Νόμος ΓΥΠΓ/1909
| Νόμος ͵ΓΥΠΓʹ/1909 Περὶ συγγραφικῶν δικαιωμάτων τῶν θεατρικῶν ἔργων. |
| ΦΕΚ Α΄ 296 - 16.12.1909 |
(2)
Ψηφισάμενοι ὁμοφώνως μετὰ τῆς Βουλῆς, ἀπεφασίσαμεν καὶ διατάσσομεν·
Ὁ συγγραφεὺς πρωτοτύπου θεατρικοῦ ἔργου εἴτε μεταφραστὴς ἢ καὶ διασκευαστὴς ξένου ἔργου ἢ κλασσικοῦ τοιούτου ἔχει μόνος τὸ δικαίωμα νὰ δημοσιεύῃ αὐτὸ καὶ νὰ ἐπιτρέπῃ τὴν ἐν θεάτρῳ ἢ δημοσίᾳ αἰθούσῃ παράστασίν του.
Τὸ δικαίωμα τοῦτο ἀνήκει ἰσοβίως εἰς τον συγγραφέα ἢ διασκευαστήν. Ὑφίσταται δὲ μετὰ θάνατον αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν κληρονόμων ἢ τῶν ἐκδοχέων τῶν δικαιωμάτων του καὶ ἀσκεῖται ἐκ τούτων ἐπὶ 40 ἔτη ἀπὸ τοῦ θανάτου αὐτοῦ.
Ὅταν τὸ ἔργον εἶνε προϊὸν συνεργασίας δύο ἢ πλειόνων, τὸ συγγραφικὸν δικαίωμα ὑφίσταται ἐπ' ὠφελείᾳ πάντων τῶν δικαιούχων ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη ἀπὸ τοῦ θανάτου τοῦ ἐπιζήσαντος τῶν συγγραφέων.
Ὁ ἐκδίδων ἢ παραδίδων πρὸς παράστασιν θεατρικὸν ἔργον ἀνωνύμως ἢ καὶ ὑπὸ ψευδώνυμον, ὑποτίθεται ὡς πρὸς τοὺς τρίτους ὡς συγγραφεὺς αὐτοῦ. Εὐθὺς ὅμως ὡς ὁ συγγραφεὺς καταστήσῃ ἑαυτὸν γνωστὸν ὡς τοιοῦτον, ἀναλαμβάνει οὗτος τὴν ἐνάσκησιν τῶν ὡς ἄνω δικαιωμάτων.
Ὁ ἐκδοχεὺς τοῦ συγγραφικοῦ δικαιώματος δὲν δύναται νὰ τροποποιήσῃ τὸ ἔργον ἐπὶ σκοπῷ παραστάσεως ἢ πωλήσεως, οὔτε νὰ ἐκδώσῃ μεταποιημένον ἄνευ τῆς συναινέσεως τοῦ συγγραφέως.
Ἐν ᾗ περιπτώσει τὸ συγγραφικὸν δικαίωμα εἶνε ἀδιαίρετον, ἡ ἐνάσκησις αὐτοῦ κανονίζεται κατὰ τὰ μεταξὺ τῶν συνιδιοκτητῶν συμπεφωνημέμνα. Ἐλλείψει τοιαύτης συμφωνίας ἕκαστος τῶν συνιδιοκτητῶν δικαιοῦται νὰ καταδιώξῃ ἐν ἰδίῳ ὀνόματι καὶ ἄνευ παρεμβάσεως τοῦ συνεργάτου πᾶσαν προσβολὴν γενομένην εἰς τὸ δικαίωμα αὐτοῦ ὡς συγγραφέως καὶ νὰ ζητήσῃ ἀποζημίωσιν διὰ τὸ ἀναλογοῦν αὐτῷ μέρος.
Ὁ συγγραφεὺς ἢ ἄλλος δικαιοῦχος θεατρικοῦ ἔργου παρασταθέντος ἄνευ τῆς ἀδείας αὐτοῦ, δικαιοῦται εἰς ἐπίληψιν ποσοστῶν ἐκ τῶν ἀκαθαρίστων εἰσπράξεων ἑκάστης παραστάσεως ὁριζομένων εἰς 12 τοῖς %.
Ἡ ὑπὸ τοῦ συγγραφέως γενομένη ἐκχώρησις θεατρικοῦ ἔργου πρὸς δημοσίευσιν, δὲν παρέχει τῷ ἐκδοχεῖ τῶν δικαιωμάτων του τὸ δικαίωμα τῆς ἀδείας πρὸς παράστασιν, οὔτε ἡ παροχὴ τοιαύτης ἀδείας περιλαμβάνει τὸ δικαίωμα τῆς διὰ τοῦ τύπου δημοσιεύσεως αὐτοῦ, ἐκτὸς ἂν ρητῶς ἐπιτραπῶσι ταῦτα.
Ὡς σφετερισμὸς τῆς διὰ τοῦ νόμου τούτου καθιερουμένης πνευματικῆς ἰδιοκτησίας ἐπὶ τῶν θεατρικῶν ἔργων θεωρεῖται: 1) Ἡ ἄνευ ἀδείας γραπτῆς τοῦ συγγραφέως ἢ τῶν κληρονόμων ἢ τῶν ἐκδοχέων τοῦ δικαιώματος παράστασις οἱουδήποτε τῶν ἐκδεδομένων ἢ ἀνέκδοτων ὡς ἄνω θεατρικῶν ἔργων ἐν θεάτρῳ ἢ δημοσίᾳ αἰθούσῃ ὑπὸ θιάσου ἠθοποιῶν ἢ ἐρασιτεχνῶν. 2) Ἡ ὑπὸ τούτων καθ' οἱονδήποτε τρόπον παράστασις θεατρικοῦ ἔργου δι' οἰκειοποιήσεως ἢ παραλλαγῆς τοῦ τίτλου, ἢ τοῦ κειμένου αὐτοῦ, ἢ τῆς μετονομασίας τῶν ἐν αὐτῷ προσώπων, εἴτε ἡ μὴ ἀναγραφὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ συγγραφέως ἐν τοῖς προγράμμασι τοῦ διδάσκοντος αὐτὸ θιάσου ἢ ἐρασιτεχνῶν.
Οἱ κατὰ παράβασιν τῶν ἄνω διατάξεων διδάξαντες τὸ θεατρικὸν ἔργον θιασάρχαι ἢ συνέταιροι ἠθοποιοί, ἢ ἐρασιτέχναι ὡς καὶ ὁ ἀναλαβὼν ἐργολαβικῶς τὴν παράστασιν ἢ ἔχων μέρισμα ἐκ τῶν εἰσπράξεων θεατρώνης, ἐνέχονται ἀλληλεγγύως ἀπέναντι τοῦ δικαιούχου, ἐνάγονται δὲ ὑπὸ τούτου πρὸς πληρωμὴν τῶν ποσοστῶν ἢ ἄλλης ἀποζημιώσεως ἐνώπιον τοῦ κατὰ ποσὸν ἁρμοδίου δικαστηρίου, ἐν τῇ περιφερείᾳ τοῦ ὁποίου παρεστάθη τὸ ἔργον, ἢ τοῦ τῆς κατοικίας τῶν ὡς ἄνω συνυπευθύνων. Ἐκτελεῖται δὲ ἡ ἀπόφασις καὶ διὰ προσωπικῆς κρατήσεως κατὰ τὰς διατάξεις τῆς Πολιτικῆς Δικονομίας.
Ἀναγγελλομένης παραστάσεως θεατρικοῦ ἔργου ἄνευ τῆς ἐγγράφου ἀδείας τοῦ συγγραφέως ἢ τῶν δικαιούχων, δύναται τῇ αἰτήσει τούτων ἡ κατὰ τόπον ἁρμοδία δικαστικὴ ἀρχὴ ν' ἀπαγορεύσῃ τὴν παράστασιν.
Ὁ ἐν γνώσει ἢ δολίως προσβάλλων τὸ δικαίωμα τοῦ συγγραφέως θεατρικοῦ ἔργου διὰ παραβάσεως τῶν διατάξεων τοῦ παρόντος νόμου τιμωρεῖται, ἐγκλησει τοῦ ἀδικηθέντος, ὑπὸ τοῦ Πλημμελειοδικείου, ἐν τῇ περιφερείᾳ τοῦ ὁποίου ἐγένετο ἡ παράβασις, ἢ τοῦ τῆς κατοικίας οἱουδήποτε τῶν ἀλληλεγγύως ὑπευθύνων, ὡς ἄνω, διὰ φυλακίσεως μέχρι τριῶν μηνῶν καὶ χρηματικῆς ποινῆς 100—1000 δρχ.
Πᾶσα παράβασις τῶν διατάξεων τοῦ νόμου τούτου γενομένη ὑφ' Ἑλλήνων ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ, καταδιώκεται ἐνώπιον τοῦ ἁρμοδίου Ἑλληνικοῦ προξενικοῦ δικαστηρίου ἐν τῇ περιφερείᾳ τοῦ ὁποίου ἐτελέσθη αὕτη, ἐφ' ὅσον ἐπιτρέπουσι τοῦτο τὰ διεθνῆ νόμιμα, ἐκτὸς ἂν ὁ ζημιωθεὶς προτιμήσῃ νὰ καταδιώξῃ τοὺς παραβάτας ἐνώπιον τῶν ἐν Ἀθήναις πλημμελειοδικῶν ἢ τῶν τῆς κατοικίας οἱουδήποτε τῶν παραβατῶν ἠθοποιῶν, ἐρασιτεχνῶν ἢ ἐργολάβων τῆς παραστάσεως.
Ἡ ἐπέκτασις τῆς διὰ τοῦ νόμου τούτου παρεχομένης προστασίας καὶ εἰς τὰ ἐν Ἑλλάδι διδασκόμενα θεατρικὰ ἐν ξένῃ γλώσσῃ ἔργα ἀλλοεθνῶν συγγραφέων δύναται νὰ παραχωρηθῇ επ' ἀμφιβαιότητι δι' εἰδικῆς διεθνοῦς συμβάσεως κυρουμένης διὰ Β. Διατάγματος.
Πᾶσα ἀγωγὴ ἢ μήνυσις ἐπὶ παραβάσει τῶν ἄνω διατάξεων παραγράφεται μετὰ τρία ἔτη ἀπὸ τῆς κατὰ παράβασιν αὐτῶν παραστάσεων τοῦ θεατρικοῦ ἔργου.
Πᾶς συγγραφεὺς ἢ κληρονόμος ἢ ἐκδοχεὺς τοῦ συγγραφικοῦ δικαιώματος, θέλων νὰ προστατεύσῃ δυνάμει τοῦ παρόντος νόμου τὸ δικαίωμά του, ἀποστέλλει πρὸς κατάθεσιν ἐν τῇ Ἐθνικῇ Βιβλιοθήκῃ ἐπὶ ἀποδείξει παραλαβῆς ὑπογραφομένης ὑπὸ τοῦ Ἐφόρου αὐτῆς, ἀνὰ δύο ἀντίτυπα τοῦ ἔργου του, ἂν εἶνε ἐκδεδομένον, ἢ ἀντίγραφον τοῦ χειρογράφου, ἂν εἶναι ἀνέκδοτον. Ἂν δὲ, ἐν περιπτώσει δίκης, κριθῇ ἀναγκαία ἡ ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου προσαγωγή τινος τῶν κατατεθέντων, χορηγεῖται ἀντίγραφον δαπάναις τοῦ ἐπισπεύδοντος διαδίκου, κεκυρωμένον ὑπὸ τοῦ Ἐφόρου αὐτῆς. Διὰ Β. διατάγματος θέλουσι κανονισθῆ τὰ τῆς ὡς ἄνω καταθέσεως καὶ πᾶσα ἄλλη λεπτομέρεια πρὸς ἐκτέλεσιν τοῦ παρόντος νόμου.
Ὁ παρὼν νόμος, ψηφισθεὶς ὑπὸ τῆς Βουλῆς καὶ παρ' Ἡμῶν σήμερον κυρωθείς, δημοσιευθήτω διὰ της Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως καὶ ἐκτελεσθήτω ὡς νόμος τοῦ Κράτους.
- Ἐν Ἀθήναις τῇ 11 Δεκεμβρίου 1909.
- ΓΕΩΡΓΙΟΣ
| Οἱ Ὑπουργοὶ | ||
| Ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν | Ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης | |
| Κ. Π. ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ | Κ. Π. ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ | |
Ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν
Ν. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΟΣ
Ἐθεωρήθει καὶ ἐτέθη ἡ μεγάλη τοῦ Κράτους σφραγίς.
Ἐν Ἀθήναις τῇ 15 Δεκεμβρίου 1909.
Ὁ ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης Ὑπουργὸς
ΠΑΝΑΓ. ΘΡ. ΖΑΪΜΗΣ