Μύθος 12: Μάντις
| Μάντις Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Μάντις. |
Μάντις θαυμαζόμενος
καὶ τριγυριζόμενος,
ἔλεγε τὰ μέλλοντα
εἰς καθένα θέλοντα
νὰ ἰδῇ 'ς τὸ νύχι του
τὶ τὸν γράφ' ἡ τύχη του·
Καὶ λοιπὸν τί πείραζε;
κούμαρα ἐμοίραζε·
λέγων πᾶν ποθούμενον,
πάντα τὸν στερούμενον
ἄρτον ἐπιούσιον
ἔκαμνε παμπλούσιον,
καὶ εἰς πάντα γέροντα
τὸ ῥαβδί του φέροντα
ἔδιδε θαυμάσιον
καὶ λαμπρὸν κοράσιον.
Πλὴν τὸν εἰδοποίησαν
ὅτι ἁπλοποίησαν
κλέπται τὴν οἰκίαν του·
καὶ τὴν εὐγλωττίαν του
παύων ἀνεπήδησε
καὶ τις τὸν ὠνείδισε·
«Μεγαλοπιανόμενε!
κ' εἰς ἡμᾶς καυχώμενε!
καὶ αὐταῖς πῶς γνώριζες
τί λαλοῦν αἱ κόρυζαις,
κ' ἔβλεπες τ' ἀγίνωτα,
κι' ὅλα τ' ἄλλα, ἀφίνωτα,
τύφλωττες τὶ γένεται
καὶ τὶ σὲ τεκταίνεται
κάτω ἀπὸ τ' ὄμμα σου,
εἰς αὐτὸ τὸ δῶμά σου;
Κρίμα ἡ σοφία σου!
Κρίμα ἡ μαντία σου!
Ἐπιμύθιον.
Κι' ἂν πολλοὶ θαυμάζωνται
καὶ ζητωκραυγάζωνται
τῶν ὁδῶν ὀχλαγωγοὶ,
δι' ὀλίγον κρύπτονται
καὶ ἀνακαλύπτονται
τῆς ἀπάτης τεχνουργοί.