Κόσμε χρυσέ κόσμε αργυρέ

Κόσμε χρυσέ κόσμε αργυρέ

Κόσμε χρυσέ κόσμε αργυρέ κόσμε μαλαματένιε
κόσμε και ποιος σε χάρηκε και ποιός θα σε κερδίσει
κόσμε ψεύτη
Μα εγώ ‘μαι απου σε γλέντησα μα δε θα σε κερδίσω
θα σε χαρούνε τα βουνά θα σε χαρούνε οι κάμποι
θα σ’ αποχαιρετήσουνε όμορφοι κι αντρειωμένοι
καλά αντρειωμένοι!

Μαντινάδα: Δακρύζω με παράπονο με πόνο συλλογούμαι
γιατί είναι όλα μάταια στον ψεύτη κόσμο απού ‘μαι.