Η ευγνωμοσύνη
| Ἡ εὐγνωμοσύνη Συγγραφέας: |
Τὸ χάσμα π' ἄνοιξε ὁ σεισμὸς εὐθὺς ἐγιόμισ' ἄνθια. (Σολωμός)
Ἐνῷ τ' ὡραῖο νησί του ἄγρια, μεγάλη
δύναμη ὀλέθρου ἀπὸ βαθυὰ ταράζει,
σηκόνει ὁ Ποιητὴς τ' ἄσπρο κεφάλι
καὶ κλαίει, καὶ κλαίει, καὶ θλιβερὰ φωνάζει.
Αλλὰ πῶς ξάφνου, ἐκεῖ ποῦ τόσα κάλλη
καὶ τόσα πλούτια ἔρμη φθορὰ σκεπάζει.
Πῶς λιγοστεύει τοῦ καϋμοῦ του ἡ ζάλη,
τῆς κλάψας του ἡ πηγὴ πῶς ξάφνου ἀλλάζει;
Ξανοίγει π' ἄνθια ἐλεημοσύνης βγάνει
κάθε ψυχή, κ' ἡ εὐγνώμονη καρδιά του
τὰ πάει ψηλὰ καὶ πλέκει ὡραῖο στεφάνι.
Χορὸς ἀγγέλων τρέχει ὁλόγυρά του,
καί, λέοντας – Χαῖρε- ὅμοιο τραγοῦδι πιάνει
μ' ἐκεῖνα ποὖχε ὁ θεῖος φέρει ἐδῶ κάτου.