Νομίζω πως η θάλασσα Έχει καιρό μπροστά της Έχει προστάτη έναν παλιό Έναν παλιόν αφέντη Και δεν της μέλει η βοή Του όχλου η βοή η λάμια Που εμάς μας τρώγει το αυτί Όταν δεν κελαηδάμε.
