Θεατρίνοι
Συγγραφέας:
Ο Νουμάς, τεύχος 618, Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 1919


Βαρύγνωμοι κι αποσταμένοι
μέσα στην πάλη τη φριχτή,
άνθρωποι αιώνια νικημένοι,
το βήμα σέρνουμε τ’ αργό μας
και τρέχουμε προς το χαμό μας
μέσα σε νύχτα σκοτεινή.
     
Το χέρι κάποιος μας απλώνει
κι όλο μας σέρνει πάντα εμπρός,
και στο σκοτάδι που μας ζώνει
κάποια θανάτου ανατριχίλα!
Πάντα τριγύρω μας μαυρίλα
και πάντα εμπρός μας ο γκρεμός.
     
Κι όμως σ’ αυτή τη συφορά μας
στη δυστυχία μας τη σκληρή,
που στεφανώνει τα όνειρά μας,
μες στον ατέλειωτο καημό μας,
στο φοβερό το βάσανό μας,
στην καταφρόνια την πικρή,
     
Περήφανα τα μέτωπά μας
και στυλωμένα τα κορμιά!
Και πάντα, κρύβοντας βαθιά μας
φανατικές ωραιολατρίες,
με χαμογέλιο τις θυσίες
προσφέρουμε στην Ομορφιά!
     
Και στις καρδιές μας, που θερμαίνει,
με θεία Φωτιά, πόθος σοφός,
αρχαίοι Θεοί στεφανωμένοι
Βάκχοι κι Απόλλωνες περνούνε
και στο Ναό μας οδηγούνε,
που λάμπει Προμηθέων Φως!