Μες στο μενεξεδένιον ουρανό
| ←Για να ξοφλήσω | Σκαραβαίοι και Τερρακότες Συγγραφέας: Μὲς στὸ μενεξεδένιον οὐρανὸ |
Η γνώση πλημμυράει→ |
Μες στὸ μενεξεδένιον οὐρανὸ
τριανταφυλλένια σύννεφα περνοῦνε·
μὲς στῆς ψυχῆς τὶς ἄσπρες καταχνιὲς
κάτι θολὰ φαντάσματα περνοῦνε.
Εἶναι οἱ χαρές, χαρὲς ποῦ δὲ γελοῦν,
οἱ λῦπες, ποῦ δὲ ξέρουνε νὰ κλαῖνε,
ποῦ σὰν τῆς Μοίρας τὸ γραφτὸ βουβὲς
ἐκεῖνες δὲ γελοῦν κι αὐτὲς δὲν κλαῖνε.
Ποιά μάγισσα μὲ ξόρκια πιὸ τρανὰ
θὰ μάθῃ τὄνομά τους σὰν περνοῦνε;
—Μὲς στὸ μενεξεδένιον οὐρανὸ
τριανταφυλλένια σύννεφα περνοῦνε…