Η εφημερίς το «Πανελλήνιον»
| Ἡ ἐφημερὶς τὸ «Πανελλήνιον» Συγγραφέας: |
| Γεωργίου X. Ζαλοκώστα Τὰ Ἅπαντα (1873) |
Το ἔτος τὸ καλούμενον πεντηκοστὸν καὶ τρίτον,
Τὴν νύκτα ταύτην δικασθὲν ὑπὸ τῆς Ἱστορίας,
Ἀπήχθ’ εἰς μαύρην φυλακὴν, ὅπου γραμμένον ἦτον
Μὲ χαρακτῆρας ἀραιοὺς Περίβολος Κακίας.
Ἐκεῖ τὸ περιέμενον πολλοὶ ἀδικημένοι,
— Ἔχει θεσμοὺς ἀλλοφανεῖς ὁ σκοτεινὸς Ἀχέρων. —
Ἐνώπιόν του, ἀνὰ εἷς, τὸ πλῆθος διαβαίνει
Ἰδίου ἀδικήματος τὸν ἔλεγχον προφέρον.
Παρεῖδες τὴν ἀγχόνην μου.
Παρεῖδες τὴν σφαγήν μου.
Νεκροῦ ψαλμὸν ἀπήγγειλες εἰς τὴν ἀνάστασίν μου.
Τὰ δύο μου κειμήλια, Βουλὴν καὶ Γερουσίαν,
Τὴν μίαν εἶχες παίγνιον, τὴν ἄλλην παρῳδίαν.
Ἐμόλυνε τὸ δρᾶμά μου ἡ φραγκικὴ Σκηνή σου,
Καὶ Ἰταλίδες βεβηλοῦν τοῦ στέματός μου τἄνθη.
Ἐμοῦ θανόντος, ἄκαιρος ὑπῆρξεν ἡ ζωή σου,
Τὸ στῆθος των Κλεώνων σου οὐδὲ βολὴν ᾐσθάνθη. —
Αὐτὰ τῷ εἶπον· μεταξὺ πολλῶν ἀδικημένων
Εἷς μόνος παρηγόρησε τὸ καταδικασμένον.
Σατύρας ὕλη δι’ ἐμὲ ἐπὶ τῆς γῆς ἐκλήθης,
Ἂς σὲ σκεπάσουν ἐλαφρὰ τὰ ὕδατα τῆς λήθης! —
Κ’ ἐκλείσθ’ ἡ θύρα τῆς εἱρκτῆς· ἀλλ’ ἔτος ἤδη νέον
Ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τοῦ Καιροῦ ἀνέτειλεν ὡραῖον,
Κ’ ἐγὼ πτωχὸς διανομεὺς ἐφημερίδος, εἶδα
Πρὸς τ’ ἄκρα τῆς Ἀνατολῆς ἐκλάμπουσαν ἐλπίδα…
Ὤ, μίαν μόνην ἄφετε εὐχὴν νὰ σᾶς ἐκφράσω·
Εἰς τὸν εὐώδη Βόσπορο τὸ φύλλον νὰ μοιράσω.