Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας/Άγραφοι νόμοι
| ←Ἀγραφίου γραφή | Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας Συγγραφέας: Ἄγραφοι νόμοι |
Ἀγριᾶνες→ |
| Δείτε στη Βικιπαίδεια: Άγραφος νόμος |
Ἄγραφοι νόμοι, οἱ φυσικοὶ, οἱ ἐκ τῶν θεῶν (Διὸς, Θέμιδος, Δίκης) ἀμέσως πηγάζοντες, ἄγραπτα, ἢ ἀσφαλῆ νόμιμα (Σοφ, Ἀντ. 405. Οἰδ. στ. 865), πηγὴ καὶ βάσις τῶν ἀνθρωπίνων γραπτῶν, καὶ ἰσχυρὸτεροι ἐκείνων. Ἐξ αὐτῶν προέρχονται τὸ πρῶτον οἱ κατὰ τὰ ἤθη νόμοι, οἱ ἐν τοῖς παναρχαίοις καιροῖς ἐπὶ τῶν ἀνάκτων ἱδίως ἰσχύοντες καὶ ὑπ' αὐτῶν διεπὸμενοι. Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἐπικράτησιν τῶν γραπτῶν νόμων, ἡ παράβασις αὐτῶν ἔφερε παρὰ τοῖς ἑαυτούς σεβομένοις αἰσχύνην ὁμολογουμένην (Περκλ. ἐν Θκ. Β, 37). Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς τοὺς ἀγράφους ἀσέβεια ἐπιφέρει καὶ τὴν πρὸς τοὺς γραπτοὺς, τίθησιν ὁ Ἀριστοτέλης (Πολ. Γ, 11, 6) ἐκείνους ἀνωτέρους τούτων. Ἔτι κυριωτέροι καὶ περὶ κυριωτέρων τῶν κατὰ γράμματα νόμων οἱ κατὰ τὰ, ἤθη εἰσίν.