίλιππον, Βαρῶνα Βρουννὼφ, Ἰδιαίτερον Αὐτοῦ Σύμβουλον ἐν ἐνεργείᾳ, Ἔκτακτον Πρεσβευτὴν καὶ Πληρεξούσιον παρὰ τῇ Αὐτῆς Βρετανικῇ Μεγαλειότητι, Ἱππότην τῶν Ῥωσσικῶν Ταγμάτων, Μεγαλόσταυρον τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Τάγματος τοῦ Λεγεῶνος τῆς Τιμῆς, καὶ Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τοῦ Σωτῆρος τῆς Ἑλλάδος, κλπ., κλπ.·
Οἵτινες ἀνταλλάξανεες τὰ ἑαυτῶν πληρεξούσια, εὑρεθέντα ἐν καλῇ τάξει, συνωμολόγησαν καὶ ὑπέγραψαν τὰ ἐξῆς ἄρθρα:
Ἡ Αὐτῆς Μεγαλειότης ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας ἐπιθυμοῦσα νὰ πραγματοποιήσῃ τὴν εὐχὴν, ἣν ἡ Βουλὴ τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων ἐξέφρασεν, ὑπὲρ τῆς μετὰ τῆς Ἑλλάδος ἑνώσεώς των, συνῄνεσεν, ὑπὸ τοὺς παρακατιὸν διαλαμβανομένους ὅρους, νὰ παραιτήσῃ τὴν προστασίαν τῶν Νήσων Κερκύρας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Λευκάδος, Ἰθάκης, Κυθήρων καὶ Παξῶν, μετὰ τῶν παραρτημάτων αὐτῶν, αἵτινες, διὰ τῆς ἐν Παρισίοις, τῇ 21 Ὀκτωβρίου (5 Νοεμβρίου) 1815, ὑπογραφείσης Συνθήκης ὑπὸ τῶν Πληρεξουσίων τῆς Αὐστρίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας, τῆς Πρωσσίας καὶ τῆς Ῥωσσίας, συνέστησαν ἓν καὶ μόνον ἐλεύθερον Κράτος ὑπὸ τὸ ὄνομα Ἡνωμένη Πολιτεία τῶν Ἰονίων Νήσων, τεθὲν ὑπὸ τὴν ἄμεσον καὶ ἀποκλειστικὴν προστασίαν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας, καὶ τῶν κληρονόμων καὶ διαδόχων Αὐτοῦ.
Ἑπομένως, ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, ἡ Αὐτῆς Βρετανικὴ Μεγαλειότης καὶ ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν, ὡς ὑπογράψαντες τὴν Συνθήκην τῆς 25 Ἀπριλίου (7 Μαΐου) 1832, ἀναγνωρίζουσι τὴν ἕνωσιν ταύτην, καὶ διακηρύττουσιν ὅτι ἡ Ἑλλὰς, ἐντὸς τῶν ὁρίων τῶν διαγραφομένων ὑπὸ τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει μεταξὺ τῶν Αὐλῶν τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ῥωσσίας, ἀφ’ ἑνὸς, καὶ τῆς Ὑψηλῆς Πύλης, ἀφ’ ἑτέρου, διαπραχθείσης Συμβάσεως τῇ 9/21 Ἰουλίου 1832, —συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν Ἰονίων Νήσων,— ἀποτελέσει ἓν Κράτος μοναρχικὸν, ἀνεξάρτητον καὶ συνταγματικὸν, ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Γεωργίου, καὶ ὑπὸ τήν ἐγγύησιν τῶν τριῶν Αὐλῶν.
Αἱ Αὐλαὶ τῆς Γαλλίας, τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ Ῥωσσίας, ὡς Δυνάμεις ἐγγυήτριαι ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος, διακηρύττουσι, τῇ συναινέσει τῶν Αὐλῶν τῆς Αὐστρίας καὶ τῆς Πρωσσίας, ὅτι αἱ νῆσοι Κέρκυρα καὶ Παξοὶ, ὡς καὶ τὰ παραρτήματα αὐτῶν, μετὰ τὴν ἕνωσιν αὐτῶν μετὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Βασιλείου, θέλουσιν ἀπολαύει τῶν πλεονεκτημάτων διηνεκοῦς οὐδετερότητος.
Ἡ Αὑτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ὑποχρεοῦται, τὸ καθ’ Ἑαυτὸν, νὰ τηρῇ τὴν οὐδετερότητα ταύτην.
Ἡ ἕνωσις τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος οὐδεμίαν θέλει ἐπιφέρει μεταβολὴν εἰς τὰ πλεονεκτήματα τὰ παραχωρηθέντα εἰς τὸ ἐμπόριον καὶ τὴν ναυτιλίαν τῶν ἀλλοδαπῶν, δυνάμει Συνθηκῶν καὶ Συμβάσεων συναφθεισῶν ὑπὸ ξένων Δυνάμεων μετὰ, τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος, ὡς Προστάτιδος τῶν Ἰονίων Νήσων.
Πᾶσαι αἱ ἐκ τῶν εἰρημένων συναλλαγῶν, ὡς καὶ ἐκ κανονισμῶν συνδεδεμένων πρὸς αὐτὰς καὶ σήμερον ἐν ἰσχύϊ, πηγάζουσαι ὑποχρεώσεις, διατηρηθήσονται καὶ ἀκριβῶς ἐφαρμοσθήσονται ὡς καὶ μέχρι τοῦδε.
Ἑπομένως, ῥητῶς συνομολογεῖται ὅτι τὰ πλοῖα καὶ τὸ ἐμπόριον τῶν ἀλλοδαπῶν ἐν τοῖς Ἰονίοις λιμέσιν, ὡς καὶ ἡ μεταξὺ τῶν Ἰονίων λιμένων καὶ τῶν τῆς Ἑλλάδος ναυστολία, θέλουσι τυγχάνει τῆς αὐτῆς μεταχειρίσεως, καὶ ἔσονται ἐν τῇ αὐτῇ μοίρᾳ ὡς καὶ πρὸ τῆς ἑνώσεως τῶν Ἰονίων Νήσων μετὰ τῆς Ἑλλάδος, καὶ τοῦτο μέχρι τῆς διαπράξεως νέων Συνθηκῶν ἢ Συμβάσεων πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦ νὰ κανονισθῶσι μεταξὺ τῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν τὰ περὶ ἐμπορίας, ναυτιλίας καὶ τῆς τακτικῆς ὑπηρεσίας τῶν ταχυδρομικῶν συγκοινωνιῶν ζητήματα.
Ἐννοεῖται ὅτι αἱ νέαι Συμβάσεις συναφθήσονται ἐντὸς δέκα πέντε ἐτῶν, ἢ τάχιον, εἰ δυνατόν.
Ἡ μετὰ τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἕνωσις τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων οὐδαμῶς ἀκυρώσει τὰς ὑπὸ τῆς ὑπαρχούσης νομοθεσίας τῶν Νήσων καθιερωμένας ἀρχὰς τῆς ἐλευθερίας τῆς λατρείας καὶ τῆς ἀνεξιθρησκείας· ἑπομένως, τὰ καθιερωθέντα. θρησκευτικὰ δικαιώματα καὶ προνόμια, ὑπὸ τοῦ Α′ καὶ τοῦ Ε′ κεφαλαίου τοῦ Συνταγματικοῦ Χάρτου τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων, καὶ ἰδίως ἡ ἀναγνώρισις τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ὡς Ἐκκλησίας ἐπικρατούσης ἐν ταῖς Νήσοις, ἡ ἀπόλυτος ἐλευθερία τῆς λατρείας ἡ χορηγουμένη εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Κράτους τῆς Προστάτιδος Δυνάμεως καὶ ἡ πλήρης ἀνεξιθρησκεία ἡ πρὸς τὰς ἄλλας χριστιανικὰς κοινότητας ὑποσχεθεῖσα, διατηρηθήσονται, καὶ μετὰ τὴν ἕνωσιν, ἐν ὅλῃ αὐτῶν τῇ ἰσχύϊ.
Ἡ εἰδικὴ προστασία, ἡ ἐγγυηθεῖσα πρὸς τὴν Καθολικὴν Ῥωμαϊκὴν ἐκκλησίαν, ὡς καὶ τὰ πλεονεκτήματα ὧν αὕτη ἤδη ἀπολαύει, διατηρηθήσονται ἐπίσης· καὶ οἱ εἰς τὸ δόγμα τοῦτο ἀνήκοντες ὑπήκοοι θ’ ἀπολαύωσιν ἐν ταῖς Ἰονίοις Νήσοις τῆς αὐτῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῆς ἀναγνωρισθείσης ὡς πρὸς αὐτοὺς, ἐν Ἑλλάδι, διὰ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς 22 Ἰανουαρίου (3 Φεβρουαρίου) 1830.
Ἡ ἀρχὴ τῆς ἀπολύτου ἀστυκῆς καὶ πολιτικῆς ἰσότητος μεταξὺ τῶν ὑπηκόων τῶν διαφόρων δογμάτων, καθιερωμένη ἐν Ἑλλάδι ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Πρωτοκόλλου, θέλει ἐπίσης ἰσχύει ἐν ταῖς Ἰονίοις Νήσοις.
Ἡ Βουλὴ τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων ἐθέσπισε, διὰ Ψηφίσματος ἐκδοθέντος τῇ 7/19 Ὀκτωβρίου 1863, ὅτι τὸ ποσὸν δέκα χιλιάδων λιρῶν στερλινῶν δοθήσεται ἐτησίως εἰς αὔξησιν τῆς ἀνακτορικῆς χορηγίας τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων, κατὰ μηνιαίας δόσεις καταβαλλόμενον, εἰς τρόπον ὥστε ν’ ἀποτελέσῃ τὸν πρῶτον εἰσπρακτέον φόρον ἐπὶ τῶν εἰσοδημάτων τῶν Ἰονίων Νήσων, ἐκτὸς ἂν ληφθῇ πρόνοια κατὰ τοὺς συνταγματικοὺς τύπους περὶ τῆς ἀποτίσεως αὐτοῦ ἐκ τῶν εἰσοδημάτων τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος.
Κατὰ συνέπειαν, ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ὑποχρεοῦται νὰ ἐφαρμόσῃ δεόντως τὸ ψήφισμα τοῦτο.
Ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ τῶν Γάλλων, ἡ Αὐτῆς Μεγαλειότης ἡ Βασίλισσα τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ τῆς Ἰρλανδίας καὶ ἡ Αὑτοῦ Μεγαλειότης ὁ Αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν συνεφώνησαν ὅπως παραιτήσωσιν, ὑπὲρ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α′, ἕκαστος τέσσαρας χιλιάδας λιρῶν στερλινῶν ἐτησίως, ἐκ τῶν ποσῶν ἃς τὸ Ἑλληνικὸν Ταμεῖον ὑποχρεώθη ν’ ἀποτίνῃ ἐτησίως ἑκάστῳ Αὐτῶν, δυνάμει τῆς συμφωνίας τῆς ἐν Ἀθήναις συναφθείσης ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῇ συμπράξει τῶν Ἑλληνικῶν Βουλῶν, κατὰ μῆνα Ἰούνιον τοῦ 1860.
Ῥητῶς συνομολογεῖται ὅτι τὰ τρία ταῦτα ποσὰ, ἀποτελοῦντα κεφάλαιον δώδεκα χιλιάδων λιρῶν στερλινῶν ἐτησίως, προσδιορίζονται, εἰς προσωπικὴν προίκησιν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α′, πρὸς τῇ ἀνακτορικῇ χορηγίᾳ τῇ ὑπὸ τοῦ νόμου τοῦ Κράτους ὁριζομένη. Ἡ εἰς τὸν Ἑλληνικὸν θρόνον ἀνάβασις τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος οὐδεμίαν, ἄλλως τε, θέλει ἐπιφέρει μεταβολὴ εἰς τὰς οἰκονομικὰς ὑποχρεώσεις, ἃς ἡ Ἑλλὰς συνῆψε διὰ τοῦ ἄρθρου 12 τῆς Συμβάσεως τῆς 25 Ἀπριλίου (7 Μαΐου) 1832 πρὸς τὰς Δυνάμεις τὰς ἐγγυηθείσας τὸ δάνειον, οὐδ’ εἰς τὴν ἐκτέλεσιν, τῆς ὑποχρεώσεως ἣν ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις ἀνέλαβε, κατὰ τὸν Ἰούνιον τοῦ 1860, μετὰ τὰς παραστάσεις τῶν τριῶν Αὐλῶν.
Ἡ Αὑτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ὑποχρεοῦται ν’ ἀναδεχθῇ εἰς βάρος Αὑτοῦ πάσας τὰς ὑποχρεώσεις καὶ συμβάσεις τὰς νομίμως. συναφθείσας ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων, ἢ ἐπ’ ὀνόματι αὐτῆς, ὑπὸ τῆς Προστάτιδος Δυνάμεως τῶν Νήσων, συνῳδὰ τῷ Συντάγματι τῶν Ἰονίων Νήσων εἴτε μετὰ τῶν ξένων Κυβερνήσεων, εἴτε μετὰ ἑταιριῶν καὶ ἑταιρικῶν συλλόγων, εἴτε μετ’ ἰδιωτῶν, καὶ ὑπισχνεῖται νὰ ἐκπληρώση τὰς ῥηθείσας ὑποχρεώσεις καὶ συμβόλαια καθ’ ὅλην αὐτῶν τὴν ἔκτασιν, ὡσανεὶ εἶχον συναφθῇ ὑπὸ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος ἢ ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Εἰς τὴν κατηγορίαν ταύτην ὑπάγονται ἰδίως τὸ δημόσιον χρέος τῶν Ἰονίων Νήσων καὶ τὰ εἰς τὴν Ἰόνιον Τράπεζαν, εἰς τὴν θαλασσίαν Ἑταιρίαν, τὴν ὑπὸ τὸ ὄνομα Αὐστριακὸς Λόϋδ γνωστὴν, συμφώνως πρὸς τὴν Ταχυδρομικὴν Σύμβασιν τῆς α′ Δεκεμβρίου 1853, καὶ εἰς τὴν Ἑταιρίαν τοῦ Ἀερόφωτος τῆς Μελίτης καὶ τῆς Μεσογείου, χορηγηθέντα πλεονεκτήματα.
Ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ὑπισχνεῖται νὰ ἀναδεχθῇ εἰς βάρος Ἑαυτοῦ:
α′. — Τὰς χορηγηθείσας συντάξεις εἰς Βρετανοὺς ὑπηκόους ὑπὸ τῆς Ἰονίου Κυβερνήσεως, συμφώνως πρὸς τοὺς περὶ συντάξεων ἰσχύοντας νόμους ἐν ταῖς Ἰονίοις Νήσοις·
β′. — Τὰς ὀφειλομένας ἀποζημιώσεις εἴς τινα ἄτομα, διατελοῦντα ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ τῆς Ἰονίου Κυβερνήσεως, ἅπερ στερηθήσονται τῶν θέσεών των ἕνεκα τῆς μετὰ τῆς Ἑλλάδος ἑνώσεως τῶν Νήσων·
γ′. — Τὰς συντάξεις, ὧν ἀπολαύουσι πολλοὶ ὑπήκοοι Ἰόνιοι, πρὸς ἀμοιβὴν ὑπηρεσιῶν προσενεχθεισῶν εἰς τὴν Ἰόνιον Κυβέρνησιν.
Εἰδικὴ σύμβασις, συνομολογηθησομένη μεταξὺ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος, ὁρίσει τὸν ἀριθμὸν τῶν διαφόρων τούτων συντάξεων, καὶ κανονίσει τὸν τρόπον τῆς ἀποτίσεως αὐτῶν.
Αἱ πολιτικαὶ ἀρχαὶ καὶ αἱ στρατιωτικαὶ δυνάμεις τῆς Αὐτῆς Βρετανικῆς Μεγαλειότητος θέλουσιν ἀποχωρήσει ἐκ τῆς χώρας τῆς Ἡνωμένης Πολιτείας τῶν Ἰονίων Νήσων ἐντὸς τριῶν μηρῶν, ἢ πρότερον, εἰ δυνατὸν, μετὰ τὴν κύρωσιν τῆς παρούσης Συνθήκης.
Ἡ παροῦσα Συνθήκη ἐπικυρωθήσεται, αἱ δ’ ἐπικυρώσεις ἀνταλλαχθήσονται ἐν Λονδίνῳ, ἐντὸς τῆς προθεσμίας ἓξ ἑβδομάδων, ἢ καὶ ταχύτερον, εἰ δυνατόν.
Πρὸς πίστωσιν τούτων, οἱ ἀμοιβαῖοι Πληρεξούσιοι ὑπέγραψαν αὐτὴν καὶ ἐπέθηκαν τὰς ἑαυτῶν σφραγίδας.
Ἐγένετο ἐν Λονδίνῳ, τὴν δεκάτην ἑβδόμην (εἰκοστὴν ἐννάτην) Μαρτίου, ἐν ἔτει σωτηρίῳ χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ τετάρτῳ,
| (Τ. Σ.) Χ. ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ, | (Τ. Σ.) ΛΑΤΟΥΡ Δ’ΩΒΕΡΝΙΕ, |
| (Τ. Σ.) ΡΩΣΣΕΛΛ, | |
| (Τ. Σ.) ΒΡΟΥΝΝΩΦ. |
Ὅθεν εἰς πίστωσιν, ὑπεγράψαμεν τὴν παροῦσαν πρᾶξιν τῆς ἐπικυρώσεως, ἐφ’ ἧς ἐτέθη ἡ τοῦ Βασιλείου Ἡμῶν Σφραγίς.
Ἐξεδόθη ἐν Ἀθήναις, τὴν εἰκοστὴν ἕκτην/ἑβδόμην ἡμέραν τοῦ μηνὸς Μαρτίου/Ἀπριλίου, ἐν ἔτει σωτηρίῳ χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ τετάρτῳ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Π. ΔΗΛΙΓΙΑΝΝΗΣ.