Μύθος 64: Βάτραχος και λέων
| Βάτραχος και λέων Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Λέων και βάτραχος. |
Κράτος ἀπὸ τὴν φωνήν της
μέγα ἡ Ἑλλὰς φρονεῖται·
ἀλλ' ἀπὸ τὴν ταραχήν
ἡ Εὐρώπη ἐνοχλεῖται
καὶ πολὺς ὁ φόβος μήπως
ἡ βοή της τὴν κουράσῃ,
καὶ τῆς πτέρνας της ὁ κτύπος
τὴν μικρὰν Ἑλλάδα θλάσῃ·
βάτραχον ἀκούσας λέων
εἰς τὴν λίμνην του βοῶντα
ζῶον νόμισε γενναῖον
ἀπὸ τὴν φωνὴν ὅτι' εἶναι·
ἀλλ' ὀλίγον καρτερήσας
ἔξω εἶδέ τον πηδῶντα,
καὶ τὸν ἔθλασ' ἐκφωνήσας
«ἀσκὸς ἤσουν· ἀσκὸς μεῖνε!»
Ἐπιμύθιον.
Φθάν' ἡ ἔρις· καιρὸς εἶναι
ν' ἀναλάμψουν οἱ Ἀθῆναι
καὶ μετ' ἀδοξίαν τόση
βασιλεῖς ν' ἀναδειχθῶσιν
δύο τῆς φιλοσοφίας
Πλάτων καὶ Ἀριστοτέλης·
δύο τῆς καλλιτεχνίας
Ἀπελλῆς καὶ Πραξιτέλης·
δύο τῆς δραματουργίας
Μένανδρος καὶ Σφοκλῆς·
δύο καὶ τῆς ῥητορίας
Δημοσθένης Περικλῆς·
φθάν' ἡ ἔρις· καιρὸς εἶναι
ν' ἀναλάμψουν αἱ Ἀθῆναι.