Νιώθω την ανάγκη...
| Νιώθω την ανάγκη... Συγγραφέας: |
| 7-8.6.1940 |
Νιώθω την ανάγκη να σηκώσω πάνω απ’ το κεφάλι μου τον ύπνο, και να φωνάξω: Να, το δικό μου παιδί και το δικό σου!
Εσύ ν’ ανοίξεις την αγκαλιά σου.
Και να ρουφήξεις τον αγέρα.
Ο ύπνος να γίνεται παιδί σαν τ’ άλλα παιδιά, να μαθαίνει τα βήματα μέσα στο χώμα, να μπορεί να μιλάει στη φωτιά, και στον αιθέρα.
Ο ήλιος να τον φωτίζει, όπως φωτίζει εμάς. Η θάλασσα να τον αγκαλιάζει.
Τ’ άλλα παιδιά να παίζουν μαζί του.
Άξαφνα τα ζώα σε μια στιγμή της μέρας ν’ αλλάζουν σχήμα, και να του γίνονται προσκέφαλο.
Συχνά ν’ ανεβαίνει το βουνό, και να μας τραγουδάει, για να μην τον λησμονήσουμε ή για ν’ ανεβούμε κ’ εμείς στο βουνό.
Τότε, θα σ’ αγαπώ περισσότερο, θα είμαι βέβαιος πως κ’ εσύ δεν θα πάψεις ποτέ να μ’ αγαπάς, και δεν θα με τρώει πια η έγνοια, μήπως σε χάσω.