Ἀδμητος,
1) Βασιλεὺς τῶν Θεσσαλικῶν Φερῶν. Ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἠν ὁ Φέρης, ο δ’ υἱός του Εὔμηλος μετέσχε τῆς θήρας τοῦ Καλυδονίου κάπρου, τῆς ἀργοναυτικῆς ἐκστρατείας καὶ τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου. Ὁ Ἀπόλλων ἀγαπῶν αὐτὸν, ἔμεινεν ἐπὶ ἐννέα ἔτη παρ’ αὐτῷ ὡς ποιμὴν, καὶ κατέστησε γονιμώτερα τἀ ποίμνιά του· εἰς σύζυγον δ’ ἔλαβε τὴν θυγατέρα τοῦ Πελίου Ἄλκηστιν (Ἰλ. Β, 715), ζεύξας, βοηθείᾳ τοῦ Ἀπόλλωνος, εἰς τὸ ἅρματου ἕνα κάπρον καὶ ἕνα λέοντα.Ὅτε δ’ ὁ θεὸς αἰτησάμενος ἔλαβε παρἀ τῶν μοιρῶν, ν’ ἀπαλλαγῇ ὁ Ἄδμητος τοῦ θανάτου ἄν ἐν τῇ τελευταιᾳ ὥρᾳ εὑρεθῇ τις νὰ θελήσῃ ν’ ἀποθάνῃ δι’ αὐτὸν, οἱ μὲν ὑπέργηροι γονεῖς του ἠρνήθησαν τὴν θυσίαν· ἀλλ’ ἡ γυνἡ του προσέφερεν ἑαυτὴν θῦμα. Ἡ Περσεφόνη ὅμως, ἢ κατ’ ἄλλους, ὁ Ἡρακλῆς ἡλευθέρωσεν αὐτὴν καὶ τὴν ἀπέδωσεν εἰς τὸν ἄνδρα της (Εὐριπ. Ἄλκηστις. — Ἀπολλόδ. Α, 9, 15). —
2) Βασιλεὺς τῶν Μολοσσῶν, εἰς ὃν κατέφυγεν ὁ Θεμιστοκλῆς ὅτε ἐξεβλήθη τῶν Ἀθηνῶν. Εἰ δὲ καὶ είχεν ἀντιτείνει ὁ Θεμιστοκλῆς εἰς συμμαχίαν ἣν ὁ Ἄδμητος είχε προτείνει τοῖς Ἀθηναίοις, ἤδη ὁ ἀμνησίκακος βασιλεὺς ἠρνήθη νἀ τὸν αποδώσῃ, ζητούμενον ὑπ’ αὐτῶν, καὶ τὸν μετέφερεν ασφαλῶς εἰς Πύδναν (Θουκ. Α, 136.—Πλούτ. Θεμ. ΚΑ— Nep. Them. 8).
