Νεκρικοί Διάλογοι/Χάρωνος και Μενίππου
| ←Μενίππου καὶ Κερβέρου | Χάρωνος καὶ Μενίππου Συγγραφέας: Νεκρικοὶ Διάλογοι |
Πρωτεσιλάου, Πλούτωνος καὶ Περσεφόνης→ |
 Δείτε επίσης: σχετικό λήμμα. Luciani Samosatensis Opera, Vol I. Lucian. Karl Jacobitz. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig, 1896. pp. 176–177
|
- Χάρων
[1] ἀπόδος, ὦ κατάρατε, τὰ πορθμεῖα.
- Μένιππος
βόα, εἰ τοῦτό σοι, ὦ Χάρων, ἥδιον.
- Χάρων
ἀπόδος, φημί, ἀνθ᾽ ὧν σε διεπορθμεύσαμεν.
- Μένιππος
οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος.
- Χάρων
ἔστι δέ τις ὀβολὸν μὴ ἔχων;
- Μένιππος
εἰ μὲν καὶ ἄλλος τις οὐκ οἶδα, ἐγὼ δ᾽ οὐκ ἔχω.
- Χάρων
καὶ μὴν ἄγξω σε νὴ τὸν Πλούτωνα, ὦ μιαρέ, ἢν μὴ ἀποδῷς.
- Μένιππος
κἀγὼ τῷ ξύλῳ σου πατάξας διαλύσω τὸ κρανίον.
- Χάρων
μάτην οὖν ἔσῃ πεπλευκὼς τοσοῦτον πλοῦν.
- Μένιππος
ὁ Ἑρμῆς ὑπὲρ ἐμοῦ σοι ἀποδότω, ὅς με παρέδωκέ σοι.
- Ἑρμῆς
[2] νὴ Δί᾽ ὠνάμην γε, εἰ μέλλω καὶ ὑπερεκτίνειν τῶν νεκρῶν.
- Χάρων
οὐκ ἀποστήσομαί σου.
- Μένιππος
τούτου γε ἕνεκα καὶ νεωλκήσας τὸ πορθμεῖον παράμενε: πλὴν ἀλλ᾽ ὅ γε μὴ ἔχω, πῶς ἂν λάβοις;
- Χάρων
σὺ δ᾽ οὐκ ᾔδεις ὡς κομίζεσθαι δέον;
- Μένιππος
Ἤιδειν μέν, οὐκ εἶχον δέ. τί οὖν; ἐχρῆν διὰ τοῦτο μὴ ἀποθανεῖν;
- Χάρων
μόνος οὖν αὐχήσεις προῖκα πεπλευκέναι;
- Μένιππος
οὐ προῖκα, ὦ βέλτιστε· καὶ γὰρ ἤντλησα καὶ τῆς κώπης συνεπελαβόμην καὶ οὐκ ἔκλαον μόνος τῶν ἄλλων ἐπιβατῶν.
- Χάρων
οὐδὲν ταῦτα πρὸς πορθμέα: τὸν ὀβολὸν ἀποδοῦναί σε δεῖ: οὐ θέμις ἄλλως γενέσθαι.
- Μένιππος
[3] οὐκοῦν ἄπαγέ με αὖθις ἐς τὸν βίον. [p. 177]
- Χάρων
χάριεν λέγεις, ἵνα καὶ πληγὰς ἐπὶ τούτῳ παρα τοῦ Αἰακοῦ προσλάβω.
- Μένιππος
μὴ ἐνόχλει οὖν.
- Χάρων
δεῖξον τί ἐν τῇ πήρᾳ ἔχεις.
- Μένιππος
θέρμους, εἰ θέλεις, καὶ τῆς Ἑκάτης τὸ δεῖπνον.
- Χάρων
πόθεν τοῦτον ἡμῖν, ὦ Ἑρμῆ, τὸν κύνα ἤγαγες; οἷα δὲ καὶ ἐλάλει παρὰ τὸν πλοῦν τῶν ἐπιβατῶν ἁπάντων καταγελῶν καὶ ἐπισκώπτων καὶ μόνος ᾄδων οἰμωζόντων ἐκείνων.
- Ἑρμῆς
ἀγνοεῖς, ὦ Χάρων, ὅντινα ἄνδρα διεπόρ θμευσας; ἐλεύθερον ἀκριβῶς, κοὐδενὸς αὐτῷ μέλει. οὗτός ἐστιν ὁ Μένιππος.
- Χάρων
καὶ μὴν ἄν σε λάβω ποτέ —
- Μένιππος
ἂν λάβῃς, ὦ βέλτιστε· δὶς δὲ οὐκ ἂν λάβοις.