Μύθος 32: Ιατρός και γυνή

Ιατρός και γυνή
Συγγραφέας:
Απόδοση του αισώπειου μύθου Γραύς και ιατρός.


Ὀμματόπονον γυνή τις ἔπασχε· καὶ ἰατρὸν
προσεκάλεσεν, εἰς τοῦτον σάκκον δίδουσα ταλήρων
ἂν τὴν ὅρασιν ἀνέκτα, εἰδὲ μὴ, σωρὸν πετρῶν·
ἔγινεν ἡ συμφωνίαν ἔμπροσθεν τριῶν μαρτύρων,
καὶ ὁ σάκκος ἐσφραγίσθη κ' ἤρχισεν ἡ θεραπεία·
πλὴν τοὺς ὀφθαλμούς της χρίων ἔκλεπτεν ἑν εὐκαιρίᾳ
ἓν ὁ ἰατρὸς ἓν σκεῦος ἀπὸ τὰ λαμπρότερά της,
ὥστ' ἐπῆρεν ὅλα, ὅτε ἴασε τὰ ὄμματά της.
Ἐπειδὴ δὲ τὸν μισθόν του ἤθελ' ἔτι καὶ σωστὸν,
καὶ τὸν σάκκον τῶν ταλήρων ἤθελε τὸν σφραγιστὸν,
ἡ γυνὴ «πανεξοχότης! ἔκραξε πρὶν σὲ καλέσω
κάτι ἔβλεπα καὶ κάτι ἐθεώρουν ἐν τῷ μέσῳ·
τώρα δὲ ὅτε μὲ λέγεις πῶς ἰάθην ἐντελῶς,
κανὲν σκεῦος μου δὲν βλέπω· δὲν ἰάθην ἑπομένως
ἑπομένως ὁ μισθός σου, εἶναι ἰατρέ! χαμένος.
Αὐτὰ ἔκραξεν ἐκείνη κωμικῶς καὶ ἀφελῶς·
ἀλλ' ἐκεῖνος εἶπε φεύγων τὴν οἰκίαν τῆς ἀῤῥώστου
κ' ἔσχων τὴν χολὴν ἐπάνω τῆς ἰατρικῆς ῥινός του·
«προσπαθεῖς τῆς ἐπιστήμης καὶ τὰ τυχηρὰ ν' ἁρπάσῃς;
Πρόσεξε σ' ἕναν μου λόγον μὴ τὰ ὄμματά σου χάσῃς·
μὴ σὲ στείλω κακομοίρα! τώρα τώρ' αὐτὴν τὴν ὥραν
τὴν χολέραν καὶ τὴν λέπραν καὶ τὴν λώβαν καὶ τὴν ψώρα.
Καὶ τὸ ἄσθμα καὶ τὴν φθίσιν καὶ τὴν περιπνευμονίαν
καὶ τὴν θέρμην καὶ τὸν τύφον καὶ τὴν κεραυνοπληξίαν.
Ἡ ἰατρικὴ δὲν παίζει
καὶ κἀνεὶς δὲν τὴν ἐμπαίζει.»

Ἐπιμύθιον.
Οἱ Ἀσκληπιοὶ δὲν εἶναι τῶν σημερινῶν καιρῶν
εἰς τὰς θεωρίας μόνον εἰς τὰς βίβλους δεδομένοι·
ἀγαπῶσι καὶ τὸ χρῆμα καὶ καθεὶς ἀναχωρῶν
«τὶ ταιριάζει φίλε!» κράζει, ἀλλ' ἡ χεὶρ ὀπίσω μένει
καὶ ζητεῖ τὸν στρογγυλὸν
τοῦ ἀῤῥώστου ὀβολόν.