Νίκω Καμπά
| Νίκω Καμπά Συγγραφέας: |
| Το ποίημα συγγράφηκε τον Απρίλιο του 1879. |
Σ’ αυτή την καμαρούλα μας που λες πως σκλαβωμένα
επίτηδες μας έριξε μια μοίρα φιλική,
πόσα τραγούδια εγράψαμε με μια καρδιά, μια πένα,
στο τραπεζάκι μας εκεί.
Πόσες φορές το όνειρο —θυμάσαι;— του ενός μας
το τραγουδάκι ετύχαινε του άλλου να γενεί·
ο έρως ήτανε θεός, ο κόσμος ουρανός μας,
και προσευχαί οι στίχοι μας σε πίστη μια κοινή.
Εζήλευα τα ντροπαλά του τραγουδιού σου κάλλη
και στο φιλί του χωρισμού τοις δίνω μιαν ευχή:
Όσο βαθιά τα χάρηκα, να τα χαρούνε κι άλλοι,
και να δακρύσει επάνω των… γνωρίζεις ποιά ψυχή.
Μα με στεφάνια δάφνινα προτού να σε στολίσω
σκύψε μιαν άλλη μου ευχή ν’ ακούσεις μυστικά:
— Χρήματα, φίλε, χρήματα! όταν βαστά το ίσο
πουγκί γεμάτο, τραγουδεί κι η Μούσα πιο γλυκά!