Νόμος 4229/1929
(Ανακατεύθυνση από Ιδιώνυμο)
| Νόμος 4229 Περὶ τῶν μέτρων ἀσφαλείας τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος καὶ προστασίας τῶν ἐλευθεριῶν τῶν πολιτῶν. |
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ἔχοντες ὑπ' ὄψει τὸ ἄρθρον 75 τοῦ Συντάγματος, ἐκδίδομεν τὸν ἑπόμενον νόμον, ψηφισθέντα ὑπὸ τῆς Βουλῆς καὶ τῆς Γερουσίας.
Ἄρθρον 1.
1. Ὄστις ἐπιδιώκει τὴν ἐφαρμογὴν ἰδεῶν ἐχουσῶν ὡς ἔκδηλον σκοπὸν τὴν διὰ βιαίων μέσων ἀνατροπὴν τοῦ κρατοῦντος κοινωνικοῦ συστήματος, ἢ ἐνεργεῖ ὑπὲρ τῆς ἑφαρμογῆς αὐτῶν προσηλυτισμὸν τιμωρεῖται μὲ φυλάκισιν τοὐλάχιστον ἕξ μηνῶν. Πρὸς τούτοις ἐπιβάλλεται διὰ τῆς ἀποφάσεως καὶ ἐκτοπισμὸς ἑνὸς μηνὸς μέχρι δύο ἐτῶν εἰς τόπον ἐν αὐτῇ οριζόμενον.
Μὲ τὰς αὐτὰς ποινὰς τιμωρεῖται καὶ ὅστις ἐπωφελούμενος ἀπεργίας ἢ λοκ-άουτ, προκαλεῖ ταραχὰς ἢ συγκρούσεις.
2. Ὡς ἰδιαιτέρα ἐπιβαρυντικὴ περίπτωσις θεωρεῖται ἡ ἐκτέλεσις τῆς πράξεως ἐν δημοσίω τόπω παρόντων πολλῶν, ἢ διὰ τoῦ τύπου, ἢ ἐὰν ὁ προσηλυτισμὸς ἐνεργεῖται διὰ χρημάτων, ἢ απευθύνεται πρὸς ἀνηλίκους, στρατιωτικοὺς έν γένει, ἢ δημοσίους λειτουργούς.
Ἄρθρον 2.
1. Ἐὰν τὸ ἐν τῷ προηγουμένῳ ἄρθρῳ ἀδίκημα τελεσθῇ διὰ τοῦ τύπου, ὑπέχει ποινικὴν εὐθύνην ὅ τε συγγραφεὺς ἢ συντάκτης τοῦ δημοσιεύματος καὶ ὁ διευθυντὴς ἢ ἐκδότης τοῦ ἐντύπου εἀν διετέλουν ἐν γνώσει, ἄν δὲ οὗτοι εἶναι ἄγνωστοι, τὴν εὐθύνην φέρει ὁ τυπογράφος, ἐν αγνοίᾳ δὲ ἢ ἐλλείψει τούτου ὁ ἐν γνώσει ἀναλαβών τὴν κυκλοφορίαν αὐτοῦ.
2. Κατὰ τῶν ἐν τῇ προηγουμένῃ παραγράφῳ ἀπαγγέλλεται πρὸς τούτοις προσωρινὴ παῦσις τοῦ ἐπιτηδεύματος τοῦ δημοσιογράφου ἢ τυπογράφου ἢ ἐκδότου μέχρις ἕξ μηνῶν καὶ ἐν ὑποτροπῇ μέχρι τριῶν ετῶν.
3. Ὁ παρὰ τὴν παῦσιν ταύτην ἐξασκῶν τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ τιμωρεῖται διὰ φυλακίσεως.
Ἄρθρον 3.
1. Ἀπαγορεύονται αἱ ἐν ὑπαίθρῳ καὶ ἐν παντί δημοσίῳ κλειστῷ χώρῳ συναθροίσεις προσώπων έπιδιωκόντων τὴν εφαρμογὴν τῶν ἐν τω ἄρθρῳ 1 ἰδεῶν.
2. Ὁ ἐν γνώσει προσερχόμενος εἰς τοιαύτην συνάθροισιν τιμωρεῖται διὰ φυλακίσεως.
3. Ὅστις κακοβούλως διαταράσσει πολιτικὴν συγκέντρωσιν ἐπιτρεπομένου σκοποῦ τιμωρεῖται, ἐκτὸς εὰν ἡ διαταρακτικὴ πρᾶξις ἐπισύρη ἐκ τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ νόμου βαρυτέραν ποινὴν, μὲ φυλάκισιν μέχρι τριῶν μηνῶν.
Ἄρθρον 4.
1. Ἀπαγορεύεται ἡ σύστασις Σωματείων η Ενώσεων οἱασδήποτε μορφῆς δι' ὧν ἐπιδιώκονται οἱ ἐν ἄρθρῳ 1 σκοποί. Τοιαῦτα σωματεῖα ἢ ἐνώσεις οἱασδήποτε μορφῆς διαλύονται διὰ δικαστικῆς ἀποφάσεως τοῦ Πρωτοδικείου.
2. Ἡ ἀπόφασις ἄυτη προκαλεῖται ὑπὸ τοῦ Εἰσαγγελέως, ὄστις ὑποχρεοῦται εἰς τὴν προσαγωγὴν τῶν ἀποδεικτικῶν στοιχείων. Τὸ Δικαστήριον κρίνει κατ' ἐλευθέραν κρίσιν ἐκ τῶν προσκομιζομένων στοιχείων, δυνάμενον νὰ ζητήσῃ τὴν συμπλήρωσιν αὐτῶν εἴτε διὰ παρεμπιπτούσης ἀποφάσεως, ἐν ᾗ ὁρίζεται καὶ ἡ νέα δικάσιμος μὴ ἀπαιτουμένης ἄλλης κλητεύσεως, εἴτε δι' εγγράφου αύτοῦ πρὸς τὀν Εἱσαγγελέα. Ἡ αἴτησις τοῦ Εἰσαγγελέως κοινοποιεῖται παρ' αὐτοῦ ἐν αντιγράφῳ πρὸς τὸν ἐκπροσωποῦντα ἐπὶ Δικαστρίου τὸν συνεταιρισμὸν ἢ οἱανδήποτε ἀλλην ένωσιν πέντε τοὐλάχιστον ἡμέρας πρὸ τῆς δικασίμου, ἀναφερομένης έν τῷ κοινοποιουμένῳ έγγράφῳ, ἄλλως ἡ συζήτησις ἐρήμην τοῦ καθ' οὗ ἡ αἴτησις εἶναι ἀπαράδεκτος. Ἡ αἴτησις συζητεῖται εἰς τὴν παρὰ τοῦ Εἰσαγγελέως ὁριζομένην δικάσιμον ἄνευ ἐγγραφῆς εἰς τὸ πινάκιον, πᾶσα δὲ ἀπόφασις έκδίδεται ἐντὸς δέκα πέντε ἡμερῶν ἀπὸ τῆς συζητήσεως.
3. Ἐπὶ τῆς περιουσίας τοῦ διαλυθέντος τοιούτου σωματείου ἐφαρμόζονται αἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 57 παράγρ. 1-3 του Β. Διατάγματος τῆς 15 Μαΐου 1920. Τὸ Δικαστήριον ὄμως διατάσσει, καὶ παρὰ τὴν διάταξιν τοῦ καταστατικοῦ, τὴν δήμευσιν τῶν περιουσιακῶν ἑκείνων στοιχείων, περὶ ὧν ἐπείσθη ὅτι ἐκτήθησαν η προωρίζοντο διὰ τὸν ἐν ἄρθρῳ 1 προσηλυτισμόν. Τῶν στοιχείων τούτων τῆν κατάσχεσιν, εἰς οἱουδήποτε χεῖρας καὶ ἄν εὑρίσκωνται, δύναται νὰ ἐνεργήση η αστυνομικὴ ἀρχὴ καὶ πρὸ τῆς ἀποφἀσεως, συντάσσουσα ἐκθεσιν. Ἐν τοιαύτη περιπτώσει ἀποφαίνεται τὸ Δικαστήριον περὶ ἄρσεως ἢ μὴ τῆς κατασχέσεως.
4. Κατὰ τῆς οριστικῆς αποφάσεως έπιτρέπεται ἔφεσις εἴς τε τὸ Σωματεῖον καὶ τὸν Εἰσαγγελέα. Ἡ ἔφεσις τοῦ Εἰσαγγελέως δικάζεται κατὰ τὴν αὐτὴν διαδικασίαν, ἀντικαθισταμένου ἐν αὐτῇ διὸ τοῦ παρ' Ἐφἐταις Εἰσαγγελέως. Ἡ ἔφεσις τοῦ Σωματείου δὲν ἔχει ἀναστέλλουσαν δύναμιν. Ἀναίρεσις δὲν ἐπιτρέπεται.
Ἄρθρον 5.
1. Ἡ καταδίκη τῶν δημοσίων ὑπαλλήνων καὶ ὑπηρετῶν ἐπί τινι τῶν ἀδικημάτων τοῦ παρόντος νόμου συνεπάγεται τὴν ἀπὸ τῆς ὑπηρεσίας ἔκπτωσιν ἀπαγγελομένην ὑπὸ τῆς καταδικαστικῆς ἀποφάσεως, δι' ἧς ὡσαύτως ὁρίζεται ἀνικανότης πρὸς ἀνάκτησιν ἀρχῆς ἢ ἄλλης δημοσίας ὑπηρεσίας μὴ δυνάμενη νὰ παραταθῇ πέραν τῶν πέντε ἐτῶν.
2. Στρατιωτικοὶ παντὸς βαθμοῦ, ὡς καὶ οἱ ἀνήκοντες εἰς τό Σῶμα τῆς Ἀστυνομίας Πόλεων, καταδικαζόμενοι ἐπί τινι τῶν ἀδικημάτων τοῦ παρόντος νόμου ἐκπίπτουν τῆς υπηρεσίας καῖ στεροῦνται ὅλων τῶν μετὰ τῆς ἀρχῆς η ὑπηρεσίας συνημμένων δικαιωμάτων καὶ πλεονεκτημάτων. Ἡ τοιαύτη καταδίκη συνεπιφέρει καὶ διαρκῆ ἀνικανότητα πρὸς ανάκτησιν ἀρχῆς η ἄλλης δημόσιας ὑπηρεσίας. Αἱ συνέπειαι αὖται ἐπέρχονται καὶ ἀν δὲν ἀπαγγέλονται ἐν τῇ ἀποφάσει.
Ἄρθρο 6.
1. Ἐκπαιδευτικοὶ λειτουργοί, καίτοι μὴ ὑποπεσόντες εἰς ἀξιόποινον πρᾶξιν τοῦ παρόντος νόμου, προπαγανδίζοντες ἐν τούτοις κομμουνιστικὰς ἀρχὰς, ἢ προσβάλλοντες τὴν ἰδέαν τῆς πατρίδος ἢ τὰ ἐθνικὰ σύμβολα, ἀπολύονται ὁριστικῶς τῆς ὑπηρεσίας μετ' ἀπόφασιν τοῦ οἰκείου Συμβουλίου.
2. Στρατιωτικοὶ παντὸς βαθμοῦ καὶ ὑπάλληλοι τῆς Ἀστυνομίας Πόλεων, καίτοι μὴ ὑποπεσόντες εἰς ἀξιόποινον πρᾶξιν τοῦ παρόντος νόμου, διαδίδοντες ἐν τούτοις ἀρχὰς ἀνατρεπτικὰς τοῦ κρατοῦντος κοινωνικοῦ καθεστῶτος ἢ προσβάλλοντες τὴν ἰδἐαν τῆς πατρίδος ἢ τὰ Ἐθνικὰ σύμβολα ἀπολύονται ὁριστικὼς τῆς ὑπηρεσίας μετ' ἀπόφασιν τοῦ οἱκείου Συμβουλίου. Οἱ δὲ ἔφεδροι άξιωματικοὶ καὶ ὑπαξιωματικοὶ παραπέμπονται εἰς ανακριτικὸν συμβούλιον προς ἔκπτωσιν ἀπὸ τοῦ βαθμοῦ.
Ἄρθρον 7.
1. Οἱ κατηγορούμενοι τῶν ἐν τῷ νόμῳ τούτῳ ἀδικημάτων δύνανται νὰ προφυλακισθῶσιν. Ἀπόλυσις ἐπὶ ἐγγυήσει δὲν ἐπιτρέπεται, εκτὸς έὰν πρόκηται περὶ πολιτικοῦ ἀδικήματος.
2. Ἡ ἔφεσις κατὰ τῶν καταδικαστικῶν ἀποφάσεων ἐπί τινα τῶν ἀδικημάτων τοῦ παρόντος νόμου δὲν ἔχει ἀνασταλτικὴν δύναμιν.
3. Οἱ νόμοι ΓΩΙΗ΄ του 1911 περὶ ἀναστολῆς τῆς ἐκτελέσως τῆς ποινῆς, 811 του 1917 περὶ προσωρινῆς ἀπολύσεως τὼν καταδίκων καὶ 3782 τοῦ 1929 περὶ μετατροπῆς τῆς ποινῆς εἰς χρηματικήν, δέν εφαρμόζονται, οὐδὲ οἱ διὰ τοῦ τελευταίου καταργηθέντες περὶ μετατροπῆς ποινῶν.
Ἄρθρον 8.
1. Ἐν τη ἀνακρίσει καὶ ἐκδικάσει τῶν ἀδικημάτων τοῦ παρόντος νόμου δὲν ἐφαρμόζονται αἰ περὶ ἰδιαζούσης δωσιδικίας κείμεναι διατάξεις, ἐν περιπτώσει δὲ συναιτιότητος στρατιωτικῶν ἢ ναυτικῶν μετ' ἰδιωτῶν οἱ στρατιωτικοὶ καὶ ναυτικοὶ ὑπάγονται πάντοτε εἰς τὴν ἀρμοδιότητα τῶν Στρατοδικείων καὶ Ναυτοδικείων, χωριζομένης τῆς δίκης ὠς πρὸς αὐτοὺς.
2. Ἐπ' αυτοφώρῳ καταλαμβανόμενα τὰ ἀδικήματα ταῦτα ἐκδικάζονται κατὰ τὰς διατάξεις τοῦ Νομοθετ. Διατάγματος τῆς 22 Νοεμβρίου 1923 περὶ ἐκδικάσεως πλημμελημάτων τινῶν ἐπ' αύτοφώρῳ.
3. Ὁσάκις ἐπὶ τῶν μὴ ἐπ' αὐτοφώρῳ ἀδικημάτων τοῦ παρόντος νόμου ὁ Είσαγγελεὺς ἤθελε προτιμήσει τὴν δι' ἀπ' εὐθείας κλήσεως εἰσαγωγὴν εἰς τὸ Πλημμελειοδικεῖον, πράττει τοῦτο ἐντὸς εἴκοσιν ημερῶν ἀπὸ τῆς μηνύσεως ἢ τῆς αὐτεπαγγέλτου διώξεως, τῶν ἐν ἄρθρω 163 παράγρ. 1 Ποιν. Δικονομίας προθεσμιῶν συντεμνομένων εἰς τὸ ημισυ. Κατᾶ τῆς τοιαύτης ἀπ' εὐθείας κλήσεως δὲν ἐπιτρέπεται εἰς τὸν κατηγορεούμενον ἡ κατὰ τὸ ἄρθρ. 163 παράγρ. 2 Ποιν. Δικον. προσφυγή.
Ἄρθρον 9.
1. Αἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 7 καὶ ἡ περὶ ἐκτοπισμοῦ ἀπόφασις δὲν ἐπηρεάζονται ἐκ τῆς συρροῆς ἄλλων ἀδικημἀτων καὶ τῶν διατάξεων περὶ συγχωνεύσεως τῶν ποινῶν.
2. Ὀ ἐκτοπισμὸς ἐνεργεῖται μετὰ τὴν ἔκτισιν πάσης κυρίας ποινῆς στερήσεως τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας ἐπιμελεία τοῦ Εἰσαγγελέως ἢ τοῦ παρὰ τω στρατιωτικω δικαστηρίω Ἐπιτρόπου.
3. Ὀ παραβαίνων τὴν περὶ ἐκτοπισμοῦ διάταξιν τῆς ἀποφάσεως καὶ ἀναχωρῶν ἐκ τοῦ ἐν αὐτῇ προσδιωρισμένου τόπου τιμωρεῖται διὰ φυλακίσεως.
4. Ἠ ισχὺς τοῦ ἀπὸ 5 Μαΐου 1926 Ν. Δ. «περί τροποποιήσεως Ν. Δ. περί συστάσεως ἐπιτρόπων Δημοσ. Ασφαλείας καὶ προσθήκης διατάξεως ὐπερορίας» θέλει παραταθῇ ἐπὶ τρεῖς μῆνας ἀρχομένους ἀπὸ τῆς ἰσχύος τοῦ παρὀντος.
Ἀρθρον 10.
Ὁ παρὼν νόμος ἰσχύει ἀπὸ τῆς ἐν τῆ Ἐφημερίδι τῆς Κυβερνήσεως δημοσιεύσεως αὐτοῦ.
Ὀ παρὼν νόμος, ψηφισθεὶς ὑπὸ τῆς Βουλῆς καὶ τῆς Γερουσίας καὶ παρ' Ἡμῶν σήμερον ἐκδοθείς, δημοσιευθήτω διὰ τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως καὶ ἐκτελεσθήτω ὡς νόμος τοῦ Κράτους.
Ἐν Ὕδρᾳ τῇ 21 Ἰουλίου 1929.
Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας
ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ
Οἱ Ὑπουργοὶ
| Ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης
Δ. Δίγκας |
Ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικὼν
Π. Ἀργυρόπουλος |
Ἐθεωρήθη καὶ ἐτέθη ἡ μεγάλη τοῦ Κρἀτους σφραγίς.
Ἐν Ἀθήναις τῇ 24 Ιουλίου 1929.
Ὀ Ὑπουργὸς τῆς Δικαιοσύνης
Δ. Δίγκας