Η ευτυχής στιγμή
Συγγραφέας:


Σὲ μιὰν στιγμὴν ἐχθὲς τῆς Παναγίας
ἔγινα μετὰ τόσας συμφορὰς
κάτοχος τῆς ὑψίστης εὐτυχίας
κ’ ἐπέτασα μὲ πτέρυγας χαρᾶς.



Ἦλθες σ’ τὴν ἀγκαλιά μου ἐν σιγῇ
κ’ ἔκλινες κάτω τὰ λαμπρά σου μάτια
κ’ ἐχάθ’ ὑπό τοὺς πόδας μου ἡ γῆ,
κ’ εὑρέθηκα ’σ τοῦ Πλάστου τὰ παλάτια.



Ἐν σιγηλῇ ἀγγέλων ὁμηγύρει
μυστήριον ἐτελεῖτο μυστικὸν
ἐρόφουν ἀπὸ οὐράνιο ποτῆρι
τὸ ἥδιστον ποτὸν τὸ θεϊκόν.



Ἄλλ’ αἴφνης φοβηθεῖσα θνητοῦ μάτια
στὴν γῆν καὶ πάλιν μ’ ἔκαμες θνητὸν
μοῦ στέρησες τοῦ Πλάστου τὰ παλάτια
μοῦ στέρησες τὸ οὐράνιον ποτόν.

Αὔγουστος 1896.