Λόγια πόνου
| Λόγια πόνου Συγγραφέας: |
| Ζιζάνιο, τεύχος 617, 3 Μαρτίου 1911 |
Στοὺς θρήνους σας στὴν πρώτη συμφορὰ
εἶπα κι’ ἐγὼ τοῦ πόνου σας τραγοῦδι......
Μὰ...... ἡ διωγμένη ἐγύρισε χαρὰ
φέρνοντας νέο ἀφάνταστο λουλοῦδι....
Κι’ ἐστέγνωξαν τὰ μάτια τὰ θλιμμένα,
κι’ ἄνθισαν πάλι γέλια ἀγαπημένα.
Κι’ ἔλαμψε νέα ὁλόχαρη ζωή.....
χάρες κι’ ἐλπίδες κι’ ὄνειρα γεμάτη....
ὡσὰν λαμπρῆς ἡμέρας χαραυγὴ....
Καί...... ὅμως μόνον εἰρωνεία κι’ ἀπάτη
ἐβγῆκαν ὅλα, π’ ἄσπλαγχνη εἰμαρμένη
φώλιαζε στ’ ἄνθη σὰν ὀχιὰ κρυμμένη.
Καὶ μέσ’ ςτὴν ἀγαλλίασι τὸ μιαρὸ
καὶ τὸ φριχτὸ της ἔχυσε φαρμάκι....
κι’ ἔδωσε του μαρτύριου τὸ Σταυρὸ
σ’ ἕνα ἀγγελοῦδι, πιὸ παρὰ παιδάκι....
κι’ ἐγίνετε καὶ σεῖς μέχρι θανάτου
μάρτυρες στὸ σκληρὸν τὸ Γολγοθᾶ του.
Καὶ τώρα ποῦ σὲ μαῦρο ὠκεανὸ
ὁ πόνος τὴν ψυχὴ σας τὴ βυθίζει,
ὁ Γολγοθᾶς (ὁποῦ τὸν οὐρανὸ
μόνος αὐτὸς μὲ τὴν κορφή του ἐγγίζει)
ἄμποτε ἀπὸ τὸ φῶς του νὰ σᾶς δίνῃ
μικρὴ παρηγορία..... γιὰ ἐλεημοσύνη.
Μιχαὴλ Γ. Ἄβλιχος.