Μύθος 22: Τράγος και άμπελος
| Τράγος και άμπελος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Τράγος και άμπελος. |
Τράγος καθ' ὁδὸν εὑρίσκων ἄμπελον εὐκληματοῦσαν,
ἀπὸ ἄνθη ἀπὸ φύλλα θαλερὰ μυροβολοῦσαν
ἑνὸς κλήματος τὰς ἄκρας ἔφαγε τὰς εὐλυγίστους
καὶ κατὰ τὴν γεῦσιν ηὗρε καὶ τοὺς κλάδους του ἀρίστους·
ἀλλὰ φθάνων εἰς τὰς ῥίζας εἶδεν ἀδυνάτους ὄντας
εἰς τὴν βρῶσιν τοῦ στελέχους τοὺς εὐθραύστους του ὀδόντας.
Εἰς αὐτὸν τὸ κλῆμα εἶπεν «καὶ ἂν ὅλον μὲ γυμνώσῃς,
καὶ ἂν ὅλους τοὺς βλαστούς μου ἕναν ἕναν τελειώσῃς,
ποτὸν θέλω πάλιν δώσει μυροβόλον καὶ γλυκὺ,
ὅσον διὰ τὴν ἡμέραν τῆς θυσίας σου ἀρκεῖ.»
Καὶ τὸ κλῆμα τῆς ἀμπέλου γλυκὺν ἔδωκε καρπόν·
καὶ τὰς ἑορτὰς τοῦ πάσχα ὁ ἀμπελουργὸς λοιπὸν
σφάξας ἔφαγε τὸν τράγον καὶ εἰς τὸ συμπόσιόν του
ἔπιε τὸν γλυκὺν οἶνον τῶν ὡραίων σταφυλῶν του.
Ἐπιμύθιον.
Τρώγετε τοὺς μυροφόρους τῆς ἐλευθερίας κλῶνας
τύραννοι! πλὴν φοβηθῆτε καὶ τὰς ῥίζας αὐτῆς μόνας·
ἀπὸ τὴν ὡραιοτάτην ἁναβλάστησιν ἐκείνων
τῆς θυσίας ὑμῶν θέλει λάβει ὸ λαὸς τὸν οἶνον.