Μύθος 76: Σελήνη
| Σελήνη Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Σελήνη και Μήτηρ. |
Ἀπὸ τ' ἄκρα τοῦ βουνοῦ
ἡ Σελήνη ἀναιβαίνει
καὶ τὰ σκότη τ' οὐρανοῦ
'ς τὰ μεσάνυκτα λευκαίνει·
ἡ Ἐρωτικὴ μορφή της
χύνει τὴν μελαγχολίαν,
καὶ ἡ τόση της γλυκύτης
κρύπτει λύπης τὴν πικρίαν.
Ἡ Σελήνη παρεκάλει τὴν φιλτάτην της μητέρα
εἰς τὸ σῶμα της ἐσθῆτα σύμμετρον νὰ ἐξυφάνῃ,
καὶ νὰ φαίνεται ὡραία εἰς τὸν ἄπειρον αἰθέρα,
ἐπειδὴ διὰ τὸν νέον Ἐνδυμίωνα ἐμάνη.
Ἀλλ' αὐτὴ τὶ θέλεις εἶπε κόρη! δὲν καταλαμβάνω·
πῶς ζητεῖς ἐγὼ χιτῶνα σύμμετρον νὰ σ' ἐξυφάνω;
τώρ' ἀμφίκυρτον σὲ βλέπω, ἄλλοτε μηνοειδῆ
καὶ πανσέληνον κατόπιν ἐγὼ σὲ ἰδεῖ.
Ἐπιμύθιον.
Τοῦ πολιτικοῦ ἀστάτου κάτοπτρον αὐτὸς ὁ μῦθος·
τοὺς οἰκείους ἀπελπίζει τὸ μεταβλητόν του ἦθος·
ὁ πολιτικὸς νὰ ἔχῃ ἀκραδάντους ἀρχὰς πρέπει
καὶ οὐδέποτε πρὸς χάριν ἄλλων νὰ τὰς μετατρέπῃ.