Η Νιόβη αλαφροντύνεται Και στ' άστρα κολυμπάει Στα μετάξια κοιμάται Και στον ήλιο ξυπνάει Στον αχυρώνα νίβεται Και γίνεται σαν νύφη Και φυτρώνει σαν χλόη Που το τραγούδι ασπάζεται.
