Μύθος 9: Μυίαι
| Μυίαι Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Μυίαι. |
Ἀσκὸς ἕνας λύθηκε
καὶ τὸ μέλι χύθηκε·
μυῖαι τότ' ἐρχόμεναι
καὶ συσσωρευόμεναι
ὅλον τὸ ἐστράγγιζαν·
ἀλλὰ ὅσων τ' ἄγγιζαν
τὰ πτερὰ ἐπιάνοντο,
καὶ αὐταὶς ἐχάνοντο.
Ἄλλαι τὸ κατόπι των·
κι' ὅλαι μ' ἀδυσώπητον
λύσσαν τὸ ἐγεύοντο,
καὶ ἂν ἐδεσμεύοντο.
Τὰ δεσμά των βλέπουσαι
πλὴν 'ς το μέλι ῥέπουσαι
δι' αὐτὸ ἐμαίνοντο
καὶ ἀλυσσοδένοντο
ἄλλαι σμαραγδόμαται,
ἢ σαπφειροσώμαται·
τὴν χρυσῆν τιάραν των
φέρουσαι 'ς τὴν κάραν των,
μυῖαι τοῦ ἀγῶνος μας
καὶ τοῦ Μαραθῶνος μας.
Ὅταν ἐκορέσθησαν,
ὅταν ἀπωλέσθησαν,
ἀφ' οὗ ὅλ' ἐθρήνησαν
νὰ λαλοῦν ἀρχίνησαν
ὅσα λέγουν κλαίοντες
ὅλ' οἱ ἀναπνέοντες
εἰς τὸ δεσμωτήριον,
πριχοῦ τὸ ποτήριον
τοῦ θανάτου πάρωσιν·
'ς τῆς θανῆς τὴν κάρωσιν
ἔκραξαν «μωρώταται
καὶ τρισαθλιώταται!
Πρὸς στιγμῆς ὠφέλειαν
πόσου μεταμέλειαν
χρόνου ἀγοράσαμεν!
τὴν ζωὴν ἐχάσαμεν
δι' ὀλίγην πόσιν μας,
δι' ὀλίγην βρῶσίν μας!
Ἐπιμύθιον.
Αὐλικοὶ γενόμενοι
πόσοι ὡς μαινόμενοι
ἀπὸ μέλιτος ῥανίδα
μίαν ἀπατήθησαν,
καὶ ἀρχὰς ἀρνήθησαν
καὶ ἀρνήθησαν πατρίδα!