Μύθος 56: Λέων και ταύρος
| Λέων και ταύρος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Λέων και ταύρος. |
Λέων ταῦρον παμμεγέθη μελετήσας νὰ φονεύσῃ,
προσεκάλεσεν εἰς γεῦμα ὡς ζητῶν νὰ τὸν φιλεύσῃ
κ' ἔκραξεν «ἐξάδελφέ μου!
καὶ μεγαλειότατέ μου!
Πρόβατον παχὺ καὶ μέγα πρὸς ἑστίασιν σοῦ ἔχω,
καὶ νὰ σ' εὕρω τόσας ὥρας ἀπὸ τὴν πρωΐαν τρέχω·»
ἤθελε δὲ ἅμα ἔλθῃ κ' εἰς τὸ σπήλαιον κλιθῆ
εἰς τὸν ταῦρον νὰ ὁρμήσῃ καὶ τὸν ταῦρον νὰ γευθῇ.
Εἰς τοῦ λέοντος τὸ ἄντρον ἦλθ' ἀγέρωχος καὶ γαῦρος,
πλὴν μακρὺ σουγλίον βλέπων μέγαν λέβητα ὁ ταῦρος
καὶ τὸ πρόβατο μὴ βλέπων ἄσφακτον οὐδὲ σφαγμένον,
ἔφυγεν, οὐδένα λόγον μὴ προφέρων, μὴ προσμένων.
Τὸν ἠρώτησεν ὁ λέων τῆς φυγῆς του τὴν αἰτίαν·
«πῶς ἐξάδελφε! πῶς φεφύγεις τὴν καλὴν φιλοξενίαν;
Καὶ μανθάνοντά το τάχα τί τὰ ζῶα θὰ εἰπῶσι;
Θέλουσι μᾶς ὑπακούει ἐχθροὺς ὅταν μᾶς ἰδῶσι;
Διὰ τὴν κοινὴν εἰρήνην διὰ τὴν ἰσοῤῥοπίαν
τῶν κρημνῶν καὶ τῶν κοιλάδων τῶν βουνῶν καὶ τῶν δρυμώνων
δι' αὐτὸ ἡμεῖς καὶ μόνον
ὡς μονάρχαι νὰ κρατῶμεν τράπεζαν συμφέρει μίαν·
δὲν ἀκούεις εἰς τῆς Βάδης τὰ λουτρὰ, εἰς τὸ Λονδῖνον
εἰς αὐτοὺς τοὺς Παρισίους, εἰς αὐτὸ τὸ Βερολῖνον,
οἱ μονάρχαι τῆς Εὐρώπης πῶς ἐν ᾧ συνευωχοῦνται,
περὶ τῶν κοινῶν πραγμάτων τρώγοντες συνενοοῦνται;»
«Ἅγια καὶ καλὰ ὅλα εἶπεν ὁ κληθεὶς εἰς γεῦμα·
βασιλεῦ ἐξάδελφέ μου δι' ἓν μόνον ἀπορῶ
καὶ αὐτὸ τὸ ἓν σκοτίζει τὸ ἀδύνατόν μου πνεῦμα·
σφαγὴν μέλλουσαν προβάτου πουθενὰ δὲν θεωρῶ·
βασιλεῦς ἐξάδελφέ μου! ἄλλην θεωρῶ θυσίαν
τοῦ σφαχθησομένου ταύρου βλέπω την ἑτοιμασίαν.»
Ἐπιμύθιον.
Μῦθος ὅπου παριστῶσι καὶ ὁ ταῦρος καὶ ὁ λέων
τὰς φιλίας πρὸς ἀλλήλους τῶν μεγάλων βασιλέων
κ' εἰς ἀλλήλων τὰς καθέδρας τὰς συχνάς των ἐπισκέψεις·
τῆς δὲ Μούσης μου ἡ σκέψις
εἰς τοὺς τοίχους τῶν σπηλαίων, ἠθικῆς φιλοσοφίας
καὶ πολιτικῆς χαράττει τὰς ὑψίστας θεωρίας.