Μύθος 3: Λύκος και γερανός
| Λύκος και γερανός Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Λύκος και ερωδιός. |
Εἰς λαιμὸν ἐστάθη λύκου κόκκαλον καὶ νὰ πνιγῇ
ἐκινδύνευεν ὁ λύκος· δὲν τὸν ἔμενε κραυγή.
Ἔστεκεν εἰς μίαν ἄκραν λυπημένος, φοβισμένος
καὶ δι' ὅσα κακὰ εἶχε κάμει, μετανοημένος,
καὶ καλόγηρος νὰ γένῃ
εἶχ' αὐτὸ τὸν ἀπομένει.
Πλὴν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν
εἶδ' ἐλθόντα γερανὸν
καὶ τὸν εἶπε «ταχυδρόμε τοῦ θεοῦ μου! πρόφθασέ με·
πάρε τὸν περίδρομόν μου τοῦτον κ' ἐλευθέρωσέ με·
καὶ σὲ δίδω χωρὶς τ' ἄλλα πληρωμὴν ἁδρὰν ἐν πρώτοις».
Ἡ μακρόμυτίς του τότε κατεπείσθη ἐξοχότης·
ἔβαλε τὴν κεφαλήν του εἰς τοῦ λύκου τὸν λαιμὸν
καὶ τὸ κόκκαλον ἐπῆρε μετὰ ἓν πατερημόν·
ἀλλ' ὁ χάχας δὲν ἐσκέφθη ποῖον εἶχε λαιμὸν σώσει,
πόσας ὁ λαιμὸς ἐκεῖνος εἶχε ποίμνας ἐρημώσει,
καὶ πῶς πῆρε μετὰ τόση Ἱπποκρατικῆς σοφίας
κόκκαλον τῆς ἁμαρτίας·
καὶ εἰς τῆς γραφῆς τὸ κάτω ζήτησε ἀνταμοιβήν·
πλὴν τὸ δοῦναι μὴ γνωρίζων ἀλλὰ μόνον τὸ λαβεῖν
εὔγαλε φωνὴν ὁ λύκος καὶ τοῦ ἔκοψε τὸν βῆχα·
«δὲν εὐχαριστήθης ὅτι 'ς τοὺς ὀδόντας μου σὲ εἶχα
καὶ ἀχάριστε! σ' ἀφῆκα νὰ ζῇς ταύτην τὴν στιγμήν;
Ἀπὸ στόμα λύκου 'βγῆκες καὶ ζητᾷς καὶ πληρωμήν;»
Ἐπιμύθιον.
Εὐτυχὴς ἐὰν ἀφίνων τοῦ τυράννου τὴν αὐλὴν,
σώαν εἰς τοὺς δύο φέρῃς ὤμους σου τὴν κεφαλήν!