Μα εγώ περνώ και δε μιλώ

Μα εγώ περνώ και δε μιλώ

Μα ΄γω περνώ και δε μιλώ κι' η κόρη χαιρετά με
που πάεις κλέφτη τση φιλιάς και κομπωτή τσ΄ αγάπης
και γιάϊντα μ΄απαρνήθηκες.

Μαντινάδα: και γιάντα να μ' απαρνηθείς πού 'μου νε μπιστεμένο
κι΄από τα φύλλα τση καρδιάς σ' αγάπουν το καημένο.