Μύθος 28: Κώνωψ και βούβαλος
| Κώνωψ και βούβαλος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Κώνωψ και ταύρος. |
Εἰς βουβάλου
τρισμεγάλου
κέρατον κογχυλωτὸν
ἦλθ' ἀκρότως
κώνωψ, πρῶτος
τῶν κωνώπων αὐλητῶν·
καὶ καθήσας
καὶ ἀρχίσας
ὡς τὸ σύνηθες ν' αὐλῇ,
ἐφαντάσθη
πῶς ἐπλάσθη
ὄν τι μέγα καὶ πολύ.
Μετ' ὀλίγον
πτερ' ἀνοίγων
κ' εἰς τὸν βούβαλον στραφεὶς,
εἶπε «φεύγω
καὶ θὰ εὔγω
πρὸς ἀνεύρεσιν τροφῆς·
σὲ βαρύνω
καὶ σὲ δίνω
φίλε! κούρασιν πολλὴν
καὶ τὴν πλάτην
κυρτοτάτην
σ' ἔκαμα καὶ χαμηλὴν»
εὐθὺ κτῆνος
εἶπ' ἐκεῖνος
«κρυφόν τι δὲν σὲ κρατῶ·
φῦγε, μεῖνε,
σ' ἐμὲ εἶναι
πρᾶγμα ἓν καὶ τὸ αὐτό·
οὔτε ὅτε
ἦλθες, τότε
τὸ αἰσθάνθην, οὔτ' ἐνῷ
κώνωπά μου
γίγαντά μου!
τώρα φεύγεις, τὸ νοῶ!»
Ἐπιμύθιον.
Ἀνθρωπίσκοι
κωνωπίσκοι
πόσοι κομποῤῥημονοῦν!
καὶ μεγάλη
κι' ὄχι ἄλλη
ἡ βαρύτης των φρονοῦν.