Κοιμήσου αστρί, κοιμήσου αυγή

Κοιμήσου αστρί, κοιμήσου αυγή

Δημοτικό τραγούδι

Κοιμήσου ἀστρί, κοιµήσου αὐγή, κοιµήσου νιὸ φεγγάρι,
κοιμήσου, ποῦ νὰ σὲ χαρῇ ὁ νὶὸς ποῦ θὰ σὲ πάρῃ.
Κοιμήσου ποῦ παράγγειλα ’ς τὴν Πόλη τὰ χρυσά σου,
’ς τὴ Βενετιὰ τὰ ῥοῦχα σου καὶ τὰ διαµαντικά σου.
Κοιμήσου ποῦ σοῦ ῥάβουνε τὸ πάπλωµα ’ς τὴν Πόλη,
καὶ σοῦ τὸ τελειώνουνε σαρανταδυὸ μαστόροι·
’ς τὴ µέση βάνουν τὸν ἀετό, ’ς τὴν ἄκρη τὸ παγόνι.
Νάνι τοῦ ῥήγα τὸ παιδί, τοῦ βασιλιᾶ τἀγγόνι.
Κοιμήσου καὶ παράγγειλα παπούτσια ’ς τὸν τσαγγάρη,
νὰ σοῦ τὰ κάνῃ κόκκινα μὲ τὸ µαργαριτάρι.
Κοιμήσου μέσ’ ’ς τὴν κούνια σου καὶ ’ς τὰ παχιὰ παννιά σου,
ἡ Παναγιὰ ἡ Δέσποινα νὰ εἶναι συντροφιά σου.