Μύθος 20: Αφροδίτη και γάτα
| Αφροδίτη και γάτα Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Γαλή και Αφροδίτη. |
Ἡ ὡραία τῶν Κυθήρων θάλασσα ὅτ' ἐκοιμᾶτο
εἰς ἐαρινὴν πρωΐαν γλυκὺν ὕπνον κ' ἐλαφρὸν
καὶ ὁ οὐρανὸς ὡραῖος εἰς αὐτὴν ἀντανακλᾶτο,
ἡ ὡραία ἐγεννήθη Ἀφροδίτ' εἰς τὸν ἀφρόν·
ἔλαμπεν ὡς ὁ ἀδάμας
κ' ἔκρυπτεν εἰς τὰς παλάμας
κ' εἰς τὰ τρέχοντα ἐμπρός της καὶ ὀπίσω της νερὰ
τὰ παρθενικά της κάλλη τὰ γυμνὰ καὶ δροσερὰ,
καὶ τῶν πόθων, τῶν ἐρώτων,
τῶν χαρίτων, τῶν γελώτων
οἱ χοροὶ παρηκολούθουν, ὅταν εἰς τὴν κοραλλίνην
ἅμαξάν της καθωδήγουν εἰς τὰ Κύθηρα ἐκείνην
Τρίτωνες καὶ Νηρηΐδες Ποσειδὼν καὶ Ἀμφιτρίτη
κράζοντες «ἰδέτε κάλλος! ἐγεννήθ' ἡ Ἀφροδίτη!»
Εἰς τὰ Κύθηρα τὸ πάλαι, ὅπου ἦτον ὁ ναός της
νέοι ἔτρεχαν καὶ νέαι κ' ἐγονάτιζαν ἐμπρός της·
γάτα ἐρασθεῖσα νέον ἔχοντα μεγάλα κάλλη
ἔμπροσθεν τῆς Ἀφροδίτης ἔπεσε γονυκλινὴς
κ' εἰς ὡραίαν παρεκάλει νέαν νὰ τὴν μεταβάλῃ
νὰ ὑπανδρευθῇ ἀμέσως νέον τόσης καλλονῆς.
Αἰσθανθεῖσα εὐσπλαγχνίαν ἡ Θεὰ τῶν γυναικῶν
εἰς κοράσιον ἐκείνην ἤλλαξεν μαγευτικόν·
ἔλαβε καστανοχρύσους αὐτὴ τρίχας κεφαλῆς
δέρμα λεῖον καὶ μελίχρουν, ὀφθαλμοὺς περικαλλεῖς,
ῥοδοπόρφυρα τὰ χείλη, ῥοδοδάφνας παρειὰς,
τὸ ἀνάστημα τὸ σῶμα καὶ τὸ βάδισμα θεᾶς·
οἱ γλυκύτατοί της λόγοι σ' ἔδενον ἐνώπιόν της
κ' ἔλεγες ὁ κόσμος ὅλος ἦτον τὸ βασίλειόν της.
Ἐρασθεὶς ὁ νεανίας τὴν ὡραίαν αὐτὴν νέαν
τὴν μετέφερε νυμφίαν εἰς οἰκίαν του ἀρχαίαν
ὅταν δ' ἔμελλε ν' ἀνέβη ἡ νεάνις τὸν παστὸν
καὶ τῆς Ἀφροδίτης ὅταν ἐγυμνοῦτο τὸν κεστὸν,
ἡ θεὰ ἐπιθυμοῦσα νὰ γνωρίσῃ ἂν τὸ σῶμα
ἤλλαξεν ἡ γάτα μόνον ἢ τὰς ἕξεις της ἀκόμα,
εἰς τὸ μέσον τοῦ θαλάμου ποντικὸν μικρὸν ἀφῆκεν·
ἀλλ' ἡ μεταμορφωθεῖσα εἰς τὴν φύσιν της ὑπεῖκεν·
ἔδραμε νὰ τὸ ἁρπάσῃ λησμονοῦσα καὶ νυμφῶνας
καὶ παρόντας ὑμεναίους καὶ προτέρους ἀῤῥαβῶνας,
ἡ θεὰ δὲ ὀργισθεῖσα εἰς τὴν φύσιν τὴν προτέραν
ἐπανήγαγε τὴν νέαν τὴν αὐτὴν εὐθὺς ἑσπέραν.
Ἐπιμύθιον.
Κι' ἂν ἀλλάξωσιν τὴν τύχην, οἱ τὴν φύσιν μιαροὶ
μένουσιν εἰς τὰς κακάς των συνηθείας σταθεροί.